Category: Ασταμάτητη μηχανή

Η μεγάλη εξαπάτηση 1

Δευτέρα 8 Αυγούστου>> Επωφελούμενες (;) της καλοκαιρινής ραστώνης οι πολιτικές βιτρίνες ετοιμάζουν τον επόμενο γύρο. Υποσχέσεις… βεβαιότητες… γιατί όχι και καταναγκασμοί;

Θα πάμε λοιπόν σχεδόν 2 χρόνια πίσω για να δείξουμε (αν υπάρχει ακόμα αμφιβολία) πως τα αφεντικά του συμπλέγματος μαζί με τους δημαγωγούς τους και τις πολιτικές βιτρίνες σ’ όλη τη δύση ΗΞΕΡΑΝ πολύ καλά, απ’ την αρχή, ότι οι υποσχέσεις και οι βεβαιότητες που πούλαγαν για τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής στους αιχμαλώτους υποτελείς ήταν απλά μια μεγα-επιχείρηση εξαπάτησης.

Το δημοσίευμα είναι απ’ το καθεστωτικό (και πασίγνωστο) forbes, με ημερομηνία 23 Σεπτέμβρη 2020. Το μεταφέρουμε μεταφράζοντάς το κομμάτι κομμάτι. Ο τονισμός με bold δικός μας:

Τίτλος: Τα πρωτόκολλα των εμβολίων για την covid-19 αποκαλύπτουν ότι οι δοκιμές σχεδιάστηκαν για να πετύχουν.

Ρεπορτάζ: Η Moderna, η Pfizer, η AstraZeneca και η Johnson&Johnson προηγούνται για την ολοκλήρωση [της διαδικασίας] για ένα εμβόλιο για την covid-19 που πρόκειται να εγκριθεί τους επόμενους μήνες. Αυτές οι επιχειρήσεις δημοσιοποίησαν τα πρωτόκολλα των δοκιμών τους. Αυτή η ασυνήθιστη πράξη διαφάνειας στη διάρκεια μιας σημαντικής δοκιμής ενός φαρμάκου αξίζει έπαινο, [αλλά] η πιο προσεκτική έρευνα των πρωτοκόλλων προκαλεί αναπάντεχες ανησυχίες. Αυτές οι δοκιμές φαίνεται ότι σχεδιάστηκαν για να αποδείξουν ότι τα εμβόλια δουλεύουν, ακόμα κι αν τα μετρήσιμα αποτελέσματά τους είναι ελάχιστα…

Τι θα ήταν η δοκιμή ενός κανονικού εμβολίου;

Το να εμποδιστεί η μόλυνση πρέπει να είναι το κρίσιμο ζητούμενο…

… Η προστασία απ’ την μόλυνση δεν είναι κριτήριο επιτυχίας για οποιοδήποτε απ’ αυτά τα εμβόλια. Στην πραγματικότητα, η τελική φάση σε όλα απαιτούν βεβαιωμένες μολύνσεις και αυτές περιλαμβάνονται στην ανάλυση για την επιτυχία τους, με μόνη διαφορά την σοβαρότητα των συμπτωμάτων ανάμεσα στους εμβολιασμένους και στους μη εμβολιασμένους. Η καταμέτρηση των διαφορών μόνο ανάμεσα σ’ όσους μολύνθηκαν απ’ τον Sars–C0V-2 υπογραμμίζει το εγγενές συμπέρασμα ότι δεν αναμένεται τα εμβόλια να εμποδίζουν την μόλυνση, μόνο να τροποποιήσουν τα συμπτώματα όσων έχουν μολυνθεί.

Όλοι περιμένουμε ένα αποτελεσματικό εμβόλιο που θα εμποδίζει την σοβαρή ασθένεια αν κάποιος μολυνθεί. Τα τρία απ’ τα πρωτόκολλα των [υπό δοκιμή] εμβολίων – των Moderna, Pfizer και AstraZeneca – δεν απαιτούν το εμβόλιό τους να εμποδίζει την σοβαρή νόσηση, μόνο να εμποδίζει τα μέτρια συμπτώματα τα οποία μπορεί να είναι ήπια όσο ένας βήχας ή ένας πονοκέφαλος…

… Φαίνεται πως όλες οι φαρμακευτικές εταιρείες παραδέχονται ότι το εμβόλιο δεν πρόκειται να προστατεύει απέναντι στην μόλυνση. Τα κριτήρια για να εγκριθούν [τα εμβόλιά τους] είναι η διαφορά συμπτωμάτων ανάμεσα σε μια μολυσμένη ομάδα ελέγχου και σε μια μολυσμένη εμβολιασμένη ομάδα. Δεν μετράνε την διαφορά ανάμεσα σε μόλυνση και μη μόλυνση σαν πρωταρχικό ζήτημα.

Μια μεγαλύτερη έγνοια των εκατομμυρίων ηλικιωμένων ανθρώπων και όσων έχουν προϋπάρχοντα προβλήματα είναι το κατά πόσον αυτές οι δοκιμές ελέγχουν την δυνατότητα του εμβολίου να εμποδίσει σοβαρή νόσηση και θάνατο. Και πάλι βρίσκουμε ότι η σοβαρή νόσηση και ο θάνατος είναι μόνο δευτερεύουσες παράμετροι αυτών των δοκιμών. Σε καμία [απ’ αυτές τις δοκιμές] η προστασία έναντι του θανάτου και της νοσηλείας δεν αναφέρεται σαν ιδιαίτερα σημαντικό όριο…

… Αυτά τα πρωτόκολλα δεν δίνουν έμφαση στις πιο σημαντικές συνέπειες της covid-19 που ο κόσμος νοιάζεται να εμποδιστούν: την καθολική μόλυνση, τη νοσηλεία, και τον θάνατο. Προκαλεί σύγχυση και προσβάλει την κοινή λογική το γεγονός ότι το National Institute of Health, το Center for Disease Control, το National Institute of Allergy and Infectious Disease, και οι υπόλοιποι σκέφτονται να εγκρίνουν ένα εμβόλιο που θα διανεμηθεί σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων με τόσο ανεπαρκείς προοπτικές επιτυχίας…   

Αυτά, ας το επαναλάβουμε, γράφονταν στις 22 Σεπτέμβρη του 2020, ΠΡΙΝ την οριστική «έγκριση» των πλατφορμών γενετικής μηχανικής απ’ τον αμερικανικό FDA και τον ευρωπαϊκό EMA, στο καθεστωτικό forbes. Αλλά το forbes δεν το διαβάζουν οι πληβείοι – είναι κάτι του είδους «τα λέμε μεταξύ μας». Και προφανώς το forbes δεν πετάχτηκε στα σκουπίδια της «συνωμοσιολογίας»: το ρεπορτάζ ήταν ακριβέστατο.

Η μεγάλη εξαπάτηση 2

Δευτέρα 8 Αυγούστου>> Υπάρχουν πολλές ακόμα αποδείξεις και τεκμήρια, και μάλιστα αρκετά νωρίτερα απ’ τον Σεπτέμβρη του 2020. Ας μείνουμε ωστόσο στο πιο πάνω. Το φθινόπωρο του 2020, ΠΡΙΝ οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής βγουν σαν τον χάρο παγανιά, ήταν δεδομένο (στα ανώτερα πατώματα των κρατικών εξουσιών) ότι:

Α) Δεν πρόκειται για εμβόλια, δηλαδή προληπτικά μέσα! Αν κάτι δεν προστατεύει απ’ την ιογενή μόλυνση ΔΕΝ είναι εμβόλιο!!!!…

Β) Πρόκειται για «κάτι άλλο» που δεν έχει καν στόχο να εμποδίσει τις μολύνσεις ή τις όποιες σοβαρές παρενέργειες απ’ αυτές (και τους ενδεχόμενους θανάτους απ’ τις παρενέργειες)…

Γ) Πρόκειται για «κάτι άλλο» που θα επιβληθεί σε εκατομμύρια αιχμαλώτους για άλλο λόγο εκτός απ’ την προστασία της δημόσιας υγείας. (Για ποιον λόγο όμως;;;)

Δ) Πρόκειται για «κάτι άλλο» που για να επιβληθεί θα διαφημιστεί, εντελώς ψεύτικα, με περισσευάμενη προστυχιά, σαν «σωτηρία»!!…

Θα μας συγχωρήσετε την επανάληψη, δεν έχει ούτε ένα χιλιοστό αυταρέσκειας.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Light in Babylon

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> Παλιοί γνώριμοι. Όταν τους πρωτοπετύχαμε, πριν χρόνια, έπαιζαν unplugged στην Istiklal:

Τώρα παίζουν επί σκηνής (πριν μια βδομάδα, στη γερμανία) μπροστά σε πλήθος:

Δεν χρειάζεται φιλοσοφία: η επιτυχία είναι επιτυχία! Κερδίζεις πολλά (σε φήμη και χρήμα), κάτι χάνεις… Σε αμεσότητα, και μερικά ακόμα.

(Οι δρόμοι θα ερημώσουν μαζί με τους έρωτες. Όταν τα χέρια θα είναι αόρατα, όταν όλα γίνουν digital…)

Φακέλωμα

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> Η είδηση είναι κάπως παλιά (23 Φλεβάρη 2022), σχετίζεται όμως και μ’ αυτά που γράφαμε την περασμένη Πέμπτη, και με όσα βρίσκονται μπροστά μας και μας περιμένουν. Ο ΠΟΥ λοιπόν έχει αναθέσει στην (πολυεθνική) T-Systems, θυγατρική της Deutsche Telekom, να φτιάξει το software ενός «παγκόσμιου πιστοποιητικού εμβολιασμών», όχι μόνο για τον τσαχπίνη αλλά και για κάθε εμβόλιο.

H ανάθεση σε γερμανική εταιρεία μπορεί να σημαίνει ότι η ε.ε. είναι κάπως πιο προχωρημένη στη διαμόρφωση των προδιαγραφών του φακελώματος υγείας, σε σχέση με τις ηπα. Έτσι κι αλλιώς η T-Systems είχε αναλάβει την δημιουργία λογισμικού παρακολούθησης των «φορέων» του τσαχπίνη στη γερμανία… H εντός ε.ε. χρήση του «πιστοποιητικού» (που παρατάθηκε ως τα τέλη Ιούνη του 2023…) μπορεί τώρα να βρίσκεται σε διακοπές αλλά θα επανέλθει, ίσως για περισσότερα «εμβόλια». Πολύ περισσότερο που 48 κράτη που δεν ανήκουν στην ε.ε. έχουν ήδη αποδεχθεί τις προδιαγραφές του ευρωπαϊκού «πιστοποιητικού» στη δημιουργία των ανάλογων δικών τους.

Ίσως έχει, τουλάχιστον κατ’ αρχήν, μικρότερη σημασία για το αν οι βάσεις δεδομένων «εμβολιασμού» των αιχμαλώτων θα είναι παγκόσμιες, μισοπαγκόσμιες ή εθνικές, σε σχέση με το ότι το ψηφιακό υγιειονομικό φακέλωμα αυτό καθ’ αυτό είναι τεχνική κυριαρχίας και ελέγχου και καθόλου «μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας». Η αναστολή της χρήσης των πιστοποιητικών στην ε.ε. για τους καλοκαιρινούς μήνες δεν ήταν «εγκατάλειψη των αιχμαλώτων στην τύχη τους» (όπως θα υποστηρίζαν οι πιστοί caradinieroi / pfizeroi) αλλά ένα τεχνικό διάλειμμα, για να επανεκτιμηθούν τα όποια προβλήματα των σχετικών αλγορίθμων, να γίνουν βελτιώσεις, κλπ. Όμως: και χωρίς πιστοποιητικά δεν καταστράφηκαμε…

Με δυο λόγια: ο κόσμος προσπαθεί να ηρεμήσει καλοκαιριάτικα – και η «τύχη» του (μας) δουλεύει…

Εν τω μεταξύ αυτή η δήλωση έχει αρχίσει να γίνεται διεθνές θέμα (αν δεν βλέπετε τους ελληνικούς υπότιτλους πατάτε το cc):

Αυτός που κάνει την δήλωση (στις αρχές Ιούλη, σ’ ένα ισπανικό σοσιαλδημοκρατικό think tank) δεν είναι κάποιος τυχαίος. Λέγεται Jeffrey Sachs, είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο Columbia, ήταν για 2 χρόνια επικεφαλής της «ομάδας covid» της γνωστής επιθεώρησης Lancet – και δεν έχει βρεθεί ακόμα σε κάποιο χαντάκι! Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα, ένα μήνα νωρίτερα είχε δημοσιεύσει (μαζί με τον Neil Harrison) το αποτέλεσμα μιας έρευνας στην επιθεώρηση The Proceedings of the National Academy of Sciences of U.S.A., με το ίδιο συμπέρασμα – και παρ’ όλα αυτά συνέχισε να ζει!

Το συμπέρασμα του Sachs (και όχι μόνον αυτού)

α) περί κατασκευασμένου ιού προκύπτει απ’ το γεγονός ότι ο τσαχπίνης έχει ένα χαρακτηριστικό σημείο (που λέγεται Furin Cleavage Site) που του επιτρέπει να είναι ιδιαίτερα μεταδοτικός στους ανθρώπους, ένα σημείο που δεν έχουν οι άλλοι κωρονοϊοί∙ και

β) περί κατασκευής και διαφυγής (;) από αμερικανικό εργαστήριο προκύπτει από το σχέδιο DEFUCE (σχέδιο του πανεπιστημίου της Νότιας Καρολίνα, της παρακρατικής EcoHealth Alliance με υλοποίηση στο εργαστήριο της Wuhan) που είχε στόχο να εγκαταστήσει το Furin Cleavage Site σε κωρονοϊούς, μέσω γενετικής μηχανικής… Το σχέδιο αυτό ήταν μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου project του αμερικανικού NIH∙ κι όταν το NIH κλήθηκε να δημοσιοποιήσει το “στρατηγικό σχέδιο έρευνας για την covid-10” που έκανε στις αρχές του 2020, το έκανε μεν, αλλά με 290 σελίδες εξαφανισμένες: φαίνεται ότι αφορούσαν μεταξύ άλλων και την «προέλευση του ιού»…

Το ότι δεν έχει πέσει ακόμα φωτιά πάνω στο κεφάλι του Sachs («ψέκα», και όλα τα υπόλοιπα…) δεν οφείλεται βέβαια στο κύρος του αλλά μάλλον στην εκτίμηση (των δημαγωγών) ότι οι δυτικές κοινωνίες συνεχίζουν να υπνοβατούν στη μεγάλη πλειοψηφία τους, συνεπώς δεν υπάρχει άμεση απειλή για το σύμπλεγμα και τους λακέδες του.

Για λόγους αρχής η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει διατυπώσει γνώμη για το ζήτημα αυτό, παρότι γνωρίζει τα περισσότερα απ’ τα στοιχεία που υποδεικνύουν «αμερικανικό δάκτυλο»… Υπάρχει όμως ένα διπλανό ζήτημα, «μεσοτοιχία»: με δεδομένο το επίπεδο ανάπτυξης των δυτικών βιοτεχνολογιών και με δεδομένα επίσης τα διακηρυγμένα (εκτρωματικά) σχέδια των γενετιστών και των αφεντικών τους για την χειραγώγηση των κυττάρων και της ζωής γενικά, ποιος μπορεί να είναι ήσυχος, με «εμπιστοσύνη στην εντιμότητα των τεχνικών» αυτής της κατηγορίας;

Θα επιμείνουμε κι ας γινόμαστε κουραστικοί: το σύμπλεγμα ετοιμάζεται για έναν ακόμα γύρο. Πέρα απ’ όλα τα υπόλοιπα τα αφεντικά του είναι αποφασισμένα να μας σπρώξουν στην πιο βαθιά μεταφυσική, σε σχέση με το τι είναι τι, την πραγματικότητα και την εικονικότητα, τι είναι σημαντικό και τι δευτερεύον….

Η αδράνεια δεν θα σώσει κανέναν απ’ αυτόν τον γκρεμό.

100 βαθμοί Κελσίου

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> Κακώς τον κορόιδεψαν, τον οικτίραν, τον κακολόγησαν. Εδώ έχουμε εκείνη την ιστορική στιγμή που (ίσως ξαφνικά ίσως από κάποιο νόμο της φυσικής) βλέπουμε το σημείο βρασμού των δυτικών ιδεωδών: δημοκρατία, ελευθερία, τα γνωστά… Ποιο Vogue θα φωτογράφιζε ποιον γελωτοποιό τίνος Κιέβου αν πριν αυτός δεν είχε ανακηρυχτεί στον κατεξοχήν εκπρόσωπο των δυτικών «πολύτιμων» αξιών; Και ποιος γελωτοποιός, βαπτισμένος και ξαναβαπτισμένος στα νάματα του δυτικού «πνεύματος», θα αρνούνταν την τιμή του να φτάσει στο ύψιστο, στο κορυφαίο σημείο του θεάματος, στο μαστορεμένο για πάρτη του ιλουστρασιόν εξώφυλλο;

Οι φωτογραφήσεις εκ μέρους τέτοιων διεθνών τεράτων της μόδας δεν είναι ένας σωρός από στιγμιαίες selfie όπως νομίζει το ανόητο πλήθος. Είναι παραγωγή: δεκάδες τεχνικοί, φωτισμοί, ενδυματολόγοι, μακιγιέρ, σκηνοθέτες, αμπιγιέρ∙ λήψεις, διορθώσεις, νέες λήψεις, νέες διορθώσεις, επιλογή πλάνων∙ αστεία, χαριτωμενιές, cool ατμόσφαιρα, οικειότητα… Χρόνος αρκετός (όσος χρειάζεται για να γίνουν κομμάτια καμιά 500αριά απ’ τους δύστυχους που ο γελωτοποιός διατάζει καθημερινά να πεθαίνουν στα χαρακώματα… μέχρι να καταρρεύσει η ρωσία…)

Πρόκειται για παραγωγή και μάλιστα συγκεκριμένη τέτοια: παραγωγή πόζας. Είναι το αντίθετο των φωτογραφήσεων των παπαράτσι, που «πιάνουν» στιγμές. Η παραγωγή πόζας οφείλει να είναι μελετημένη ώστε να διηγείται με ακρίβεια μια ιστορία, έστω και σύντομη∙ πρέπει να έχει ένα εύστοχο, εύπεπτο νόημα. Καναπές ή πεζούλι; Σύγχρονος καναπές ή vintage; Αυτή η γωνία λήψης ή η άλλη; Τέτοιες σκιές ή αλλιώτικες; Το ύφος; Βάλε έναν προβολέα εδώ για να γυαλίζουν τα μάτια… Αγκαλιά σαν προστασία ή κάτι χαλαρό κι ανέμελο; Να σηκώσουμε την φράτζα να μην κάνει σκιά στο θεληματικό κούτελο; Τέτοιου είδους είναι οι πάμπολλες σημειωτικές λεπτομέρειες για τις οποίες πρέπει να γίνουν εγγραφές, εκτιμήσεις, συγκρίσεις – πριν οριστικοποιηθεί η «έκφραση του νοήματος». Αυτές οι παραγωγές δεν είναι «γουρούνι στο σακί», ακόμα κι αν επιδεικνύουν γουρούνια.

Αυτό, ακριβώς, είναι το σημείο βρασμού των δυτικών ιδεωδών: αποδεικνύουν, παραδέχονται, προβάλουν ότι είναι πόζες∙ πως η ιδεολογική πανοπλία της δύσης είναι πια μια ξεπεσμένη ποζεριά. Που δεν είναι καν εξαγώγιμη: απευθύνεται αναδιπλωμένη στο πρωτοκοσμικό κοινό-της-μόδας∙ επιτέλους! Επιτέλους ακούστε το: vogue! Μόδα!

Αντί να διακωμωδήσουμε την στιγμή, στεκόμαστε εντυπωσιασμένοι μπροστά στην ιστορική Νέμεση. Ο γελωτοποιός μπορεί να γίνει ακόμα και αμερικανική, χολυγουντιανή ταινία («ο πρόεδρος»…) ή μπορεί το netflix να προλάβει – με τον ίδιο σαν πρωταγωνιστή πάντως. Όμως η φωτογράφιση μετά της συζύγου είναι το καρφί που έλειπε απ’ το φέρετρο της «ακτινοβολίας» του λευκού «αγωνιστή εκπροσώπου της δυτικής ανωτερότητας» και της “δυτικής ανωτερότητας” στο σύνολό της: όπως σε κάθε έκδοση έτσι και σ’ αυτήν τα τεύχη του vogue, κι εκείνα που θα πουληθούν και όσα περισσέψουν, θα πάνε αργά ή γρήγορα για πολτοποίηση / ανακύκλωση…

Μαζί με τις πόζες.

Ο καιρός της πολτοποίησης…

Ταϊβάν

Το κινέζικο ανέκδοτο πάει ως εξής: δεν θα χρειαστεί να πάει στρατός στην ταϊβάν. Αρκεί να πάνε μερικά εκατομύρια κινέζοι στην παραλία απέναντι και να κτυπήσουν την θάλασσα με τα πόδια τους. Το τσουνάμι που θα σηκωθεί θα περάσει απ’ την μια άκρη του νησιού ως την άλλη…

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> Τα χαρτιά σχετικά με την άλλοτε φορμόζα αλλά ταϊβάν εδώ και κάμποσα χρόνια είναι ανοικτά. Ο Ειρηνικός είναι για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό (όχι, όμως, υποχρεωτικά για τους ευρωπαίους συμμάχους του) το κύριο μέτωπο του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου. Κι ωστόσο η Ουάσιγκτον έχει αποτύχει στο να κατασκευάσει ένα παραμύθι που να «πείθει» (ακόμα και τους δικούς της υπηκόους) ότι η απόσχιση αυτής της κινεζικής επαρχίας αξίζει την ζωή έστω και μισού αμερικάνου πεζοναύτη.

Χάρη σ’ αυτήν την ασυμμετρία το Πεκίνο φωνάζει εδώ και χρόνια ότι η οριστική επανένωση της ταϊβάν θα γίνει είτε με το καλό είτε με το κακό (: στρατιωτικά). Είναι κάτι που το έχει κατακτήσει στη διεθνή αρένα, αφού κανείς δεν αναγνωρίζει την ταϊβάν σαν ανεξάρτητο κράτος και η κοινή παραδοχή είναι ότι η κίνα είναι μία και μόνο μία. Η Ουάσιγκτον είναι εντελώς ασυνήθιστη στο να την απειλούν (αντί να απειλεί), και παρόλα αυτά με έναν παράξενο, παρακμιακό έως παρανοϊκό τρόπο, συνεχίζει να «τσιγκλάει» το «θέμα ταϊβάν» ενώ ξέρει ήδη ότι δεν πρόκειται να κερδίσει ούτε μισό χιλιοστό σ’ αυτήν την ιστορία, και ότι η οποιαδήποτε στρατιωτική σύγκρουση (αυτή για την οποία προειδοποιεί το Πεκίνο) θα είναι απλά καταστροφική, κυρίως για την ίδια.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Άντε παράτα μας ρε βρωμιάρη!

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> To benin είναι ένα σχετικά μικρό αφρικανικό κράτος, στριμωγμένο ανάμεσα στο εξίσου μικρό Tongo και στη Νιγηρία, με πληθυσμό γύρω στα 12 εκατομύρια ψυχές και μια μικρή «πρόσοψη» στον κόλπο της Γουινέας.

Μικρό το benin αλλά ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα (aka Macron) είναι ακόμα μικρότερος πια, μαζί με τις δυνατότητες του ιμπεριαλισμού που εκπροσωπεί. Έκανε την περατζάδα του από διάφορα κράτη της δυτικής αφρικής μπας και κρατήσει κανά κομμάτι, αλλά δεν μοιάζει να έχει πολλές ελπίδες. Για του λόγου το αληθές δείτε το παρακάτω σύντομο video, ξαναδείτε και ξαναδείτε το, και απολαύστε τον Patrice Talon, προέδρο του benin!!!

Αφρική

Το 1965 ο Che προσπάθησε να οργανώσει το αντι-αποικιακό, επαναστατικό κίνημα στην αφρική, αρχίζοντας απ’ το κονγκό. Το εγχείρημά του αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο, κυρίως εξαιτίας της υποκειμενικότητας των ριζοσπαστών αφρικανών…

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> Οι προσπάθειες του Μικρού Δούκα του Λίγηρα στη δυτική αφρική (σε πρώην γαλλικές αποικίες που έχουν αρχίσει το «έξω οι γάλλοι!»…) συνέπεσαν χρονικά με ένα ταξίδι του ρώσου υπ.εξ. στην ήπειρο, αλλά και του «ειδικού εκπροσώπου» της Ουάσιγκτον για το «αφρικανικό κέρας». Ο Mike Hammer πέρασε απ’ την αιθιοπία, την αίγυπτο και κατέληξε στα αραβικά εμιράτα. Ο Lavrov ξεκίνησε απ’ την αίγυπτο, συνέχισε στην αιθιοπία, στην ουγκάντα και τέλειωσε την δική του βόλτα στην άλλη άκρη της ηπείρου, το κονγκό-Μπραζαβίλ.

Γενικά τα αφρικανικά κράτη έχουν ανεβάσει ιδιαίτερα τις γεωπολιτικές τους προσόδους, φαίνεται όμως ότι ποντάρουν περισσότερα στο ευρασιατικό project (και στα βασικά κράτη μέλη του, την κίνα, την τουρκία, το ιράν και την ρωσία), παρά στην άλλοτε και πάντοτε αποικιοκρατική δύση. Η φράση «500 χρόνια δυτικής κυριαρχίας είναι αρκετά!» είναι ένα σταθερό motto στους αφρικανικούς πληθυσμούς, ειδικά εφόσον η οξυνόμενη (παγκόσμια) αντίθεση δεν είναι ιδεολογική. Ο Lavrov πάντως δεν παρέλειψε να θυμίσει ότι «η Μόσχα πάντα ήταν με την μεριά των αφρικανικών κρατών ενάντια στην αποικιοκρατία»…

Υποτίθεται ότι βασικό μέρος της αποστολής του ρώσου υπ.εξ. ήταν να καθησυχάσει τις πολιτικές βιτρίνες των αφρικανικών κρατών σε σχέση με τις προμήθειες σταριού, αλεύρων και λιπασμάτων. Αλλά η σχέση της Μόσχας (όπως και του Πεκίνου) με την αφρική κοιτάει πολύ μακρύτερα∙ και οι ανταλλαγές επισκέψεων το δείχνουν. Τον περασμένο Ιούνη για παράδειγμα, πέταξαν ως το Sochi για συζητήσεις με την ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) ο Macky Sall, πρόεδρος της σενεγάλης και της «αφρικανικής ένωσης», και ο Moussa Faki Mahamat, υπ.εξ. της γκάνας και εκτελεστικός διευθυντής της «αφρικανικής ένωσης»… Επιπλέον προς το τέλος της χρονιάς θα γίνει μια ακόμα συνάντηση κορυφής μεταξύ της ένωσης και της Μόσχας, στην αιθιοπία. (Ο νυσταλέος Jo, αν είναι ακόμα στην καρέκλα του, θέλει να κάνει κάτι ανάλογο τον Δεκέμβρη – αλλά στην Ουάσιγκτον..)

Την προηγούμενη φορά που ο δυτικός ιμπεριαλισμός / καπιταλισμός έχανε έδαφος στην αφρική ήταν στις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 με τις αντιαποικιακές / εθνικαπελευθερωτικές επαναστάσεις, τις οποίες στήριζε φανερά ή καλυμμένα η σοβιετική ένωση.

Όμως οι νίκες αυτών των επαναστάσεων έγιναν πικρές όταν, προκειμένου να αναπτύξουν τους καπιταλισμούς τους αυτά τα καινούργια κράτη βρέθηκαν αναγκασμένα να πάρουν δάνεια πρώτα απ’ τις «αγορές» και την παγκόσμια τράπεζα – με τους όρους αυτών των τελευταίων φυσικά – και, στη συνέχεια, απ’ το δντ. Δεν υπήρχε αλλού διαθέσιμο χρήμα εκείνη την ιστορική περίοδο… Αυτό οδήγησε τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 σε μια καταστροφική «κρίση χρέους» των περισσότερων αφρικανικών κρατών – οι τζογαδόροι των χρηματιστηρίων έκαναν «χρυσές δουλειές» με τα ομόλογά τους…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το μπλοκ της Αστάνα

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> «Όταν δεν μπορείς να χωνέψεις κάτι, κάνε ότι δεν το έφαγες»: αυτό είναι το δόγμα της δυτικής δημαγωγίας, των αφεντικών και των πολιτικών βιτρινών από πίσω, και γενικά κάθε πικραμένου στη δύση.

Η διήμερη συνάντηση στην Τεχεράνη των Putin, Erdogan και Raisi (: ο ιρανός πρόεδρος) στις 19 και 20 Ιούλη ήταν απ’ αυτά που «δεν χωνεύονται»: δεν γίνεται οι «καταραμένοι» να έχουν και να κάνουν σχέδια τα οποία δεν μπορεί να ελέγξει η «γενική δύση». (Έλειπε, βέβαια, ο αυτοκρατόρας Xi – αλλά η σκιά του είναι έτσι κι αλλιώς παντού).

Υπήρχε η οικονομική διάσταση αυτών των συναντήσεων (έγιναν πρώτα ανά δυο κι ύστερα και οι τρεις μαζί). Η gazprom και η national iranian oil company υπέγραψαν ένα προσύμφωνο ύφους 40 δις δολαρίων για την συνεκμετάλλευση των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου του ιράν, αλλά και των πετρελαίων του – το μεγαλύτερο deal στην σύγχρονη ιστορία του ιράν στον τομέα των υδρογονανθράκων. Ο Erdogan και ο Raisi υπέγραψαν μια άλλη συμφωνία ύψους 30 δις δολαρίων για την δημιουργία κοινών εργοστασίων επεξεργασίας του πετρελαίου και του αερίου∙ συν μερικές ακόμα εμπορικές συμφωνίες σε άλλους τομείς.

Παρά τα εντυπωσιακά μεγέθη τέτοια deal είναι μεσο/μακροπρόθεσμα στην υλοποίησή τους, και οι αρχικές συμφωνίες δεν καταλήγουν υποχρεωτικά στο αντίστοιχο τέλος.

Υπήρξε όμως μια άλλη κοινή δήλωση των 3, σχετική με την συρία, που προκάλεσε βλακώδη ευωχία μεταξύ των «ενσωματωμένων» ειδικών, κι όχι μόνο στα μέρη μας: Επιβεβαιώνουμε την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε την συνεργασία μας με σκοπό να καταστείλουμε τους τρομοκράτες, είτε πρόκειται για άτομα, είτε για ομάδες, μαζί με τις υποδομές τους… «Αποκλείεται, τα έχουν χαμένα!» ήταν το σοφό συμπέρασμα των φανερών ή όχι και τόσο λακέδων του νατο: για την Άγκυρα τρομοκράτες είναι κυρίως οι ypg, οι proxies της Ουάσιγκτον∙ για την Μόσχα (αλλά και τον Άσσαντ…) τρομοκράτες είναι κυρίως οι ουαχαβίτες στον θύλακα του Idlib∙ για την Τεχεράνη και οι μεν και οι δε∙ πώς είναι λοιπόν δυνατόν να λένε ότι «θα συνεργαστούν αντιτρομοκρατικά» όταν έχουν διαφορετικούς στόχους;

Έχουν στ’ αλήθεια;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

We will survive!

Πέμπτη 28 Ιούλη>> Η Πέμπτη δεν είναι μέρα μουσικών αφιερώσεων. Αλλά μπορεί να συμβεί, απροειδοποίητα, να πέσεις πάνω σε κάτι (ένα τραγούδι, μια ερμηνεία) που σε ιντριγκάρει.

Να λοιπόν μια jail εκδοχή του I will syrvive της μεγάλης Gloria. Εϊναι σκηνή απ’ την μέτρια αμερικανική κωμωδία the replacements, του 2000 – καμία σχέση!

‘Αλλωστε η ζωή είναι πολύ πιο πάνω απ’ την επιβίωση. Αλλά δεν μπορεί και χωρίς αυτήν… “Μετά θάνατον ζωή;” Χμμμμ… Το κόλπο των ανθρωποκυνηγών του χριστιανισμού…