Category: Ασταμάτητη μηχανή

Η μόδα της εποχής

16/2/2017. Ο “ρωσικός δάκτυλος”, ειδικά ενόψει εκλογών, έχει γίνει της μόδας και στην ευρώπη μετά τα κλαψουρίσματα των αμερικάνων δημοκρατικών για την ήττα της Κλίντον. Βγαίνει, για παράδειγμα, ο Μακρόν και καταγγέλει συστηματικές “κυβερνοεπιθέσεις” εναντίον των υπολογιστών του. Οι οποίες (λέει) προέρχονται μεν απ’ την ουκρανία, αλλά ξέρουμε τι επιρροή έχουν οι ρώσοι στο ουκρανικό έδαφος!!!
Αλήθεια; Γιατί μέχρι χτες ξέραμε ότι στο ουκρανικό έδαφος (πλην Donbas) μεγάλη επιρροή έχουν αποκτήσει οι αμερικάνοι; Πως και τόσα χρόνια φάγαμε τέτοια παρεξήγηση;
Επιπλέον: έχει κάτι να κρύψει απ’ τους ψηφοφόρους του ο Μακρόν; Ή θέλει να κόψει ψήφους απ’ την Λεπέν καταγγέλοντάς την ότι σαν «επιλογή του Πούτιν» δεν είναι και τόσο «πατριώτισσα»;

A fistful of dollars

15/2/2017. Το ότι κάποιοι έλληνες καθεστωτικοί (“πατριώτες” προφανώς!) την ψάχνουν για το πως θα μπορούσαν να δέσουν σταθερά το όποτε και αν “εθνικό νόμισμά” τους με το δολάριο είναι κάτι που θα μπορούσαμε να το πάρουμε στα σοβαρά… αν το έλεγε οποιοσδήποτε άλλος. Εκτός απ’ τον Ted Malloch. Που προορίζεται για «πρέσβης της Ουάσιγκτον στην ε.ε.» – με δηλωμένο στόχο να την διαλύσει…
Γιατί πρόκειται για επαγγελματία σπεκουλαδόρο· πράγμα που (περίεργο;) ξεχνιέται από διάφορους που ζητάνε τις απόψεις του (ή κρέμονται απ’ την γλώσσα του). Έχει πολύχρονη καριέρα σε πόστα χρηματοπιστωτικού συμβούλου· άρα ξέρει να τζογάρει.
Το έχει δηλώσει άλλωστε: στοιχηματίζει υπέρ της διάλυσης του ευρώ τους επόμενους 18 μήνες. Και θεωρεί ότι σπεκουλάρωντας στα αυτιά ευήκοων ελλήνων θα κερδίσει το στοίχημα… (Αλλά μπορεί να έχει ποντάρει και σε κάτι άλλο, που δεν το λέει…)

Περιπέτειες βιτρινών

15/2/2017. Ο “κρατηθείτε έρχομαι” κυρ Κυρ(ιάκος) πήγε στο Βερολίνο για μαλλί· και κατά πάσα πιθανότητα γύρισε κουρεμένος. Αφού με άφθονο ελληνικό μπλα μπλα εξήγησε στον τρισκατάρατο Σόιμπλε τα σχέδιά του, φαίνεται ότι εισέπραξε σαν απάντηση κάτι του είδους: εφτά χρόνια όλοι σας κοροϊδεύετε τον κόσμο· υπογράφετε συμφωνίες και δεν τις τηρείτε· σε τι είσαι διαφορετικός; Οι καταραμένοι οι “ξένοι” ξέρουν πια. Έμαθαν. Και οι δεξιοί προσοδικοί είναι· απλά διάλεξαν έναν νεοφιλελεύθερο για βιτρίνα, όπως διάλεξαν οι πασόκοι τον κυρ Αλέξη. Ξεκάρφωμα.
Τον αποτέλειωσε η συνάντησή του με τους ομοϊδεάτες του χριστιανοδημοκράτες βουλευτές. Σας έχουμε βαρεθεί του είπαν (όχι με αυτά τα λόγια ακριβώς, μάλλον…) – εννοώντας τον θαυμαστό κόσμο της ελληνικής πολιτικής σκηνής στο σύνολό του.
Πακέτο! Φαίνεται ότι η τελευταία ελπίδα των καταραμένων εταίρων για την αντιμετώπιση της ενδημικής “διαφθοράς” και για την υιοθέτηση δομικών μεταρρυθμίσεων στο ελληνικό κρατικό / καπιταλιστικό μοντέλο ήταν ο “καθαρός” (όπως νόμιζαν) συ.ριζ.α. Καταλαβαν γρήγορα ότι η ελλάδα είναι χαμένη περίπτωση – σε σχέση με το παρόν και το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Τι θα κάνει τώρα ο κυρ Κυρ; Θα συνεχίσει να βιάζεται, για εκλογές με τον πολύ ρεαλιστικό κίνδυνο να σκάσει η χειροβομβίδα στα χέρια του;

Flynn case over

15/2/2017. Όπως τα λέγαμε. Ο “σύμβουλος” Flynn οδηγήθηκε σε παραίτηση. Και ακόμα σημαντικότερο: η περίπτωσή του έδειξε ένα χοντροσπρωξίδι (στα ρετιρέ της αμερικανικής εξουσίας). Όχι μεταξύ «συντηρητικών» και «δημοκρατικών», αλλά ανάμεσα σε διαφορετικές φράξιες των πρώτων. Μια έκφραση αυτού του σπρωξίματος είναι ανάμεσα στον προσωπάρχη του λευκού οίκου Priebus και τον βασικό σύμβουλο Bannon – και οι δύο επιλεγμένοι απ’ το ψόφιο κουνάβι.
Ποιος είπε ότι η παρακμή μιας «υπερδύναμης» δεν εκδηλώνεται και μέσα στο παλάτι;

Μια στιγμή στον κόσμο

14/2/2017. Θα μπορούσε (επάνω) να είναι ένα πλάνο απ’ το blade runner. Αλλά είναι μόνο μια στιγμή από έναν δρόμο στη Μανίλα: ένας μπάτσος επιθεωρεί ένα πτώμα.
Πλάνο απ’ το blade runner είναι το κάτω.

Flynn case

14/2/2017. O επιλεγμένος απ’ το ψόφιο κουνάβι για σύμβουλός του στα θέματα ασφάλειας Michael Flynn (ο αξιωματούχος που μίλησε με τον έλληνα υπ.εξ. Nick the greek στην επίσκεψη του τελευταίου τον περασμένο γενάρη στην Ουάσιγκτον…) δεν νοιώθει σίγουρη την καρέκλα του. Στοιχεία (;) δείχνουν ή υπαινίσσονται ότι είπε ψέμματα για το περιεχόμενο παλιότερων συζητήσεών του με τον ρώσο πρεσβευτή στις ηπα. Και για λόγους άγνωστους στα μέρη μας, όταν αξιωματούχοι έχουν πάρει πόστο λέγοντας ψέμματα ή κρύβοντας κάτι για το οποίο ρωτήθηκαν, στις μακρυνές ηπα, μπορεί έως και να “αναγκαστούν σε παραίτηση”.
Θα δείξει τις επόμενες ημέρες αν ο Flynn θα πάει σπίτι του ή θα αναγκαστεί σε μόνιμη επιτήρηση από την σημερινή «υποσύμβουλο» εθνικής ασφάλειας και υφιστάμενή του K. T. McFarland – του περιβάλλοντος Κίσσιγκερ.
Προκύπτει ωστόσο ότι η στελέχωση της διοίκησης του ψόφιου κουναβιού είναι ακόμα ανολοκλήρωτη. Σα να γίνονται διάφορες χοντρές σπρωξιές στα ανώτατα κλιμάκια της πραγματικής εξουσίας στις ηπα. Αν έχουν ουσιαστικό αντίκρυσμα σε υπαρκτές διαφορές πολιτικών αντιλήψεων ή πρόκειται για προσωπικές φιλοδοξίες δεν το ξέρουμε προς το παρόν. Είτε έτσι είτε αλλιώς δείχνουν ωστόσο μια κάποια αστάθεια κορυφής.
Ποιος είπε ότι η παρακμή μιας «υπερδύναμης» μένει κρυφή;

Greek case

14/2/2017. Και τι ενδιαφέρει τις ελληνικές πολιτικές βιτρίνες (και το βαθύ κράτος πίσω τους) για την αμερικανική «αστάθεια κορυφής» σ’ αυτήν την «ενδιάμεση περίοδο»; Για πολλούς λόγους. Ένας απ’ αυτούς (που δεν ακούγεται για προφανείς λόγους) είναι ότι η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού δεν έχει διορίσει τους καινούργιους εκπροσώπους της Ουάσιγκτον στο συμβούλιο του δντ. Αλλά θα πρέπει να το κάνει.
Και ποια θα είναι η γραμμή τους για την συνέχεια της συμμετοχής (ή όχι) στο ατελείωτο πρόγραμμα διάσωσης του ελληνικού κράτους; Άγνωστο. Ωστόσο ακόμα και οι πιο «φιλελληνικές» εκτιμήσεις για το θέμα θεωρούν απίθανο οι ψοφιοκουναβικοί στο δντ να είναι θιασώτες της «με ελαστικότητα» συνέχισης του δανεισμού της Αθήνας. Οι περισσότεροι εστιάζουν στο πως βλέπει η Ουάσιγκτον το Βερολίνο («στραβά», το δηλώνει) και στο ότι δεν θα ήθελε να το διευκολύνει να αποφύγει την ελληνική χρεωκοπία – αν υποθέσουμε ότι αυτό θέλει το γερμανικό καθεστώς.
Θέλει, όμως, είτε έτσι είτε αλλιώς κάτι τέτοιο το Βερολίνο; Χμμμμ…. Στα μέρη μας, όπου το πιο συνηθισμένο για τις πολιτικές βιτρίνες είναι να λένε, να ξελένε, να ξαναλένε κάτι άλλο, και ύστερα πάλι να το ξελένε, κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Ωστόσο δεν είναι οι πάντες έτσι· σίγουρα δεν είναι έτσι οι κεντρικές πολιτικές βιτρίνες του γερμανικού κράτους / κεφάλαιου. Και οι δηλώσεις (όχι των σοσιαλδημοκρατών που έτσι κι αλλιώς, ενόψει εκλογών, πρέπει να κάνουν και λίγη αντιπολίτευση αλλά) των χριστιανοδημοκρατών, μας φαίνονται πολύ καθαρές…
Το έχουμε ξαναπεί και θα το ξαναπούμε: τι κάνει επιθυμητό «εταίρο» ένα κράτος που δεν μπορεί να δέσει ούτε τα παπούτσια του; Φυσικά σε οποιαδήποτε κρατική πολιτική πρέπει να περιμένει κανείς και ελιγμούς· και η γερμανική περίπτωση δεν εξαιρείται.
Ωστόσο τα σφικτά χρονοδιαγράμματα που στα μέρη μας παιρνούν ντούκου δεν είναι αστειάκι.

Το κόμμα της δραχμής

14/2/2017. Οι φιλόδοξοι «απελευθερωτές» της αριστεράς του «κόμματος της δραχμής» είναι μόνο «συνιστώσες» του. Και μάλιστα αλληλοϋποβλεπόμενες. Λογικό αφού δεν υπάρχει κάποιο άλογο που να φαίνεται ικανό όχι απλά να μπει στη βουλή αλλά να πιάσει ένα ποσοστό τέτοιο που να σύρει και τις υπόλοιπες συνιστώσες πίσω του, με την ελπίδα ότι θα πιάσουν μερικές καρέκλες εδώ κι εκεί. Το μοντέλο προεκλογικός «συ.ριζ.α.» δεν δουλεύει· και η φτώχια φέρνει γκρίνια.
Όμως η βασική δουλειά της αριστεράς του «κόμματος της δραχμής» έχει ήδη γίνει. Και με το παραπάνω. Όπως σε όλη τη διάρκεια του ιδεολογικού βομβαρδισμού του βαθέος κράτους, απ’ τις αρχές του Μάη του 2010, έτσι και τώρα αυτή η αριστερά το μόνο που κάνει είναι να ξεπλένει την δεξιά και την άκρα δεξιά του ίδιου κόμματος (της δραχμής). Ανοίγοντάς της τον δρόμο μέσα απ’ τη νομιμοποίηση («απ’ τα αριστέρα») των βασικών εθνικιστικών κλισέ. Για την «εθνική οικονομία», την «εθνική παραγωγή» και, φυσικά, το άγιο δισκοπότηρο: το «εθνικό νόμισμα».
Το τραγικό είναι ότι τα βοθρολύματα τους υπερφαλάγγισαν απ’ το 2012 (με κριτήρια «λαϊκής επιρροής») κι αυτοί έκαναν ότι ψιχαλίζει. Τώρα διακινδυνεύουν να τους υπερφαλαγγίσει και ο κανάς Ψώρρας…

(Ρητορική ερώτηση. Στην υποθετική περίπτωση της “επιστροφής στο εθνικό νόμισμα”, και μάλιστα με ισοτιμία 1:1 απέναντι στο ευρώ όπως λένε όλοι οι σοφοί, λογικά θα πρέπει να υπάρχουν και εικοσάρες, δεκάρες, πεντάρες. Όπως παλιά. Θα είναι τα ισοδύναμα των 20, των 10 και των 5 σεντς. Θα έχουν και τρύπα στη μέση οι νέες πενταροδεκάρες, όπως οι παλιές; Να περνάνε σπάγγο από μέσα τα πιτσιρίκια και να φτιάχνουν κολιέ παίζοντας; Πείτε μας ω σοφοί σωτήρες!Μην μας κρατάτε σε αγωνία!

Συρία

13/2/2017. Χάρη στον αποκλεισμό της al-Bab απ’ τον συριακό στρατό και την Χεζμπ’ Αλλάχ απ’ το νότο, ο τουρκικός στρατός και το fsa πεζικό του κατάφεραν να προωθηθούν μέσα στην πόλη απ’ τα δυτικά και τα βόρεια. Για να υπάρχει μια ιδέα της de facto συμμαχίας μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού: τα ρωσικά βομβαρδιστικά υποστήριζαν ταυτόχρονα και τις δύο προωθήσεις. Και του συριακού στρατού προς την Tadif, μια μικρή πόλη 2 χιλιόμετρα νότια της al-Bab, και του τουρκικού προς την al-Bab.
Προκύπτει πως Άγκυρα και Μόσχα (η δεύτερη για λογαριασμό και της Δαμασκού) υπέγραψαν στις 12 του περασμένου Γενάρη μια συμφωνία συνεργασίας, που οριοθετεί τα «σύνορα» των τουρκικών, και απ’ την άλλη πλευρά των συριακών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται για την εθνική οδό Μ4, που περνάει ανάμεσα στην Tadif και την al-Bab. Ο τουρκικός στρατος δεν θα περάσει νοτιότερα, ο συριακός δεν θα ανέβει βορειότερα…
Ο Ερντογάν λέει τώρα ότι ο στρατός του θα προχωρήσει ανατολικά. Πρώτα προς την Manbij. Και μετά θα κατευθυνθεί νότια, προς την «πρωτεύουσα» του isis, την Raqqa. Ο δρόμος προς την Manbij είναι η M4… Αλλά πίσω απ’ τις διακηρύξεις υπάρχει μια ζόρικη πραγματικότητα.
Αν ο τουρκικός στρατός και οι ένοπλοι του fsa δυσκολεύτηκαν (και μάτωσαν) τόσο πολύ για να καταλάβουν την al-Bab πως σκοπεύουν να τα καταφέρουν κατά της Manbij, η οποία ελέγχεται απ’ τις κουρδικές ypg και αμερικάνους «συμβούλους»; Κι αν ήταν απαραίτητη η ρωσική αεροπορική βοήθεια και ο ελιγμός του συριακού στρατού στην al-Bab, θα αναλάβει η Μόσχα την ίδια υποστηρικτική δράση εναντίον των φίλων της Ουάσιγκτον;
Είναι πιθανόν οι διακηρύξεις του Ερντογάν να μείνουν απλά λόγια. Ή, διαφορετικά, θα πρέπει η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού να «πουλήσει» τις ypg, κάτι που δεν μας φαίνεται τόσο απλό. Γιατί εκτός απ’ την Ουάσιγκτον στις κουρδικές πολιτοφυλακές έχει επενδύσει πολλά και το Τελ Αβίβ.
Οπότε; Ίσως βγαίνει κάποιο συμπέρασμα απ’ αυτό: το ότι ο Ερντογάν δήλωσε ότι ο στρατός του θα φύγει απ’ το συριακό έδαφος αφού πρώτα διώξει τους τρομοκράτες απ’ την Manbij (ypg) και την Raqqa (isis). Που σημαίνει ότι αν δεν τους διώξει θα παραμείνει…

Ε.ε.

13/2/2017. Ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής είναι “θορυβώδης”. Πρακτικά κάνει καριέρα μεσολαβητή· πότε πότε και αγγελιοφόρου. Αυτό το δεύτερο θα πρέπει να ήταν που τον ώθησε, συνεντευξιαζόμενος σε έναν γερμανικό ραδιοφωνικό σταθμό χτες, να προειδοποιήσει ότι το Λονδίνο θα προσπαθήσει να διασπάσει την ε.ε., υποσχόμενο στο ένα μέλος το Α, σε άλλο το Β και στο τρίτο το Γ.
Είναι γεγονός ότι αν έχει μια καλή παράδοση η βρετανική διπλωματία είναι ακριβώς σ’ αυτό: στο διαίρει και βασίλευε. Ωστόσο την ασκούσε με επιτυχία σε πρώην αποικίες της (απ’ την ινδία ως την κύπρο). Τώρα το πλαίσιο (και τα συμφέροντα) είναι διαφορετικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσει να κάνει αυτό ακριβώς, να “πείσει” και άλλα κράτη να φύγουν απ’ την ε.ε. Αλλά για να είναι πειστική η παρότρυνση θα πρέπει πρώτα να τα καταφέρει αυτό (το Λονδίνο) να φύγει, χωρίς σοβαρές ζημιές. Πράγμα που δεν είναι καθόλου εύκολο ή απλό.
Εν τω μεταξύ, περιμένοντας την επίσκεψη του αμερικάνου αντιπροέδρου Mike Pence στο τέλος της βδομάδας, ο Juncker “πέταξε” κι αυτό: ο προστατευτισμός της διοίκησης Τραμπ είναι μια ευκαιρία για την ε.ε., για να φτιάξει καινούργιες εμπορικές συμμαχίες. Είναι μια ευκαιρία που πρέπει να αξιοποιήσουμε…
Να υποθέσουμε ότι έκανε προς την άλλη μεριά του Ατλαντικού την γνωστή χειρονομία που έχει “πατεντάρει” ο κυρ Γιάνης; Σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη θα μπορούσε· χωρίς να πάρει έκταση το πράγμα.