Category: Ασταμάτητη μηχανή

Παρατηρήσεις

Πέμπτη 4 Μάη. Κατά τον αμερικάνο υπ.εξ. (και πετρελαιά) Rex Tillerson, στην χθεσινή δεύτερη ακρόασή του στο Κογκρέσσο, «ηπα και ρωσία δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον». Για να προσθέσει ότι «πρέπει να σταθεροποιήσουμε τις σχέσεις μας για να μην χειροτερεύσουν».

Προφανώς ο κυρ Rex θέλει να πει: αν χειροτερέψουν δεν θα φταίμε εμείς…

Απλά κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ποιοί είναι οι «εμείς» στην Ουάσιγκτον. Γιατί υπάρχει κι αυτή η (αμερικανικής προέλευσης άποψη):

Τελικά είναι πιθανό ότι στον Trump έχει επιτραπεί να κάθεται στον δεύτερο όροφο του Λευκού Οίκου για να τουϊτάρει, ενόσω άλλοι κυβερνούν πραγματικά. Μέσα σ’ αυτούς τους «άλλους» ίσως είναι ο αντιπρόεδρος Pence, που δουλεύει με μερικούς βασικούς αξιωματούχους των υπουργείων και τις μυστικές υπηρεσίες. Μήπως συμβαίνει αυτό; Μήπως έχει επιτραπεί στον Trump «να παριστάνει τον πρόεδρο» για μαζική κατανάλωση ενόσω οι στρατηγοί, οι πράκτορες και οι οικονομικοί πειρατές της Goldman Sachs τρέχουν τις δουλειές;

Ειλικρινά: δεν το γράψαμε εμείς!!! (Στο γνωστό site CounterPunch πλέει: is Trump really president?)

Υποσχέσεις και διαψεύσεις

Πέμπτη 4 Μάη. Μπορεί ο καθένας να φαντασιώνεται με οτιδήποτε – “δημοκρατία έχουμε”… Σε ότι αφορά, όμως, το γιατί η Άγκυρα βγάζει σταθερά αφρούς απέναντι στην Αθήνα την απάντηση την έχει δώσει η πρώτη: ο ίδιος ο εξοχότατος πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί, με το στοματάκι του, στον Ερντογάν ότι θα παραδώσει τους 8 χουντικούς καραβανάδες που αναζήτησαν καταφύγιο στην Αλεξανδρούπολη, και μάλιστα μέσα σε ένα μήνα. Και έγινε το ανάποδο: οι 8 έχουν γίνει σχεδόν “ήρωες” στο ελλαδιστάν. Τα ελληνικά δικαστήρια (γνωστά για την ευθυκρισία τους…) ανακαλύπτουν συνέχεια αιτίες για να προστατεύουν τους 8 τούρκους χουντικούς καραβανάδες.

Είναι σοβαρό ζήτημα το να κοροϊδεύει η κεντρική πολιτική βιτρίνα του ενός κράτους τις αντίστοιχες ενός άλλου; Είναι πολύ σοβαρό όταν πρόκειται όχι για τις συνηθισμένες διπλωματικές πιρουέτες αλλά για ένα πραξικόπημα. Η στάση της φαιορόζ κυβέρνησης (αλλά και ολόκληρου του πολιτικού και μηντιακού καθεστώτος) δεν είναι “ανθρωπιστική”. Είναι, καθαρά, φιλοχουντική – όταν πρόκειται για την τουρκία.

Κι αυτό έχει προεκτάσεις. Σημαίνει ότι το ελληνικό καθεστώς δεν έχει μεν την δύναμη να δρα το ίδιο προβοκατόρικα σε μεγάλη κλίμακα (αν την είχε δεν θα καρφωνόταν με τόσο χοντροκομμένο τρόπο!), με ευχαρίστηση όμως “καλύπτει” όχι μόνο τους περσινούς άμεσους πραξικοπηματίες, όχι μόνο τις 249 δολοφονίες στη διάρκεια του πραξικοπήματος αλλά, επιπλέον, τα αφεντικά εκείνης της αποτυχημένης απόπειρας…

Μπορεί ένα τέτοιο νταβαντζιλίκι να φαίνεται “ασήμαντο”. Αλλά αν φαίνεται έτσι, αυτό οφείλεται μόνο σε ανίατη μυωπία…

Ο πρόεδρας

Τετάρτη 3 Μάη. Το παρακάτω βίντεο είναι ενδεικτικό (και κατά τη γνώμη μας όχι υπερβολικό) του τι φυράματος είναι η τωρινή αμερικανική διοίκηση. Δυστυχώς πρέπει να ξέρει κανείς μερικά αγγλικούλια για να το παρακολουθήσει.

Κατά τα υπόλοιπα, η βιτρίνα αυτής της διοίκησης, το ψόφιο κουνάβι, έχει πείσει ότι είναι, στα γεράματά του, ο εξής τύπος: αν πάει και τον σκουντήσει κάποιος λέγοντάς του είσαι άντρας ρε; αν είσαι ρίξε καμιά 20αριά πυραύλους στην βόρεια κορέα! αυτός θα δώσει την διαταγή.

Πίνοντας την σαμπάνιά του και κλάνοντας. Όμως τι άλλο αξίζει μια αυτοκρατορία που παρακμάζει εκτός από έναν Κόμμοδο;

Πάνω σ’ αυτήν την πέτρα κτίζεται το….

Τετάρτη 3 Μάη. Η μπούρκα μπούρκα. Αλλά και ο λιθοβολισμός της αστυνομίας καθήκον (ή και απόλαυση). Η στιγμή είναι από διαδηλώσεις στο κασμίρ, εναντίον της ινδίας (και της αστυνομίας της).

Τα δυτικά στερεότυπα για τις “υποταγμένες γυναίκες” δεν φαίνονται να πολυ-ισχύουν. Επιπλέον (απ’ την άλλη) δεν μπορεί να ισχύσει η (δυτική) νομοθεσία που στα μέρη μας λέγεται “κουκουλονόμος”!

Οπότε; Βροχή από πέτρες! (Περιμένει ένα καροτσάκι φορτωμένο που διακρίνεται στην άκρη…)

Μια μεμονωμένη περίπτωση (;)

Τετάρτη 3 Μάη. Η σύλληψη ενός 28χρονου γερμανού υπολοχαγού, φασίστα, που είχε καταφέρει να καταχωρηθεί στις γερμανικές υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας σαν “πρόσφυγας απ’ την συρία” (λαμβάνοντας, μάλιστα, και προσωρινή άδεια παραμονής στη γερμανία…) και ετοίμαζε βομβιστικές επιθέσεις (σαν “τζιχαντιστής” πρόσφυγας) δεν είναι η υπόθεση στην οποία η καθεστωτική δημαγωγία θα έδινε έκταση. Μάλλον το αντίθετο. Καλό θα ήταν η περίπτωση του Franco A. (έτσι είναι γνωστός ως τώρα) να θεωρηθεί μεμονωμένη… Και ασήμαντη σε σχέση με την υπερπαραγωγή «ισλαμική τρομοκρατία» στον πρώτο κόσμο.

Είναι, πράγματι, μεμονωμένη η περίπτωση μιας φασιστικής οργάνωσης (σε τέτοια ανήκε ο Franco A.) που αποφασίζει και καταφέρνει να «ντουμπλάρει» τους περιβόητους «τζιχαντιστές» σαν «πρόσφυγες», οργανωμένους ή «μοναχικούς λύκους»; Δεν ξέρουμε. Αλλά ίσως αυτό το θέμα είναι δεύτερο στη σειρά. Γιατί εκείνο που είναι πρώτο (λέμε) είναι ότι πράγματι είναι πανεύκολο να δρουν διάφοροι (πρωτοκοσμικοί φασίστες, πράκτορες, ενεργούμενα μυστικών υπηρεσιών) σαν «ισλαμιστές τρομοκράτες».

Υπάρχει, άραγε, κάποια σοβαρή και στέρεη μέθοδος έρευνας και αποκάλυψης της πραγματικής ταυτότητας εκείνων που σχεδιάζουν και πραγματοποιούν επιθέσεις – στο – ψαχνό; Φαίνεται πως όχι, παρότι υπάρχουν διαφορές από μυστική υπηρεσία σε μυστική υπηρεσία. Αρκεί «να αναλάβει την ευθύνη ο isis” μέσω μιας ανάρτησης σε κάποιο «τρομοκρατικό site”, και αυτό είναι όλη κι όλη η «απόδειξη». Μια επιχείρηση δημόσιων σχέσεων φτάνει και περισσεύει για να αποδοθούν οι ευθύνες· και να ανατροφοδοτηθεί ο πρωτοκοσμικός ρατσισμός.

Η συστηματική πλαστογραφία / πλαστοπροσωπία είναι ένα απ’ τα βασικά εργαλεία των «ψυχολογικών επιχειρήσεων» στον πρώτο κόσμο. Πράγμα που ίσως δεν είναι εντυπωσιακό πια, μιας και έχει γίνει αποδεκτό. Κι αφού κανείς δεν είναι σίγουρος για το τι είναι τι και ποιος είναι ποιος, καλύτερα να κάθεται στ’ αυγά του. Αποδεχόμενος με ευπιστία ή αδιαφορία τις κυρίαρχες «εξηγήσεις».

Η αποσάρθρωση των υποκειμενικών προδιαγραφών και χαρακτηριστικών του «δυτικού έλλογου ανθρώπου» είναι η πρώτη ύλη μιας εκτεταμένης και πολυεπίπεδης «πατερναλιστικής» στρατο-αστυνομο-κρατίας που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.

Κι όμως: Jusqu’ici tout va bien…

(Ρητορικό είναι το πιο πάνω “δεν ξέρουμε”! Την “στρατηγική (ή την τακτική) της έντασης” δεν την βάζει σε κίνηση κάθε μεμονωμένο κάθαρμα και η παρέα του. Ωστόσο δεν θα γίνει έρευνα, π.χ., στον γερμανικό στρατό ή στην γερμανική αστυνομία μπας και υπάρχουν τίποτα “πυρήνες του stay in front”, πρώην “stay behind”- έτσι δεν είναι;)

Ασπασμοί των κουβάδων στους ντενεκέδες

Τετάρτη 3 Μάη. Αυτές οι στα όρια της λατρείας δηλώσεις του καινούργιου asset στην «παρέα» (: Ιβάν) προς τον εξοχότατο πρωθυπουργό δεν είναι συμπεριφορά επιχειρηματία… Έτσι δεν είναι; Όπως και η γεμάτη κολακεία αποδοχή τους απ’ τον εξοχότατο δεν είναι συμπεριφορά πρωθυπουργού… Κάτι άλλο επαγγέλλονται οι άνθρωποι, αλλά ντρέπονται να το πουν.

Το κακό είναι ότι το γλύψιμο του νέου asset εκδηλώνεται σε όχι την καλύτερη στιγμή για τους φαιορόζ. Όσους παοκτζήδες κι αν σέρνει πίσω του ο Ιβάν (όχι όλους πάντως!) δεν μπορεί να αγιάσει τις τζίφρες των φαιορόζ στο υπό διαπραγμάτευση deal με τους τρισκατάρατους. Ούτε με 38 χαρισμένα μύρια μπορεί να αγοράσει την σιωπή.

Κρίμα, λοιπόν, οι έπαινοι και οι φιλοφρονήσεις προς τον «άγγελο» πρωθυπουργό και τους παρατρεχάμενούς του. Ο πολιτικός προσοδισμός στα (γνωστά) καλύτερά του… Σύμφωνοι. Αλλά τι πονταρίσματα είναι αυτά διάολε; Στο τέλος θα πουν ότι «ο Πούτιν ανακατεύεται στην πολιτική ζωή ΚΑΙ του ελλαδιστάν»!!! (Η θρυλική οακκε φυσικά το λέει!). Και άντε μετά να ξεκαρφωθεί η μπίζνα…

Ζικ – ζακ;

Τρίτη 2 Μάη. Ο πρόεδρος του κράτους της μακεδονίας Gjorge Ivanov, που (όπως έκανε με εκπροσώπους της ε.ε.) δήλωνε ότι θα έχει δουλειές χτες, τελικά άλλαξε γνώμη. Συναντήθηκε με τον απεσταλμένο της Ουάσιγκτον, τον υφ.υπ.εξ. Yee. Κι όχι μόνο αυτό. Αφού τα είπαν, άφησε να εννοηθεί ότι θα δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον σοσαλδημοκράτη Zaev.

Εντυπωσιακή αλλαγή στάσης (εφόσον αποδειχθεί αληθινή) που, δίχως άλλο, θα πρέπει να οφείλεται στην «γοητεία» της αμερικανικής διπλωματίας… Μια φράση όμως του Ivanov μας δυσκολεύει: αφού χαρακτήρισε τις ηπα «στρατηγικό εταίρο» του μακεδονικού κράτους (ο.κ.) ζήτησε να βοηθήσουν να παραμεριστούν τα εμπόδια επιτρέποντας στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία να πάρει την εντολή.

«Να βοηθήσουν να παραμεριστούν τα εμπόδια» οι ηπα; Δηλαδή τι; Να «πείσουν» τον Zaev να θάψει τα κακουργήματα του Gruevski; Να «εγγυηθούν» ότι θα αθωωθεί; Τι ακριβώς;

Για να δούμε.

(φωτογραφία: αριστέρα ο Yee, δεξιά ο Ivanov)

Κωμικό, τραγικό ή γελοίο;

Τρίτη 2 Μάη. Τι απ’ αυτά είναι, λοιπόν, το ότι απ’ τη μια μεριά “γιορτάζεται η επέτειος” (ανάθεμα κι αν αυτό δεν είναι μια κυκλική ρουτίνα) της πρώτης ημέρας γενικής απεργίας στις βιομηχανίες των ηπα (με επίκεντρο εκείνες του Σικάγο), εκείνο το μακρινό 1886, απαιτώντας την καθιέρωση 8ώρης εργασίας – και απ’ την άλλη, εν έτει 2017, ή 2016, ή 2015, ή 2014, ή… η απαίτηση του 30ωρου την εβδομάδα θεωρείται …. ufo;

Μήπως αυτό, τελικά, δεν είναι ούτε κωμικό, ούτε τραγικό, ούτε γελοίο, αλλά μόνο τρομακτικό; Μήπως είναι μόνο και σκέτα τρομακτικό, επειδή κάθε χρόνο «γιορτάζεται» (μιλάμε για τον πρώτο καπιταλιστικό κόσμο) το μέτρο μπροστά στο οποίο όλοι, «εορτάζοντες» και μη, αποδεικνύονται ανύπαρκτοι; Και, δήθεν, «θυμούνται»; «Θυμούνται» τι;

Και ξεχνούν τι; Μήπως ότι οι περισσότεροι απ’ όσους δέθηκαν και καταδικάστηκαν μετά την 4η Μάη του 1886, μαχητικοί εργάτες, ήταν μετανάστες; Ή μήπως ότι η εργατική τάξη είναι στ’ αλήθεια υπολογίσιμη έως απειλητική μόνο όταν απαιτεί να ξαναπάρει η ίδια τον έλεγχο (και) του χρόνου εργασίας (της);

Ντρεπόμαστε απέναντι στους πρόγονούς μας. Και σιχαινόμαστε όσους «λιάζονται» στον ίσκιο τους.

Οι φίλοι της Ουάσιγκτον

Τρίτη 2 Μάη. Ο άντρας στη μέση της φωτογραφίας είναι ο Abdi Ferhad Sahin, κούρδος, αξιωματικός του pkk. Ο άλλος δεξιά, με το γυαλί, είναι (τι άλλο;) αμερικάνος καραβανάς. Είναι σε συριακό έδαφος, κοντά στα σύνορα με την τουρκία.

Είναι μάλλον δευτερεύον το τι κάνουν εκεί, όπως και το ποσό με το οποίο έχει επικηρύξει η Άγκυρα τον Sahin εδώ και χρόνια. Είναι επίσης δευτερεύον ακόμα και το ότι η Ουάσιγκτον θεωρεί πάντα το pkk «τρομοκρατική οργάνωση»… Το βασικό είναι ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν διστάζει να ντοκουμεντάρει απέναντι στην Άγκυρα τις επιλογές των συμμαχιών του (των υποτακτικών του πιο σωστά) στο συριακό πεδίο μάχης. Αμερικανικά τεθωρακισμένα περιπολούν φανερά σε ορισμένα σημεία των συρο-τουρκικών συνόρων, σε περιοχές ελεγχόμενες απ’ τις κουρδικές ypg, εν είδει «προστασίας» – κι αυτές οι περιπολίες δεν έχουν καμία σχέση με την «καταπολέμηση του isis”.

Μοιάζει ότι το τουρκικό καθεστώς βρίσκεται μπροστά σε σταυροδρόμι. Είτε θα συμβιβαστεί μ’ αυτό που θεωρεί προδοσία εκ μέρους της Ουάσιγκτον, μια προδοσία που ωστόσο προστίθεται στις υποψίες (μόνο υποψίες;) ότι πίσω απ’ το περσινό πραξικόπημα υπήρχε, επίσης, αμερικανικός δάκτυλος. Είτε θα δοκιμάσει τις «αντοχές» των αμερικάνων εισβάλλοντας σε κάποιο σημείο της κουρδοκρατούμενης βόρειας συρίας, με την «δικαιολογία» ότι ο στρατός του κατευθύνεται προς την Raqqa.

Θα φανεί. Ίσως υπάρχουν κι άλλα δεδομένα… Απομένει (κατά την φτωχή μας άποψη) αυτό: οι κούρδοι της συρίας θα έπρεπε να είναι σοφότεροι έχοντας επίγνωση ότι οι λυκοφιλίες (και μάλιστα με την Ουάσιγκτον…) καταλήγουν πάντα σε βάρος του πιο αδύνατου…

Αλλά δεν είναι. Δίνουν «γη και νερό» στον στρατό που έχει αιματοκυλήσει τον πλανήτη απ’ το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και μετά, σε κάποιες περιπτώσεις (προκειμένου να κάνει την δουλειά του) τρώγοντας τους ίδιους τους συμμάχους του.

Τέτοιες επιλογές δεν λέγονται «ρεαλισμός».

Έξοδα διαζυγίου

Τρίτη 2 Μάη. Το Λονδίνο αρνείται ότι χρωστάει στην ε.ε. 60 δισ. ευρώ. Η κυρία Theresa, με το πατροπαράδοτο αγγλικό χιούμορ, λέει «δεν θα πληρώσουμε έξοδα διαζυγίου». Ο.Κ. Αλλά τι θα γίνει με τα έπιπλα, τις συσκευές; Και τα παιδιά; Τι θα γίνει με τα παιδιά;

Ο κύριος Jean-Claude απ’ την μεριά του λέει ότι η κυρά Theresa «ζει σε άλλο γαλαξία». Ο.Κ. Αλλά αν είναι έτσι πως θα πληρώσει; Με διαγαλαξιακή επιταγή;

Δείπνησαν μαζί, και στο τέλος κανείς τους δεν είχε μαύρο μάτι. Είναι όμως προφανές ότι η Μάγχη θα γεμίσει από δηλώσεις μέχρι να βγει το περιβόητο διαζύγιο· αν, εν τω μεταξύ, δεν αλλάξουν γνώμη οι ψηφοφόροι του νησιού, (πράγμα που πάντως θα ήταν κάπως ταπεινωτικό για την αυτού μεγαλειότητα). Με δεδομένο ότι α) τα 27 κράτη μέλη της ε.ε. έχουν ήδη αποφασίσει ότι πρώτα θα ξεπληρωθεί το χρέος (το πολύ πολύ με κάποια μικρή έκπτωση) και μετά θα γίνουν οι συζητήσεις για τα υπόλοιπα του χωρισμού, β) ότι το να λέει κάποιος «δεν χρωστάω, είσαστε καταραμένοι» είναι πολύ ελληνικό για να δουλέψει, και γ) ότι μέχρι να βγει το διαζύγιο το Λονδίνο ανήκει στην ε.ε. και δεσμεύεται απ’ αυτήν (χωρίς να συμμετέχει πλέον στις αποφάσεις), έχουμε την απορία τι ακριβώς «χαρτί» είναι αυτό το «δεν χρωστάω» που πρακτικά σημαίνει ότι οι διαπραγματεύσεις δεν ξεκινούν καν.

Αν το Λονδίνο σέρνεται σ’ αυτήν την ιστορία περισσότερο από εθνικιστικές αναμνήσεις παλιών μεγαλείων και λιγότερο από μια ρεαλιστική τακτική, τότε δεν είναι δύσκολο να βρεθεί ποιος θα μείνει μόνο με τα άπλυτα σ’ αυτόν τον χωρισμό…