Category: Ασταμάτητη μηχανή

Κορέες

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Το δημοσίευμα της ιαπωνικής καθεστωτικής εφημερίδας Asahi Shimbun, ότι αξιωματικοί των νοτιοκορεατικών μυστικών υπηρεσιών πήγαν στη βόρεια κορέα μέσω κίνας για συζητήσεις τουλάχιστον δυο φορές τον περασμένο Δεκέμβρη, θα μπορούσε να είναι μια “κατασκευασμένη είδηση”. Όμως τα παιδιαριώδη επιχειρήματα των νοτιοκορεατών για να την διαψεύσουν μας πείθουν ότι είναι πραγματικό γεγονός. Χωρίς γνώση για τέτοιου είδους επαφές είχαμε υποστηρίξει, άλλωστε, σαν ασταμάτητη μηχανή το λογικό: προφανώς και πριν ο βορειοκορεάτης Kim Jong-un «ρίξει το σύνθημα» (της επαναπροσέγγισης) με τον πρωτοχρονιάτικο λόγο του είχαν γίνει αρκετές και αναλυτικές κουβέντες.

Το ενδιαφέρον είναι (και, αυτό δεν είναι υποχρεωτικά αληθινό…) ότι κατά την Asahi Shimbum το πάγωμα των στρατιωτικών γυμνασίων νότιας κορέας – ηπα έχει ήδη αποφασιστεί μεταξύ των δυο κορεών· ήταν «όρος», υποτίθεται, της Πγιονγκγιάνγκ. Είναι κάτι που μένει να επιβεβαιωθεί μέσα στο Μάρτη, είναι ωστόσο λογικό: Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ έχουν κάθε λόγο να δουλεύουν πάνω στο σχέδιο του «διπλού παγώματος» που έχει προτείνει η Μόσχα από πέρυσι, και έχουν αποδεχθεί Πεκίνο, Βερολίνο – και το Παρίσι (απ’ ότι διαπιστώνουμε). Με μόνους να τρώγονται την Ουάσιγκτον και το Τόκιο ποιός δεν θα προετοίμαζε μια τέτοια εξέλιξη;

Η άφιξη του αρχικαραβανά Kim Yong-chol στη Σεούλ με το πρόσχημα της «τελετής λήξης» είναι μια κίνηση υψηλού επιπέδου· και, πια, με πολύ περισσότερη «ουσία» και λιγότερους συμβολισμούς. Κι ούτε λόγος να υπάρξει οποιαδήποτε σύγκριση με την διακοσμητική παρουσία της «συμβούλου – βασιλικής κόρης» Ivanka Trump…

Πέρα απ’ τον νοτιοκορεάτη πρόεδρο Moon Jae-in ο βορειοκορεάτης αρχικαραβανάς Kim θα έχει σήμερα, αύριο και μεθαύριο συναντήσεις με τον Suh Hoon (επικεφαλής των νοτιοκρεατικών μυστικών υπηρεσιών…), τον Cho Myoung-gyon (υπουργό ενοποίησης της χερσονήσου), και άλλους. Το περιεχόμενο των συζητήσεων δεν έχει ανακοινωθεί μεν, αλλά θα είναι συνέχεια εκείνων που έγιναν με την προηγούμενη αποστολή, στην έναρξη των ολυμπιακών. Στο μενού είναι λοιπόν μια σειρά θεμάτων: από καθαρά στρατιωτικά, μέχρι το θέμα της επανένωσης των κορεατικών οικογενειών (εκκρεμεί απ’ τα ‘50s…) .

Στο μενού είναι κι αυτά τα δύο: η πρόσκληση του βορειοκορεάτη Kim Jong-un στον Moon να επισκεφτεί το γρηγορότερο την Πγιονγκγιάνγκ, και η «τάση αποπυρηνικοποίησης» την οποία ο Moon παρουσιάζει σαν ένα μέσο για να καλμάρει (δηλαδή να στριμωχτεί μεσομακροπρόθεσμα) η Ουάσιγκτον (χωρίς να το λέει μ’ αυτές τις λέξεις). Σαν αφετηρία μιας τέτοιας τάσης θα μπορούσε να προβληθεί η επίσημη ανακοίνωση του βορειοκρεοατικού καθεστώτος ότι «παγώνει» τις πυρηνικές και πυραυλικές δοκιμές του «προκειμένου να συνεχιστεί ο διάλογος»….

Σε αντίθεση με την αντιπροσωπεία της έναρξης των αγώνων, η τωρινή αποστολή υπό τον Kim Yong-chol αποτελείται από ανθρώπους που έχουν την ευθύνη της διαχείρισης του πυρηνικού προγράμματος και των σχέσεων με τις ηπα, και διαχειρίζονται αυτά τα ζητήματα με πρακτικό τρόπο δήλωσε ένας αξιωματούχος του νοτιοκορεατικού «μπλε οίκου» στη νοτιοκορεατική εφημερίδα Hankyoreh. Συνεπώς, η δική μας στάση θα εξαρτηθεί απ’ το περιεχόμενο του μηνύματος που φέρνει αυτή η αντιπροσωπεία. (Που δεν το ξέρουν, υποτίθεται… Κι όμως: ο νο 2 στην ιεραρχία των βορειοκρεοατικών μυστικών υπηρεσιών, κάτω απ’ τον Kim Yong-chol, βρίσκεται καθόλη την διάρκεια των ολυμπιακών στη Σεούλ· και όχι σαν «προπονητής» κάποιου χειμερινού σπορ…)

Εν τω μεταξύ, ενώ οι βορειοκορεάτες υπό τον Kim Yong-chol θα φύγουν απ’ τη Σεούλ στις 27 Φλεβάρη, την ίδια ημέρα το πρωί, στη «νεκρή ζώνη» ανάμεσα στα δύο κράτη, θα συναντηθούν οι ομάδες εργασίας για την προετοιμασία της συμμετοχής της βορειοκορεατικής ομάδας στους χειμερινούς παραολυμπιακούς στην Pyeongchang.

Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο! Ανάμεσα στους χαριτωμένους διακανονισμούς για τελετές και λοιπά, τα «μηνύματα» θα πρέπει να οριστικοποιηθούν και να επισημοποιηθούν σαν πρακτικές αποφάσεις…

(φωτογραφία: Πέρα απ’ την celebrity φάση, η βασιλική θυγατέρα είναι “πολύ περιορισμένης ευθύνης” για αυτά που διαδραματίζονται, φανερά ή υπόγεια, στην κορεατική χερσόνησο. Βέβαια η δική της αποστολή ήταν κανονισμένη απ’ την αρχή, σ’ ένα σχέδιο που προέβλεπε ότι ο Pence θα «καθάριζε» στην αρχή των ολυμπιακών. Μετά την αποτυχία του, η Ivanka δεν μπορεί να κάνει κάτι, ειδικά όταν ο «μπαμπάς» φορτώνει κυρώσεις και απειλές…)

Η εξέγερση συνεχίζεται

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Προφανώς “δεν είναι θέμα” – τα “εθνικά συμφέροντα” το απαγορεύουν. Και δείτε πόσο αθόρυβα δουλεύουν αυτά τα “εθνικά συμφέροντα” όταν πρόκειται για την παραπληροφόρηση ή/και την αποπληροφόρηση / αποσιώπηση ή/και την διαστρέβλωση.

Αλλά η αντικατοχική εξέγερση στην Παλαιστίνη συνεχίζετα! Την περασμένη Παρασκευή τουλάχιστον 30 διαδηλωτές τραυματίστηκαν από (πραγματικές) σφαίρες του ισραηλινού στρατού κατοχής. Οι μισοί στη δυτική Όχθη (στην Ιεριχώ, τη Ναμπλούς και την Ραμάλα), και οι άλλοι μισοί στη λωρίδα της Γάζας.

(φωτογραφίες. Πάνω: παλαιστίνιοι διαδηλωτές, μέσα σε καπνογόνα και δακρυγόνα, στις 23/2 στο ισραηλινό μπλόκο της Hawara, στη Ναμπλούς.

Κάτω: με τις σφενδόνες κατά του ισραηλινού στρατού κάπου στον «φράχτη» της μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής στον κόσμο, της λωρίδας της Γάζας – πάλι προχτές…)

Κυπριακό γκάζι 1

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Τα ελληνικά εθνικιστικά παραληρήματα είναι αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση· και είναι κολλητικά. Σαν αιώνια επιδημία. Στη νότια κύπρο όμως υπάρχουν και κάποιοι (άγνωστο πόσοι, πάντως όχι δυο τρεις!) που επειδή ζουν από πρώτο χέρι αυτά που στην Αθήνα πακετάρονται για εθνοθεραπεία, μιλάνε έξω απ’ τα δόντια. Το παρακάτω είναι ενδεικτικό: απόσπασμα από άρθρο της νοτιοκυπριακής εφημερίδας “πολίτης”, στις 21 Φλεβάρη:

… Ο «σκληρός» Νικόλας [Αναστασιάδης] διεμήνυσε πως η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει, λέει, «πάση θυσία» να προχωρήσει με τους ενεργειακούς της σχεδιασμούς.

Εκείνο το «πάση θυσία» ακουγόταν ακόμα πιο επικίνδυνο από το στόμα ενός ανθρώπου ο οποίος έχει καταστήσει πλέον το όνομά του συνώνυμο της αποτροπής κάθε προσπάθειας για επίλυση του Κυπριακού, εν μέσω μάλιστα των πιο καταγέλαστων μεγαλοϊδεατισμών για Νέες Στρατηγικές που παραπέμπουν σε κατά φαντασίαν υπερδυνάμεις και μόνο. Και δεν ήταν ο μόνος για να είμαι δίκαιος.

Γιατί ο όποιος στοιχειωδώς σώφρων άνθρωπος είναι σε θέση να καταλάβει αν μη τι άλλο τα βασικά και τα αυτονόητα: πρώτον, πως εμείς, όσο κι αν δεν μας αρέσει δεν έχουμε καμία, μα καμία άλλη πολυτέλεια από τη διπλωματική οδό και την προσπάθεια διασφάλισης των συμφερόντων μας με λεπτούς χειρισμούς…

… δεύτερον, ότι χωρίς τη λύση του Κυπριακού αέριο – πέραν αυτού που βγάζει ο ίδιος και διάφοροι άλλοι και το οποίο δυστυχώς δεν είναι εμπορεύσιμο αλλιώς θα είχαμε χεσ… στο τάλιρο, μετά συγχωρήσεως – δεν πρόκειται να βγάλουμε ποτέ, εκτός κι αν αναγκαστούμε να ζήσουμε με τη διχοτόμηση και της χώρας αλλά και της ΑΟΖ μας…

… και τρίτον, ότι το «πάση θυσία» είναι πολύ μεγάλη κουβέντα για να την πει κανείς, όταν η θυσία άλλους είναι που αφορά. Όχι εκείνους που θα έχουν την πολυτέλεια της πτήσης σε ώρα ανάγκης για το… Ντουμπάι ή για κάπου αλλού.

Άλλοι είναι που θα μείνουν εδώ. Και αυτοί θα πληρώσουν τη… θυσία.

Για να δανειστώ, με σεβασμό και με τις απολογίες μου πάντα δεδομένου του παραλληλισμού κάτι από την αθάνατη Ντε Μποβουάρ, απλοχεριές με το Αίμα των Άλλων δεν κάνουμε, αγάπη μου.

…

Κυπριακό γκάζι 2

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Αν τα πιο πάνω φαίνονται “χαριτωμένα”, υπάρχουν κι άλλα, πολύ πιο σοβαρά – που για “εθνικούς λόγους” ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ στα μέρη μας. Στην ίδια εφημερίδα την ίδια ημέρα, υπήρχε ένα άλλο άρθρο, με τα εξής ενδιαφέροντα:

… Ακόμα και αν η ΕΝΙ επιθυμεί να τιμήσει το συμβόλαιό της με την Κυπριακή Δημοκρατία, θα πρέπει να επαναπρογραμματίσει τη γεώτρηση περί τα τέλη Απριλίου και αυτό υπό προϋποθέσεις και σοβαρά ερωτηματικά. Ο ίδιος ο γενικός της διευθυντής κ. Ντεσκάλτσι δήλωσε ότι τα θέματα ασφαλείας στην κυπριακή ΑΟΖ είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που τα διαχειρίζεται και όχι η εταιρεία.

Τη δήλωση Ντεσκάλτσι ήρθε να διευκρινίσει περαιτέρω το Υπουργείο Εξωτερικών της Ιταλίας. Όπως αναφέρει σε τηλεγράφημά του το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA επικαλούμενο πηγές του ιταλικού ΥΠΕΞ, «η κρίση στην κυπριακή ΑΟΖ δεν αφορά τις διμερείς σχέσεις μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, αλλά τις σχέσεις και τις ισορροπίες μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του βόρειου τμήματος του νησιού». Εν ολίγοις η Ιταλία κάνει σαφή λόγο για την ανάγκη λύσης του Κυπριακού και, για να μην υπάρξουν καθόλου παρερμηνείες ότι αυτό εννοεί, προσθέτει ότι οι δύο πλευρές στην Κύπρο οφείλουν να συνεννοηθούν, διότι μπορούν να συμβούν και χειρότερα: «Ένα πιθανό αρνητικό αποτέλεσμα των συνεχιζόμενων προσπαθειών για τον καθορισμό συμφωνημένων διαδικασιών στις ερευνητικές δραστηριότητες θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το δυναμικό ανάπτυξης και τα οφέλη για ολόκληρη την περιοχή».

Η δήλωση αυτή δεν συνιστά τίποτε άλλο από λευκή πετσέτα στο ρινγκ για την ιταλική κυβέρνηση, αφού έρχεται να ταυτισθεί με τις θέσεις που εξέφρασαν τις τελευταίες μέρες οι κύριοι Όζερσαϊ και Ναμί. Οι οποίοι ζήτησαν επιτακτικά τη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στη χάραξη της ενεργειακής πολιτικής της Κυπριακής Δημοκρατίας κάνοντας αναφορά στα δικαιώματα της τ/κ κοινότητας.

Η δήλωση αυτή των Ιταλών προφανώς έχει και άλλες προεκτάσεις.

Συγκεκριμένα, με βάση τη δήλωση, ηχεί απόλυτα λογικό ότι σε νέα περίπτωση γεώτρησης η ΕΝΙ θα απευθυνθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία και θα ζητήσει διασφαλίσεις για την ομαλότητα μιας νέας προσπάθειας. Μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να παράσχει τέτοιου είδους διασφαλίσεις; Ποιος, δηλαδή, θα της εγγυηθεί ότι ακόμα και αν επανέλθει στην περιοχή δεν θα εκδοθεί νέα navtex από την Τουρκία; Την ίδια στιγμή λογικό ηχεί και ένα άλλο ενδεχόμενο. Ότι η ιταλική ΕΝΙ είναι πολύ πιθανό να διαβουλευτεί και με την Τουρκία ή την τουρκοκυπριακή πλευρά, κάτι βεβαίως που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.

Σε περίπτωση αρνητικών απαντήσεων στα ερωτήματα της ΕΝΙ, επίσης λογικό επακόλουθο θα μπορούσε να ήταν ο τερματισμός της δράσης της ΕΝΙ στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και του κυπριακού ενεργειακού προγράμματος αφού η ΕΝΙ πλην του οικοπέδου 10 δραστηριοποιείται είτε από μόνη είτε σε συνεργασία σε όλα σχεδόν τα αδειοδοτημένα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ.

Σε τελευταία ανάλυση η ΕΝΙ δεν έχει συμφέροντα μόνο στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και στην Τουρκία. Ως γνωστόν η ιταλική εταιρεία έχει υπογράψει συμφωνία διάθεσης φυσικού αερίου με την τουρκική εταιρεία Altinbas Holding’s, ενώ την ίδια στιγμή είναι στρατηγικός εταίρος στον αγωγό Σαμψούντας -Τζεϊχάν για μεταφορά πετρελαίου σε συνεργασία με τις ρωσικές εταιρείες Transneft and Rosneft.

…

Να χειροκροτήσουμε την σπουδαία δουλειά του ογκόλιθου υπ.εξ. Nick the greek πριν κανά χρόνο στην ελβετία, όταν τορπίλισε (μαζί με τον δεξιό Αναστασιάδη, εννοείται) την πιο πρόσφατη δυνατότητα συνεννόησης της Λευκωσίας με τους τουρκοκύπριους και την Άγκυρα; Δεν χρειάζεται: η ελληνική ιμπεριαλιστική λιγούρα μπορεί να οδηγεί σε διάφορες καταστροφές (εκτός εισαγωγικών) αλλά οι σχεδιαστές της πάντα την γλυτώνουν. Και διαιωνίζονται.

(φωτογραφία: Η κόκκινη λουρίδα αντιστοιχεί στη θαλάσσια ζώνη που δέσμευσε χτες η Άγκυρα με διακοίνωση για στρατιωτικές ασκήσεις – navtex. Σας θυμίζει κάτι; Θα έπρεπε: αντιστοιχεί στην τουρκική αοζ στην ανατολική Μεσόγειο την οποία παράλογα και παράνομα αρνείται η Αθήνα, με το «θεώρημα του Καστελόριζου»…)

Κυπριακό γκάζι 3

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Υπάρχουν, όμως, κι ακόμα χειρότερα μαντάτα. Οι σύμμαχοι στο μεγαλοφυές σχέδιο της “περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου” που οι έλληνες σχεδιαστές προσπαθούν να πουλήσουν στην Ουάσιγκτον για να αναβαθμιστούν γεωπολιτικά, έχουν τους δικούς τους λογαριασμούς και τα δικά τους συμφέροντα. Άλλο απόσπασμα απ’ το ίδιο με πριν άρθρο:

… Στο περιθώριο των navtex δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας η συμφωνία Ισραήλ – Αιγύπτου ύψους 15 δις δολαρίων για αγορά αερίου από την αιγυπτιακή ιδιωτική εταιρεία Dolphin. Η συμφωνία αυτή στην πράξη έρχεται να καταδείξει από τη μια τις προοπτικές συνεργασίας που υπάρχουν αλλά και την αδυναμία συνεννόησης όλων των κρατών της Ανατολικής Μεσογείου για πολύπλευρη εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην περιοχή. Η επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας, η υποκριτική συμπεριφορά του Ισραήλ το οποίο, μη αποδεχόμενο τη συμφωνία ενιαιοποίησης του οικοπέδου 12, μας έχει δέσει τα χέρια για την αξιοποίηση του κοιτάσματος, η έλλειψη ηγεσίας με όραμα στην Κύπρο, η μη λύση του Κυπριακού και κατ’ επέκταση η αδυναμία της χώρας μας να αποτελέσει τον ενδιάμεσο κρίκο συνεννόησης με όλους τους παίκτες της περιοχής με βάση τον αρχικό σχεδιασμό που έγινε για την περιοχή κυρίως από πλευράς ΗΠΑ και ΕΕ, στην ουσία οδηγεί προς το παρόν σε αποσπασματικές κινήσεις. Εταιρείες του βεληνεκούς της Noble, ακόμα και της ΕΝΙ, απέδειξαν ότι δεν μπορούν να συνεισφέρουν σε έναν ευρύτερο γεωπολιτικό σχεδιασμό. Ίσως η παρουσία της αμερικανικής Exxon το δεύτερο εξάμηνο στην περιοχή υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξουν σημαντικά ευρήματα να αλλάξει τη ροή των δεδομένων. Σε διαφορετική περίπτωση το κυπριακό φυσικό αέριο μέλλει να μείνει εγκλωβισμένο στα έγκατα της Μεσογείου.

Το κοίτασμα του «οικοπέδου 12» είναι ενιαίο με το γειτονικό του ισραήλ. Αν γίνουν δύο τρύπες θα τραβούν και οι δύο πλευρές απ’ το ίδιο γκάζι· κι αυτό θα μπορούσε να είναι αιτία ακόμα και για καυγά. Πιθανόν η Λευκωσία να ονειρευόταν κάποιου είδους επίσημη μοιρασιά με το Τελ Αβίβ, αλλά το ισραηλινό κράτος δεν κάνει τέτοια χουβαρνταλίκια – και γιατί θα έπρεπε; Έτσι την ελληνοκυπριακή «αξιοποίηση του οικοπέδου 12» δεν την εμποδίζει η μοχθηρή τουρκία, αλλά το συμμαχικό ισραήλ – που θέλει το κοίτασμα για πάρτη του!!!

Δυο λεπτά όμως; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι αν σε κάποια χ δουλειά υπάρχουν, ας πούμε, 10 αφεντικά, μόλις εμφανιστεί ορεξάτος ένας 11κατος, να ανοίξει ίδιο μαγαζί, οι υπόλοιποι θα τον αγκαλιάσουν και θα τον χειροκροτήσουν; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι το μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, ή η χούντα του Καΐρου, που έχουν βρει ήδη μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου στις αοζ τους (τα οποία φυσικά θέλουν να μπορούν να πουλάνε) θα καλοδεχτούν τους ελληνοκύπριους (ή ακόμα και τους έλληνες) σαν ανταγωνιστές τους; Γιατί να το κάνουν αυτό; Βρείτε μας, please, έναν λόγο που να στέκει…

Συνεπώς, δεν είναι η μοχθηρή τουρκία ο πραγματικός αντίπαλος! Είναι ο συνδυασμός της ελληνικής και της ελληνοκυπριακής ιμπεριαλιστικής οπτικής με τα συμφέροντα των συμμάχων (στην ανατολική Μεσόγειο…) που τρίβονται στα μούτρα των επίδοξεων ντόπιων σεΐχηδων!!! (Για να μην αναφερθούμε στα συμφέροντα των υπερδυνάμεων στο φυσικό αέριο, δηλαδή την Μόσχα, την Τεχεράνη και την Ντόχα, που είναι βέβαια «απέναντι»…)

Και γιατί, δηλαδή, ο «μεγάλος αμερικάνος φίλος και σύμμαχος» θα έπρεπε να τσακωθεί με το Τελ Αβίβ για τα «μάτια της Λευκωσίας» – και το πιθανό γκάζι της;

Δεν πειράζει. Οι ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις και οι εθνικιστικοί μεγαλοϊδεατισμοί είναι μια χαρά αναισθητικά για τις ταξικές αντιθέσεις. Τουλάχιστον εκεί τα ντοπια αφεντικά και οι πολιτικοί και μηντιακοί λακέδες τους την ξέρουν την δουλειά.

Εύκολη δουλειά, όταν δεν έχουν ανταγωνιστές…

Ένα εθνικό «σφίξιμο»

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Παραμένω πεπεισμένος ότι πάνω απ’ όλα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στ’ αλήθεια θέλει να βρεθεί μια λύση. Βλέπω ότι ο έλληνας υπ.εξ. κάνει επίσης προσπάθειες.

Αυτή είναι διατύπωση του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού της δημοκρατίας της μακεδονίας Zoran Zaev σε χθεσινή συνέντευξή του στο site “balkan insight”. Προσέξτε τις όχι και τόσο λεπτές αποχρώσεις: για μεν τον ψόφιο κοριό «είναι πεπεισμένος ότι στ’ αλήθεια θέλει»· για δε τον ογκόλιθο «ότι κάνει προσπάθειες»… Συμπληρώστε αυτό: α) ότι ο ψόφιος κοριός είναι ειδικός μόνο σ’ αυτό: στο να παραμυθιάζει άλλους ότι «θέλει ειλικρινά» (οτιδήποτε…)· και β) ότι το «προσπαθώ» είναι συχνά ένας ευφημισμός του «δεν θέλω».

Τα ντόπια καθεστωτικά μεγάφωνα δείχνουν συγκρατημένη ενόχληση για το γεγονός ότι ο Zaev έχει γίνει το «αγαπημένο παιδί» διάφορων ευρωπαίων καθεστωτικών, ξεκινώντας απ’ το Βερολίνο· ενώ η μπογιά του ψόφιου κοριού έχει ξεβάψει προ πολλού. Και διακριτικά υπενθυμίζουν ότι η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση των Σκοπίων αποκλείει οποιαδήποτε αλλαγή στο σύνταγμα σε σχέση με γλώσσα και εθνότητα· έχοντας, προφανώς, την συμφωνία των πάντων (εκτός απ’ τους έλληνες) επ’ αυτού.

Σε μια άλλη ερώτηση (για το τι θα γίνει αν, παρά την αισιοδοξία του, δεν υπάρξει συμφωνία με την ελλάδα) ο Zaev απαντάει:

Και οι δύο πλευρές δεν πρέπει να βάζουν ζητήματα που θα κάνουν αδύνατη τη λύση. Είμαι ειλικρινά αποφασισμένος να βρώ μια πραγματιστική εξήγηση για την την ελληνική πλευρά, σκεπτόμενος κυρίως τον ελληνικό λαό. Γιατί πρόκειται για μια προσπάθεια να βρεθεί μια λύση διαρκείας και όχι ένα είδος παράκαμψης, πλαστογράφησης ή ψεμμάτων του ενός προς τον άλλο.

Σ’ αυτή τη διαδικασία πρέπει να οδηγούμαστε απ’ τα γεγονότα. Δεν έχω κανένα δίλημα, όταν μιλάμε για την γεωγραφική περιοχή της μακεδονίας, να αναγνωρίσω ότι εμείς έχουμε το βόρειο ή πάνω τμήμα, το νότιο τμήμα ανήκει στην ελλάδα και το ανατολικό στη βουλγαρία.

Αν σεβόμαστε τα γεγονότα, πρέπει να βρεθεί μια λύση. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρόβλημα περιστρέφεται γύρω απ’ το όνομα. Δεν πρέπει να παρεμβάλουμε πράγματα που θα προξενίσουν επιπρόσθετα προβλήματα, τα οποία το μόνο που θα πετύχουν είναι να μας απομακρύνουν ακόμα περισσότερο από μια λύση.

Μα αν επρόκειτο να είναι οι έλληνες («λαός και αφέντες») ρεαλιστές και συμφιλωμένοι με την πραγματικότητα το «πρόβλημα» θα είχε λυθεί απ’ το 1992!!! Μήπως, άραγε, έγιναν τώρα, μετά απ’ τα 8 σκληρά χρόνια του «ουστ ε.ε., ουστ ευρώ και ουστ Μέρκελ και Σόιμπλε»;

Ο Zaev μιλάει για το «πρόβλημα του ονόματος», που είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, και όχι του μακεδονικού κράτους ή οποιουδήποτε άλλου στον πλανήτη. Μιλάει, επίσης, για ένα «πρόβλημα» που το θεωρούν γελοίο τουλάχιστον 140 κράτη του πλανήτη, τα οποία έχουν αναγνωρίσει την «δημοκρατία της μακεδονίας». Εν τέλει, μιλάει για ένα ελληνικό πρόβλημα που αφήνει παγερά αδιάφορους τους πάντες όταν συναντιούνται με μακεδόνες αξιωματούχους. Με δυο λόγια: αν οι έλληνες είχαν σχέση με τα πραγματικά γεγονότα η «προσπάθεια» του ογκόλιθου θα ήταν παντελώς αχρείαστη.

Θέλει λοιπόν όντως ο ψόφιος κοριός και το κόμμα του να δείξουν στοιχειώδη ρεαλισμό ακόμα κι αν αυτό τους κολλήσει for ever την ρετσινιά του «εθνοπροδότη» και δεν ξαναδούν ποτέ ξανά γκουβέρνο (ή ακόμα και αρκετοί βουλευτική καρέκλα;) Μας φαίνεται απίθανο: δεν δείχνουν ρεαλισμό σε τίποτα άλλο, ακόμα κι αν κάτι τέτοιο θα είχε μικρότερο κόστος για τους ίδιους. Επιμένουν ότι η δημοκρατία της μακεδονίας πρέπει να εξαφανίσει την μακεδονική εθνότητα και γλώσσα σαν συνταγματικές αναφορές, καθώς και οποιαδήποτε κουβέντα για μακεδονική μειονότητα (στην ελλάδα) παρότι ξέρουν ότι αυτές οι απαιτήσεις είναι, απλά, παρανοϊκές.

Έχοντας την μικροαστική, «επαρχιώτικη» και μίζερη αντίληψη περί «πολιτικής ηγεμονίας στο εσωτερικό», και ξέροντας ότι ακόμα κι αν δεν υπάρξει «λύση» (στο ελληνικό «εθνικό» πρόβλημα) τους επόμενους μήνες δεν θα αλλάξει τίποτα στην προοπτική ένταξης του μακεδονικού κράτους είτε στο νατο είτε στην ε.ε., είμαστε σίγουροι ότι το μόνο που «ειλικρινά θέλουν» και το μόνο που «προσπαθούν» είναι να μην εκνευρίσουν την θεία Λίτσα.

Είχαν στο μυαλό τους την ελπίδα μπας και φορτώσουν την όποια «αδυναμία», «αποτυχία λύσης» κλπ, στον Zaev. Όμως αυτό το blame game το έχουν χάσει ήδη. Απομένουν τα εθνοπατριωτικά για εσωτερική κατανάλωση. Συνεπώς η εθνοφασιστική τακτική όπως την δουλεύουν οι φαιορόζ συμπυκνώνεται στη ρήση του ψόφιου κοριού “εμείς δεν βιαζόμαστε” (για την “λύση”).

Τι σημαίνει αυτό; Ε, τα γνωστά: με κάποιον τρόπο η “εκκρεμότητα να συνεχίσει να σέρνεται”…

Αμερικανικός κανιβαλισμός

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Μέσα στον ερχόμενο Μάη η Ουάσιγκτον πρόκειται να εγκαινιάσει την ισραηλινή πρεσβεία της στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Για να συμπέσει (λένε οι αμερικάνοι) με την επέτειο των 70 χρόνων απ’ την δημιουργία του ισραηλινού κράτους.

Για τους άραβες / παλαιστίνιους η 15η Μάη είναι ημέρα πένθους. Λέγεται “Nakba”, που σημαίνει καταστροφή: ανάμεσα στο 1947 και 1949 τουλάχιστον 750.000 αυτόχθονες (σ’ ένα συνολικό πληθυσμό, τότε, 1,9 εκατομυρίων ψυχών) εξανδραποδίστηκαν απ’ τα σπίτια και τα χωράφια τους για να «δημιουργηθεί χώρος για το ισραηλινό κράτος». Ήταν μια τρομακτική σε έκταση εθνική εκκαθάριση που απλά συνεχίστηκε και συνεχίζεται με διεθνείς πρωτοκοσμικές ευλογίες.

Η ανακήρυξη της («μετακόμισης» της) αμερικανικής πρεσβείας σε λιγότερο από 3 μήνες είναι βιαστική. Δεν έχει κατασκευαστεί κτήριο, και ουσιαστικά θα πρόκειται για ενίσχυση ενός προξενείου που είχε η Ουάσιγκτον στην Ιερουσαλήμ / Quds με προσωπικό απ’ την τωρινή πρεσβεία στο Τελ ΑΒίβ· και την συμβολική αναβάθμισή του. Πολλές πρεσβευτικές λειτουργίες θα παραμείνουν στο Τελ Αβίβ, μέχρις ότου κατασκευαστεί καινούργια κτίριο.

Γιατί βιάζονται οι αμερικάνοι; Σίγουρα όχι για καλό…

Ισραηλινός κανιβαλισμός

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Την ίδια ώρα, όμορφα και ωραίa, το ισραηλινό κράτος επεκτείνει το απαρτχάιντ καθεστώς του – ανενόχλητο έως επιβραβευόμενο. Η κυβέρνηση και ο στρατός έδωσαν διαταγή εκκένωσης τριών τουλάχιστων οικισκών (μεγέθους από 30 ως 50 σπίτια ο καθένας) στην κοιλάδα του Ιορδάνη, στα περίχωρα της ανατολικής Ιερουσαλήμ. Πρόκειται για τους οικισμούς Ein al-Hilweh, Umm Jamal και Jabal al-Baba, που κατοικούνται από φτωχούς αγρότες και βοσκούς, κάποιοι απ’ τους οποίους είναι βεδουΐνοι «εσωτερικοί μετανάστες» της επέκτασης του ισραηλινού κράτους.

Οι οικισμοί αυτοί βρίσκονται ανάμεσα στο ισραηλινό μεγα-αποικιακό project του Maaleh Adumim και στην αραβική ανατολική Ιερουσαλήμ. Ο Maaleh Adumim πρόκειται να επεκταθεί με την προσθήκη χιλιάδων νέων οικοδομών (σε κατεχόμενη παλαιστινιακή γη) έτσι ώστε να “πέσει πάνω” στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Πρόκειται για τμήμα του σχεδίου για εθνική εκκαθάριση του ανατολικού τομέα της πόλης και όλων των γύρω περιοχών και εποικισμό τους από ισραηλινούς, ώστε η Ιερουσαλήμ να κατακτηθεί απόλυτα.

Κορέες

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Αύριο (Κυριακή 25/2) τελειώνουν οι χειμερινοί ολυμπιακοί στη νότια κορέα· που ξεκίνησαν με τόσες (“πολιτικές”) συγκινήσεις, για να ακολουθήσουν ήρεμες και σκέτα αθλητικές ημέρες. Δεν είναι καιρός για κάτι παραπάνω;

Είναι και παραείναι. Η Ουάσιγκτον ακονίζει τα μαχαίρια της. Την ημέρα που η βασιλική θυγατέρα Ivanka έφτανε στη Σεούλ (σαν η εκπρόσωπος των ηπα στην τελετή λήξης), χτες δηλαδή, ο βασιλικός πατέρας (δηλαδή η τριανδρία του) ανακοίνωσε νέο γύρο εμπορικών / οικονομικών απαγορεύσεων σε βάρος της βόρειας κορέας. Οι απαγορεύσεις σημαδεύουν 27 εταιρείες αλλά και 28 πλοία· πράγμα που υποθέτουμε ότι θα μεταφραστεί σε συστηματικότερο (αν και παράνομο) ναυτικό αποκλεισμό της βόρειας κορέας. Το ψόφιο κουνάβι έπαιξε τον αγαπημένο ρόλο του, του «σκληρού»:

Αν οι κυρώσεις δεν έχουν αποτέλεσμα θα πρέπει να περάσουμε στη φάση 2 είπε. Η φάση 2 μπορεί να είναι κάτι πολύ σκληρό, μπορεί να είναι πολύ, πολύ άσχημη για τον πλανήτη. Αλλά ελπίζω ότι οι κυρώσεις θα δουλέψουν…

Κάτι θα έχουν υπόψη τους επ’ αυτού οι υπόλοιποι του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ»… Ειδικά εφόσον στις εταιρείες που μπαίνουν στο στόχαστρο είναι και κινεζικές, ναυτιλιακές και ενεργειακές.

Σήμερα ή αύριο, εν τω μεταξύ, αναμένεται στη Σεούλ και η βορειοκορεατική αντιπροσωπεία. Επικεφαλής της θα είναι ο Kim Yong-chol, πρώην στρατηγός, αρχηγός της βορειοκορεατικής κατασκοπείας, και αντιπρόεδρος της «κεντρικής επιτροπής του κομμουνιστικού κόμματος» της Πγιονγκγιάνγκ. Μετά την πριγκίπισσα / ντίβα Kim, ο ένας – ακόμα – Kim, ίσως είναι το κατάλληλο πρόσωπο για να μεταφέρει ένα ακόμα ραβασάκι στον νοτιοκορεάτη πρόεδρο.

Οι υπόγειες συζητήσεις μεταξύ των δύο κορεών στη σκιά της «ολυμπιακής εκεχειρίας» έχουν, σε κάθε περίπτωση, περίπου 3 βδομάδες ακόμα στη διάθεσή τους. Στις 9 Μάρτη αρχίζουν οι χειμερινοί παραολυμπιακοί, που θα λήξουν στις 18 Μάρτη. Στο αμερικανικό πεντάγωνο σχεδιάζουν τις επόμενες «ασκήσεις» (με τον στρατό της νότιας κορέας) και ευχόμαστε ότι η προσέγγιση των δύο κορεών θα έχει προχωρήσει αρκετά μέχρι τα μέσα Μάρτη ώστε η Ουάσιγκτον να στείλει τα πολεμικά της σε μια θάλασσα βαζελίνης…

(φωτογραφία πάνω: Η Kim Yo-jong παραδίδει στον Moon Jae-in το «ιδιόχειρο σημείωμα» του αδελφού της Kim Jong-un στον νοτιοκορεατικό «μπλε οίκο», στη Σεούλ, στις 10 του περασμένου Φλεβάρη.

Αν οι εικασίες για εγκυμοσύνη της Kim Yo-jong αποδειχθούν σωστές, τότε ολόκληρη η κορεατική χερσόνησος θα βρεθεί ξανά ενωμένη τους επόμενους μήνες γύρω απ’ την ερωτική ζωή και την μητρότητα της βορειοκορέατισσας πριγκίπισσας…

Κάτω: Οι δεξιο-φασίστες αντιπολιτευόμενοι την κυβέρνηση του Moon βρήκαν την ευκαιρία να εκδηλωθούν φιλοαμερικανικά, με αφορμή την αναμενόμενη άφιξη του Kim Yong-chol, θεωρώντας τον «εγκληματία πολέμου». Αν και δεν υπάρχουν στέρεες αποδείξεις, λόγω θέσης θεωρείται υπεύθυνος για τον τορπιλισμό μιας νοτιοκορεατικής κορβέτας – Cheonan – το 2010 και τον θάνατο 46 νοτιοκορεατών ναυτών.

Αν οι νοτιοκορεάτες φασίστες βουλευτές θύμωσαν με τον Kim Yong-chol, σκεφτείτε τα αμερικανικά αισθήματα για την απάντηση που τους έδωσε ο εκπρόσωπος του νοτιοκορεατικού «υπουργείου επανένωσης» Baek Tae-hyun: η επισκεψή του είναι ευκαιρία για την βελτίωση των ενδοκορεατικών δεσμών και η ειρηνευτική διαδικασία θα βελτιωθεί…

Α πα πα!!!)

Αφγανιστάν 1

Παρασκευή 23 Φλεβάρη. Προφανώς είναι “μακρυά” (στην πραγματικότητα πολύ κοντύτερα απ’ όσο νομίζουν οι ψωνισμένοι επαρχιώτες). Η επίσκεψη του πακιστανού υπ.εξ. Khawaia Asif στη Μόσχα και οι κουβέντες του με τον ρώσο υπ.εξ. Lavrov (η δεύτερη τους τελευταίους 5 μήνες) είναι γεγονότα αδιάφορα στα μέρη μας. Κακώς.

Παρότι η επίσκεψη (πριν 3 ημέρες, στις 20 Φλεβάρη) ήταν τυπικά «επίσκεψη εργασίας» δεν πρέπει να υποτιμάει κανείς τη σημασία της. Δηλαδή το θέμα της: η κατάσταση στο αφγανιστάν. Είναι γνωστό ότι η Ισλαμαμπάντ στηρίζει τους ταλιμπάν (όπως, διακριτικά, κάνουν η Μόσχα και το Πεκίνο) εκνευρίζοντας όσο δεν πάει την Ουάσιγκτον. Οι ταλιμπάν, οι πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες και το πακιστανικό καθεστώς είναι για το Ινδοκούς ό,τι είναι ο Άσαντ, το καθεστώς του, και οι ελεγχόμενοι απ’ την Τεχεράνη, την Άγκυρα και την Ντόχα ένοπλοι στο συριακό πεδίο μάχης και στην ευρύτερη μέση Ανατολή.

Μετά την «συνάντηση εργασίας» ο Lavrov ανακοίνωσε την εντατικοποίηση των ενεργειών του «συμφώνου της Σαγκάης» (SCO) για την αντιμετώπιση του isis στο αφγανιστάν. Ο isis στο αφγανιστάν, ο οποίος δήλωσε χτες ότι κτύπησε με ρουκέτες μια αμερικανική βάση – έτσι ώστε να συντηρείται η φήμη του – είναι, κατά την Μόσχα δημιούργημα της Ουάσιγκτον. Που μεταφέρει (λέει η Μόσχα) ένοπλους του isis απ’ την συρία και το ιράκ στο αφγανιστάν…

Αλλά το βασικό είναι ότι η Μόσχα, το Πεκίνο, (λιγότερο φανερά η Τεχεράνη), η Ισλαμαμπάντ (και οι ταλιμπάν) συνεργάζονται εξ αντικειμένου στην κεντρική ασία. Συνεργάζονται επιφανειακά μεν κατά του «isis στο αφγανιστάν», ουσιαστικά δε κατά των αμερικανικών βάσεων εκεί. Όπως συμβαίνει ήδη στην ypgκρατούμενη βόρεια και ανατολική συρία, έτσι και στο αφγανιστάν η έξωση των αμερικάνων είναι δύσκολη και σύνθετη επιχείρηση.

Αξίζει, επί τη ευκαιρία, να σημειώσουμε κι αυτό (επίσης «μακρινό» – κούνια που τους κούναγε): ο εξαφανισμένος τον τελευταίο καιρό τοξικός πρίγκηπας του Ριάντ ζήτησε και πήρε την προστασία του πακιστανικού στρατού στα παλάτια του. Πράγματι, μονάδες της Ισλαμαμπάντ έχουν μετακομίσει στη σαουδική αραβία, μετά από αίτημα του πρίγκηπα (που ο πατέρας του θα έπρεπε να τον έχει στέψει βασιλιά απ’ το περασμένο καλοκαίρι, αλλά φαίνεται ότι το σκέφτεται κι αυτός…).

Το ότι ο τοξικός πρίγκηπας δεν έχει εμπιστοσύνη στο στρατό του και είχε καταφύγει σε μισθοφόρους για την προστασία του το ξέραμε και το είχαμε αναφέρει εδώ. Αλλά οι μισθοφόροι ήταν αμερικανικής εταιρείας (της πρώην blackwater) και ποτέ δεν ξέρεις… Το ότι, τελικά, κατέληξε ικέτης στην Ισλαμαμπάντ είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος: ειδικά υπό το πρίσμα του αδρά σχηματισμένου «μπλοκ του Ινδοκούς», αν μπορούμε να το πούμε έτσι.

Δεν εμπιστεύεται ούτε τους αμερικάνους ο τοξικός; Έτσι φαίνεται.