Δευτέρα 24 Ιούλη>> O Ranking Fire (: Momodou Lamin Leigh) γεννήθηκε στο Bacau, μια κωμόπολη στη δυτική ακτή της Gambia. To 1995 έφτιαξε μαζί με άλλους την reggae μπάντα Born Africans∙ διαλύθηκε το 2000. Από τότε ακολουθεί σόλο δρόμο.
Πρώτα η μπάντα, στο ξεκίνημά της:
Κι εδώ ο Ranking Fire – μετανάστης πια στη σουηδία, το 2011 – για την αφρικάνικη υπερηφάνεια:
Δευτέρα 24 Ιούλη>> Συμβαίνει: όταν κοιτάς πίσω δεν βλέπεις μπροστά σου. Συμβαίνει σε άτομα, συμβαίνει και σε μεγάλα σύνολα, σε κοινωνίες. Κι αν δεν βλέπεις μπροστά σου, είναι αναπόφευκτο: θα σπάσεις τα μούτρα σου.
Προσπαθώντας να εξηγήσουν τις δασικές πυρκαγιές διάφοροι νοσταλγούν τα ‘80s: είναι οικοπεδοφάγοι που τις βάζουν… Άλλοι έχουν εκσυγχρονιστεί κάπως, μερικές φορές ως το σημείο ολικής παρανόησης: βάζουν φωτιά στα δάση για να φυτέψουν ανεμογεννήτριες… Ωστόσο αν ρίξει κάποιος μια ματιά στις ετήσιες δασικές πυρκαγιές σ’ όλη τη δύση (ευρώπη, ηπα, καναδά) θα πρέπει να απορήσει: μα πόσες ανεμογεννήτριες θα φυτέψουν επιτέλους; (Για να μην συμπεριλάβουμε τις θρυλικές πυρκαγιές στις ρωσικές στέπες). Τα δάση του καναδά για παράδειγμα καίγονται συνέχεια απ’ τον περασμένο Μάρτη, κι απ’ τις σχεδόν 1000 μεγάλες δασικές πυρκαγιές εκεί οι 600 ήταν / είναι ανεξέλεγκτες. Στα τέλη Ιούνη ο καπνός απ’ αυτές πέρασε τον Ατλαντικό και έφτασε στην ευρώπη…
Για την φύση αυτή καθ’ αυτή (αν μπορούμε να εννοήσουμε κάποια «φύση» εν τη απουσία μας…) δεν είναι καταστροφικές όλες αυτές οι πυρκαγιές. Κάποιες, αρκετές, είναι ανανεωτικές. Είναι εντελώς διαφορετικό το ζήτημα από την ανθρώπινη οπτική, και μάλιστα την οπτική του καπιταλιστικού 21ου αιώνα. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (και) τα δάση θεωρούνται πια «οικονομικός πόρος». Όχι για όσους έχουν μελίσσια ή για τους ρετσινάδες. Γενικά. Κι όταν κάτι γίνεται «οικονομικός πόρος» γενικά, υπάγεται σε καπιταλιστική διαχείριση μεγάλης κλίμακας και υψηλής έντασης. Αυτό ισχύει και για τις πυρκαγιές, εντελώς άσχετα απ’ τις αιτίες τους! «Οικονομικός πόρος» σημαίνει υποχρεωτικά «διαχείριση», «απόδοση» – και στο βάθος «ιδιοκτησία». Ναι: όποιος νομίζει ότι τα δάση, καμένα ή όχι, μπορεί να γίνουν κερδοφόρα στρέμμα – στρέμμα, μια βιλίτσα εδώ και μια μπετονένια βάση ανεμογεννήτριας εκεί, κοιτάει πίσω…
Δεν θα ξεκινήσουμε εδώ την σχετική αναφορά που κινείται σε διάφορα «επίπεδα» καπιταλιστικής αξιοποίησης∙ το επαναλαμβάνουμε: όχι υποχρεωτικά καμένων δασών. Θα υποδείξουμε μόνο ένα απ’ αυτά: τα «νέα» (ή «έξυπνα») δένδρα.
Πρόκειται, υποθέτουμε το υποψιάζεσθε, για προϊόντα γενετικής μηχανικής…. Βιοτεχνολογικά, μεταλλαγμένα, αυτό που σκέφτεσθε. Οι εταιρείες που βρίσκονται πιο μπροστά αυτή τη στιγμή «προσφέρουν» γενετικά τροποποιημένα δένδρα / δάση τριών ειδών: λεύκας, ευκαλύπτου, και κάποιου είδους πεύκου. Εννοείται με «ακαταμάχητα προσόντα» – πώς αλλιώς; Αντοχή σε λιπάσματα, μεγαλύτερη μάζα ξύλου, γρηγορότερη ανάπτυξη… και πολλά άλλα.
Ο χάρτης κάτω δείχνει την τωρινή παγκόσμια κατάσταση δοκιμών και εφαρμογών σ’ αυτόν τον βιοτεχνολογικό τομέα:
Το ελλαδιστάν δεν βρίσκεται ακόμα στον χάρτη. Όμως έξι ευρωπαϊκά κράτη βρίσκονται, με πανεπιστημιακά ερευνητικά προγράμματα (ανάπτυξης και καλλιέργειας) μεταλλαγμένων δασικών δέντρων: σουηδία, φινλανδία, βέλγιο, πολωνία, ισπανία, γαλλία. Όπως καταλαβαίνετε τα 4 πρώτα δεν υποφέρουν από δασικές πυρκαγιές∙ τι σημασία έχει όμως αυτό; Και τα 6 κάνουν (αυτή τη στιγμή) πειράματα για βιοτεχνολογικές λεύκες, ενώ η φινλανδία ψάχνει και την σημύδα. (Η λεύκα είναι «βιομηχανικό» είδος: από ‘κει προκύπτει η χαρτόμαζα.)
Στην προοπτική της 4ης βιομηχανικής επανάστασης η γενετική τροποποίηση και των δασών δεν θα περιοριστεί μόνο σε «βιομηχανικά» είδη. Για παράδειγμα «η αντοχή στη φωτιά» μπορεί κάλλιστα να πουληθεί σαν προσόν – για οργανωμένες αναδασώσεις μετά από πυρκαγιές γύρω απ’ την Μεσόγειο… Όχι;
Τα πιο πάνω είναι αναγκαστικά περιληπτικά. Ας το επαναλάβουμε: δεν θα φυτευτούν στα μέρη μας φέτος ή του χρόνου μεταλλαγμένα δάση∙ δεν μπήκαν γι’ αυτό οι φωτιές!!! Ωστόσο… Ωστόσο τον περασμένο Φλεβάρη άρχισε στη νότια Τζόρτζια (των ηπα) η δενδροφύτευση του πρώτου μεταλλαγμένου δάσους (λεύκας) … Για την αντιμετώπιση «της κλιματικής αλλαγής»… Η ιδιοκτήτρια εταιρεία, ονόματι Living Carbon, βιοτεχνολογική με έδρα την Καλιφόρνια, ζωής μόλις 4 χρόνων, καμαρώνει: η άδεια δόθηκε χωρίς κανέναν έλεγχο των συνεπειών απ’ το μεταλλαγμένο δάσος – ο σκοπός είναι ιερός…
Υπάρχει πολύ ψωμί (και) εδώ: οικονομικό, ιδεολογικό, θεσμικό… Δεν θα ακουγόταν ευχάριστα και πειστικά στ’ αυτιά ο όρος «αειφόρος δασική ανάπτυξη»; Όποιος κοιτάξει μπροστά θα καταλάβει. Κι ίσως, αν έχει καρδιά, προετοιμαστεί έγκαιρα…
Αλλιώς θα τον φάει η α-νοησία των μητροπόλεων.
(Κάτι σχετικό και άσχετο: δεν υπάρχουν επίγειες δυνάμεις ή μέσα, εκτός αν είναι ζευγάρι με τις επουράνιες. Αν όμως τα ιπτάμενα (δυνάμεις και μέσα πυρόσβεσης) είναι εναέρια, τότε αυτά που πατάνε στο χώμα είναι και λέγονται χερσαία. Το επαναλαμβάνουμε προς εμπέδωση, τονισμένο: ΧΕΡΣΑΙΑ!
Οι φόλες της δημαγωγίας περνούν και από την γλώσσα…)
10 Ιούλη του 1977: πώς είναι άραγε να έχει μεγάλη ζέστη αλλά όχι όλα τα υπόλοιπα («κλιματική κρίση», aircondition παντού με τα οποία η ιδιωτική δροσιά μετατρέπεται σε δημόσια θέρμανση, «φαινόμενο θερμοκηπίου», και εμφιαλωμένο νερό ακριβότερο απ’ το πετρέλαιο);
Δευτέρα 24 Ιούλη>> Όταν η δημαγωγία μιλάει για «καύσωνα» και αναφέρεται σε θερμοκρασίες (38, 40, 43…) οι λειτουργοί της παραλείπουν να συμπληρώνουν πως πρόκειται για θερμοκρασίες υπό σκιά. Και όχι οποιαδήποτε σκιά, την προσωρινή σκιά ενός μπαλκονιού για παράδειγμα, αλλά την προσεκτικά οργανωμένη σκιά των μετερεωλογικών σταθμών.
Τι συμβαίνει όμως στους δρόμους των πόλεων, και τι ισχύει γι’ αυτούς που δουλεύουν σε δυο ρόδες; Την Πέμπτη 20 Ιούλη η επίσημη μέγιστη θερμοκρασία στην Αθήνα ήταν 37 – 39 (υπό σκιά). Μέτρηση με θερμόμετρο στη διάρκεια εργασιακής οδήγησης, άρα σε πραγματικές συνθήκες, έδειξε 46 (στο Χαλάνδρι, στις 11.30) έως 50 (στην Αττική οδό, στα Άνω Λιόσια, στη λεωφόρο Κύμης, μεταξύ 1.30 και 2.30 το μεσημέρι). Είναι πολύ πιθανό ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις η θερμοκρασία ήταν πάνω από 50 – αλλά το θερμόμετρο δεν άντεχε παραπάνω.
Δεν ξέρουμε αν η παράλειψη του «υπό σκιά» είναι σκόπιμη ή όχι. Ξέρουμε ότι βολεύει τους εργοδότες εφόσον περιγράφει μια «πραγματικότητα» σε πολλά εισαγωγικά, πολύ πιο ήπια απ’ αυτό που συμβαίνει στους δρόμους, κάτω απ’ τον ήλιο, πάνω στην πυρωμένη άσφαλτο, ανάμεσα στα μοτέρ και τις λαμαρίνες ι.χ. και φορτηγών, με τον αέρα να είναι κι αυτός πυρωμένος.
Αν μιλήσουμε για βαριά και ανθυγιεινή δουλειά (πάνω στις δύο ρόδες) και εξαιτίας των καιρικών παραγόντων, χειμώνα / καλοκαίρι, θα θίξουμε τα ιερά και όσια των αφεντικών. Αν όμως τους αφήσουμε να κάνουν τις δικές τους εκτιμήσεις «έλα μωρέ, σιγά…» κάτω απ’ τα air conditions τους, θα είμαστε ανάξιοι της ζωής μας.
Όχι;
Δευτέρα 24 Ιούλη>> Αν και την ώρα που γράφονται οι παρακάτω γραμμές τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών δεν έχουν οριστικοποιηθεί, ο don Rico & Co θα έχει πιθανότατα σήμερα την χαρά να συγχαρεί το δεξιό PP (partido popular) για τη νίκη του. (Το αν θα φτιάξει κυβέρνηση συμμαχώντας με τους φασίστες του vox είναι επίσης ζητούμενο*).
Τι σπουδαίο κόμμα οι δεξιοί διάδοχοι του Φράνκο! Και τι σπουδαίος ο επικεφαλής τους: Alberto Núñez Feijóo, πρώην κυβερνήτης της Galicia στη βορειοδυτική άκρη της ισπανικής επικράτειας∙ και πολλά νυν…
Προικισμένη με την θέση της στον Ατλαντικό, πάμπολλους κρυφούς κολπίσκους και απομονωμένες παραλίες, η Galicia έχει για δεκαετίες κεντρική θέση στο λαθρεμπόριο προς την ευρώπη. Ήταν κάτι σαν «παράδοση», που στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές εκείνης του ’70 έγινε βασική οικονομική δραστηριότητα: το λαθρεμπόριο αμερικανικών τσιγάρων. Ένας καλός αριθμός από τοπικούς ψαράδες κατάλαβαν ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τα αλιευτικά τους και την γνώση τους απ’ τις χιλιάδες μικρές παραθαλάσσιες σπηλιές, για να γεμίσουν σημαντικά τις τσέπες του. Δεν άργησαν να καταλάβουν ότι αν αντί για τσιγάρα μεταφέρουν drugs θα έχουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Εν τέλει απέκτησαν τόσο καλή φήμη σαν επαγγελματίες λαθρέμποροι ώστε κατάφεραν να συνεννοούνται απευθείας με τις κολομβιανές μαφίες: κόκα.
Ο Feijóo, με σπουδές νομικής, ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν διορίστηκε νο 2 (αντιπρόεδρος) του υπουργείου υγείας της Galicia. Ήταν ίσως η σημαντικότερη στιγμή σ’ αυτήν την καριέρα: γνωρίστηκε και απέκτησε στενή φιλία με τον Marcial Dorado: capo του λαθρεμπορίου drugs της Galicia. O Dorado διέθετε ήδη μεγάλη αλυσίδα πρατηρίων καυσίμων, για τα ναρκο-αλιευτικά αλλά και για ξέπλυμα των κερδών. Ο Feijóo υπέγραψε με τον Dorado συμβόλαιο για την προμήθεια ντήζελ για τα νοσοκομεία και βενζίνης για τα ασθενοφόρα, βοηθώντας (με το αζημίωτο υποθέτουμε…) στο ξέπλυμα. Τον Feijoo έφερε σε «επαφή» με τον Dorado κάποιος ονόματι Manuel Cruz, δεξί χέρι και σωματοφύλακας του υπουργού υγείας της Galicia Manuel Romay Beccaria και «μπροστινός» του στις βρωμοδουλειές του υπουργείου με τις φαρμακομαφίες. Ο Cruz ήταν γνωστός φασίστας στη Galicia, μέλος «ομάδας κρούσης» που στη δεκαετία του ’70 και του ’80 έδερνε αριστερούς και συνδικαλιστές με όπλο αλυσίδες ποδηλάτων.
Εντυπωσιακή δικτύωση για τον φιλόδοξο Feijóo, με το καλημέρα! Φασίστες, μαφιόζοι, ό,τι χρειαζόταν τέλος πάντων για να προκόψει. Και πρόκοψε: το 2005 έγινε κυβερνήτης της Galicia.
Το 2013 η καθεστωτική el pais αποφάσισε να τον «δώσει». Δημοσίευσε φωτογραφίες από τις καλοκαιρινές διακοπές του στο γιωτ του Dorado το 1995:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
H αγγλόφωνη έκδοση της φιλοδυτικής καθεστωτικής KievPost που εκδίδεται στο Κίεβο αναγνωρίζει πριν 2 μέρες ότι τα ποτάμια αίματος των στρατιωτών για (αβέβαιες και προσωρινές) μικροπροωθήσεις έχουν τσακίσει το ηθικό του ουκρανικού στρατού. Αλλά «… πρέπει – πρέπει – πρέπει να συνεχίσετε – να συνεχίσετε – να συνεχίσετε…» λένε οι γνωστοί φίλοι όλων αυτών… Οπότε: τι να τους κάνεις τους εχθρούς αν έχεις τέτοιους φίλους;
Δευτέρα 24 Ιούλη>> Το διαβάσατε εδώ (αν το διαβάσατε… όσοι το διαβάσατε…) πριν μια βδομάδα, στις 17 Ιούλη… Ήρθε τέσσερεις μέρες μετά, την Παρασκευή 21 Ιούλη, η ανεγκέφαλη αλεπού να το επιβεβαιώσει∙ χωρίς να διαβάζει ασταμάτητη μηχανή (… Επίσης δεν έχουμε πράκτορες στο Κρεμλίνο!)
Έχει ενδιαφέρον ωστόσο το πως παρουσίασε ένα τέτοιο ενδεχόμενο (ή κάτι παραπάνω από ενδεχόμενο;;;) ή, αν θέλετε, το πως το επίσημο καθεστωτικό πρακτορείο tass μετέφερε τα συγκεκριμένα λεγόμενα της ανεγκέφαλης αλεπούς. Έχει ενδιαφέρον επειδή κανονικά οι συνεδριάσεις του ρωσικού συμβουλίου ασφαλείας είναι απόρρητες∙ οπότε τα παρακάτω προφανώς «διέρρευσαν» σκόπιμα, προς «εξαγωγή»…
Μεταφράζουμε λοιπόν το σχετικό ρεπορτάζ, για να σχολιάσουμε στη συνέχεια:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 24 Ιούλη>> Το ζήτημα της «εξαγωγής δημητριακών» (αλλά μόνο των ουκρανικών…) απ’ την Μαύρη Θάλασσα μπορεί να δείχνει γραφικό, αλλά δεν είναι. Συνδέεται (και συνδέει μεταξύ τους) δύο διαφορετικά επίδικα: την λεγόμενη «διατροφική κρίση» (που επεξεργάζονται τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος), και τον στρατηγικό έλεγχο της ναυσιπλοϊας στη Μαύρη Θάλασσα, «μπροστά στη μύτη» του ευρασιατικού project.
Η συμφωνία που υπογράφτηκε τον Ιούλη του 2022 με την μεσολάβηση της Άγκυρας και την εγγύηση του οηε, προέβλεπε ταυτόχρονη «απελευθέρωση» των φορτίων, ουκρανικών και ρωσικών. Αλλά ως προς το δεύτερο σκέλος δεν εφαρμόστηκε – σ’ αυτό έχει δίκιο η Μόσχα: λόγω κυρώσεων έπρεπε να αρθούν διάφορες «απαγορεύσεις», «τιμωρίες» κλπ σε πλοία χύδην φορτίου που θα μετέφεραν τα ρωσικά δημητριακά αλλά και ρωσικά λιπάσματα, καθώς και στην αγροτική τράπεζα που χρηματοδοτεί τις εξαγωγές (Rosselkhozbank). Πράγμα που δεν έγινε ή μισοέγινε με τρόπο προσχηματικό αλλά άχρηστο. Επιπλέον, βασικός στόχος εκείνης της συμφωνίας ήταν η τροφοδοσία του λεγόμενου «τρίτου κόσμου»∙ αλλά ο «πρώτος» (κυρίως η ευρώπη…), με την μεγάλη ιστορία πειρατείας, δεν είχε κανένα πρόβλημα να φροντίσει πρώτα και κύρια τις δικές του ανάγκες.
Εδώ αρχίσει το Θέαμα. Η Μόσχα εξήγαγε τα δικά της δημητριακά είτε μέσω ιράν, είτε με τον «τρόπο Β»: τα φορτηγά πλοία άδειαζαν σε τουρκικά λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας (11,3 εκατομμύρια τόνους) σε ιδιαίτερα φιλική τιμή, οι τουρκικοί μύλοι (καλά οργανωμένοι και μεγάλοι) έκαναν τους σπόρους αλεύρι, και το αλεύρι έπαιρνε τον δρόμο του από τουρκικό έδαφος… (Η τουρκία έγινε έτσι στη διάρκεια της συμφωνίας ο τρίτος παγκόσμια εξαγωγέας δημητριακών με 3,2 εκατομμύρια τόνους – έναντι 8 της κίνας και 6 της ισπανίας). Η μη τήρηση των συμφωνημένων απ’ τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη ήταν πράγματι σε βάρος των ρωσικών εξαγωγών με την ευρεία έννοια∙ δεν τις εμπόδισαν όμως… Τις έκαναν λιγότερο κερδοφόρες (τα μειωμένα κέρδη υπολογίζονται σε κάμποσες εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια: το ρωσικό στάρι πουλιόνταν 10 με 20 δολάρια ο τόνος χαμηλότερα απ’ την διεθνή τιμή). Συνολικά όμως οι ρωσικές εξαγωγές το διάστημα της συμφωνίας ήταν 60 εκατομμύρια τόνοι δημητριακών, απ’ τα οποία τα 47 εκατομμύρια ήταν στάρι∙ πρόκειται για ρεκόρ! Μόνο που πρόκειται για «αόρατο» ρεκόρ: δεν καταγράφεται στις επίσημες διεθνείς μετρήσεις. Πράγμα που σημαίνει ότι αυτές οι εξαγωγές έγιναν κάτω απ’ τα ραντάρ…
Το γεγονός ότι ένα χρόνο μετά την συμφωνία η Μόσχα αποσύρθηκε πρόσφατα απ’ αυτήν (δεν την ανανέωσε) είναι ευκαιρία για τους σπεκουλαδόρους στα χρηματιστήρια πρώτων υλών και την κατασκευή του θεάματος της «διατροφικής κρίσης», αλλά πρακτικά δεν αλλάζει ιδιαίτερα τις «ροές σπόρων» αυτές καθ’ αυτές, αν αυτό είναι το θέμα. Το φασιστοΚίεβο και οι νατοϊκοί συμμαχοί του συζητούν ήδη «εναλλακτική διαδρομή», που φαίνεται στην εικόνα πιο κάτω: τα φορτηγά θα πλέουν «παραλία – παραλία», μέσα στα χωρικά ύδατα ρουμανίας και βουλγαρίας (κράτη μέλη του νατο…) – μπλε γραμμή – αντί να διασχίζουν την Μαύρη Θάλασσα απ’ την Οδησσό ως τον Βόσπορο κι ανάποδα – κόκκινη γραμμή. Περισσότερα μίλια μεν, αλλά εν πάσει περιπτώσει εφικτό… Όσο για τα ρωσικά δημητριακά; Ό,τι γινόταν και πέρυσι.
Μόνο που το θέμα δεν είναι οι «ροές σπόρων»!!! Αυτές είναι μόνο ένα πρόσχημα. Και πως θα μπορούσε να ισχύει κάτι άλλο όταν στην ιστορία θέλει να ανακατευτεί το νατο;
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Ο Ben Wallace είναι ο πολεποκάπηλος υπ.αμ. της αυτού μεγαλειότητας στο Λονδίνο που πρόκειται σύντομα να παραιτηθεί. Να τι δήλωσε πριν λίγες μέρες: «Η Ουκρανία έχει γίνει με τραγικό τρόπο ένα εργαστήριο μελέτης της απόδοσης των όπλων μας. Εκεί έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πραγματικά επιθετικό αντίπαλο, οπότε είναι πολύ καλύτερες οι συνθήκες για να δοκιμάσουμε την ποιότητά τους. Θα ήταν μεγάλη ανοησία να αγνοήσουμε τα μαθήματα από εκεί….»
Δευτέρα 24 Ιούλη>> Τα πιο πάνω υποδεικνύουν ίσως ότι επίκειται κάποια «κλιμάκωση» απ’ τη μεριά είτε του νατο συνολικά είτε κάποιων δυτικών κρατών στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Η ταπεινή μας άποψη είναι ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι πράγματι έντονοι, όχι όμως υποχρεωτικά λόγω των δυτικών «πρωτοβουλιών». Το κυρίως μέτωπο του 4ου παγκοσμίου πολέμου για την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της είναι στον Ειρηνικό: το Πεκίνο και οι καθόλου αμελητέες επιρροές του – αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Όταν η Ουάσιγκτον ξεκίνησε τον πόλεμο κατά της Μόσχας μέσω Κιέβου, στις αρχές του 2014 (στην πραγματικότητα νωρίτερα) οι παγκόσμιοι συσχετισμοί δύναμης δεν ήταν οι σημερινοί. Δεν χρειάζεται ηλεκτρονικό μικροσκόπιο για δει κάποιος την σημερινή διάταξη: όταν για παράδειγμα το σύνολο των πάνω από 30 λατινοαμερικάνικων κρατών απορρίπτει την ευρωπαϊκή προσπάθεια να καταγγείλουν την Μόσχα (όπως έγινε σε πρόσφατη σύνοδο «οικονομικής συνεργασίας») τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα.
Σύμφωνα με το καθεστωτικό associated press πριν μια βδομάδα, στις 18 Ιούλη:
…Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Λατινικής Αμερικής ολοκλήρωσαν μια σύνοδο κορυφής που υποτίθεται ότι θα ήταν έρωτας μετά από οκτώ χρόνια χωρισμού, αλλά αντίθετα τέλειωσε την Τρίτη με επιδείνωση, λόγω της αποτυχίας να υπάρξει ομόφωνη υποστήριξη έστω και μιας ήπιας δήλωσης σχετικά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Η ένθερμη υποστήριξη της Ευρώπης στην Ουκρανία συγκρούστηκε με την αποστασιοποιημένη ή και ουδέτερη στάση που είναι διάχυτη στην Κοινότητα των κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, των 33 μελών. Εκείνο που θα έπρεπε να είναι μια απλή λεπτομέρεια σε μια διάσκεψη κορυφής ορόσημο για τους οικονομικούς δεσμούς και τις νέες επενδύσεις έγινε το κέντρο της…
Τα ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια (όπως άλλωστε και τα υπόλοιπα δυτικά…) θέλουν να διασώσουν την ισχύ τους σ’ έναν καπιταλισμό κόσμο που αλλάζει ραγδαία, όχι μόνο την «οικονομική» αλλά και την «πολιτική», «γεωπολιτική» και «ιδεολογική», όπως έμαθαν εδώ και αιώνες∙ και δεν μπορούν πια. Όταν ξεκινάς μια proxy εκστρατεία (κατά της Μόσχας, θεωρώντας την «αδύναμο κρίκο») για να επιβεβαιώσεις την παγκόσμια ηγεμονία σου και να φοβίσεις τους «αμφισβητίες», τους «rivals» συνολικά, και το πράγμα καταλήγει ύστερα από 8 + 1,5 χρόνια σε πανηγυρική επίδειξη των αδυναμιών και της αποτυχίας σου, το να «κλιμακώσεις» είναι μεν μια πιθανή επιλογή… αλλά μια τυφλή τέτοια. Εν τω μεταξύ ο χρόνος κυλάει όλο και πιο έντονα σε βάρος σου…
Δεν μπορούμε να προβλέψουμε αν ο άξονας, το νατο, θα επιχειρήσει ένα είδος «φυγής προς τα εμπρός» στο ουκρανικό πεδίο μάχης ή όχι∙ κάποια σύγχιση για το «τι κάνουμε τώρα;» έχει αρχίσει να απλώνεται και στο εσωτερικό των δυτικών καθεστώτων. Μπορούμε όμως να προβλέψουμε ότι τα μέλη του ευρασιατικού project, και οπωσδήποτε Μόσχα και Πεκίνο, έχουν στη διάθεσή τους μια γκάμα κινήσεων κρατώντας πάντα την πρωτοβουλία των κινήσεων που έχουν ήδη κατακτήσει. Και μπορούμε να προβλέψουμε επίσης ότι αυτές οι κινήσεις θα είναι τέτοιες που δεν θα φέρουν σε δύσκολη θέση τους παλιότερους και νεώτερους «εταίρους» τους σ’ όλο τον πλανήτη.
Δύσκολοι καιροί για ξεπεσμένους πρίγκηπες…
Δευτέρα 17 Ιούλη>> Ένα διαμάντι, ηλικίας…. χμμμ… πάνω από 40 χρόνων. Κυκλοφόρησε το 1981. Siouxsie and the Banshess.
Κι αν βγει ένα, παίρνει παρέα μαζί του άλλο ένα. Kiss them for me, φιλιά από μένα, 10 χρόνων νεώτερο. Του 1991.
Δευτέρα 17 Ιούλη>> Ο τέταρτος χρόνος του πολέμου που κάνει το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα δείχνει ως τώρα «ήρεμος». Σα να υπάρχει κάποια ανακωχή… Εικονική πραγματικότητα! Χωρίς την γενικευμένη βία των 3 πρώτων χρόνων, τα αφεντικά του συμπλέγματος έχουν «κάνει ταμείο» και προχωρούν. Η εικονική «ηρεμία» τους είναι χρήσιμη. Οδηγεί τις μάζες των αιχμάλωτων υπηκόων σ’ αυτό που πρέπει να κάνουν. Να ξεχάσουν, να ξανακοιμηθούν… Ή να γλύψουν τις πληγές τους και να χωνέψουν ακόμα πιο βαθιά τους φόβους που παράγει το σύστημα.
Στις 22 Ιούνη (του 2023) δημοσιεύτηκε στην Διεθνή Επιθεώρηση Μοριακών Επιστημών (International Journal of Molecular Sciences) ένα άρθρο / έκκληση να σταματήσουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί (FDA, EMA και όλο το υπόλοιπο σκυλολόι) να θεωρούν τις mRNA πλατφόρμες «εμβόλια» και να τις αντιμετωπίζουν σαν αυτό που είναι, με όλους τους απαιτούμενους ελέγχους: GTP. Δηλαδή «προϊόντα γενετικής θεραπείας» (genetic therapy products).
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και πάλι ότι η λέξη «θεραπεία» για προληπτικές ιατρικές πράξεις (όπως, π.χ., ο εμβολιασμός όπως τον γνωρίσαμε τον 20ο αιώνα…) είναι εντελώς παραπλανητική! Η «θεραπεία» προϋποθέτει την ύπαρξη «αρρώστιας»∙ όχι την αόριστη (και συνήθως αυθαίρετη ως τρομοκρατική…) «πιθανότητα» (προφητεία… έμπνευση… ονειρομαντεία…) όσο «επιστημονική» κι αν εμφανίζεται αυτή! Υπάρχουν άλλοι όροι για τέτοιες περιπτώσεις. Π.χ. «πρόληψη». Το γεγονός ότι οι mRNA πλατφόρμες (και κάθε παρόμοια γενικευμένη γενετική έφοδος) σκοτώνουν και σακατεύουν μαζικά και τοις μετρητοίς δεν είναι η δυσάρεστη διαπίστωση «παράπλευρων απωλειών» μιας κατά τα άλλα πετυχημένης «θεραπευτικής μεθόδου»!! Είναι γενετικός θάνατος στο ψαχνό – ιδιαίτερα κερδοφόρος κι όχι μόνο από οικονομική άποψη.
Δυστυχώς όμως αυτός ο ορισμός (genetic therapy product) είναι ο μόνος «επιστημονικά κατοχυρωμένος» για τις επεμβάσεις στα κύτταρα. Αυτό οφείλεται στην εποχή που οι γενετιστές και τα αφεντικά τους (οι φαρμακομαφιόζοι) ορκίζονταν ότι θα θεραπεύσουν τις διάφορες μορφές καρκίνου – πράγμα που απέτυχαν να κάνουν. Η διατήρηση του όρου (και η ταυτόχρονη «παράκαμψή» του στην περίπτωση των anti-covid πλατφορμών) βόλεψε και βολεύει τ’ αφεντικά. Ωστόσο ο σωστός (και από τεχνοκρατική άποψη) όρος είναι γενετική επέμβαση σε ζωντανό οργανισμό – τελεία και παύλα. Το αν αυτή η γενετική επέμβαση νομιμοποιείται («ιατρικά» και εμπορικά) ως «θεραπεία», ως «προστασία», ως «επαύξηση», ως «διόρθωση» ή ό,τι άλλο έχει μεν μια κάποια σημασία, αλλά είναι δεύτερη ή τρίτη στη σειρά.
Ο συντάκτης της έκκλησης σημειώνει αναλυτικά ποιες μελέτες / έρευνες θα έπρεπε να έχουν γίνει ΠΡΙΝ επιτραπεί στους φαρμακομαφιόζουν να σπείρουν γενετικά τον θάνατο και την καταστροφή, εφόσον οι ελεγκτικοί μηχανισμοί (FDA, EMA κλπ) ήξεραν έγκαιρα ότι δεν πρόκειται για «εμβόλια» αλλά για γενετική μηχανική.
Ήξεραν πολύ καλά:
O FDA δηλώνει ότι η γενετική θεραπεία επιδιώκει «να τροποποιήσει ή να χειραγωγήσει την έκφραση ενός γονιδίου ή να αλλάξει τα βιολογικά χαρακτηριστικά των ζωντανών κυττάρων για θεραπευτική χρήση». Στα στοιχεία που κατέθεσε η Moderna το 2ο τρίμηνο του 2020 στην επιτροπή του χρηματιστηρίου αναγνωρίζει ότι οι mRNA πλατφόρμες «θεωρούνται γενετική θεραπεία απ’ τον FDA». Επιπλέον ο ιδρυτής της BioNTech Ugur Sahin, σ’ ένα άρθρο του το 2014, δήλωσε «Θα πρέπει να περιμένουμε ότι ένα mRNA προϊόν θα ταξινομηθεί ως βιολογική, γενετική θεραπεία, ή σωματική κυτταρική θεραπεία».
Ποιοι έλεγχοι λοιπόν ΔΕΝ έγιναν σχετικά με τις mRNA πλατφόρμες έτσι ώστε οι πληθυσμοί να πεταχτούν δεμένοι πισώπλατα στους λάκκους με τα λιοντάρια;
– Γενετική τοξικότητα (genotoxicity)
– Ενσωμάτωση στο γονιδίωμα / dna (genome integration)
– Κληρονομικότητα μέσω ωραρίων / σπερματοζωαρίων (germ-line transmission)
– Έξωθεν επιβαλλόμενες μεταλλάξεις (insertional mutagenesis)
– Καρκινογέννεση (tumorigenicity)
– Εμβρυική και περιγεννετική τοξικότητα (embryo/fetal and perinatal toxicity)
– Μακρόχρονη έκφραση / συνέπειες (long term expression)
– Επαναλαμβανόμενη τοξικότητα (repeated toxicity)
– Διάχυση στο περιβάλλον μέσω σωματικών υγρών (excretion in the environment)
Κανένας caradinieroi/pfizeroi δεν θα βγάλει κιχ… Κανένας λούμπεν οπαδός της «επιστήμης» και της «προόδου» δεν θα τολμήσει να υποστηρίξει ότι οι πιο πάνω μελέτες / έρευνες έγιναν και απέδειξαν την «ασφάλεια» της γενετικής μηχανικής… Όμως και κανένας απ’ όλον αυτόν τον λούμπεν συφερτό που έκανε, επ’ αμοιβή ή δωρεάν, την δουλειά του κλακαδόρου στο βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, δεν τολμάει να μετανοιώσει ανοικτά που βοήθησε στο πνίξιμο όλων εκείνων των επιστημονικότατων στοιχείων που έδειχναν, ακόμα και χρόνια πριν την επιβολή των mRNA πλατφορμών (και πολύ περισσότερο μετά το πραξικόπημα) ότι πρόκειται για εξαιρετικά επικίνδυνη τεχνολογία «διόρθωσης» του ανθρώπινου σώματος….
Βρισκόμαστε λοιπόν σ’ αυτήν την απάνθρωπη κατάσταση: δεκάδες χιλιάδες υγιείς υπήκοοι έχουν δολοφονηθεί ή/και σακατευτεί σε κοινωνίες που μετατράπηκαν, με αόρατο τρόπο, σε στρατόπεδα πειραματισμού και εξόντωσης∙ ενώ κάθε μέρα, βδομάδα ή μήνα που περνάει προστίθενται καινούργια θύματα. Και η σιωπή τα σκεπάζει όλα…
Se questo e un Uomo…
Δευτέρα 17 Ιούλη>> Ας αφήσουμε τις διμοιρίες των εγκληματικά ηλίθιων / εγκάθετων στην ξεφτίλα της Ιστορίας. Μήπως οι «ελεγκτικοί μηχανικοί» μπορούν να επικαλεστούν ότι ήταν η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», το «επείγον της προστασίας των πληθυσμών», που δεν τους επέτρεψε να κάνουν τους βασικούς ελέγχους, και που τους «συμβούλεψε» να σπρώξουν την (φονική) γενετική μηχανική ως (σωτήρια) «εμβόλια»… κι ότι γίνει έγινε;
Όχι!!!! Αποδεικνύεται πως επί χρόνια ΠΡΙΝ τον τσαχπίνη προετοίμαζαν αυτό το …. «λάθος»! Πουλημένοι και αγορασμένοι σαν ψόφιο κρέας, με το κιλό, απ’ τους φαρμακομαφιόζους.
Ο συγγραφέας της έρευνας / έκκλησης παραθέτει έναν πίνακα «παραλείψεων» υπέρ της γενετικής μηχανικής και ειδικά υπέρ του να πλασσαριστούν οι mRNA πλατφόρμες σαν «εμβόλια» χρόνια ΠΡΙΝ την μαζική επιβολή τους. Τον αναπαράγουμε χωρίς να τον μεταφράσουμε ολόκληρο. Υποδεικνύουμε μόνο κάποια συγκεκριμένα χρονικά σημεία.
>Το 1996 ο αμερικανικός FDA σκέφτεται να υιοθετήσει «εμβόλια πλασμιδίων DNA» ως προληπτικό μέσο για μεταδοτικές ασθένειες… Ας σημειωθεί ότι το 1996 ΔΕΝ υπήρχε επίσημα «αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου DNA» ούτε καν στο 3% του, όπως ανακοινώθηκε πανηγυρικά μερικά χρόνια αργότερα…
>Το 2003 μπαίνει σε ισχύ η ευρωπαϊκή οδηγία 2001/83/EC που μιλάει για «προϊόντα γενετικής θεραπείας», μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της προστασίας κάθε μορφής ζωής από γενετικά πειράματα, μεταλλάξεις, κλπ…
>Το 2005 ο ΠΟΥ κρίνει ότι τα «εμβόλια που βασίζονται σε νουκλεϊνικό οξύ» (DNA δηλαδή) πρέπει να θεωρούνται «προϊόντα γενετικής θεραπείας» και θα πρέπει να συνοδεύονται πριν την έγκριση της χρήσης τους από τοξικολογικές μελέτες και μελέτες βιο-διασποράς (στο σώμα)…
>Το 2015 ο ΕΜΑ θεωρεί ότι αν κάτι σερβιριστεί σαν εμβόλιο δεν υπάγεται (πλέον) στα «προϊόντα γενετικής θεραπείας»…
>Το 2016 και πάλι ο EMA θεωρεί πως ειδικές, μη κλινικές πλευρές των γενετικών εμβολίων πρέπει να υπάγονται στις προβλέψεις και στους περιορισμούς των «προϊόντων γενετικής θεραπείας», χωρίς ωστόσο ειδική αναφορά στις mRNA πλατφόρμες.
Εν τέλει, ξέρουμε (το έχουμε δείξει με κάθε διαθέσιμο τρόπο) ότι τον Ιούλιο του 2020, μήνες ΠΡΙΝ την επίσημη κυκλοφορία / επιβολή της γενετικής μηχανικής, ευρωκοινοβούλιο και ευρωπαϊκό συμβούλιο ενέκριναν πανηγυρικά την εξαίρεση των mRNA πλατφορμών απ’ την αυστηρή ευρωπαϊκή νομοθεσία που απαγορεύει την «απελευθέρωση» γενετικής μηχανικής εκτός εργαστηρίων, αναγνωρίζοντας έμμεσα αλλά καθαρά έτσι ότι αυτά τα «εμβόλια» υπάγονταν απόλυτα και εντελώς στη συγκεκριμένη απαγόρευση∙ ότι επρόκειτο για γενετική παρέμβαση στα ανθρώπινα σώματα, με “τροποποιημένο γενετικό υλικό”…
Σ’ αυτήν την μακρόχρονη μεθόδευση που κορυφώθηκε με την «απελευθέρωση» των γενετιστών και των αφεντικών τους απ’ τα τέλη του 2020, δεν μπορεί να βρει κάποιος στα σοβαρά κάποια «έκτακτη ανάγκη». Μπορεί όμως να επιβεβαιώσει τον σχεδιασμό των αφεντικών, του βιο-πληροφορικού κεφάλαιου, όχι μόνο στον τεχνικό αλλά και στον «πολιτικό» τομέα. Το σχέδιο χρειαζόταν την κατασκευή κάποιας «έκτακτης ανάγκης», όπως ακριβώς το «σχέδιο για τον αμερικανικό 21ο αιώνα» χρειαζόταν ένα Περλ Χάρμπορ για να υιοθετηθεί απ’ την αμερικανική κοινωνία∙ κάτι που εντελώς συμπτωματικά (!!!) συνέβη στις 11 Σεπτέμβρη του 2001.
Όμως αυτός ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει.