Category: Ασταμάτητη μηχανή

Ποια δημόσια, τίνος η υγεία; (1)

Δευτέρα 18 Δεκέμβρη>> Τον περασμένο Ιούλιο η διεθνώς γνωστή αγγλική ιατρική επιθεώρηση British Medical Journal (BMJ), η μόνη που παραμένει ως τώρα αξιοπρεπής και όχι εξαγορασμένη απ’ τους βιομήχανους-της-νοσηρότητας, δημοσίευσε μια έρευνα για τον χρηματισμό των γιατρών του θρυλικού «δημόσιου συστήματος υγείας» στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας του βασιλιά αγγλίας, ουαλίας, σκωτίας, βόρειας ιρλανδίας, κλπ κλπ…

Αυτό καθαυτό το γεγονός της εξαγοράς όλο και περισσότερων γιατρών απ’ τις φαρμακομαφίες (και όχι μόνο) δεν είναι άγνωστο σ’ εκείνα τα μέρη. Παράδοξο ή όχι (ωστόσο ένα πολύ σοβαρό πολιτικό ζήτημα απ’ την σκοπιά του εργατικού ανταγωνισμού) είναι το γεγονός ότι ενώ αυτή η εξαγορά δεν είναι τόσο-κρυφή δεν έχει προκληθεί η μαζική οργή των υποτελών που θα περίμενε κάποιος…

Τον Ιούνη του 2017 και πάλι η BMJ είχε ασχοληθεί:

Τον Οκτώβρη του 2019 άλλη έρευνα:

Τον Ιούλιο του 2023 ο καθεστωτικός guardian:

Η πρώτη παράγραφος δεν «μασάει τα λόγια της»:

Οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες ρίχνουν δεκάδες εκατομμύρια λίρες στις υποχρηματοδοτούμενες υπηρεσίες του NHS (Nation Health System) – συμπεριλαμβανόμενων των πληρωμών των μισθών του ιατρικού προσωπικού και της χρηματοδότησης του ανασχεδιασμού των ιατρικών θεραπειών – καθώς επιδιώκουν να αυξήσουν τις πωλήσεις φαρμάκων στο Ενωμένο Βασίλειο…

Μοιάζει ως μια αποδεκτή «κανονικότητα» εκεί… κι ίσως συνοδεύεται απ’ την απύθμενη βλακεία που βασίλεψε και βασιλεύει και στα δικά μας μέρη, ότι δηλαδή «οι φαρμακοβιομηχανίες θέλουν το καλό μας… δεν τις συμφέρει να είμαστε άρρωστοι/ες»… (;;;;;;)

Το επιπλέον στοιχείο της έρευνας της BMJ του περασμένου Ιούλη (που μας ενδιαφέρει και εδώ, όπου υποτίθεται πως είναι αυξημένη η «ευαισθησία» για τον «δημόσιο» χαρακτήρα του συστήματος υγείας…) είναι η τεκμηρίωση του γεγονότος ότι οι φαρμακομαφίες δεν αγοράζουν γιατρούς μόνο στη λιανική, έναν έναν. Αλλά και στην χοντρική: αγοράζουν τους επαγγελματικούς τους συλλόγους. Επιπλέον, δεν είναι μόνο οι φαρμακομαφίες που δωροδοκούν (τους ιατρικούς συλλόγους). Είναι και οι εταιρείες που κατασκευάζουν ιατρικό εξοπλισμό…

Στις δύο πρώτες θέσεις δωροδοκιών βρίσκονται ο σύλλογος των γενικών παθολόγων (general practitioners) και των γενικών γιατρών (physicians) – η διαφορά αυτών των δύο ειδικοτήτων είναι μικρή και κυρίως είναι θέμα καταμερισμού εργασίας. Ακολουθούν οι σύλλογοι των οφθαλμίατρων, των μαιευτήρων και των γυναικολόγων, των χειρούργων (αυτοί δωροδοκούνται κυρίως απ’ τις κατασκευάστριες μηχανημάτων…), των ψυχιάτρων… Στους τελευταίους ο σύλλογος αναισθησιολόγων – καθόλου παράξενο με δεδομένη την θέση τους στον ιατρικό καταμερισμό εργασίας.

Στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας όλοι αυτοί οι ιατρικοί σύλλογοι δεν είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν ποιος τους πληρώνει∙ και δεν το κάνουν! Προκειμένου να βρεθούν τα στοιχεία της συγκεκριμένης έρευνας ξεσκονίστηκαν οι ισολογισμοί των εταιρειών: αυτές γράφουν στα έξοδά τους κάποιες απ’ τις δωροδοκίες τους – αλλά σε καμία περίπτωση όλες!

Κάποιος θα αναρωτηθεί: αφού οι φαρμακομαφίες λαδώνουν τους γιατρούς στη λιανική γιατί να κάνουν έξοδα και στη χοντρική; Πρώτον, επειδή μέσα απ’ τις δωροδοκίες στους ιατρικούς συλλόγους ελέγχουν τις όποιες «επιστημονικές ανακοινώσεις» τους… Δεύτερον, επειδή έτσι ελέγχουν και προσανατολίζουν κατάλληλα τις όποιες «επιστημονικές έρευνές» τους… Και τρίτον επειδή οι ιατρικοί σύλλογοι ελέγχουν πολύ εύκολα τους όποιους αντιρρησίες (δηλαδή: έντιμους) γιατρούς έχουν απομείνει και θα τολμούσαν να πάνε κόντρα στις φαρμακομαφίες: τους ελέγχουν με διάφορους τρόπους, απ’ τις απειλές για ακύρωση της άδειας εξάσκησης επαγγέλματος ως την συκοφάντηση.

Αυτό ακριβώς που έγινε πρόσφατα στη διάρκεια της τρομοεκστρατείας και της εφόδου της γενετικής μηχανικής / βιομηχανίας της «υγείας» με σημαία τον τσαχπίνη!

2. Πρώην επικεφαλής για την covid παίρνει θέση στη moderna

Σαν υπόδειγμα της δούναι και λαβείν διαφθοράς, ο Jonathan Van–Tan (αναπληρωτής ιατρικός επικεφαλής στη διάρκεια της «πανδημίας») βρήκε καινούργια δουλειά αυτή τη βδομάδα: ανώτατος ιατρικός σύμβουλος για την κατασκευάστρια mRNA εμβολίου Moderna.

O Van–Tam ήταν τακτικός στην βρετανική τηλεόραση στη διάρκεια της κορύφωσης της κρίσης «covid», πετώντας τακτικά αθλητικές παρομοιώσεις για να πείσει το κοινό, κι επίσης ήταν μέλος της «ειδικής ομάδας για τον εμβολιασμό». Ανταμείφθηκε με τον τίτλο του Ιππότη για τον κόπο του.

Τώρα, αφού επί τρία χρόνια προώθησε τον φόβο για την covid και την ανάγκη εμβολιασμού, βρήκε δουλειά σε μια εταιρεία εμβολίων… κι όλα μοιάζουν να είναι μια χαρά.

Ποια δημόσια, τίνος η υγεία; (2)

Δευτέρα 18 Δεκέμβρη>> Είναι αυτή η γενικευμένη απαλλοτρίωση του όποιου «δημόσιου» συστήματος υγείας απ’ τους φαρμακομαφιόζους και τους κατασκευαστές των ιατρικών μηχανών μια βρετανική «σπάνια» εξαίρεση; Όχι δα!

Στο ελλαδιστάν έχουμε το ήδη-ξεχασμένο «σκάνδαλο Novartis». Κατέληξε όπως κατέληξε σε σχέση με δωροδοκίες πολιτικών βιτρινών∙ ωστόσο η δεξιά και η αριστερά του κράτους προστάτεψαν ως κόρη οφθαλμού την «ακεραιότητα» των χιλιάδων εντόπιων γιατρών που είχαν δωροδοκηθεί! Είτε για να συνταγογραφούν τα φάρμακα της συγκεκριμένης φαρμακομαφίας, είτε για να υπογράψουν μια «πέτσινη» επιστημονική έρευνα που την εξυπηρετούσε (στοιχεία που έγιναν φυσικά αναλυτικά γνωστά στο αμερικανικό δικαστικό σύστημα που ξεκίνησε την έρευνα για τις δωροδοκίες της novartis)… Ως εάν εκείνοι που είναι άμεσα και πρακτικά υπεύθυνοι για την δημόσια υγεία να είναι προκαταβολικά αθώοι για την εξαγορά τους… Ως εάν το να νοικιάζεις ή να πουλάς-το-πτυχίο σου σε μαφιόζους είναι η ιδανική συμπεριφορά υπέρ του δημόσιου καλού…

Η συγκεκριμένη φαρμακομαφία δεν είναι βέβαια η μοναδική που αγοράζει στη λιανική «λειτουργούς». Το μεγαλύτερο μέρος του ιερατείου της «προσευχής των 6.00» στην πρόσφατη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία είχε για χρόνια τις δικές του «πλούσιες» δοσοληψίες με άλλες φαρμακομαφίες, «γερά ονόματα» – με «νόμιμους» βέβαια τρόπους, αφού υπάρχουν και τέτοιοι. «Νόμιμη» είναι και η εξαγορά στη χοντρική – γιατί, άλλωστε, υπάρχουν οι νομοθέτες αν όχι για να φροντίζουν τέτοια λεπτά ζητήματα;

Συνεπώς έχουμε την τιμή και το προνόμιο (ως κοινωνία γενικά, ως πληβείοι ειδικά) να είμαστε μάρτυρες της ανόδου στη σκάλα της πραγματικής ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας, μέσω αγορών χοντρικής, και στα μέρη μας! Κι απ’ όσο ξέρουμε δεν ακούγεται κιχ σχετικά!

Πρωταγωνιστές, πρωτοπόροι αν προτιμάτε, δύο φαρμακομαφίες που συγκέντρωσαν αρκετή καχυποψία (για να το πούμε όσο πιο κομψά γίνεται…) τόσο για τις μεθόδους όσο και για τους σκοπούς τους (αν και υπάρχουν πολλοί / ές ακόμα που ισχυρίζονται, «πιστεύουν», «θέλουν να πιστεύουν», ότι οι φαρμακομαφίες φροντίζουν για το καλό μας):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ποια δημόσια, τίνος η υγεία; (3)

Δευτέρα 18 Δεκέμβρη>> Αν επρόκειτο για κάτι λιγότερο σοβαρό ή λιγότερο κομβικό θα μπορούσαμε να ειρωνευτούμε. Αλλά η υγεία είναι το ένα απ’ τα μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού πεδία όπου τα αφεντικά τα 4ης βιομηχανικής επανάστασης, πατώντας πάνω στις «επιτυχίες» τους τις προηγούμενες δεκαετίες, επιδιώκουν να γίνουν οριστικοί ιδιοκτήτες της ζωής. Της δικής μας ζωής∙ και των επόμενων γενεών. (Αλλά και των υπόλοιπων ειδών!) Και ξέρουμε από τώρα με ποιους τρόπους θα φοβίζουν και με ποιους τρόπους θα παραμυθιάζουν για να πετύχουν και να απολαμβάνουν ανεμπόδιστα αυτόν τον πρωτοφανή σφετερισμό.

Η περιβόητη «ιδιωτικοποίηση» της δημόσιας υγείας, που έχει κάμποσες βαθμίδες αλλά στην κορυφή της είναι το ψευδώνυμο της εταιρικής, καπιταλιστικής μηχανοποίησης και ιδιοκτησίας των πάντων, είναι πια τόσο προχωρημένη ώστε δεν κρύβεται καν και καν. Τα αφεντικά νοιώθουν πια άνετα. Και βρίσκουν πρόθυμους υπηρέτες, αφού πληρώνουν…

Το πρόβλημα είναι όλο των πληβείων – δικό σας και δικό μας. Αλλά δεν είμαστε «μόνοι». Τόσο στο «νότο» όσο και μέσα στις δυτικές μητροπόλεις πολλαπλασιάζονται και μαζικοποιούνται οι πρωτοβουλίες και δράσεις-απ’-τα-κάτω, που απ’ την μια μεριά ξαναστήνουν αυτό που λέγεται δημόσια υγεία (συλλογική και ατομική) με τα πόδια κάτω και το κεφάλι επάνω άμεσα και πρακτικά, με την αρχή «στον καθένα, χωρίς διακρίσεις, ό,τι χρειάζεται»∙ και απ’ την άλλη δημιουργούν αναχώματα στην προέλαση των βιομηχάνων της μαζικής και οργανωμένης νοσηρότητας.

(Αν δεν ξέρετε κάποια τέτοια έντιμη πρωτοβουλία δράσης είναι μια ευκαιρία να την δημιουργήσετε!)

From the river to the sea

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Το σύνθημα Απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι ελεύθερη Παλαιστίνη! ενοχλεί. Στις επικράτειες διάφορων δυτικών συμμάχων του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος οι αφέντες ψάχνουν τρόπους να το απαγορεύσουν. Να το ποινικοποιήσουν. «Είναι αντισημιτικό» λένε: οτιδήποτε πάει κόντρα στα δολοφονικά έργα τους, οποιαδήποτε συναίσθηση της εγκληματικότητας των δυτικών ολιγαρχιών, οποιαδήποτε αποκάλυψη του χαρακτήρα αυτών των καθεστώτων, ενοχλεί όλο και περισσότερο.

Αλλά το αντιαπαρτχάιντ, αντιφασιστικό σύνθημα Απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι ελεύθερη Παλαιστίνη! απλώνεται. Με διάφορους τρόπους.

Εδώ από 2 ιρλανδούς. Την στιχουργό / φωνή Em Swift (: Rootweave) και τον μουσικό Dan Cleaver (: ±Beith(§)Gheal±). Ευχαριστούμε τον Π. για την πρόταση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> O Oleksiy Arestovych είναι γνωστό κάθαρμα, απ’ τους κορυφαίους παρατρεχάμενους του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου. Υπήρξε στρατηγικός σύμβουλος επικοινωνίας του κλόουν απ’ το 2020 ως τον Γενάρη του 2023. Από τότε μετατράπηκε σε «ελεύθερο σκοπευτή» / σχολιαστή, με όχι την καλύτερη γνώμη για τον πρώην εργοδότη του.

Στις 23 Γενάρη (2023) είχαμε δημοσιεύσει μια συνέντευξη που είχε δώσει στο αμερικανικό cnn στις 18 Μάρτη του 2019, ΠΡΙΝ την εκλογή του κλόουν. Την θυμίζουμε – με αιτία:

Ερ.: Αν η Ουκρανία δεχτεί μια ασαφή πρόσκληση για το νατο τότε σ’ αυτήν την περίπτωση… μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιες ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου στα ανατολικά. [Το cnn μιλούσε για «πόλεμο στα ανατολικά» το 2019… Για το Donbass δηλαδή…]

Απ.: Όχι, δεν θα μπορούμε να μιλήσουμε για οποιεσδήποτε ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου. Το εντελώς αντίθετο, είναι πιο πιθανό [μια τέτοια πρόσκληση] να σπρώξει την Ρωσία να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση κατά της Ουκρανίας. Επειδή θα πρέπει να μας υποβαθμίσουν απ’ την άποψη των υποδομών και να κάνουν τα πάντα εδώ πέρα μια αποσταθεροποιημένη περιοχή έτσι ώστε το νατο να διστάσει να μας δεχτεί.

Ερ.: Εννοείτε ότι η Ρωσία θα τολμήσει να συγκρουστεί κατευθείαν με το νατο;

Απ.: Φυσικά, η Ρωσία… όχι, όχι με το νατο. Αυτό θα το κάνουν πριν ενταχθούμε στο νατο έτσι ώστε να μας κάνουν αδιάφορους για το νατο. Έτσι ώστε να είμαστε αδιάφοροι σαν μια αποσταθεροποιημένη περιοχή. [Αυτό] είναι πιθανό κατά 99,9%. Το τίμημα για την ένταξή μας στο νατο θα είναι ένας μεγάλος πόλεμος με την Ρωσία. Κι αν δεν ενταχτούμε στο νατο [θα γίνει] η απορρόφησή μας απ’ την Ρωσία μέσα σε 10 με 12 χρόνια. Αυτή είναι η κλειστή στροφή που αντιμετωπίζουμε τώρα.

Ερ.: Αλλά… δυο λεπτά… αν τα συγκρίνουμε αυτά τα δύο, τι είναι το καλύτερο σ’ αυτήν την περίπτωση;

Απ.: Φυσικά ένας μεγάλης κλίμακας πόλεμος με τη Ρωσία και η ένταξη στο νατο σαν αποτέλεσμα της ήττας της Ρωσίας. [Αυτό είναι] το πιο cool.

Ερ.: Και πως θα είναι ένας «μεγάλης κλίμακας πόλεμος» με τη Ρωσία;

Απ.: Λοιπόν θα είναι αεροπορική επίθεση, εισβολή των 4 ρωσικών στρατιών που έχουν δημιουργήσει στα σύνορά μας, πολιορκία του Κιέβου, προσπάθεια να περικυκλωθεί ο στρατός που βρίσκεται στη «ζώνη επαφής» [ο «αντιτρομοκρατικός» στρατός που πολιορκούσε το 2019 το Donbass], διέλευση του Ισθμού του Perekop στην Κριμαία και προέλαση προς την λίμνη της Kakhovka ώστε να υδροδοτηθεί η Κριμαία. Επίθεση απ’ την μεριά της Λευκορωσίας, δημιουργία νέων λαϊκών δημοκρατιών, ενέργειες σαμποτάζ, επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές, τέτοια. Εισβολή από τον αέρα. Αυτό είναι ένας πλήρης πόλεμος. Και η πιθανότητά του είναι 99%.

Ερ.: Πότε;

Απ.: Το 2020… μετά το ’20… Το 2021-2022 είναι η πιο κρίσιμη περίοδος, το διάστημα 2020-2022 είναι το πιο κρίσιμο.

Παράδοξο ή όχι από το 2005 ως το 2009 ο Arestovych ήταν ανοικτά και δημόσια «φιλορώσος» φασίστας, μεταξύ των άλλων φίλος και συνεργάτης του λεγόμενου «φιλόσοφου» εθνικιστή ρώσου Aleksandr Dugin. To 2014 άλλαξε πλευρά: ανακατεύτηκε ενεργά στη βίαιη καταστολή στο Donbass.

Το 2019 τι ήταν; Μάγος; Γυιός προφήτη; Ή πράκτορας μονός, διπλός, ποιος ξέρει τι;

Το 2020 τι ήταν; Στο τέλος του 2023;

Να λοιπόν τι έλεγε αυτή περσόνα πριν λίγες μέρες (στις 5 Δεκέμβρη):

Kolya [ο συνομιλήτης του…] ξέρεις ποια είναι η μεγαλύτερη τραγωδία μας; Νομίζω ότι στην σύγκρουση ανάμεσα σε Παγκοσμιοποιητές και Ρεαλιστές στοιχηματίσαμε στη λάθος πλευρά. Χύσαμε το αίμα μας για να καταλήξουμε στο στρατόπεδο των ηττημένων. Όσο βλέπω τον πρόεδρο της Γερμανίας που πήγε στο Κατάρ και τον ξέχασαν στο αεροδρόμιο, για μισή ώρα δεν κατέβηκε απ’ το αεροπλάνο μέχρι να κάνουν κάτι οι αξιωματούχοι του κατάρ. Και μας λένε ότι ο Putin είναι απομονωμένος διεθνώς, αλλά ο Putin έγινε δεκτός στο Κατάρ [σ.σ.: κάνει λάθος, ο Putin πήγε στα εμιράτα και στη σαουδική αραβία…] με συνοδεία ιππικού. Γιατί συμμετέχει ο τόσο τρομερά απομονωμένος Putin στη σύνοδο των G20 και σε όλα τα άλλα μέρη, που ήταν απομονωμένος διπλωματικά; Οι Times [σ.σ.: το περιοδικό Time…] σκέφτονται στα σοβαρά να τον κηρύξουν Πρόσωπο της Χρονιάς. Είναι μόνο ένα περιοδικό, αλλά για ποιον γαμημένο πόλεμο και για ποιες αξίες μιλάμε; Δεν σου φαίνεται ότι ταχθήκαμε με την λάθος μεριά;

Λες; Λες η «σωστή μεριά της ιστορίας» να βούλιαξε στη Μαύρη Θάλασσα;

 

 

Μεσανατολικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Οι πετροδικτατορίες του κόλπου είναι σε μια περίοδο που σηκώνουν το μεσαίο τους δάκτυλο προς την μεριά της δύσης. Και το κάνουν λίγο πολύ χυδαία, χωρίς να τηρούν προσχήματα.

Ο γερμανός πρόεδρος Steinmeier πέταξε ως την Doha στις 29 Νοέμβρη (2023). Και έμεινε στο αεροπλάνο κανά μισάωρο μέχρι να έρθει κάποιος καταριανός αξιωματούχος, να τον υποδεχθεί. Αυτό λέγεται «φτύσιμο»… (O Steinmeier θα συνέχιζε μετά στο Τελ Αβίβ…)

Αντίθετα η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) πήγε στις 6 και στις 7 Δεκέμβρη στο Ντουμπάι και στο Ριάντ, συνοδεία τεσσάρων Su-35. H υποδοχή στα εμιράτα ήταν χοντροκομμένα «αυτοκρατορική»: κανονιοβολισμοί, πτήσεις αεροπλάνων να «ζωγραφίζουν» την ρωσική σημαία, ιππικό ως συνοδεία, κλπ κλπ.

Θεωρείται ο νικητής στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, κυρίως, σ’ όλες τις προεκτάσεις αυτής της αναμέτρησης μεταξύ νατο και ρωσίας + friends. Αλλά οι πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου θεωρούνταν «παραδοσιακά» ότι ανήκουν στην δυτική ζώνη επιρροής / παγκόσμιας ηγεμονίας – πράγμα που κάνει το σήκωμα του μεσαίου δακτύλου πιο απειλητικό απ’ τις διπλωματικές φανφάρες: εμιράτα και Ριάντ θα ενταχθούν επίσημα σε 3 βδομάδες, την 1η Γενάρη του 2024, στους brics+.

Διότι αν, για παράδειγμα, η «χρυσή εποχή» των πετροδολαρίων (απ’ το 1973 και μετά…) τελειώνει, η πτώση θα παρασύρει πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορεί να φανταστεί ο μέσος δυτικός υπήκοος…

Μεσανατολικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Οι εντόπιοι εθνικόφρονες όλων των ειδών, με επικεφαλής τους προφεσόρους «ειδικούς» ψάχνονται. Γιατί ο τρισκατάρατος Erdogan ήταν τόσο cool στο σύντομο πέρασμά του απ’ την Αθήνα στις 7 Δεκέμβρη; Μήπως ήταν παγίδα η ηρεμία του;

«Όχι!» απαντούν με όλη την σοφία τους οι πανεπιστημιακοί των υπηρεσιών. «Μας έχει ανάγκη! Θέλει να κάνει τον καλό στη δύση!!».

Μάλιστααα… Ο ίδιος Erdogan που στο Βερολίνο, στις 17 Νοέμβρη, ουσιαστικά κατήγγειλε ανοικτά τον «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερό κύριο Scholz για την υποστήριξή του στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, ήρθε στην Αθήνα … για να καλοπιάσει την δύση!!! (Είναι ο γνωστός εθνικός παρανοϊκός μικρομεγαλισμός, ο ίδιος κλασσικός μεγαλοϊδεατισμός: «είμαστε Η δύση!!»)

Οι λόγοι της πρόσφατης ηρεμίας του τρισκατάρτου «αιώνιου εχθρού» βρίσκονται εκεί που η εντόπια εθνική, ιμπεριαλιστική ενότητα «ειδικών» και μη δεν τολμάει να κοιτάξει. Το ελλαδιστάν, που ως γνωστόν κήρυξε πόλεμο στη ρωσία, βρίσκεται στη μεριά των ηττημένων του ουκρανικού πεδίου μάχης… Βρίσκεται επίσης (σταθερά, εδώ και χρόνια) στη μεριά των ηττημένων του μεσανατολικού πεδίου μάχης… Γιατί θα έπρεπε, ύστερα από τέτοιες εξελίξεις, ο Erdogan να «έχει νεύρα» στην Αθήνα στις 7 Δεκέμβρη του 2023;

Μια μέρα νωρίτερα (όταν ο Putin γινόταν δεκτός σαν «ήρωας» στο Αμπού Ντάμπι…) ο Erdogan βρισκόταν εκεί που η δεύτερη ήττα της Αθήνας, η μεσανατολική, έγινε πανηγυρική: στη συνεδρίαση του «συμβουλίου συνεργασίας του κόλπου» (Gulf Cooperation Council / GCC) με θέμα την κατάσταση στην Παλαιστίνη.

Δείτε την παρακάτω φωτογραφία:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δύο πεδία μάχης σε ένα (1)

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Γυρίζοντας απ’ την αραβική τουρνέ της η ανεγκέφαλη αλεπού υποδέχτηκε στη Μόσχα τον ιρανό πρόεδρο Raeisi – την Πέμπτη 7 Δεκέμβρη το απόγευμα, την μέρα του σύντομου περάσματος του Erdogan απ’ την Αθήνα. Οι «διμερείς σχέσεις» μεταξύ Μόσχας και Τεχεράνης, με τα πολλαπλά περιεχόμενα, ήταν οπωσδήποτε στο μενού. Θα μπορούσε όμως να λείπει η Παλαιστίνη; Δεν έλειψε, όμως δεν έγινε και κάποια κοινή ανακοίνωση επ’ αυτού.

Η εύλογη μυστικότητα αφήνει περιθώρια για φαντασιώσεις, αλλά η πραγματικότητα θα πρέπει να θεωρηθεί πολύ πιο πεζή. Για τους δικούς τους λόγους η κάθε μια, Μόσχα και Τεχεράνη δεν σκοπεύουν να διακινδυνέψουν για να σώσουν την ζωή κανενός Παλαιστίνιου. Αντίθετα εκείνο που φαίνεται να ευνοούν είναι αυτό στο οποίο δεν χρειάζεται να εμπλακούν άμεσα: ένας παρατεταμένος πόλεμος στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη, στα λιβανο-ισραηλινά σύνορα (Χεζμπ’ Αλλάχ) και εναντίον των αμερικανικών βάσεων σε ιράκ και συρία∙ ένας ασύμμετρος «πόλεμος φθοράς» που θα εξαντλήσει από κάποιες απόψεις τόσο το Τελ Αβίβ όσο, κυρίως, τους δυτικούς συμμάχους του, οπωσδήποτε την Ουάσιγκτον. Πόσο παρατεταμένος; Σίγουρα για κάποιους μήνες. Σ’ έναν τέτοιου είδους πόλεμο η Τεχεράνη (κυρίως) μπορεί να ενισχύει τους συμμάχους της, χωρίς να εμπλέκεται άμεσα. Όσο για την Μόσχα; Μπορεί να παίζει «παιχνίδια κορυφής» και να κάνει δηλώσεις και «πόλεμο εντυπώσεων», με προτίμηση στον παρακμιακό ΟΗΕ, διαμορφώνοντας το («διπλωματικό») τερέν του 4ου παγκόσμιου. Οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες; Όσοι και όσες ζήσουν ας θάψουν τους νεκρούς τους, κι ας κάνουν υπομονή..

Ένα ακόμα επεισόδιο στο θέαμα του ενδιαφέροντος για την Παλαιστίνη ξεδιπλώθηκε την Παρασκευή 8 Δεκέμβρη. Με πρωτοβουλία του ανεκδιήγητου γ.γ. του ΟΗΕ Guterres προωθήθηκε επειγόντως στο «συμβούλιο ασφαλείας» (15 μέλη: 5 μόνιμα και 10 ανακυκλούμενα) μια πρόταση ψηφίσματος, έργο του τοξικού των εμιράτων, με στήριξη από σχεδόν 100 ακόμα κράτη (μέσα σε μια ώρα…), για την άμεση ανθρωπιστική κατάπαυση πυρός μεγάλης διάρκειας, και την άμεση και χωρίς προϋποθέσεις απελευθέρωση των ομήρων – αυτό το δεύτερο ασφαλώς εξυπηρετούσε το Τελ Αβίβ.

Τα 13 απ’ τα 15 μέλη (συμπεριλαμβανόμενου του Παρισιού) την ψήφισαν, ένα την έκανε / κρύφτηκε (το Λονδίνο) και το τελευταίο, η Ουάσιγκτον, την καταψήφισε∙ ακυρώνοντας την όποια (συμβολική κατ’ αρχήν) αξία της, εφόσον οι αποφάσεις πρέπει να είναι ομόφωνες.

Η δικαιολόγηση του αμερικανικού «no» απ’ τον αναπληρωτή πρεσβευτή στον ΟΗΕ Robert Wood ήταν αυτό το κράμα κυνισμού και αποκτήνωσης που θα περίμενε κανείς. Πρώτον (είπε) το ψήφισμα «δεν καταδίκαζε την τρομοκρατική επίθεση της Hamas»… Δεύτερον, και σημαντικότερο, «το Τελ Αβίβ έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα», δηλαδή στις μαζικές δολοφονίες όπως και όσο αντέχει – τελεία και παύλα. (Φυσικά, στο τέλος, ο Wood δεν παρέλειψε να δηλώσει την συμπάθειά του για τους ζωντανούς, τους νεκρούς και τους νεκροζώντανους στη Γάζα…)

Το αποτέλεσμα δεν ήταν έκπληξη. Κι αν η πρόθεση των rivals με τέτοιες πρωτοβουλίες είναι να υπενθυμίζουν τακτικά ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοι της είναι «παρίες» (σίγουρα από «ηθική» άποψη), είναι σαφές ότι οι «παρίες» νοιώθουν ακόμα αρκετά ισχυροί ώστε να αδιαφορούν.

Προκύπτει ένα ερώτημα: αν απ’ την μεριά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ η εξόντωση των παλαιστινίων είναι βασικό στοιχείο της ύπαρξής του, τι πόλεμο κάνει η Ουάσιγκτον μέσω αυτής της εξόντωσης, ειδικά μετά την αποτυχία (ή ήττα…) στο ουκρανικό πεδίο μάχης;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δύο πεδία μάχης σε ένα (2)

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Πίσω και πέρα απ’ την καθεστωτική μονοτονία, τους χειρισμούς συσκότισης και αποπληροφόρησης, την σοφία των «ειδικών», γίνεται όλο και δυσκολότερο να βρούμε μια ρεαλιστική (οσονδήποτε σκληρή αλλά πάντως ρεαλιστική με καπιταλιστικά κριτήρια) απάντηση στο ερώτημα τι πόλεμο κάνει η δύση στην Παλαιστίνη και με πιο υλικό όφελος.

Να συμπεριλάβουμε λοιπόν  παραμέτρους σοβαρής διανοητικής διαταραχής των δυτικών αφεντικών, των πολιτικών βιτρινών τους και όχι μόνο, στην εξέλιξη του 4ο παγκόσμιου πολέμου∙ παραμέτρους στις οποίες το όποιο υλικό όφελος ή η υλική ζημιά υπερκαθορίζονται από συστηματικές (και συστημικές) ψευδαισθήσεις, απωθήσεις, ιδεολογικές παρανοήσεις της πραγματικότητας;

Από την άποψη του διαλεκτικού υλισμού κάτι τέτοιο θα ήταν ανάθεμα! Πρέπει παντού να υπάρχουν συμπαγή (καπιταλιστικά) συμφέροντα… Ωστόσο η ιστορία, και ειδικά η ιστορία των αποτυχιών και των ηττών (κάποιες φορές συντριπτικών…) δείχνει ακριβώς αυτό: όχι κάποιος ατσάλινος Νόμος-της-Ιστορίας (ή της πολιτικής οικονομίας…) αλλά η ανικανότητα των κάθε φορά «στρατηγών» (στρατιωτικών, πολιτικών, ιδεολογικών) στο να εκτιμήσουν σωστά πλευρές της πραγματικότητας που άλλοι βλέπουν πεντακάθαρα έχει οδηγήσει, οδηγεί, στην συντριβή τους. (Όσο για τα καπιταλιστικά συμφέροντα; Είναι αρκετά ευέλικτα στην εξυπηρέτησή τους, πολύ πιο ευέλικτα απ’ τους στρατιωτικούς σχηματισμούς!)

Παρά το ανάθεμα η υποκειμενικότητα οδηγεί άλλες φορές φανερά κι άλλες φορές υπόγεια σε επιλογές για τις οποίες ο χαρακτηρισμός «παρακμιακές» είναι μετριοπαθής.

Δείτε σαν αποδεικτικό στοιχείο (αν χρειάζεται ακόμα κάποιο) το τι συμβαίνει στα αμερικανικά παλάτια της εξουσίας αυτές τις μέρες. Η έγκριση μιας ακόμα χρηματοδότησης του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου με 61 δις δολάρια (εν μέρει δάνεια, εν μέρει δώρα σε όπλα και όχι μόνο) έχει φρακάρει στη βουλή των αντιπροσώπων εξαιτίας της αντιπολιτευτικής τακτικής των ρεπουμπλικάνων, που επιμένουν να συνδέουν αυτή την έγκριση με την αναθεώρηση της μεταναστευτικής πολιτικής του νυσταλέου Jo. Πίσω απ’ τις γραμμές αυτό σημαίνει ότι αρνούνται πλέον την συντήρηση ενός πολέμου που έχει χαθεί – χωρίς ακόμα να το λένε καθαρά…

Ως εδώ εκδηλώνεται καθεστωτική σύγχυση στις αμερικανικές πολιτικές βιτρίνες: το να αποφεύγεται να ειπωθεί η ήττα (στο ουκρανικό πεδίο μάχης) με το όνομά της συνεπάγεται πως είναι αδύνατο να συζητηθεί η διαχείρισή της! Αλλά αυτό γίνεται παρωνυχίδα μπροστά στις προσπάθειες του γκουβέρνου του νυσταλέου Jo να «πείσει» τους αντιρρησίες να αλλάξουν στάση. Οι οποίες συγκροτούνται στο εξής:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.