Ασταμάτητη μηχανή – Page 2 – Sarajevo

Palestine free

Δευτέρα 11 Νοέμβρη >> Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να κάνουν μια βόλτα κι από Παρίσι μεριά αυτοί οι λεβέντες οπαδοί, οι IDF-με-πολιτικά∙ να φωνάξουν τα ωραία συνθήματά τους («σκοτώστε τους άραβες!», «δεν υπάρχουν σχολεία στη Γάζα γιατί δεν υπάρχουν πια παιδιά εκεί!»), να σκίσουν καμιά παλαιστινιακή σημαία, να την πέσουν σε κανά «μαυριδερό» οδηγό ταξί… όπως στο Άμστερνταμ…. Ας μην πάνε με ομάδα. Ας πάνε με τον Smotrich σε δυο μέρες… Το ίδιο είναι.

Οι οργανωμένοι της Paris Saint Germain έχουν καθαρή άποψη επ’ αυτών.

Στο βίντεο ξεδιπλώνουν ένα τεράστιο πανό πριν το ματς με την Ατλέτικο Μαδρίτης στην έδρα τους, στο πέταλο του Parc des Princes, στις 6 Νοέμβρη. Πολλή δουλειά, καλή δουλειά, με μεράκι – και αλληλεγγύη.

The deplorables*

Το ψόφιο κουνάβι είναι φασίστας – σύμφωνα με τους δυτικούς αυτοχαρακτηριζόμενους αντιφασίστες του κράτους και του κεφάλαιου… Αλλά πως είναι δυνατόν να είναι φασίστας κάποιος που στηρίζει (και στηρίζεται από) το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς; Δεν προορίζεται η κατηγορία «φασίστας» έστω ως υπονοούμενο (ως προέκταση του «αντι-σημίτης»…) μόνο για όσους είναι εναντίον αυτού του καθεστώτος; Αυτό δεν λένε (και κάνουν) τα δυτικά κράτη;

Η λεηλασία των λέξεων και η αντιστροφή των εννοιών είναι στην πρώτη γραμμή των όπλων του καπιταλιστικού μεταμοντερνισμού. Γιατί ναι, όσοι υποστηρίζουν ένα καθεστώς που θα θαύμαζε ο ναζισμός, είναι φασίστες∙ αλλά σ’ αυτούς περιλαμβάνονται σχεδόν όλες οι πολιτικές βιτρίνες των δυτικών ολιγαρχιών που καμαρώνουν για …. «αντιφασιστικές»…. Η αγαπημένη Annalena για παράδειγμα, πριγκίπισσα του γερμανικού υπ.εξ., και το κόμμα της, που είναι πιασμένοι «πρώτη αλυσίδα» με το ψόφιο κουνάβι στην υπεράσπιση των θεοναζί, τι να είναι άραγε; «Αντιφασίστρια»; Είναι ανατριχιαστική και μόνο η σκέψη ότι οι ερπύστριες των λέξεων και των νοημάτων προχωρούν ανεξέλεγκτες για να κάνουν τα μυαλά χωματερές μπάζων.

Δευτέρα 11 Νοέμβρη (00.14) >> Οι ιστορικοί του μέλλοντος (αν υπάρχουν τέτοιοι και δεν έχουν αντικατασταθεί από «έξυπνα αρχεία» που θα παριστάνουν τους ιστορικούς…) ελάχιστα θα ασχοληθούν με τα κακιστεία για το αν η Σκύλα ή η Χάρυβδη ήταν / είναι το μικρότερο κακό – στις ηπα και οπουδήποτε αλλού στην παρακμάζουσα δύση. Οι καταστάσεις είναι πιο σύνθετες, πολύ περισσότερο απ’ τις tribal, «ποδοσφαιρικές» (αν μας επιτρέπεται) αναπαραστάσεις τους.

Ένα ελάχιστο παράδειγμα της συνθετότητας, made in usa: οι deplorables εξουσιοδότησαν κατά πλειοψηφία το ψόφιο κουνάβι, δηλαδή τα καζίνο της Myriam Adelson∙ τον Vans, δηλαδή την palantir∙ και τον Elon, δηλαδή την neuralink… (Τα ίδια ισχύουν και στην υποτιθέμενα απέναντι μεριά. Και σε όλη την δύση: όταν για παράδειγμα οι γερμανοί θα ψηφίζουν τον Friedrich Merz του CDU θα εξουσιοδοτούν την blackrock…). Θα υπέθετε κάποιος πως ούτε τα καζίνο, ούτε η cia / palantir με την καθολική ψηφιακή επιτήρηση, ούτε η τηλεκατεύθυνση των νευρώνων είναι «αγαπημένα» για τους εντολείς του ψόφιου κουναβιού & co. Κι όμως…

Επιβεβαιώνεται με ισχύ ατσάλινου νόμου: ο «αριστοκρατικός» ολοκληρωτισμός / φασισμός της «μετάβασης» (της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης δηλαδή) και οι βασικοί παράγοντές του ΔΕΝ χάνουν την εξουσία τους από την όποια πληβειακή απελπισία ή αγωνία που μπορεί να γίνει λαϊκισμός, λούμπεν λαϊκισμός, ακόμα και φασισμός. Κάνουν (έστω: υποχρεώνονται να κάνουν) μόνο ένα βήμα πίσω για να μπορούν να την διαχειριστούν διαφορετικά∙ όχι «κατά μέτωπο» αλλά κυκλώνοντάς την και πλαγιοκοπώντας την.

Ξαφνικά (ή όχι και τόσο…) ανακαλύφθηκε η … εργατική τάξη (στις ηπα…)!!! Εδώ και πάνω από 40 χρόνια δεν υπήρχε τέτοια τάξη στη δημόσια δημαγωγία! Υπήρχε μόνο (και για πάντα) η «μεσαία τάξη»… Όμως μετά την επικράτηση του ψόφιου κουναβιού (αλλά και την διαγώνια διάλυση της «μεσαίας τάξης» που προκαλείται με την διευρυμένη μηχανοποίηση / ψηφιοποίηση…) (και) τα media του αριστοκρατικού ολοκληρωτισμού τον αναγόρευσαν επίσημα ως εκπρόσωπο της εργατικής τάξης∙ κάτι σαν αμερικάνο, αγροίκο, βαθύπλουτο Μπερστάιν του 21^ου αιώνα, στο πορτοκαλί του:

Ακόμα και ο γεροBernie ανακάλυψε την εγκαταλειμμένη απ’ το κόμμα του, no future αμερικανική εργατική τάξη… Την ανακάλυψε βέβαια αργά, μόλις το πρωί της 6^ης Νοέμβρη 2024, αφού πρώτα είχε υποστηρίξει με πάθος και τον νυσταλέο Jo και την Καμάλα Joke, τους «άστοργους»… Δεν τον λες και «λαγωνικό», έτσι δεν είναι;

Προς τι αυτή η «τιμή»; Η εργατική τάξη «ανακαλύπτεται» πανηγυρικά (μέσω του … σωτήρα της…) την στιγμή της εξίσου πανηγυρικής διάβρωσής της: ενάντια στην μετανάστευση! Σα να λέμε: της «αναγνωρίζεται το δικαίωμα να υπάρχει», αρκεί να είναι αντι-εργατική! Ή, ειπωμένο αλλιώς: αρκεί να είναι εθνο/κρατικοποιήσιμη (: σύνορα – σύνορα – σύνορα!). Εν τέλει επιζεί εδώ το γνωστό υπονοούμενο της ολιγαρχικής αριστοκρατίας: η εργατική τάξη είναι τόσο «αμόρφωτη» ώστε η μόνιμη ροπή της είναι προς την άκρα δεξιά…

Κάποιος είπε ότι το κεφάλαιο δεν θέλει να εξαφανίσει την εργατική τάξη. Θέλει να εξαφανίσει μόνο τον ανταγωνισμό της. Όταν καταφέρνει να τον εξαφανίζει αλλοτριώνοντάς τον, τότε μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και σαν στοργικός πατέρας της…

Ας το ξανα-ξανα-ξανα-γράψουμε λοιπόν, κι ας πάει χαμένο: οι «φιλο-λαϊκές» παραχωρήσεις που ευαγγελίζονται διάφορες πολιτικές βιτρίνες είναι απλά και μόνο «παρηγορητικός» πατερναλισμός. Όταν η τάξη μας (που μπορεί να αναγνωριστεί ‘καθ’ εαυτήν’, κοινωνιολογικά, αλλά απαγορεύεται να υπάρχει και να δρα ‘δι’ εαυτήν’…) δεν είναι μαζικά οργανωμένη και αδιάλλακτη, τότε ο πατερναλισμός όχι μόνο βρίσκει έδαφος αλλά (κυρίως) το κάνει δρόμο προς την κόλαση.

(* άθλιους, οικτρούς, ελεεινούς: έτσι αποκάλεσε η Clinton τους «μισούς υποστηρικτές του Tramp» τον Σεπτέμβρη του 2016… Τον Οκτώβρη του 2024 ο νυσταλέος Jo τους αποκάλεσε (όλους) σκουπίδια… Για στρατιώτες κάνουν – πάντως… In case of emergency…)

Η προσωποποίηση της εξουσίας βλάπτει σοβαρά τους υποτελείς

Δευτέρα 11 Νοέμβρη (00.12) >> Είναι εντυπωσιακό το πόσες βαθυστόχαστες «αναλύσεις» κυκλοφορούν (και θα κυκλοφορήσουν) αρχίζοντας και τελειώνοντας στο ψόφιο κουνάβι: τι θα κάνει εδώ ή εκεί, τι δεν θα κάνει αλλού… Πρόκειται, μήπως, για ταχυδακτυλουργό;

Ώστε το ψόφιο κουνάβι και ό,τι εκπροσωπεί «αλλάζει τον κόσμο»; Όχι ο αυτοκράτορας Xi και το κινέζικο κομμουνιστικό κόμμα; Όχι τα κράτη του Sahel; Όχι η παλαιστινιακή αντίσταση; Ή μήπως ο «κόσμος» ισούται με την (καπιταλιστική) δύση αποκλειστικά; Μάλλον αυτό: ο πρωτοκοσμικός ρατσισμός / ηγεμονισμός, ως ιδεολογία, θα ξεψυχήσει τελευταίος!!!

Ελάχιστοι (και αν…) ενδιαφέρονται – ή μπορούν – να αναρωτηθούν (και να προσπαθήσουν να απαντήσουν) στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο (σ)το τι μπορεί να κάνει η παρακμιακή πρώην υπερδύναμη, ή οποιαδήποτε υπολογίσιμη φράξια στο εσωτερικό της, ως κράτος / κεφάλαιο. Όμως αυτό είναι πολύ σοβαρότερο ζήτημα απ’ τις εξοχότητες / πολιτικές βιτρίνες που (θα) μοιάζουν ότι διαχειρίζονται την παρακμή.

Δείτε, για παράδειγμα, την ιδέα «make america great again»: είναι η προφανής παραδοχή ότι ως συνολικό κράτος / κεφάλαιο (και όχι ως επιμέρους επιχειρήσεις…) η usa ΔΕΝ είναι «μεγάλη» πια. Πρωτοεμφανίστηκε το 2016, αλλά τότε (η εκλογή του ψόφιου κουναβιού) δεν έκανε τον τωρινό πάταγο, τέτοια αμάν-αμάν!, τόσες εσχατολογικές προφητείες! Τι μεσολάβησε αυτά τα 8 χρόνια; Γιατί οι ηπα (και όχι μόνο) συνεχίζουν να «μικραίνουν» παρά τις περί του αντίθετου προσπάθειες; Γιατί το ψόφιο κουνάβι 2.0 έχει προκαλέσει τόση φασαρία;

1992, ένα εσωτερικό έγγραφο: μόλις τέλειωσε ο 3^ος παγκόσμιος πόλεμος (ο επονομαζόμενος «ψυχρός»…) το αμερικανικό καθεστώς έπιασε αμέσως δουλειά: να μην υπάρξουν απειλητικοί αντίπαλοι στο μέλλον…

«Με την εστίαση σ’ αυτό το concept της καλοσυνάτης κυριαρχίας από μια δύναμη, το ντοκουμέντο του Πενταγώνου ξεκάθαρα απορρίπτει τον ως τώρα συλλογικό διεθνισμό, την στρατηγική που αναδύθηκε απ’ τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο όταν οι πέντε νικήτριες δυνάμεις επεδίωξαν να δημιουργήσουν τα Ενωμένα Έθνη που θα μεσολαβούσαν τις διενέξεις και θα ήλεγχαν τα ξεσπάσματα της βίας»

Σκότωσε, κατέστρεψε, έκλεψε, απείλησε όσο μπορούσε η Ουάσιγκτον – αλλά έχασε!

Γιατί λοιπόν οι ηπα «μικραίνουν»; Είναι απλό και γνωστό: επειδή οι ανταγωνιστές τους όχι απλά «μεγαλώνουν» αλλά το κάνουν εντυπωσιακά γρήγορα και σε όλους τους επιμέρους καπιταλιστικούς τομείς!! Ανάμεσα σ’ αυτούς τους τομείς και σ’ εκείνον που κράτησε τις ηπα «μεγάλες» απ’ τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο ως πριν κάποια χρόνια: τον στρατιωτικό.

Μια μέρα πριν τις αμερικανικές εκλογές, στις 4 Νοέμβρη, ο αγγλικός καθεστωτικός economist (που υποστήριζε την Kamala Joke…) ξεκινούσε με δυσοίωνες εξομολογήσεις αυτό το άρθρο: