Category: Ασταμάτητη μηχανή

My name is Palestine

Δευτέρα 27 Μάη>> Παίρνοντας αφορμή ένα γκράφιτι του Banksy, ο άγγλος συνθέτης και τραγουδιστής Garth Hewitt, γνωστός για τον προσανατολισμό του σε ζητήματα παγκόσμιας κοινωνικής δικαιοσύνης, έβγαλε έναν δίσκο με τίτλο Palestine Calling. Το My name is Palestine είναι ένα απ’ τα τραγούδια του αφιερώματος.

Η πολιτική νεκροφιλία των δυτικών!

Δευτέρα 27 Μάη (00.57)>> Ώστε κοτζάμ 3 ευρωπαϊκά κράτη αναγνωρίζουν την ύπαρξη «παλαιστινιακού κράτους»; Συγκλονιστικό!!! Πότε δημιουργήθηκε αυτό το κράτος και δεν το είχαν προσέξει για να το αναγνωρίσουν; Τον περασμένο μήνα; Πέρυσι;

Η τυπική ανακήρυξη «παλαιστινιακού κράτους» (στα σύνορα του 1967…), έγινε τον Νοέμβρη του 1988 απ’ την τότε PLO: Δυτική Όχθη, ανατολική Ιερουσαλήμ, Γάζα…  Ως το τέλος εκείνης της χρονιάς αυτό το κράτος είχε αναγνωριστεί ως τέτοιο από 78 ακόμα κράτη. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν όλα τα κράτη του αραβικού συνδέσμου, πολλά λατινοαμερικάνικα και αφρικανικά, η τουρκία, η κούβα, η (ενιαία τότε) γιουγκοσλαβία, η εσσδ, η κίνα, το βιετνάμ, η βόρεια κορέα, η πολωνία…  Το επόμενο χρόνο, το 1989, προστέθηκαν άλλα 8. Ως το 1998 είχαν προστεθεί άλλα 12. Και απ’ το 2004 ως τον Ιούνη του 2023 36 ακόμα. Σύνολο σχεδόν 140 κράτη (μέλη του οηε). Μέσα σ’ αυτά ΔΕΝ ήταν ούτε η νορβηγία, ούτε η ιρλανδία, ούτε η ισπανία (ούτε κάποια άλλο δυτικό…) Και – προς δόξα των ευρωπαϊκών ιμπεριαλισμών – αν και αναγνωρισμένο αυτό το «παλαιστινιακό κράτος» δεν υπήρχε, ούτε υπήρξε ποτέ! Επειδή, πολύ απλά, οι δυτικοί ιμερπιαλισμοί δεν γουστάρουν να υπάρξει – σαφές; Υπήρχε μόνο η λυσσασμένη εποικιστική αποικιοκρατία του θεοναζί χωροφύλακα, χάρη – ακριβώς – ΚΑΙ στην ισπανία, ΚΑΙ στην ιρλανδία, ΚΑΙ στη νορβηγία…

Η «αναγνώριση» ενός «παλαιστινιακού κράτους» για το οποίο φρόντισαν όχι απλά να μην υπάρχει, αλλά φρόντισαν κυρίως εκατομμύρια πιθανοί υπήκοοί του να ζουν κάτω απ’ την μπότα ενός άλλου κράτους επί δεκαετίες (με το οποίο δεν τολμούν καν να διακόψουν τις διπλωματικές τους σχέσεις κι ας είναι ότι πιο εγκληματικό έχει να δείξει ως τώρα ο 21ος αιώνας…), ενός κράτους που σκοτώνει και καταστρέφει συστηματικά επί δεκαετίες, ενός κράτους που επεκτείνει την εποικιστική αποικιοκρατία του επίσης συστηματικά, είναι λοιπόν κάτι σαν «πράξη μεταμέλειας» εκ μέρους των 3 (και όσων ακόμα τυχόν προστεθούν); Όχι. Είναι πράξη πρόστυχης εξαπάτησης! Για να πουν (τι άλλο;) ότι «εξακολουθούν να υποστηρίζουν τη λύση των δύο κρατών», όταν αυτή όχι μόνο έχει πεθάνει αλλά έχουν στείλει στεφάνια σε κάθε μνημόσυνο (οι πρωτοκοσμικοί «ευαίσθητοι») με τα μπιλιέτα τους! Πάντα υπέρ του φιλικού τους απαρτχάιντ – σαν γνήσιοι μαφιόζοι.

Η όψιμη «αναγνώριση» έχει μόνο έναν ρόλο να παίξει: να συνεχίσει να κρατάει όρθιο το φάντασμα της «λύσης των δύο κρατών». Να το κρατάει όρθιο εναντίον της όλο και πιο επεκτεινόμενης διεθνώς αντι-απαρτχάιντ, αντιφασιστικής, αντιρατσιστικής θέσης για ένα-ενιαίο-δημοκρατικό-κράτος, απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι! Αυτή η «αναγνώριση» έχει στόχο να προστατέψει τον χωροφύλακα (ως το «άλλο κράτος») ενώ είναι εδώ και δεκαετίες το ΜΟΝΟ κράτος, ένα κατοχικό, φασιστικό καθεστώς! Και μαζί, να προστατέψει τους Κουϊσλινγκ της Ραμάλα, τους συνεργάτες του Τελ Αβίβ, αυτό που λέγεται «παλαιστινιακή αρχή» (χωρίς αρχή και τέλος…) όλα αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα, μέχρι αύριο…

Τα έχουν ξανακάνει αυτά τα χυδαία οι πρωτοκοσμικοί:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το διεθνές δικαστήριο των δολοφόνων

Δευτέρα 27 Μάη (00.53)>> Στην ίδια κατηγορία των απατεώνων και των παρελκυστικών τακτικών ανήκει και η πρόσφατη «εισήγηση» του εισαγγελέα του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου (ICC) Karim Ahmad Khan περί ενταλμάτων σύλληψης δύο απ’ τους αρχιχασάπηδες του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, μαζί (φυσικά!!) με 3 απ’ τους επικεφαλής της Hamas.

Πριν εξηγήσουμε τι και γιατί, δύο απαραίτητες διευκρινίσεις, αφού παρατηρούμε ότι διάφοροι «σοβαροί» αναλυτές εξακολουθούν να μπερδεύουν (μην πούμε τι!…) Το ICC (ή στα ελληνικά «διεθνές ποινικό δικαστήριο») ΔΕΝ έχει καμία μα καμία σχέση με το ICJ («διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης»), εκτός απ’ το ότι και τα δύο έχουν έδρα στη Χάγη. Το πρώτο, το ICC είναι ένα 110% δημιούργημα των δυτικών ιμπεριαλισμών∙ «έπιασε δουλειά» το καλοκαίρι του 2002 (ουσιαστικά υποστηρίζουμε εμείς οι καχύποπτοι σα «ρεζέρβα» για την περίπτωση που θα χρειαζόταν για κανάν Σαντάμ Χουσεϊν…) και εξετάζει την ενοχή μόνο ατόμων (αξιωματούχων) και όχι κρατών! Αντίθετα το ICJ είναι παλιό, απ’ την εποχή της «κοινωνίας των εθνών» στη δεκαετία του 1930, είναι απ’ τα βασικά όργανα του ΟΗΕ, και εξετάζει μόνο τις διενέξεις (και τις κατηγορίες) μεταξύ κρατών. Το ICC είναι παγκόσμια γνωστό ως «όργανο της δύσης»… Το ICJ έχει ακόμα ένα κάποιο διεθνές κύρος εφόσον κατά καιρούς έχει πάρει αποφάσεις κατά των δυτικών συμφερόντων. Επιπλέον το ICC κινείται «αυταπάγγελτα», ενώ το ICJ μόνο αν γίνει προσφυγή κράτους εναντίον άλλου κράτους.

Στο ICC εκκρεμεί απ’ το 2015 η προσφυγή που είχε κάνει τότε η «παλαιστινιακή αρχή» εναντίον αξιωματούχων του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος για την μεγάλη σφαγή στη Γάζα το 2014 (operation protective edge)… Πρόσφατα αυτός ο Karim Ahmad Khan δήλωσε ότι «δεν έχουμε μαζέψει ακόμα τα απαραίτητα στοιχεία» – δέκα χρόνια μετά… Το περασμένο Νοέμβρη (του 2023) τα κράτη της νότιας αφρικής και της ναμίμπια έκαναν προσφυγή σ’ αυτό το ίδιο «δυτικό εξάρτημα», το ICC, ζητώντας εντάλματα κατά θεοναζί αξιωματούχων. Ο εισαγγελέας Khan τους απάντησε ότι «δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί, γιατί ασχολείται να βρει τα στοιχεία για την σφαγή του 2014»… Μετά απ’ αυτό η νότια αφρική απευθύνθηκε στο άλλο δικαστήριο, στο ICJ, που τουλάχιστον είναι σοβαρό…

Σε κάθε περίπτωση η αλήθεια γι’ αυτό το «δικαστήριο», το ICC, είναι εκείνη του «ανώνυνου δυτικού εκλεγμένου ηγέτη»: αυτό το δικαστήριο φτιάχτηκε για τους αφρικανούς και για κακοποιούς σαν τον Putin, όχι για εμάς!

Ποια μύγα τσίμπησε λοιπόν τον εισαγγελέα Khan;

Καμία!!!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ωραίες πούναι οι ευρωεκλογές!

Δευτέρα 27 Μάη (00.47) >> Οι προφήτες το ‘χουν αναγγείλει: στις φετεινές ευρωεκλογές οι ακροδεξιοί θα «ανέβουν». Έχει γίνει μεγάλη καθεστωτική προσπάθεια γι’ αυτό, απ’ την εποχή (θυμάστε;) που οι ακροδεξιοί είχαν βαπτιστεί «αντισυστημικοί». Είναι όμως τέτοιου είδους η (πιθανή) «έξοδος της ε.ε.» απ’ την πολλαπλή κρίση των τελευταίων χρόνων;

Από μόνη της η λέξη «κρίση» δεν λέει τίποτα. Είναι καραμέλα. Το πρόβλημα ξεπερνάει τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς: αφορά την αναγκαστική υποχώρηση του συνόλου της δύσης, καθώς οι ιμπεριαλισμοί της αμφισβητούνται πλέον πρακτικά, εξαιτίας κυρίως την πολύ γρήγορης «ανάπτυξης» του κινέζικου καπιταλισμού, που έχει γίνει πλέον το κέντρο βάρους της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης σ’ όλο τον πλανήτη.

Κανονικά (όπου αυτή τη λέξη μπορείτε να την βάλετε σε πολλά εισαγωγικά) η ε.ε. θα έπρεπε να έχει προχωρήσει στην πολιτική ενοποίησή της (και άρα στη δημιουργία ενός ενιαίου ιμπεριαλιστικού πόλου διακριτού από εκείνον των ηπα/αγγλία/αυστραλία/ιαπωνία) απ’ την δεκαετία του 1990. Η ιστορική στιγμή ήταν τότε∙ και μα τις χίλιες ξεχυλωμένες ομοσπονδίες το μόνο κράτος που το προσπάθησε τότε ήταν η πρόσφατα ενοποιημένη γερμανία. Αλλά απέτυχε. Και απέτυχε επειδή οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί, που είναι συστατικοί της «ταυτότητας» των σημερινών ευρωπαϊκών κρατών, έχουν μεγάλο ιστορικό βάθος∙ συμπεριλαμβανόμενης της αντιπαλότητας μεταξύ τους.

Οι δεκαετίες πέρασαν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι μηχανικοί που θέλουν να γίνουν θεοί…

Δευτέρα 27 Μάη (00.47)>> Πως μπορεί ο γενετιστής να «παρέμβει» στα κύτταρα ενός οργανισμού απ’ έξω; «Ταϊζοντάς» τον με το κατάλληλο… RNA!! Καταλαβαίνουμε ότι πολλοί παθαίνουν διανοητική αλλεργία με την βασική ορολογία της βιολογίας (ορολογία που την έχουν διδαχθεί στο σχολείο… παρεπιπτόντως!) αλλά όσοι και όσες σκοπεύουν να ζήσουν στις επόμενες δεκαετίες του 21ου αιώνα καλό θα ήταν να εξοικειωθούν με τα βασικά της γενετικής (αντί, ας πούμε, με τις hipster συνταγές καφέ…). Για να γλυτώσουν από σοβαρούς μπελάδες.

Τι είναι τα παρασιτοκτόνα RNAi που μπλοκάρουν γονίδια;

Αγροχημικές εταιρείες όπως η Bayer, η BASF και η Syngenta χρησιμοποιούν τεχνολογίες γενετικής μετάλλαξης για να φτιάξουν παρασιτοκτόνα που εκμεταλλεύονται μια κυτταρική διαδικασία που ονομάζεται «παρεμβολή RNA» (RNAi) προκειμένου να απενεργοποιήσουν ή να «σωπάσουν» γονίδια που είναι απαραίτητα για την επιβίωση των εντόπων, σκοτώνοντάς τα.

Για παράδειγμα το RNAi θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μέσα σε υγρό ψεκασμού των φύλλων. Όταν το παράσιτο φάει το φύλλο, το παρεμβαλλόμενο RNA μπαίνει στο πεπτικό του εντόμου και μπλοκάρει ένα γονίδιο που είναι απαραίτητο για την κυτταρική διαίρεση, οπότε το παράσιτο δεν μπορεί να ανανεώσει τα κύτταρα του και πεθαίνει.

Τι είναι η παρεμβολή RNA;

Η παρεμβολή RNA (RNAi) είναι μια φυσική κυτταρική διαδικασία σε φυτά, μύκητες, ζώα αλλά και έντομα. Η λειτουργία RNAi ελέγχει εάν ένα γονίδιο είναι απενεργοποιημένο ή όχι. Οι γενετικοί μηχανικοί μπορούν πλέον να παράγουν συνθετικά παρεμβαλλόμενα μόρια RNA σε συνθήκες εργαστηρίου. Τα παρασιτοκτόνα RNAi που προκύπτουν μπορούν να σκοτώσουν ένα παράσιτο ενεργοποιώντας μια διαδικασία που «μπλοκάρει» την έκφραση γονιδίων απαραίτητων για την επιβίωσή του.

Αυτό το RNAi που περνάει απ’ το στομάχι στα κύτταρα δεν είναι τόσο απλό όπως ίσως σκέφτεσθε. Για να γίνει αυτή η «εισαγωγή» στα κύτταρα χρειάζονται διάφορες ενισχύσεις / προστασίες – διαφορετικά το τεχνητό RNAi θα διαλυθεί πολύ πριν κάνει τη δουλειά. Συνεπώς μιλάμε για μια σύνθετη γενετική εκστρατεία, η οποία γίνεται ουσιαστικά στα τυφλά: άλλο τι έγινε σε κύτταρα στο εργαστήριο και εντελώς διαφορετικό το τι θα γίνει σε ζωντανούς οργανισμούς στο περιβάλλον τους, όπου βρίσκονται σε αλληλεπίδραση με άλλους ζωντανούς οργανισμούς!

Κρατείστε πάντως κι αυτό στη μνήμη σας: τα mRNA (που είναι επίσης ιδιαίτερα σύνθετες βιο-κατασκευές…) έγιναν ένεση για να φτάσουν τα ανθρώπινα κύτταρα. Αν ακούσετε για mRNA-σε-σπρέϊ (ως «ανώδυνο εμβόλιο», για όσους φοβούνται τις συρίγγες…) να ξέρετε ότι το πράγμα προχώρησε απ’ τα παράσιτα και τα παρασιτοκτόνα… Οπότε κρατάτε καλού κακού το -κτόνα, και “πάμε κι όπου βγει”… Αν είστε πιστοί!

Επείγουσα έκκληση της Παλαιστίνης!

Δευτέρα 20 Μάη>> Η 4λεπτη μπαλάντα (και η κινηματογράφησή της) είναι παλιά. Του 1972. (Τότε το κεντρικό σύνθημα των κινημάτων συμπαράστασης ήταν Όπλα κι όχι δάκρυα για την Παλαιστίνη!) Έχουν όμως την δική τους ενδιαφέρουσα ιστορία.

Η (16 χρονών τότε) παλαιστίνια-της-εξορίας (γεννημένη στην αίγυπτο) Zeinab Shaath έγραψε την μουσική το 1970 πάνω στους στίχους ενός ποιήματος με τον ίδιο τίτλο μιας άλλης παλαιστίνιας-της-εξορίας, της Lalita Panjabi. Ηχογραφημένο σε κασέτα το τραγούδι παίχτηκε σ’ έναν δίγλωσσο ρ/σ του Καϊρου (στον οποίο δούλευε η μεγαλύτερη αδελφή της Mysoon) και σύντομα οι ακροατές πολιορκούσαν τον σταθμό ζητώντας αντίγραφο.

Γρήγορα το καλλιτεχνικό τμήμα της PLO «ανακάλυψε» την Zeinab (που εν τω μεταξύ είχε γράψει κι άλλα «τραγούδια διαμαρτυρίας» – αυτός ήταν ο όρος της εποχής…) και η νεαρή παλαιστίνια βρέθηκε να παίζει σε αντι-ιμπεριαλιστικά φεστιβάλ συμπαράστασης στην Παλαιστίνη απ’ το ανατολικό Βερολίνο ως τον Λίβανο. Το 1972 κινηματογραφήθηκε με μια 8άρα μηχανή κάπου στο Λίβανο, και στη συνέχεια το φιλμ μονταρίστηκε* και μπήκε στη διάθεση της PLO (της οποίας η βάση ήταν στη Βηρυττό).

Το 1983, με την εισβολή του ισραηλινού στρατού στον λίβανο, τα γραφεία της PLO λεηλατήθηκαν και στη συνέχεια καταστράφηκαν. Όχι όμως πριν ο ισραηλινός στρατός βάλει στο χέρι όλο το υλικό που βρήκε εκεί. Το 2017 (34 χρόνια μετά) η ισραηλινή πανεπιστημιακή Rona Sela, μεταξύ άλλων ιστορική ερευνήτρια, ανακάλυψε το φιλμ στα αρχεία του ισραηλινού στρατού και προσπάθησε να το αναβαθμίσει∙ ωστόσο δεν της επιτράπηκε να πάρει το πρωτότυπο. Της δόθηκε μόνο ένα αντίγραφο με την «στάμπα» του IDF (πάνω δεξιά). Η Sela κατάφερε να βρει την Zeinab (στις ηπα…) και το 2021 οι «ανακαλύψεις» συμπληρώθηκαν όταν η ινδή dj Arshia Haq βρήκε σε παλαιοπωλείο ένα βινύλιο με το τραγούδι της «Επείγουσα έκκληση της Παλαιστίνης». Με την βοήθεια του Mo’min Swaitat, παλαιστίνιου καλλιτέχνη και συλλέκτη (που έχει δημιουργήσει ένα αρχείο παλαιστινιακής ιστορίας) έκαναν remastering του τραγουδιού, και το ενσωμάτωσαν στην video version του παλιού 8αριού φίλμ.

Ένα «τραγούδι απ’ τα παλιά», μια ιστορία που διέτρεξε 5 δεκαετίες, για μια υπόθεση και έναν απελευθερωτικό αγώνα που συνεχίζεται και κορυφώνεται…

*Ο Kamal Nasser που εμφανίζεται στο φιλμ, γεννημένος στη Γάζα το 1924, διωγμένος απ’ την Δυτική Όχθη το 1967, στέλεχος της PLO, υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού Falastin al Thawra, εκπρόσωπος τύπου και επικεφαλής του τμήματος αντι-πληροφόρησης της οργάνωσης, δολοφονήθηκε στις 10 Απρίλη του 1973 στη Βηρυττό μαζί με δύο συντρόφους του απ’ τις «ειδικές δυνάμεις» (μυστικές υπηρεσίες…) του θεοναζί καθεστώτος. Στην κηδεία τους έδωσαν το παρόν πάνω από 500.000 άτομα…

Αυτό που λέει στο video είναι η προοπτική ενός ενιαίου δημοκρατικού κράτους, για εβραίους και άραβες, που θα εγκαθιδρυθεί απ’ την παλαιστινιακή αντίσταση…

Όσοι ελεεινολογούν αυτήν την αντίσταση και τους σκοπούς της τώρα, το ίδιο έκαναν πάντα… Όσοι λένε τις παπαριές τους περί “αντισημιτισμού” τώρα, το ίδιο έκαναν πάντα… Όσοι τρέφονται με αίμα τώρα, το ίδιο έκαναν πάντα…

Φωτογραφία επάνω: η Zeinab Shaath, στα δεξιά χαμογελαστή, μέσα στον κόσμο που συγκεντρώθηκε (750.000) στο «παγκόσμιο φεστιβάλ νεολαίας και φοιτητών» στο ανατολικό Βερολίνο, το 1973.

Παλαιστίνη

Δευτέρα 20 Μάη (00.11)>> Πόσο καθαρά μπορεί να διατυπωθεί επίσημα από top αξιωματούχους του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, η ήττα του στη Γάζα, χωρίς να χρησιμοποιηθούν λέξεις όπως «ήττα», «αποτυχία», κλπ; Τόσο καθαρά όσο η πιο κάτω δήλωση:

… Δεν θα επιτρέψουμε στη Hamas να ελέγχει την Γάζα. Ούτε θέλουμε να την ελέγχει το Ισραήλ. Ποια είναι η λύση; Τοπικοί Παλαιστίνιοι παράγοντες υποστηριζόμενοι από διεθνείς παράγοντες…

Αυτά είπε δημόσια ο υπ.αμ. του θεοναζί καθεστώτος Yoav Gallant, σε τηλεοπτικό κανάλι, την Τετάρτη 15 Μάη, προσθέτοντας:

Η Hamas δεν λειτουργεί πια σαν στρατιωτική οργάνωση… Τα περισσότερα απ’ τα τάγματά της έχουν διαλυθεί…

Το ότι αυτά τα σπουδαία, για την «επόμενη μέρα», ο θεοναζί υπ.αμ. (που καμάρωνε επειδή ισοπέδωσε την Γάζα το 2014, μέχρι που ανέλαβε να την εξαφανίσει από προσώπου γης απ’ τον περσινό Οκτώβρη και μετά…) τα είπε ενόσω ο στρατός του υποφέρει ήδη απ’ την «ανύπαρκτη» Hamas (: δηλαδή το σύνολο των οργανώσεων της παλαιστινιακής αντίστασης) σ’ όλο το μήκος της λωρίδας, είναι ίσως δευτερεύον – μπροστά σ’ αυτό που υπονοεί η δήλωσή του. Και η αντιπαλότητά του με τον αρχιχασάπη Netanyahu, ο οποίος λέει μονότονα, ότι «δεν θα κουβεντιάσουμε για την ‘επόμενη μέρα’ στη Γάζα πριν εξολοθρεύσουμε την Hamas» (άρα αυτός θεωρεί ότι η παλαιστινιακή αντίσταση υπάρχει ακόμα…) αφορά την τακτική και μόνο. (Θα πει όμως κάποιος: όταν υπάρχει στρατηγική ήττα, οι διαφωνίες τακτικής οξύνονται. Σωστά…)

Ταυτόχρονα, κι ενώ η μεγάλη πλειοψηφία του απαρτχάιντ πληθυσμού εξακολουθεί να υποστηρίζει την σφαγή στη Γάζα, πέφτει διαρκώς η αισιοδοξία και ανάλογα αυξάνει η απαισιοδοξία του για το μέλλον του καθεστώτος! Κάτι παραπάνω απ’ το 1/3 παραμένει αισιόδοξο (στην αρχή της χρονιάς ήταν οι μισοί…) και κάτι λιγότερο από ένα άλλο 1/3 (ήταν το 1/5) έχει αρχίσει να «μαυρίζει»… Ειδικά μεταξύ των κοσμικών φασιστών (που «διαισθάνονται» την ήττα) μόλις το 14% είναι αισιόδοξο για το μέλλον του απαρτχάιντ…

Που εντοπίζεται λοιπόν ηχηρά η ομολογία της ήττας πέρα απ’ αυτήν την “αόρατη” δυσθυμία;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 20 Μάη (00.09) >> Μια άλλη, λιγότερο ορατή αλλά εξίσου σημαντική διάσταση της ήττας του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος αλλά και των συμμάχων του, είναι αυτή «η βεντάλια» μετώπων που το καθεστώς άλλοτε απειλεί ότι θα ανοίξει (αλλά δεν το κάνει), άλλοτε προσπαθεί να ανοίξει (αλλά αποτυγχάνει) και άλλοτε παριστάνει ότι ξέχασε.

Την 1η Απρίλη, βομβαρδίζοντας την ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό, το θεοναζί καθεστώς ήλπιζε είτε σε μια απάντηση-μέσω-εκπροσώπων (: Χεζμπ’ Αλλάχ) πράγμα που θα του επέτρεπε να ξεκινήσει carpet bombing στο νότιο λίβανο∙ είτε σε άλλου είδους αντίδραση της Τεχεράνης που θα έφερνε τον us army μαζικά πιο κοντά στη μέση Ανατολή.

Το βράδυ της 13ης προς 14η Απρίλη τα πράγματα εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά – έχουμε γράψει τη γνώμη μας. «Ξαφνικά» (ή όχι και τόσο) αυτό το εγκληματικό αποικιοκρατικό καθεστώς έχασε ένα όπλο που είχε για δεκαετίες, ίσως το ισχυρότερο (μετά τα πυρηνικά του) αλλά πολύ ευκολότερο να χρησιμοποιείται: την απειλή ότι μπορεί να «κλιμακώσει-κατά-βούληση» έναν πόλεμο, συνεπώς οι πάντες θα έπρεπε να σκύβουν το κεφάλι. Απ’ την στιγμή που η παλαιστινιακή αντίσταση έχει υψώσει το μπόι της, απ’ την στιγμή που η Χεζμπ’ Αλλάχ δείχνει μια μάλλον εντυπωσιακή «τακτική αυτοσυγκράτηση», και απ’ την στιγμή που το ιρανικό καθεστώς δεν φοβάται να κτυπήσει έδαφος της θεοναζί επικράτειας «αυτοπροσώπως»∙ και κυρίως απ’ την στιγμή που το ευρασιατικό project εξακολουθεί να είναι ενεργό στο μεσανατολικό πεδίο μάχης, ο χωροφύλακας των δυτικών ιμπεριαλισμών έχει γίνει «πρώην»∙ και τα αφεντικά του προσπαθούν να κρατήσουν το «κύρος» τους αλλού: στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Στην ερώτηση «τι μπορεί να είναι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς αν δεν έχει αξία ως χωροφύλακας;» έχει προσπαθήσει να απαντήσει το ίδιο: ο φονιάς που όλοι φοβούνται. Αυτό με μια λέξη λέγεται Γάζα. Αλλά αν ούτε εκεί φοβούνται, κι αν η διαχείριση-του-σφαγείου έχει γίνει πρόβλημα για τον πρώην χωροφύλακα (και τους συμμάχους του), τότε βουλιάζει στο αίμα των θυμάτων του – ψάχνοντας για σωσίβιο.

Ως τις 6 Οκτώβρη του 2023 οι δυτικοί σύμμαχοι / εντολοδόχοι του χωροφύλακα ήταν σίγουροι ότι ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της μέσης Ανατολής (εκτός από ένα κομμάτι του συριακού πεδίου μάχης), και ότι δεν υπάρχει σ’ αυτή την περιοχή του πλανήτη πολιτικό υποκείμενο που να απειλεί ή έστω να παρενοχλεί την κυριαρχία τους… Σήμερα πολλοί από δαύτους είναι αναγκασμένοι να κυνηγούν μέσα στις δικές τους επικράτειες όλους και όλες τους όλο και περισσότερους που λένε, άλλοτε έμμεσα κι άλλο καθαρά Viva Palestine – εννοώντας βέβαια την ένοπλη αντίσταση και όχι τα πουρνάρια. Η καταστολή είναι καταστολή∙ αλλά δείχνει επίσης την κατάρρευση μιας ιδεολογικής χειραγώγησης που δουλευόταν επί δεκαετίες. Χειραγώγηση που ήταν ιδεολογική στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων, αλλά πολιτική / γεωπολιτική στον πλανήτη.

Για τα δεδομένα της 3ης δεκαετίας του 21ου αιώνα και των δυτικών ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών το γεγονός ότι υπάρχει ένα αντάρτικο πολιτικό υποκείμενο εντελώς δικαιωμένο ηθικά «κάπου εκεί» που εμπνέει κοινωνικά υποκείμενα «κάπου εδώ» ήταν εντελώς απρόβλεπτο, οπότε θεωρείται (κι ως ένα σημείο είναι) επικίνδυνο: μπορεί να αποδειχθεί ο πρώτος-πόντος-που-ξηλώθηκε σ’ ένα εύθραυστο πλέγμα κατασκευασμένων ειδώλων, αδιεξόδων και ψευδαισθήσεων.

Αυτό το ξήλωμα το κάνει με τα χέρια του (με τα όπλα του…) και την φασιστική, ρατσιστική ιδεολογία του ο (πρώην) χωροφύλακας. Τον φοβούνται όλο και λιγότεροι, δεν τον σέβεται σχεδόν κανένας, όλο και περισσότεροι τον σιχαίνονται – και τα δυτικά αφεντικά τον υπερασπίζονται ως «το δικό τους κάθαρμα» κάνοντας αναγκαστικά στριπτίζ.

Ποιος δεν καταλαβαίνει;

Τεχεράνη

Δευτέρα 20 Μάη (00.07)>> Έχει κυλήσει πολύ νερό στα ποτάμια της ιστορίας απ’ την εποχή που ένας βασιλιάς μπορούσε να είναι τόσο κεντρικός και τόσο καθοριστικός για το καθεστώς του ώστε ο θάνατός του (ακόμα και η δολοφονία του) να προκαλεί σοβαρή καθεστωτική «κρίση» (εντός ή εκτός εισαγωγικών), εξεγέρσεις, αστάθεια, κλπ.

Το ιρανικό καθεστώς, δημιουργημένο μετά την επανάσταση κατά του Σάχη (: βασιλιά) το 1979 έχει μια δομή ασυνήθιστη, κατασκευασμένη ώστε να το εξασφαλίζει σε οποιαδήποτε περίπτωση (και μορφή) σοβαρής εξωτερικής επιβουλής. Όταν για παράδειγμα δολοφονήθηκε ο Soleimani, ένας απ’ τους πλέον σημαντικούς αξιωματούχους όχι μόνο για το ιράν αλλά για όλη τη μέση Ανατολή (κι ακόμα πιο πέρα) η στρατηγική της Τεχεράνης δεν κλονίστηκε ούτε στο ελάχιστο. Συνεχίστηκε απ’ τους διαδόχους του.

Μπορεί να σκανδαλίζει τις προσωποκεντρικές δυτικές αντιλήψεις για τους (αντίπαλους) «δαίμονες», αλλά σε διάφορα σημεία του πλανήτη, είτε για λόγους ιδεολογικούς είτε για λόγους ασφαλείας, είτε και τους δύο μαζί, αυτά που εμφανίζονται σαν κεντρικά πρόσωπα εξουσίας είναι σε μεγάλο βαθμό προσωποποιήσεις δομών που τους αναθέτουν ευθύνες και καθήκοντα και όχι εκφάνσεις …. φεουδαρχίας!

Το ατύχημα με την πτώση του ελικοπτέρου σε δάσος ανάμεσα στα σύνορα αζερμπαϊτζάν/ιράν και στην πόλη Tabriz σε συνθήκες βροχής και πυκνής ομίχλης, θα στερήσει μεν (το πιθανότερο την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές…) το ιρανικό καθεστώς από αναγνωρισμένα και αναγνωρίσιμα πρόσωπα (πρόεδρος Ebrahim Raisi, υπ.εξ. Hossein Amir Abdollahian), αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει κανένα «κενό» προς εκμετάλλευση από οποιονδήποτε. Κανένα “κενό” ούτε για το ιρανικό καθεστώς το ίδιο, ούτε για τους συσχετισμούς και τις τακτικές στην ευρύτερη περιοχή αναφορικά με την Παλαιστίνη και όχι μόνο.

Οι αρμόδιες δομές εξουσίας θα βρουν τους αντικαταστάτες τους.

Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι!

Δευτέρα 20 Μάη (00.05) >> «Τι είναι η ε.ε.; Μην είναι τα ποτάμια της και τα άπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι οι δούκες και οι πρίγκηπές της;»

Όχι! Η «ενωμένη ευρώπη» είναι ένα σχέδιο που έμεινε στη μέση στα ‘90s, και απέχοντας μεν πολύ απ’ το να καταρρεύσει έχει όλο το περιθώριο να παρακμάσει! Κι αυτό ακριβώς κάνει! Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνου που κομψά θα λεγόταν θεσμική παρακμή (το ηθικοπλαστικό «διαφθορά» δεν μας κάνει…) έχει όνομα και επώνυμο. Λέγεται Ursula von der Leyen.

Ως γνωστόν αυτό που ονομάζεται «commission» (επιτροπή), ένα είδος «υπουργικού συμβουλίου» της ε.ε., συγκροτείται από άτομα διορισμένα (κάθε κυβέρνηση κράτους / μέλους προτείνει έναν / μία) – ούτε καν, για τα μάτια του κόσμου, εκλεγμένα. Ο/η πρόεδρος της commission εκλέγεται μεν έμμεσα, απ’ το ευρωκοινοβούλιο, αλλά στην πραγματικότητα διορίζεται μετά από νταραβέρια των μεγαλύτερων κομμάτων του ευρωκοινοβουλίου. Κάπως έτσι η τότε πρωθ. του Βερολίνου κυρία Μέρκελ ξεφορτώθηκε την αποτυχημένη (έως κατηγορούμενη για κάποια σκανδαλάκια…) υπ.αμ. της κυρία Ursula, και μετά το απαραίτητο νταραβέρι η κυρία Ursula στέφθηκε το 2019 «βασίλισσα της ε.ε.», πρόεδρος της commission δηλαδή.

Η κυρία Ursula έδειξε εξ’ αρχής το μεγάλο ταλέντο της. Έχοντας «πλάτες» από διάφορες κυβερνήσεις, θεώρησε την ε.ε. «μαγαζί» της. Της έπεσε η «κρίση covid-19» λίγους μήνες μετά την στέψη της, το 2020 – και την «διαχειρίστηκε» εντυπωσιακά (προς μεγάλη χαρά όλων των caradinieroi / pfizeroi, επώνυμων κι ανώνυμων, πολιτικών βιτρινών, ειδικών, δημαγωγών, κλπ). Για παράδειγμα, το καλοκαίρι του 2020, εν όψει της μεγάλης εκστρατείας επιβολής της γενετικής μηχανικής, η κυρία Ursula πρότεινε (στο ευρωκοινοβούλιο…) και εύκολα επέβαλε (χάρη στα κράτη / υποστηρικτές της…) ως διευθύντρια του ΕΜΑ (της ευρωπαϊκής υπηρεσίας που θα εξέταζε την «ασφάλεια» και την «αποτελεσματικότητα» των επερχόμενων «εμβολίων»…) την κυρία Emer Cooke… Η οποία για σχεδόν ολόκληρη την δεκαετία του ’90 ήταν επικεφαλής του λόμπυ των ευρωπαϊκών φαρμακομαφιών, της «ευρωπαϊκής ομοσπονδίας φαρμακοβιομηχανιών και ενώσεων» (european federation of pharmaceutical industries and associations / EFPIA)… (Μετά πήρε προαγωγή: έπιασε πόστο στον Π.Ο.Υ….)

Η καλύτερη επιλογή: ο λύκος να φροντίζει τα πρόβατα… Ήταν υπό την διοίκηση αυτής της λομπίστριας που ο ΕΜΑ προώθησε τις mRNA πλατφόρμες των pfizer και moderna και το θρυλικό πια vector της astrazeneca. (Πολλά θα μαθευτούν στο μέλλον για το πως «πείστηκαν» τα στοιχειωδώς έντιμα μέλη του ΕΜΑ να «καταπιούν» τις σοβαρές επιφυλάξεις / ενστάσεις τους, και για το αν τους κόλλησαν κάτι μεταλλικό στον κρόταφο…)

Η κυρία Ursula δεν ανακάλυψε την αξία της κυρίας Emer Cooke τυχαία σε κάποια τσαγερί:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.