Category: Midnight Rebel

KMAG YOYO

Δευτέρα 30 Γενάρη>> Mια rock/country μπαλάντα από τον Hayes Carll, που θα μπορούσε να είναι το αμερικανικό ανάλογο του «Διδυμότειχο Blues»: ένας πεζοναύτης κάπου στο αφγανιστάν «τα βλέπει όλα» (επίσης τα πίνει όλα…) Ο τίτλος είναι μεταμοντέρνα στρατιωτική αργκώ: τα αρχικά του “Kiss My Ass Guys, You’re on Your Own” που για τους αμετανόητους που ξέχασαν τα αγγλικά του lower θα μπορούσε να μεταφραστεί «κλάστε μου τ’ αρ… μάγκες, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας»…

Orishas

Δευτέρα 23 Γενάρη>> Είναι ράπερς, είναι κουβανοί, ζουν διάσπαρτοι στην ευρώπη – αλλά δεν είναι εξόριστοι ή φυγάδες! Πηγαινοέρχονται… Δημιουργήθηκαν στα τέλη των ‘90s στο Παρίσι – λίγο μετά τους ανακάλυψε και ο Fidel.

To «orishas» προέρχεται απ’ τον αφρικάνικο παγανισμό, και σημαίνει κάτι σαν «πνεύμα», που υπάρχει στη φύση αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ααα: επιπλέον τους ξέρετε…


Superstition

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Ένα ιστορικό κομμάτι, μια ιστορική στιγμή της συνεργασίας Stevie Wonder και Jeff Beck. In memoriam.

Και εδώ οι Yardbirds – από το Blow up του Antonioni (1966):

Moonchild

Δευτέρα 9 Γενάρη>> …Ο ιστορικός υλιστής αφήνει τους άλλους να εξαντληθούν με την πόρνη που ονομάζεται «μια φορά κι ένα καιρό» στο μπουρδέλο του ιστορικισμού… Αυτό έγραψε κάποτε ο W. Benjamin. Εν τω μεταξύ το μπουρδέλο του ιστορικισμού έγινε αυνανιστήριο, οπότε εκεί εξαντλούνται όσοι θαυμάζουν τον εαυτό τους.

Ευτυχώς! Δεν θα μάθουν ποτέ πόσο έρωτα είχαν οι άγριες καταλήψεις των εργοστασίων στις βιομηχανικές ζώνες του ελλαδιστάν το 1976, ούτε το πως το φεγγαρόφωτο και η stratocaster πήγαιναν τα δώρα τους στα γεννητούρια της εργατικής αυτονομίας γύρω απ’ τις νυχτερινές φωτιές…

Ευτυχώς!

Και για όσους / όσες ήξεραν νωρίς νωρίς ότι σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί, ένας Rory ακόμα – απ’ το 1974, όταν το υπόγειο έβραζε…

First we take Manhattan, then we take Berlin

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Θα μπορούσε να είναι ο πολεμικός ύμνος μας… Εκεί κάπου στη δεκαετία του ’80. Ή μήπως όχι, απλά ένα φάντασμα που εξατμίστηκε γρήγορα;

Ο θεϊκός Leonard Cohen (καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται) υποδεικνύει τα σημεία του ορίζοντα∙ του ορίζοντα που αφήσαμε να μαυρίσει…

Eδώ σε πιο ηλεκτρική εκδοχή, απ’ τους R.E.M. (μ’ έναν νυχτερινό δρόμο που κάτι μπορεί – θα πρέπει – να σας θυμίζει…)

Κι εδώ απ’ τον Joe Cocker, σε μια ερμηνεία αυθεντικά Κοκερίστικη.

Reptila

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Μια γυναικεία μπάντα απ’ την χιλή, σχετικά καινούργια. Ξεκίνησε το 2018 (ως Reptilian beats τότε) και πειραματίζεται, από παραδοσιακή μουσική των Άνδεων ως ηλεκτρονική, και από afro beat ως punk.

Εδώ στην ταράτσα ενός μπαρ στο Santiago στα πρώτα της βήματα, τον Μάη του 2018:

Bonus track (στη θέση της ευχής «καλή χρονιά» που σχεδόν δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε!): οι επίσης χιλιανοί (πιο γνωστοί στην ασταμάτητη μηχανή) Newen Afrobeat – με τον νιγηριανό Oghene Kologbo, απ’ το τσούρμο του Fela Kuti: άνοιξε τα μάτια σου!

(Το video είναι μεταξύ Lagos και Santiago).

Για την υποστήριξη στο project Sarajevo / αόρατες πόλεις

Οι βρετανοί The Durutti Column, στο Sketch for Dawn. Εδώ είναι από συναυλία στο Τόκιο το 1985, το τραγούδι περιλαμβανόταν στον 2ο δίσκο τους με τίτλο LC (Lotta Continua)

Δευτέρα 19 Δεκέμβρη>> Τελειώνοντας ο Δεκέμβρης, για την ακρίβεια στις 31 Δεκέμβρη στις 12.01 το βράδυ, το λογισμικό που στηρίζει τις συνδρομές θα «παγώσει» την πρόσβαση στα «κλειστά» κείμενα που θα ακολουθήσουν το 2023. Προσοχή: η πρόσβαση στα κείμενα και στα pdf του 2022 θα παραμείνει διαθέσιμη επ’ άπειρον για όσους / όσες στήριξαν το εγχείρημα το 2022. Με τους κωδικούς που έχουν. Αλλά για το 2023 θα πρέπει η υποστήριξη να ανανεωθεί (για τους υποστηρικτές του 2022) ή να αρχίσει πρώτη φορά (για τους καινούργιους).

Οπότε:

– Οι «παλιοί» που θα θελήσουν να ανανεώσουν, ας το θυμηθούν έγκαιρα. Με τα στοιχεία που έχουν – ισχύουν.

– Οι «καινούργιοι» ας πάρουν τον χρόνο τους να σκεφτούν αν αυτή εδώ η ιστορία αξίζει. Μετά θα πρέπει να επικοινωνήσουν μέσω mail στο sarajevomail@gmail.com, για να συνεννοηθούμε.

Κατά τα υπόλοιπα δεν έχουμε λόγους να αισιοδοξούμε ότι το 2023 θα είναι καλύτερο απ’ το 2022… Αλλά: το κεφάλι ψηλά και τα πόδια στη γη…

Για την υποστήριξη στο project Sarajevo / αόρατες πόλεις

Δευτέρα 12 Δεκέμβρη>> Τελειώνοντας ο Δεκέμβρης, για την ακρίβεια στις 31 Δεκέμβρη στις 12.01 το βράδυ, το λογισμικό που στηρίζει τις συνδρομές θα «παγώσει» την πρόσβαση στα «κλειστά» κείμενα που θα ακολουθήσουν το 2023. Προσοχή: η πρόσβαση στα κείμενα και στα pdf του 2022 θα παραμείνει διαθέσιμη επ’ άπειρον για όσους / όσες στήριξαν το εγχείρημα το 2022. Με τους κωδικούς που έχουν. Αλλά για το 2023 θα πρέπει η υποστήριξη να ανανεωθεί (για τους υποστηρικτές του 2022) ή να αρχίσει πρώτη φορά (για τους καινούργιους).

Οπότε:

Οι «παλιοί» που θα θελήσουν να ανανεώσουν, ας το θυμηθούν έγκαιρα. Με τα στοιχεία που έχουν – ισχύουν.

Οι «καινούργιοι» ας πάρουν τον χρόνο τους να σκεφτούν αν αυτή εδώ η ιστορία αξίζει. Μετά θα πρέπει να επικοινωνήσουν μέσω mail στο sarajevomail@gmail.com, για να συνεννοηθούμε.

Κατά τα υπόλοιπα δεν έχουμε λόγους να αισιοδοξούμε ότι το 2023 θα είναι καλύτερο απ’ το 2022… Αλλά: το κεφάλι ψηλά και τα πόδια στη γη…

Vermaledeyt

Δευτέρα 5 Δεκέμβρη>> Μια γερμανική μπάντα που τραγουδούσε (ως το 2014, οπότε διαλύθηκε μετά από χρόνια) μεσαιωνικά τραγούδια με μεσαιωνικά όργανα – και σε μεσαιωνικά γερμανικά. Στα οποία το όνομά τους σημαίνει καταραμένοι…

 (Έτσι, για την αλλαγή…)

Once upon a time

Δευτέρα 28 Νοέμβρη>> Πίσω, πολύ πίσω, στο 1969, και ο 22χρονος Carlos Santana με την μπάντα του (όλοι μια ηλικία) ανεβαίνουν στη σκηνή εκείνης της συναυλίας που χώρισε την ιστορία της rock σε «πριν» και «μετά». Ποιος θα μπορούσε να ξέρει τι θα ακολουθούσε; Κανένας. Φτιαχνόταν μουσική, κι αυτό ήταν αρκετό.

Τις ίδιες μέρες και νύχτες, στο ίδιο μέρος, στο ίδιο “μια φορά κι έναν καιρό”, κάποιοι ακόμα: Jefferson Airplane…

(Aν μετά από 50τόσα χρόνια ακούγονται καινούργιοι είναι επειδή…)