Category: Midnight Rebel

Walk away

Δευτέρα 24 Απρίλη>> Tom Waits για τον Δημήτρη Ε. Από κάπου ακούει – σίγουρα.

The Message: Fight the power!

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Πίσω στη δεκαετία του 1980, στις «πηγές». Επειδή ό,τι γίνεται που αξίζει σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου που λέγεται «αμερική» (κι όχι μόνον εκεί…) γίνεται από περιθωριακούς, κυνηγημένους…

Πρώτα ο Grandmaster Flash και οι Furius Five μεταφέρουν ραπάρωντας «Το μήνυμα» (The Message):

Και ύστερα οι Public Enemy στο Fight the Power. (Το video είναι απ’ την ταινία του Spike Lee “Do the right thing”):

Alexi Murdoch

Δευτέρα 27 Μάρτη>> Μια μπαλάντα από έναν (μισοάγγλο – μισοέλληνα) μουσικό που επιμένει να τραβάει την τέχνη του λιγότερο ή περισσότερο σε DIY μονοπάτια. Δεν τον ξέραμε, ίσως τον ξέρετε: ο Alexi Murdoch. (Ψάξτε τον):

Κι εδώ live πάλι σε μια μπαλάντα, δυο κιθάρες και πιάνο, με τον Pete Townshend και την Rachel Fuller (: The Who – & Co):

Ο αντάρτης

Δευτέρα 20 Μάρτη>> Απ’ τα βάθη των αιώνων, απ’ το 1969 για την ακρίβεια (αλλά πόσοι αιώνες πέρασαν από τότε;) ο νεαρός Leonard Cohen σε μια λιτή, πένθιμη μπαλάντα για τους αντάρτες: The partisan.

Night train

Δευτέρα 13 Μάρτη>> Το τραίνο έχει φίλους – τα κτελ έχουν συμφέροντα!… Το τραίνο έχει σχεδόν εραστές των διαδρομών του, αν μας επιτρέπεται. Καθόλου άδικα. Δεν γίνεται να σ’ αρέσει το ταξίδι και να μην αγαπήσεις αυτήν την εφεύρεση της 1ης βιομηχανικής επανάστασης, για όλα της: απ’ την αρχαιολογία των σταθμών και της αναμονής του θηρίου ως τις διαδρομές τις ίδιες, απ’ το καφενείο στο Ορμένιο στα τέλη των ‘70s μέχρι τους πιο high tech ευρωπαϊκούς σταθμούς, απ’ τους ελεγκτές και τους σιδηροδρομικούς μέχρι το ξενύχτι των βραδινών διαδρομών με αλλόκοτες τυχαίες παρέες στο όποιο κυλικείο – και τους «λαθρεπιβάτες»….

Στο ελλαδιστάν το να υπερασπίζεσαι το τραίνο είναι περίπου σα να υπερασπίζεται τα ρωσικά σοβιέτ – είτε το ξέρεις είτε όχι: δεκαετίες πριν τα γκράφιτι στα βαγόνια γίνουν μια μητροπολιτική περιπέτεια για τους γκραφιτάδες, τα πρώτα χρόνια της επανάστασης στη ρωσία, τα τραίνα μετέφεραν τα μηνύματά της στην επικράτεια, όπου έφταναν (agit-trains, φωτογραφίες επάνω).

Κάντε λοιπόν μια νοερή διαδρομή πάνω σε ράγες (μιας και φαίνεται απίθανο να κάνετε μια πραγματική τους επόμενους μήνες), μετά το 2ο λεπτό, με μουσικό υπόβαθρο τον Steve Winwood. Και κρατείστε αναμμένο στην καρδιά σας ένα κερί γι’ αυτούς κι αυτές που δεν έφτασαν, κλείνοντας τ’ αυτιά και τα μάτια σας στην ακατάσχετη δημαγωγία – και στην οργανωμένη λήθη.

Άνθρωποι και λαμαρίνες

Αφιερωμένο σ’ εκείνους που λείπουν

(Roger Waters, Wish You Were Here – 2022)

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Στιγμιαία, στη ρωγμή του χρόνου, το τέρας σπάει την οθόνη, όλες τις οθόνες, και ορμάει. Κι εκεί, μέσα σε καπνούς, σίδερα και ουρλιαχτά, κάποια πόδια πατάνε αβέβαια, κάποια χέρια τραβούν κορμιά. Αληθινά πόδια, αληθινά χέρια, αληθινά κορμιά. Αληθινές καρδιές. Την στιγμή του κινδύνου…

Αυτό είναι το τελευταίο, το έσχατο που κληροδοτεί η παλιά ανθρωπότητα σ’ αυτές τις ηλικίες της νέας εποχής που, χωρίς να χρωστάνε τίποτα, πληρώνουν κι έτσι κι αλλιώς: το Θάρρος απέναντι στον Πόνο. Το Θάρρος, τον Πόνο – την Μνήμη και την Σιωπή σε οποιαδήποτε ανάκριση (συμπεριλαμβανόμενων των «δημοσιογραφικών»…). Αυτά είναι το φυλακτό τους, τίποτ’ άλλο. Τα υπόλοιπα είναι ψευδαισθήσεις, virtual, ροζ σύννεφα, ελπίδες και απογοητεύσεις μέσα στους και γύρω απ’ τους χορούς των κανιβάλων.

Μόνο να θυμούνται… Μόνο να θυμούνται και να ψάχνουν… Μόνο να μην φοβηθούν να κρατήσουν τις χαρακιές τους, τα σημάδια τους. (Οι προηγούμενοι φοβήθηκαν και βρήκαν καταφύγιο στις επιπλώσεις…)

Μόνον αυτό. Αν ναι, η ζωή, η αληθινή ζωή, έχει τον λόγο της. Αν όχι… Αν όχι… μικροί και μεγάλοι θάνατοι, στην άνοδο και στην κάθοδο…

Είτε έτσι, είτε αλλιώς, ραντεβού στην κόλαση. (Κι εκεί θα συνεχίσουμε να …)

Excuse

Δευτέρα 27 Φλεβάρη>> Απ’ τους Film Noir – μέσα ‘80s, εδώ στα μέρη μας.

Chase me

Δευτέρα 20 Φλεβάρη>> Πίσω στο 1990, μια χρονιά σημαδιακή∙ μια χρονιά αρμός ανάμεσα σε δυο διαφορετικές εποχές∙ μια σοβαρή ευκαιρία ανταγωνιστικής ανασυγκρότησης που χάθηκε σαν καπνός. Οι Deus ex machina τραγουδούν Κυνήγησέ με! Δεν θα με βρεις!  

(Ίσως (και) απ’ το κατειλημμένο από «εξωφοιτητικά στοιχεία» Πολυτεχνείο∙ εκεί, μπροστά στο Αβέρωφ, με την Πατησίων σαν ηχείο).

Hey, hey, My, My

Δευτέρα 13 Φλεβάρη>> Συνέχεια στα ακούσματα απ’ το παρελθόν. Σήμερα οι Villa 21, απ’ το μακρινό 1988, σε μια ενδιαφέρουσα διασκευή.

Showdown

Δευτέρα 6 Φλεβάρη>> Επειδή σ’ αυτό το μίζερο μέρος ξεπετάγονται πότε πότε μουσικάρες (που μπορεί να τις καταπίνει το εμπόριο, μπορεί και όχι), ας ονομάσουμε κάποιες επιλογές μας για τον επόμενο καιρό: να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Και ποιος ξέρει; Αν η μνήμη τις σκαπουλάρει σ’ αυτό το σκοτεινό τούνελ, τότε μπορεί να προκύψουν καινούργια ξεσπάσματα.

Για σήμερα: Blackmail και Showdown. Life before death ίσως;

Όπως και νάχει: αρχές ‘90ς. (Για τον Μ.Μ.)