Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Ένας πιτσιρικάς παλαιστίνιος, απ’ τη Γάζα, με το nick MC Abdul (Abdulrahman al-Shantti), σε άπταιστα αγγλικά – με φόντο άπταιστα πρωτοκοσμικά…
Πριν 2 χρόνια, όταν ήταν 12 χρονών – και είχε επιζήσει:
Και πριν ένα μήνα:
Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Ένας πιτσιρικάς παλαιστίνιος, απ’ τη Γάζα, με το nick MC Abdul (Abdulrahman al-Shantti), σε άπταιστα αγγλικά – με φόντο άπταιστα πρωτοκοσμικά…
Πριν 2 χρόνια, όταν ήταν 12 χρονών – και είχε επιζήσει:
Και πριν ένα μήνα:
Δευτέρα 9 Οκτώβρη>> Για τα πανηγύρια…
Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Κάτι για ικανά αυτιά σήμερα (και, γιατί όχι, δυνατές καρδιές). Ο Keith Jarrett σε μια συναυλία στο Τόκιο, το 1984.
Πιάνο και μόνο πιάνο. Αλλά τι;;;;;; Απλά τζαζ; Όχι: Jarrett…
Δευτέρα 25 Σεπτέμβρη>> Σ’ όλες τις σημαντικές στιγμές για τον λαό και τον τόπο η ασταμάτητη μηχανή νοιώθει αυτήν την στομαχική διέγερση που είναι γνωστό σε τι σπασμούς καταλήγει.
Υπάρχει βέβαια θεραπεία: Walking at the beaches, looking at the peaches.
Δεν υπάρχουν αδιέξοδα – μόνο μάντρες γύρω γύρω. (Και αρούρια…)
Stranglers λοιπόν!
Δευτέρα 18 Σεπτέμβρη>> Κάποιοι λένε ότι οι Tinariwen είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στους Touareg εδώ και χρόνια. Δεν το ξέρουμε. Ξέρουμε όμως ότι αυτή η μπάντα, παρότι είναι διεθνώς γνωστή πια, δεν έχει μετακινηθεί ούτε ένα χιλιοστό απ’ την καταγωγή της. Απ’ τους απελευθερωτικούς αγώνες και τις επαναστάσεις των Touareg.
Σε μια περιοχή του πλανήτη (Sahel, βόρειο μάλι) όπου ο δυτικός (κατ’ αρχήν ο γαλλικός) ιμπεριαλισμός μπορεί να ξανασπείρει θάνατο, οι Tinariwen τραγουδούν και επιμένουν.
Από το lp Amatssou, του περασμένου Μάρτη:
Δευτέρα 11 Σεπτέμβρη>> Μια λυρική μπαλάντα, απ’ τα πολλά γνωστά κομμάτια (στους φίλους του είδους) της ιταλικής progressive rock μπάντας Premiata Forneria Marconi, απ’ το μακρινό 1971: Impressioni di Settembre.
Εδώ από μια επίσης ιταλική μπάντα, μεταγενέστερη, τους Marlene Kuntz:
Αφιερωμένο σ’ όλες τις πληγές, προηγούμενες, τωρινές και μελλούμενες: η μουσική θα μας σώσει, θυμηθείτε το!
Δευτέρα 4 Σεπτέμβρη>> Μας ρίχνουν… Πέφτουμε… Αλλά σηκωνόμαστε πάλι. Δεν κλαψουρίζουμε για τα περασμένα μεγαλεία. Σηκωνόμαστε και πάμε μπροστά.
Οι Chumbawamba το λένε με τον δικό τους τρόπο:
Αυτό πάλι μπορούμε να το πούμε κι εμείς. Με τον δικό μας τρόπο… τέτοια εποχή. Mouthful of shit:
Τι να ευχηθούμε; Χμμμ… Να, αυτό: να μην σας/μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι. (Δεν δείχνει να στέκεται και πολύ καλά στη θέση του. Ούτε ο ουρανός, ούτε το κεφάλι μας – γενικά μιλώντας…)
Δευτέρα 28 Αυγούστου>> Η εξαιρετική κυρία Laurie Anderson …. σε μια ωδή στους ειδικούς… Ή, ίσως, σ’ έναν ειρωνικό ύμνο προς όλους όσους εμπιστεύονται τους ειδικούς – και την κατασκευή προβλημάτων: Only an expert…
Ζωντανή ερμηνεία απ’ το 2010, με διαχρονική αξία.
Δευτέρα 21 Αυγούστου>> Οι παλιότεροι / ες θα τους θυμάστε. Τους γνωρίσαμε σαν μπάντα του δρόμου, στην Istiklal, στη μαγική Istanbul. Από τότε πέρασαν κάποια χρόνια. Έγιναν γνωστοί, πολύ γνωστοί, διάσημοι. Αλλά το ίδιο σαντούρι του Metehan Ciftci, η ίδια κιθάρα του Julien Demarque… και η ίδια φωνή και παρουσία της Michal Elia Kamal.
Εδώ οι Light in Babylon πριν ένα χρόνο, μέσα στα υφαντά και στα χρώματα της τουρκικής, της αραβικής και της ιρανικής ανατολής, σ’ ένα τραγούδι για τη νύχτα και όνειρα:
Δευτέρα 14 Αυγούστου>> Ο John Lee Hooker και ο Carlos Santana σε κάτι καλοκαιρινό μεν αλλά εντελώς αταίριαστο, ασύμβατο με τα «πολιτιστικά ήθη» των νέο-νέο-ελλήνων.
Απολαύστε το. Σας αξίζει – αν του αξίζετε.