Category: Midnight Rebel

Sona Jobarteh

Δευτέρα 30 Απρίλη. Η δυτικοαφρικανή (απ’ την gambia) μουσικός, αγαπημένη της ασταμάτητης μηχανής, σ’ ένα τραγούδι για τα μέρη που γεννήθηκε, για τον κόσμο… (επίσημη παραγγελία, του 2015).

Με τις καλημέρες μας.

Rim Banna

Δευτέρα 23 Απρίλη. Πριν 3 βδομάδες είχατε (ίσως…) ακούσει την παλαιστίνια Rim Banna στο «πέταγμα της πεταλούδας», από μια συναυλία στο Όσλο. Καθώς οι μέρες και οι νύχτες γίνονται όλο και πιο κόκκινες απ’ το αίμα στην Παλαιστίνη, θυμίζουμε δυο ακόμα τραγούδια της.

Σήμερα, αύριο, την άλλη βδομάδα, την παράλλη, τον επόμενο μήνα και τον μεθεπόμενο, είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι… Κι ας λένε ότι θέλουν οι σκατόψυχοι, οι ατζέντηδες, τα παπαγαλάκια κάθε μαχαραγιά και οι αναίσθητοι.  Στο τέλος ξέρουμε τι θέλουν να κάνουν: να μας πυροβολούν στο κεφάλι, όπως κάνουν οι ομοϊδεάτες τους. Εκεί. Και εκεί.

Γι’ αυτό είμαστε αδιαπραγμάτευτα απέναντι!

 

Orange Blossom

Δευτέρα 16 Απρίλη. Αν το Kashmir των Led Zeppelin ή το Desert Rose του Sting ήταν, ας το πούμε έτσι, πετυχημένες πρωτοκοσμικές προσπάθειες του προηγούμενου αιώνα να δαμαστεί «ο αραβικός ήχος», τότε αυτά που παίζουν τώρα οι Orange Blossom (με γαλλική έδρα αλλά φωνάρα απ’ την αίγυπτο – Hend Ahmed Hassan· έναν μεξικάνο στα τύμπανα – Carlos Robles Arenas· συν τον Fatoma Dembele απ’ την Burkina Faso στα κρουστά) τι είναι;

Ίσως η ανελέητη αντεπίθεσή του στην καρδιά της πτωχευμένης (και αισθητικά) μητροπόλης… Ευτυχώς!!! Οι μετανάστες, απ’ όπου κι αν προέρχονται, θα μας σώσουν!…

Το Maria με τις καλημέρες μας

Κι αν δεν σας έφτασε (δεν θα έπρεπε!) το ακόμα πιο δυνατό Habibi

 

 

Sattas

Τρίτη 10 Απρίλη. Κάτι ευχάριστο για το “καλή βδομάδα” (γιατί τα υπόλοιπα δεν είναι καθόλου ευχάριστα…). Οι Sattas, μια τουρκική reggae μπάντα, από την Istanbul:

Κι ένα κομμάτι ακόμα, για το καπάκι:

Ο στρατηγός Λάμαχος!

Τετάρτη 4 Απρίλη. Το 425 (π.χ.) ο πιτσιρικάς (21χρονος) Αριστοφάνης παρουσιάζει στους θεατρικούς αγώνες των Παναθηναίων τους Αχαρνής και παίρνει το βραβείο: ενώ ο πόλεμος με την Σπάρτη μαίνεται στον 7ο χρόνο του, ο αθηναίος πολίτης Δικαιόπολις, απηυδισμένος απ’ την εξαθλίωση και τα δεινά, κλείνει ιδιωτική συμφωνία ειρήνης με τους σπαρτιάτες. Όταν αυτό μαθαίνεται, η εκκλησία του δήμου εξαγριώνεται. Στη συνέχεια η μισή πείθεται απ’ τα επιχειρήματά του, όμως άλλη μισή συνεχίζει να είναι αρπαγμένη, και καλεί τον στρατηγό Λάμαχο να βάλει στη θέση δια του λόγου τον προδότη. Στην αντιπαράθεση μεταξύ τους ο Δικαιόπολις νικάει και στη συνέχεια γίνεται πατιρντί κανονικό, όπου κερδίζει το βραβείο της οινοποσίας.

Στις αρχές του 1976 το “Θέατρο τέχνης” (Κάρολος Κουν) παραγγέλνει στον 30άρη Δ. Σαββόπουλο (που έμελλε αργότερα να εξελιχθεί σ’ αυτά που κορόιδευε τότε…) την μουσική για το θεατρικό ανέβασμα της Αριστοφανικής κωμωδίας. Ο μουσικός κάνει δική του μετάφραση διασκευάζοντας κατάλληλα το πρωτότυπο, και φτιάχνει μια μουσική αναρχική κωμωδία που πέρα απ’ την Αριστοφανική σάτιρα κοροϊδεύει τα κλισέ της μεταπολιτευτικής πουριτανικής αριστεράς θριαμβολογώντας για την χαρά της ζωής.

Η Σαββοπουλική εκδοχή απορρίπτεται: δεν είναι μόνο η αθυροστομία αλλά και η ειρωνία της απέναντι στα “ιερά και όσια” της εποχής, κάτι Θεοδωράκηδες, κάτι Ρίτσους… (Υποψιαζόμαστε πως και σήμερα, για άλλους λόγους, διάφορες νεοπουριτανικές αστυνομίες θα το απαγόρευαν: οι Διονυσιακές γιορτές είναι “σεξιστικές”… Στη μόδα είναι τα ψυχοφάρμακα…)

Τελικά οι Αχαρνής θα παρουσιαστούν σαν ανεξάρτητη μουσικο/θεατρική παράσταση σε μπουάτ της Πλάκας στο τέλος του 1976, και θα κυκλοφορήσουν σε δίσκο την επόμενη χρονιά.

Εορταστικούς και καθόλου χριστιανικούς, η ασταμάτητη μηχανή αφήνει τους Αχαρνής στην παρέα σας για τις επόμενες μέρες. (Όσες/ όσοι αγνοείτε το έργο, ακούστε το προσεκτικά ως το τέλος! Έχει ψωμί!)

Όσο για την ίδια την ασταμάτητη μηχανή; Έχει υπογράψει χωριστή συμφωνία ειρήνης με τους «εθνικούς εχθρούς», για τον εαυτό της και τις φίλες / τους φίλους της αποκλειστικά! Και πάει να την ανανεώσει.

Στρατηγέ Λάμαχε;;! Λαμαρχίδη!!!

Το αχνάρι της πεταλούδας (το πένθος δεν ταιριάζει για όσες πολεμούν)

Δευτέρα 2 Απρίλη. H Rim Banna (πέθανε πριν μια βδομάδα, στα 52 της) ήταν παλαιστίνια – ως το μεδούλι. Τραγουδίστρια, συνθέτης, ακτιβίστρια, άνθρωπος ζωντανός ως το τέλος της, είχε ένα τέτοιο έργο ώστε ακόμα και οι συντοπίτες της που δεν το καταλάβαιναν την σέβονταν: εμπνεόμενη απ’ την παραδοσιακή αραβική / παλαιστινιακή μουσική και ποίηση, αναζητώντας και καταγράφοντας την προφορική παράδοση των ντόπιων στη Γάζα και στη δυτική Όχθη, «μετέφερε» – αν μπορούμε να το πούμε έτσι – όλον αυτόν τον πλούτο σε σύγχρονες μουσικές φόρμες. Κάτι μεταξύ jazz και ethnic. Κι αυτό αρνούμενη να «πουλήσει μούρη», προσηλωμένη πάντα στον πόνο και στην υπερηφάνεια των δικών της ανθρώπων, μέσα στους οποίους γεννήθηκε (στη Nazareth), μεγάλωσε, τραγούδησε, και τελικά έσβησε, απ’ τον καρκίνο στο στήθος της.

Η σημερινή καλημέρα της ασταμάτητης μηχανής είναι από ένα live της Rim στο Όσλο, το 2013. Προς τιμήν της, προς τιμήν των χιλιάδων ανδρών και γυναικών, μεγαλύτερων και νεαρότερων, που συνεχίζουν να αντιστέκονται εκεί κάτω…

Προς τιμήν της ζωής που την υποτιμάμε…

Τεντώστε τ’ αυτιά σας!

Στην ανατολή

Δευτέρα 26 Μάρτη. Επειδή η ασταμάτητη μηχανή όλο κάτι στενάχωρα γράφει, ας ρεφάρουμε με την μουσική. Οι αγαπημένοι πολυεθνικοί light of babylon (τι χαρμάνι γεροδιάβολε!!! – όταν έχεις όρεξη κάνεις θαύματα!), απ’ την Istanbul, σε μια ατμοσφαιρική ερμηνεία, με την κρυστάλλινη φωνή της ιρανοεβραίας Elia Kamal, στην εξίσου ατμοσφαιρική Cappadocia.

Kipur, ένα ισπανο-αραβο-σεφαραδίτικο ποιήμα για το ξημέρωμα…

Nànnuflày

Δευτέρα 19 Μάρτη. Ένας γέρος Tuareg επιστρέφει στο τόπο που μεγάλωσε, στη Σαχάρα… Θυμάται… Όμως ένα παράξενο τέρας μεγαλώνει διαρκώς.

Οι Tinariwen, απ’ το τελευταίο τους (περσινό) άλμπουμ “Elwan”. Επειδή έχουμε αργήσει για την υποσαχάρια Αφρική: το τέρας, εκεί, μεγαλώνει..

(Elwan, στα Tamashek, την γλώσσα των Tuareg, σημαίνει κυριολεκτικά «ελέφαντες». Αλλά χρησιμοποιείται μεταφορικά για να υποδείξει τους ένοπλους και τις εταιρείες που λιμαίνονται τους ανθρώπους και τα υποθέματα της ερήμου…

Γι’ αυτό πρέπει να πούμε μερικά πράγματα το γρηγορότερο…. Η τόσο όμορφη μουσική δεν θα εξουδετερώσει το τέρας… Όχι μόνη της, σίγουρα… Οι παλιοί αντάρτες μπορεί να μην ξαναπάρουν τα όπλα, όμως κάποιοι νεώτεροι θα το κάνουν…)

Ρε Χρήστο;

Τετάρτη 14 Μάρτη. Έτσι; (Έτσι… ) Ξέρουμε: Στην τελική, κανείς δεν είναι αθάνατος…

Μ’ όλο το θάρρος (απέναντι στους φίλους σου και στους δικούς σου ανθρώπους που πενθούν) ένα «άντε γεια ρε!…», αφιερωμένο special καθότι εξαιρετικά αγαπημένο (κάπως παλιό, δεν είχες γεννηθεί τότε…):

Aretha

Δευτέρα 12 Μάρτη. To 1968 η νεαρή Aretha Franklin κυκλοφόρησε σε σιγκλάκι το ‘Think”. Το τραγούδι (φεμινιστικός ύμνος για την εποχή) θα φτάσει στο νο 7 της λίστας του Billboard.

Εδώ απ’ την εκτέλεσή του στην ταινία “the blues brothers”, του 1980.

Άντε, και καλή δύναμη…