Category: Midnight Rebel

Carlos Santana

Δευτέρα 22 Αυγούστου>> Δύο τραγούδια που μας φάνηκαν καλοκαιρινά – αλλά χωρίς παγάκια. Ο ίδιος Santana, την μια φορά το 1970 και την δεύτερη, σχεδόν μισό αιώνα μετά, το 2016…

Lose yourself

Δευτέρα 15 Αυγούστου>> Μέρα που είναι, πανηγυριώτικη, ας την τιμήσουμε με τον τρόπο μας.

Είναι το γνωστό κομμάτι του Eminem, σε remix. Εκτός απ’ αυτόν ακούγονται κατά σειρά: o 2Pac (δολοφονήθηκε το ’96, στα 25 του), o The Notorious B.I.G. (δολοφονήθηκε το ’97, στα 24 του), ξανά ο 2Pac, o Vinnie Paz, o Method Man (των Wu-Tang Clan), ο Ice Cube, o Easy-E (πέθανε το ’95, στα 30 του), o Busta Rhymes, και κλείνει o dr Dre. (Τα κινηματογραφικά πλάνα είναι απ’ το 8 miles)

You better lose yourself in the music… Καθόλου άσχημα!!!

Los Negros de Harvar

Δευτέρα 8 Αυγούστου>> Οι νέγροι του Harvar(d?)… Χιλιανή μπάντα, με έδρα στο Σαντιάγκο. Αφρο-λάτιν, ριζοσπαστικοποιήθηκαν πολιτικά μέσα στην εξέγερση του 2019-20… αντι-caradineri στη συνέχεια…

Εδώ στα ξεκινήματά τους, το 2013, στο στούντιο La Makinita, που στάθηκε η μήτρα τους.

Κι αν έχετε όρεξη και χρόνο για κάτι περισσότερο, στη συνέχεια μια πρόσφατη ηχογράφησή τους με διευρυμένη σύνθεση στο Museo del Estallido Social («μουσείο κοινωνικής έκρηξης»), ένα αυτοδιευθυνόμενο πολιτικό/κοινωνικό εγχείρημα στο Σαντιάγκο, που δημιουργήθηκε μετά την σφαγή του Οκτώβρη του 2019, με ντοκουμέντα, υλικό, προκηρύξεις, φωτογραφίες, βίντεο απ’ την εξέγερση.

Londons’s burning!

Δευτέρα 25 Ιούλη>> Στο ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο Υπο-κουλτούρα: το νόημα του στυλ ο Dick Hebdige περιγράφει γλαφυρά το πως το καλοκαίρι του 1977 η επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας βασίλισσας της αγγλίας, σκωτίας, ουαλίας, βόρειας ιρλανδίας (κλπ κλπ) ψηνόταν απ’ την ασυνήθιστα μεγάλη ζέστη. Το διάσημο βρετανικό γκαζόν είχε γίνει καφέ, τα θεμέλια των ανακτόρων του Μπάκιγκχαμ έτριζαν απ’ τις διαστολές τους…. Όλα συνωμοτούσαν για κάτι Αποκαλυψιακό. Κι αυτό ακριβώς συνέβη: γεννήθηκε το punk…

Τώρα το Λονδίνο δεν ψήνεται – καίγεται κυριολεκτικά! Η ίδια όπως και τότε αυτού μεγαλειότης γερνάει μαζί με τα όνειρα αναβίωσης των βρετανικών μεγαλείων. Για πρωθυπουργός είναι υποψήφια με σοβαρές πιθανότητες εκλογής μια κυρία που θα κάνει κάθε άλλον γελωτοποιό στο ως τώρα Μεγάλο Δυτικό Τσίρκο να μοιάζει σαν φτηνός κομπάρσος.

Και η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί παρά να βουρκώνει (για το τώρα) και να θυμάται (το τότε): Clash (και η King’s Road…)

D/troit

Δευτέρα 18 Ιούλη>> Να μια μπάντα σχετικά καινούργια (πρώτο βινύλιο το 2015) αλλά «παλιομοδίτικη». Soul / funk, με όνομα προς τιμήν της «Μέκκας» της soul και της Motown… αλλά όχι αμερικάνικη! Οι D/troit είναι δανοί, με έδρα την Κοπεγχάγη. Δεν είναι, λοιπόν, «ψυχροί» εκεί!

Είναι καλή ιδέα να βάλετε στα μπαγκάζια σας μερικές καλές δόσεις 20ου αιώνα: μουσική, βιβλία, ταινίες, ποίηση… Το πέρασμα του 21ου δείχνει σκληρό, άνυδρο, και θα σας / μας χρειαστούν…

Δυο κομμάτια:
The 45

Heavy

κι αν έχετε χώρο για ολόκληρη συναυλία (του 2018):

Fela Kuti

Δευτέρα 30 Μάη>> Πάμε πίσω. «Προϊστορία» θα πουν πολλοί… Με αιτία λέμε. Ο νιγηριανός Fela Kuti, με την μπάντα του, τους Africa 70, παίζει στο Βερολίνο το 1978. Μαχητικός μουσικός ο Fela Kuti, αντι-ιμπεριαλιστής θα λέγαμε, έκατσε και φυλακή για τις απόψεις και την δράση του υπέρ της παναφρικανικής ενότητας… Αλλά αυτά είναι παλιά, παμπάλαια θα πουν οι επιδερμικοί. Είναι; Έτσι φαίνεται… Τω καιρώ εκείνω το τσιγάρο δεν απαγορευόταν – τώρα, είναι σίγουρο, στο Βερολίνο προσέχουν την υγεία τους… και την υγεία του κράτους και του καπιταλισμού τους.

Ευτυχώς που οι αφρικάνοι, όπως οι ασιάτες, όπως οι λατινοαμερικάνοι, δεν περιμένουν πια απ’ τους πρωτοκοσμικούς λευκούς να τους δείξουν ενδιαφέρον και συμπάθεια… Ευτυχώς! Βαρέθηκαν, σιχάθηκαν τον πρωτοκοσμικό ανθρωπισμό σε πολλά εισαγωγικά. Τώρα οι αφρικάνοι απελευθερώνονται με τις δικές τους δυνάμεις, επωφελούμενοι (και καλά κάνουν) απ’ την όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων και την παρακμή της δύσης (κανά δυο φωτογραφίες κάπου πιο κάτω).

Όχι, δεν θα φτιάξουν κομμουνιστικές κοινωνίες, όπως θα θέλαμε (εμείς οι πρωτοκοσμικοί). Θα προστατέψουν όμως και θα αναβαθμίσουν τις σχέσεις, τις γνώσεις, την κουλτούρα τους, χωρίς να ζητάνε έγκριση. Κι έτσι ο Fela Kuti (όχι μόνον αυτός…) είναι ταυτόχρονα παλιός και καινούργιος. Και το afrobeat θα μείνει μια απ’ τις παλλόμενες καρδιές της μουσικής του κόσμου.

Όποιοι πετάξουν τα πρωτοκοσμικά γυαλιά τους, όπως λέει και ο Ντ., θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν, να συμφιλιώνονται και να αγαπάνε τον Κόσμο. Όσοι τα κρατήσουν, θα βάλουν κεραίες στα κεφάλια τους και θα γίνουν ανθρώπινα σαλιγκάρια.

Καλή βδομάδα.

Imarhan

Δευτέρα 23 Μάη>> Γνώριμοι οι Touareg (τυπικά αλγερίνοι) Imarhan κατάφεραν να φτιάξουν στούντιο στη γενέθλια πόλη τους, την Tamanrasset, στη Σαχάρα, και να ηχογραφήσουν εκεί τον πιο πρόσφατο δίσκο τους (Abbogi, Γενάρης 2022). Το παρακάτω κομμάτι (και video) είναι όμως απ’ τον ομώνυμο πρώτο δίσκο τους, του 2016.

Καλή ακρόαση και καλή βδομάδα.

Tim & Tracy

Δευτέρα 16 Μάη>> Και πάλι Tim Buckley, ως Honey Man, απ’ το μακρινό 1974. Rhythm ‘n’ blues, και… Buckley – αυτό:

Και η Tracy Chapman, σε κάτι γνωστό:

Δεν το ξέρεις; Το να μιλάς για μιαν επανάσταση ακούγεται σαν ψίθυρος

Όταν ο κόσμος στέκεται στις ουρές της πρόνοιας

Όταν κλαίει στα κατώφλια αυτών των στρατών της σωτηρίας

Όταν χάνει την ώρα του στις ουρές της ανεργίας…

Αγαπήσαμε την ίδια, αλλά αυτή δεν μας γουστάρει – που θάλεγε κι ο Ρασούλης.

Καλημέρα…

Tim Buckley

Δευτέρα 9 Μάη>> Χωρίς συστάσεις – αν θα ήταν ποτέ δυνατόν να χρειάζονται! Δύο κομμάτια του. Πρώτα το Pleasant Street, του 1967:

και ύστερα το Κάλεσμα στη Σειρήνα (Song to the Siren), με την φωνή της Elizabeth Frazer των This Mortal Coil.

Καλή βδομάδα όπου και να την βγάλετε.

Celebration

Δευτέρα 25 Απρίλη>> Δεν γιορτάζουμε κάτι, ίσως όμως κάποιες και κάποιοι από σας. Αφιέρωση λοιπόν οι Premiata Forneria Marconi, μια ιταλική μπάντα progressive rock απ’ την δεκαετία του ’70. Με λίγους αλλά εκλεκτούς φίλους στα μέρη μας.