Category: Midnight Rebel

Killing in the name of…

Δευτέρα 24 Μάρτη >> Όταν είναι τραγούδι χορεύουμε (: Finsbury Park, Λονδίνο, 6 Ιούνη 2010)

Αλλιώς… Αλλιώς;

Κάτι πολύ σοβαρό έχει πάει πολύ στραβά μ’ εμάς: το fuck you έγινε το αδιέξοδο άφρισμα της οργανωμένης παραίτησης…

Phalaistin

Δευτέρα 10 Μάρτη >> Μια ιρλανδέζικη μπαλάντα, για την Παλαιστίνη, αγνώστων λοιπών στοιχείων:

Κάποιος ή κάποια, στα σχόλια, γράφει: Σήμερα όλα φτιάχνονται στην κίνα. Εκτός από ένα: το θάρρος είναι made in Palestine…

Και σαν δωράκι, ένα τραγούδι απ’ την αρχαιολογία της αθωότητας του 20ου αιώνα: η Joan Baez, μια κιθάρα, και το The night they drove old Dixie down, κάπου στη νορβηγία, το 1978:

The end … of a lot…

Δευτέρα 3 Μάρτη >> Είμαστε απαισιόδοξοι; Πάντως δεν νοιώθουμε πολύ καλά: πάνω μας πέφτουν όλα…

Aitma

Δευτέρα 24 Φλεβάρη >> Ο Bombino τραγουδάει για την άλλη απελευθέρωση, των Tuareg – το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον περασμένο Σεπτέμβρη:

Απελευθέρωση!

Δευτέρα 10 Φλεβάρη >> Και την μπάντα ξέρετε, και το τραγούδι… Αλλά μην πείτε “είναι παλιό”!

Η δυτική Όχθη φλέγεται!!! (Και η Μέση Ανατολή μαζί της…)

It’s the end?

Δευτέρα 27 Γενάρη >> Το τραγούδι είναι παλιό, και θα μπορούσε να ταιριάζει σε διάφορες περιστάσεις. Απλά τώρα το (ξανα)θυμηθήκαμε.

Παλαιστίνη πάντα

Δευτέρα 20 Γενάρη (00.39) >>

Με καταδίκασαν σε 20 χρόνια ανίας, επειδή προσπάθησα να αλλάξω το σύστημα από μέσα.

Έρχομαι τώρα, έρχομαι για να τους ανταμείψω: Πρώτα θα πάρουμε το Μανχάταν, ύστερα θα πάρουμε το Βερολίνο.

Με οδηγεί ένα σήμα στον ουρανό, με οδηγεί ένα γενέθλιο σημάδι στο δέρμα μου.

Με οδηγεί η ομορφιά των όπλων μας. Πρώτα θα πάρουμε το Μανχάταν, ύστερα θα πάρουμε το Βερολίνο.

Μ’ αρέσει στ’ αλήθεια μωρό μου να ζω μαζί σου. Αγαπώ το κορμί σου και το μυαλό σου και τα ρούχα σου.

Βλέπεις όμως αυτό το τραίνο που περνάει απ’ τον σταθμό; Στο είπα, στο είπα, ήμουν ένας απ’ αυτούς.

Ω, με αγαπούσες σαν ηττημένο, αλλά τώρα ανησυχείς μήπως νικήσω.

Ξέρεις πως να με σταματήσεις, αλλά δεν έχεις την πειθαρχία να το κάνεις.

Πόσες νύχτες προσευχήθηκα γι’ αυτό, για να αρχίσω το έργο μου. Πρώτα θα πάρουμε το Μανχάταν, ύστερα θα πάρουμε το Βερολίνο.

Δεν μ’ αρέσουν οι μόδες σου κύριε. Κι ούτε μ’ αρέσουν αυτές οι ντρόγκες που εξασφαλίζουν την αδυναμία.

Δεν μου αρέσει αυτό που έπαθε η αδελφή μου. Πρώτα θα πάρουμε το Μανχάταν, ύστερα θα πάρουμε το Βερολίνο.

…