Category: Cyborg

Αναμνήσεις απ’ το μέλλον (1)

Τρίτη 5 Γενάρη. Με το σημερινό υλικό η ασταμάτητη μηχανή δεν σκοπεύει να κουνήσει το δάκτυλο σε κανέναν. Αναγνωρίζει (δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά!) το δικαίωμα του καθενός και της καθεμιάς να κάνει (και να αλλάζει) επιλογές, να έχει (και να αλλάζει) γνώμη, στάση, και τα λοιπά.

Αν, ωστόσο, πρόκειται για επιλογές, γνώμες, στάσεις που εγγράφονται σ’ αυτό που ονομάζεται “ανταγωνιστική πολιτική” (ή κίνημα) το ζήτημα είναι πιο σύνθετο. Παρότι κι εκεί ισχύει πως ο καθένας πράτει όπως κρίνει, εκείνο που δεν ισχύει είναι ότι ο καθένας μπορεί να παραγράψει την ιστορία-που-δεν-είναι-δική-του αλλά διαπράχτηκε μαζί με άλλους / άλλες. Όσοι/ες κι αν αλλάξουν επιλογές, γνώμες, στάσεις κλπ, η ιστορία έχει διαπραχτεί. Έτσι ώστε είναι πάντα πιθανό πως άλλοι δεν θα αλλάξουν επιλογές, γνώμες, στάσεις κλπ· και, κατά συνέπεια, θα συνεχίσουν στο τώρα και στο μέλλον πάνω στις ανταγωνιστικές κατευθύνσεις και στους προσανατολισμούς του χτες και του προχτές.

Την προσέγγιση της ασταμάτητης μηχανής (και όχι μόνον αυτής, ευτυχώς!) για την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία σαν μέθοδο επιβολής της γενετικής μηχανικής και των μεταλλάξεων ως “θεραπείας” την ξέρετε. Ξέρετε επίσης και τις αναφορές της σε κάποιο τότε (πίσω, στον ιστορικό χρόνο) όπου αυτή η προσέγγιση θα ήταν εύκολα αντιληπτή, ίσως κοινότοπη… Να τώρα μερικές υπενθυμίσεις του τότε. (Ευχαριστούμε τους συντρόφους που μάζεψαν το υλικό).

Ιούνιος 2003: Ανοικτή συνέλευση (: πολιτική εκδήλωση) από τα «μητροπολιτικά συμβούλια» με τίτλο σώματα την εποχή της βιοπληροφορικής.

Αντιγράφουμε απ’ την εισαγωγή της εισήγησης:

Η πληροφορική και οι βιοτεχνολογίες δεν έπεσαν από τον ουρανό… Αναγνωρίζουμε ότι κάθε επεισόδιο της επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου δεν είναι παρά μια στιγμή σε μια πολύ πλατύτερη ιστορική διαλεκτική. Είναι μια στιγμή μέσα στον «διάλογο» θεσμών και ιδεών. Μ’ αυτήν την προσέγγιση ξεπερνούμε την ηθικολογία αναφορικά με τις επιστημονικές θεωρίες και εφαρμογές: προφανώς θα υπάρχουν «καλοί» και κακοί» μάγοι στην αυλή των επιστημών στον βαθμό (και μόνο) που οι κοινωνίες στις οποίες ζουν (ζούμε) είναι διανοητικά δομημένες πάνω σε τέτοιου είδους δίπολα. Αν κάποιος εννοεί τον κόσμο γύρω του με οδηγό το δίπολο «καλό – κακό», τότε δεν μπορεί παρά έτσι να εννοεί και την επιστήμη. Στην πραγματικότητα μάλιστα ο σκοπός τέτοιων διπόλων είναι ακριβώς να εξαφανίσουν την ιστορική διαλεκτική που κάνει εφικτό σήμερα κάτι (μια σκέψη, μια εφαρμογή) που χτες ήταν αδύνατο και προχτές αδιανόητο. Κι έτσι η μεταφυσική γίνεται καθεστώς.

Ο Ρανιέρο Παντσιέρι στα 1961 έγραψε πως: «… η συνεχής εισαγωγή καινούργιων μηχανών, η τάση για συνεχώς καινούργιες εφευρέσεις και η εφαρμογή τους, η ορμητική και αδιάκοπη τεχνολογική ανάπτυξη, είναι… η ουσία της διαδικασίας της καπιταλιστικής συσσώρευσης… Σ’ αυτή τη διαδικασία η τάση για ανανέωση είναι στενά δεμένη με την δημιουργία της υπεραξίας…»

Αυτό που επαναλάμβανε ο Παντσιέρι ήταν μια βασική εκτίμηση διατυπωμένη ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα απ’ τον Μαρξ και τον Έγκελς στο “κομμουνιστικό μανιφέστο”: το έπος των επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων δεν είναι παρά μια «αντεστραμμένη» και «αντικειμενική» μορφή του ταξικού ανταγωνισμού. Κάθε φορά που ο έλεγχος της εργασίας (και όπως θα δούμε πιο κάτω όχι μόνο της εργασίας) χάνεται για τους κυρίους του καπιταλιστικού κόσμου, η τεχνολογία και η επιστήμη επιστρατεύονται για να δώσουν καινούργιες «λύσεις».

Τελικά η πρόοδος είναι επιστημονική και τεχνολογική όχι επειδή υπάρχει κάτι εγγενώς μυστικιστικά «προοδευτικό» μέσα σε κάθε καινούργια ιδέα ή εφαρμογή τους, αλλά επειδή (και) μέσω των επιστημών ξετυλίγεται (προς το άγνωστο…) ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην εξουσία των χ κοινωνικών τάξεων ή υποκειμένων και την αντιεξουσία των ψ…

Αναμνήσεις απ’ το μέλλον (2)

Τρίτη 5 Γενάρη

Ιούνιος 2004:

Αντιγράφουμε τον τίτλο της αφίσας: Άμεση αντίσταση στην επιβολή των μεταλλάξεων. Υπογραφή: Αυτόνομο συντονιστικό δράσης ενάντια στην επιβολή των προϊόντων βιοτεχνολογίας των πολυεθνικών.

7 Οκτώβρη 2006

Αντιγράφουμε δύο παραγράφους από κείμενο θέσεων “του κινήματος αντίστασης στην κυριαρχία”, ενάντια στο 3ο συνέδριο βιοτεχνολογίας (στην Αθήνα) με την υπογραφή των ομάδων “ξενοδοχείο των ξένων” και “παιδιά του σωλήνα”:

…Aκολουθούν τα θέματα «βιοασφάλειας και βιοαποκατάστασης». Eίναι φανερό ότι στον τίτλο οι δύο όροι συμπαρατίθενται για να σχηματίσουν μία εντύπωση συνάφειας. Πρόκειται ωστόσο για ασύμβατα μεταξύ τους θέματα. H βιοασφάλεια υποτίθεται πως αφορά στις περιπτώσεις μαζικής δημόσιας περίθαλψης και υγειονομικής άμυνας σε περίπτωση επίθεσης από βιολογικά όπλα ή σε περίπτωση ξεσπάσματος επιδημίας από «φυσικά αίτια». Eπίσης: Aν, για παράδειγμα, η νόσος των πουλερικών είναι ζήτημα «βιοασφάλειας», ελάχιστη σχέση έχει με την ίδια τη βιοτεχνολογία εκτός αν θέλει να προωθήσει διαγονιδιακά ζώα. Aκόμη και αν υποθέσουμε ότι η περιβαλλοντική μόλυνση από όπλα χημικού ή βιολογικού πολέμου ήταν πραγματικό πρόβλημα και πάλι θα ήταν πρόβλημα ετοιμότητας του συστήματος υγείας και περίθαλψης και όχι βιοτεχνολογικής έρευνας και τεχνολογίας.

Kαι η βιοαποκατάσταση; Mα δεν πρόκειται υποτίθεται για την επαναφορά σε μια κατάσταση πρότερης ισορροπίας ενός κατεστραμμένου οικοσυστήματος; Πόσο συμφέρει να συγχέεται ο φόβος της βιοτρομοκρατίας (ο οποίος έχει αποδειχτεί ότι είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόν υπερβολικής κινδυνολογίας) με την πραγματικότητα της απουσίας ελέγχων σε ρυπογόνες εκπομπές, βλαβερές γενικά ουσίες στα τρόφιμα, τα καλλυντικά και στα φάρμακα, καταστροφικές δυνητικά σε μαζικό επίπεδο επιπτώσεις στους ανθρώπους και στο περιβάλλον, τις οποίες συνολικά παράγει καθημερινά η βιομηχανία;

…Eλάχιστο είναι ωστόσο το ηθικό και κοινωνικό ενδιαφέρον όλων των πλευρών που συμμετέχουν στην εύκολη νομιμοποίηση των βιομηχανιών βιοτεχνολογίας (που δεν είναι άλλες από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες που παράγουν από συμβατικά χημικά προϊόντα, συμβατικά όπλα, συμβατικά φάρμακα και τρόφιμα και έχουν μετεξελιχθεί ολικά ή μερικά και σε εταιρείες βιοτεχνολογίας). Aυτό το γνωρίζουν οι ίδιοι, όπως γνωρίζουν ότι αυτήν τη στιγμή τα πραγματικά οικονομικά τους οφέλη δεν είναι μεγάλα. Παρότι μιλούμε για τη βιομηχανία με τον μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης στον κόσμο, οι μετοχές των βιοτεχνολογικών εταιρειών έχουν σταθερή πτωτική πορεία από το 2000 και μετά. Aντιμετωπίζουν λοιπόν πρόβλημα τόσο κοινωνικής αποδοχής (ειδικά ως προς τον αγροτογεωργικό τομέα, της ανθρώπινης διατροφής, αλλά και της κτηνοτροφίας), όσο και πραγματικής οικονομικής απόδοσης. Aπό την άλλη, οι εταιρείες έχουν αναγνωρίσει όλους τους τομείς στους οποίους υπάρχει τεράστια δυνατότητα κερδοφορίας και ανάπτυξης.

Tο κυριότερο όμως είναι ότι έχουν αντιληφθεί τον λόγο για τον οποίο μπορούν να αναπτυχθούν: Yπάρχει σήμερα ένα τεράστιο έλλειμμα ελπίδας και πίστης στο μέλλον αυτού του κόσμου. H διαχείριση των πόρων του πλανήτη στηρίζεται στην κοινωνική καθυπόταξη, με στρατιωτικούς και οικονομικούς όρους εξάρτησης (πολεμικές επιθέσεις, χρέη των φτωχότερων χωρών στο ΔNT, πατεντοποιήσεις) και στην εμπορευματοποίηση του χρόνου, του χώρου και της πρόσβασης σε οποιοδήποτε αγαθό. Oι άνθρωποι αισθάνονται απογοητευμένοι – δεν πιστεύουν πια ότι οι πολιτικοί και οι κυβερνήσεις τους είναι διατεθειμένοι ή ικανοί να αναστρέψουν την ολοένα και εντεινόμενη κοινωνική ανισότητα. Όλη η «επένδυση υψηλού ρίσκου» που είναι σήμερα η βιοτεχνολογία στηρίζεται στη μεσσιανική ελπίδα και την πίστη ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει υγιής, πλούσιος και ευφυής, όχι με κοινωνικό τρόπο, με αγώνες για τη δίκαιη διαχείριση των πόρων, την καταπολέμηση της εκμετάλλευσης των ανθρώπων και την καταστροφή της λογικής του κέρδους, αλλά με τρόπο “μαγικό”, αντιπαρερχόμενος τις φυσικές μεθόδους αναπαραγωγής, δηλαδή με την κλωνοποίηση, ή εφαρμόζοντας ευγονικές μεθόδους ελέγχου της αναπαραγωγής και γενετικές τροποποιήσεις – κάνοντας πράξη απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη αυτό που παλαιότερα ονειρεύονταν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Ένα δηλητηριώδες μείγμα τεχνοκρατικού κυνισμού και μεσσιανικής σωτηριολογίας αναδύεται από τον υπερβολικό ενθουσιασμό και την απροκάλυπτη έμφαση σε εργαστήρια «διαμόρφωσης κοινής γνώμης» – διατύπωση που σε άλλες εποχές θα ακουγόταν περίεργα και θα γεννούσε την καχυποψία γι’ αυτό ακριβώς που είναι, δηλαδή αποκύημα μιας αντίληψης ολοκληρωτικής για το τι είναι «κοινή γνώμη», τι είναι «κοινωνία» και τι σημαίνει η «διαμόρφωσή» της (ας θυμηθούμε τη ναζιστική Γερμανία, τη σταλινική Σοβιετία ή τις HΠA του μακαρθισμού). Aπό την άλλη, μια αίσθηση ήττας και τρόμου απέναντι σε οποιαδήποτε αντίσταση εκφράζεται ξεκάθαρα στον τρόπο που οργανώνεται η ύλη της προπαγάνδας: Kαταδεικνύεται η επιστημονική ρηχότητα και η απελπισμένη προσπάθεια απόδειξης του αναπόδεικτου, στοιχεία που είναι τόσο παλιά όσο παλιός είναι και ο ολοκληρωτικός τεχνοεπιστημονισμός, τον οποίο κάποιοι αφελείς νεοφιλελεύθεροι νόμιζαν ότι δεν θα χρειαζόταν πια να επιστρατεύσουν.

Αντιγράφουμε από την πρόσκληση με την υπογραφή της ομάδας “Θερσίτης (& σύντροφοι από συνέλευση για την πραγματοποίηση πορείας ενάντια στο 3ο διεθνές συνέδριο βιοτεχνολογίας):

…Στις 5-7 Οκτώβρη στην Αθήνα, διοργανώνεται το τρίτο διεθνές συνέδριο βιοτεχνολογίας στον πολυχώρο «Αθηναΐς». Κρατικοί φορείς, πολυεθνικές, ερευνητικά κέντρα, επιστήμονες και ειδικοί, θα συνευρεθούν, ανταλλάσσοντας χαμόγελα, εκτιμήσεις και υποσχέσεις αναφορικά με το «γενικό κοινωνικό συμφέρον». Επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά το προφανές: ο κόσμος των επιστημόνων θωρακίζει τον κόσμο των αφεντικών. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ! Ένας ολόκληρος αστραφτερός καινούριος κόσμος χτίζεται επιθετικότερα απέναντί μας. Η επιταχυνόμενη βαρβαρότητα των κυρίαρχων στήνει τις αποικίες της στις ζωές και τις συνειδήσεις των υπηκόων, όχι μόνο φορώντας την στρατιωτική στολή της αλλά και αυτή του επιστήμονα. Η βιοτεχνολογία, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια τεχνική που παντρεύει γονίδια. Είναι η πιο μοντέρνα γλώσσα της ιδεολογίας του απόλυτου ελέγχου, της υποτίμησης, του ευγονικού διαχωρισμού, της λεηλασίας κοινωνιών και του πλανήτη.

Η πρόσκληση για την ίδια διαδήλωση από «συλλογικότητες & σύντροφοι/ισσες απ’ όλη την ελλάδα»:

Βιοασφάλεια – γενετική μηχανική – χαρτογράφηση του DNA – θεραπεία βλαστοκυττάρων – γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί είναι ανάγκες που άλλοι δημιούργησαν για μας

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ ΓΟΝΙΔΙΩΝ – τα “επιτεύγματα” της βιοτεχνολογίας σημαίνουν: – ανάπτυξη των φαρμακευτικών κολοσσών – εθισμό σε φάρμακα και θεραπείες – πατέντες ζωντανών οργανισμών – γενετικό ρατσισμό – βιολογικό έλεγχο

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ 3ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΠΟΡΕΙΑ Σάββατο 7 Οκτώβρη 2006, 11.00 μμ Πλ. Κουμουνδούρου, Αθήνα

Αντιεξουσιαστική Ομάδα Μυτιλήνης, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Χανίων, Αυτόνομες Τάσεις, Αυτόνομη Πρωτοβουλία Πάτρας, Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη, Κατάληψη Rosa Nera, Μαύρο Πιπέρι, Ξενοδοχείο των Ξένων, Παιδιά του Σωλήνα, Περιοδικό Ευτοπία, Πρωτοβουλία Φοιτητών Γεωπονικού Παν/μιου, Σύντροφοι/ισσες από Γιάννενα, Πάτρα, Αυτόνομο Στέκι Αθήνας, Αυτόνομη Πρωτοβουλία Ηλιούπολης

Αναμνήσεις απ’ το μέλλον (3)

Τρίτη 5 Γενάρη

2 Φεβρουαρίου 2008:

Αναπαράγουμε ένα τμήμα της αφίσας:

Αλαζόνες επιστήμονες, άπληστοι για χρήμα και δόξα, μισθοφόροι των εταιρειών, απελευθερώνουν στο περιβάλλον χιμαιρικούς οργανισμούς, δημιουργούν μεταλλαγμένα προϊόντα, πατεντάρουν την ζωή, οικοδομούν την ανάδυση της νέας ευγονικής.

Αντιγράφουμε απ’ την ανάρτηση (με ημερομηνία 25 Ιανουαρίου 2008):

…. Η βιομηχανία της βιοτεχνολογίας παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη. Εταιρείες μεγαθήρια (monsanto, bayer, bpchemicals κλπ), πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, απαρτίζουν το παγκόσμιο βιοτεχνολογικό λόμπι. Το πόσο σημαντική είναι, φαίνεται και από το συνονθύλευμα εταιρειών οι οποίες, ενώ δρουν άκρως ανταγωνιστικά σε διάφορους άλλους τομείς (όπλα, φάρμακα, κλπ), σ’ αυτή την περίπτωση ενώνουν τις δυνάμεις τους, δημιουργώντας έναν οικονομικό κολοσσό που θα τους αποφέρει τεράστια κέρδη.

Αυτή η συμμαχία αποδεικνύει ότι το νέο οικονομικό θεμέλιο του καπιταλισμού είναι η βιομηχανία της βιοτεχνολογίας, η οποία δε διστάζει να επέμβει στη φύση και στο γενετικό κώδικα καθε οργανισμού.

 

… Η βιοτεχνολογία είναι σήμερα ένα από τα ισχυρότερα όπλα της κυριαρχίας για την παγκοσμιοποίησή της και δεν μπορεί να ειδωθεί έξω από αυτήν. Οι κυβερνήσεις, οι επιστήμονες, τα μέσα επικοινωνίας και οι βιομηχανίες είναι στενοί συνεργάτες στη λεηλασία και την καταστροφή του φυσικού πλούτου του πλανήτη, τη χειραγώγηση και τον αφανισμό ολόκληρων ανθρώπινων κοινωνιών και πολιτισμών, στην προσπάθειά τους να φτιάξουν έναν κόσμο μια για πάντα υποταγμένο, μέσα από τον έλεγχο και τη μετάλλαξη ακόμη και των βιολογικών θεμελίων του. Έναν εφιαλτικό κόσμο όπου με αντίτιμο όλο και περισσότερες περιβαλλοντικές και ανθρωπιστικές καταστροφές, πείνα, αρρώστιες, μόλυνση και θάνατο θα αυξάνονται ολοένα η εξουσία, τα κέρδη και η αλαζονεία τους.

Αναρχικό Δελτίο Γενάρης 2007 – σε εκδήλωση στις 4 Φλεβάρη 2008

 

Ιούνης 2008:

Αντιγράφουμε ένα απ’ τα συνθήματα της αφίσας:

… Να αναπτύξουμε εκείνα ακριβώς τα αντισώματα που θα εξουδετερώσουν τα βακτήρια του καπιταλισμού

Μάης 2009:

Αντιγράφουμε απ’ την αφίσα / πρόσκληση:

Ο ΚΟΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ (Ελευθεριακό Δίκτυο Αντίστασης στην Βιοτεχνολογία και την
Τεχνοεπιστήμη της Κυριαρχίας) καλεί συλλογικότητες στέκια, καταλήψεις, πρωτοβουλίες κατοίκων και όσους άλλους ενδιαφέρονται να κουβεντιάσουμε για μια συγκέντρωση-πορεία ενάντια στην βιοτεχνολογία της κυριαρχίας τις μέρες του συνεδρίου της BIONOVA.

Η BIONOVA είναι η εταιρία που έχει επωμιστεί τον ρόλο του υπεύθυνου εκπροσώπου των εταιρειών βιοτεχνολογίας στην Ελλάδα. Η ατζέντα της περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, την προώθηση των γ.τ.ο., τις βιοτεχνολογικές καινοτομίες σε ιατρική και βιολογία, το πατεντάρισμα γονιδιακού υλικού και συνεργασίες του επιχειρηματικού με τον ακαδημαϊκό κόσμο.

Αντιγράφουμε απ’ την πρόσκληση για διαδήλωση στις 9 Μάη 2009:

… Η Bionova E.E. εκπροσωπεί το ευρωπαϊκό λόμπι βιοτεχνολογίας EuropaBio, ως EuroBio Hellas, και με πρόφαση την επιστημονική και κοινωνική ανάπτυξη προπαγανδίζει και υποβοηθά την εδραίωση της βιοτεχνολογίας στην Ελλάδα σε τεχνολογικό και εμπορικό επιπέδο.

… Τα σχέδια της BIONOVA δεν θα μείνουν αναπάντητα. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ «ΕΛΠΙΔΑΣ».

Μάης 2019:

Περιεχόμενα μπροσούρας με τίτλο «ενάντια στο κοινωνικό κατασκευάσμα της υγείας και της αρρώστιας», με την υπογραφή συνέλευση αναρχικών ενάντια στην κοινωνική μηχανή:

1) Η εξουσία της ιατρικής επιστήμης – 2) Περί ιατρογένεσης – 3) Η ιατρική αφήγηση του θανάτου – 4) Η βιομηχανία της υγείας – 5) Ενάντια στην κανονικότητα – 6) Κανονικότητα και κολασμός – 7) Το ιδεολόγημα της ψυχιατρικής – 8) Ψυχιατρικός εγκλεισμός – 9) Η βιομηχανία των φαρμάκων – 10) Κοσμετολογία – 11) Η χημική λοβοτομή – 12) Η «θεραπεία» των μη ανθρώπινων όντων.

Η εργασία p.c. (1)

Δευτέρα 4 Γενάρη. Η λεγόμενη τηλε-εργασία (έχουμε εξηγήσει ότι προτιμάμε τον όρο “δουλειά απ’ το σπίτι”, για να γλυτώσουμε κι απ’ την προπαγάνδα των ειδυλιακών περιγραφών του είδους “δουλειά στο ηλιοβασίλεμα στην παραλία” ή “δουλειά απ’ τις μπαχάμες”…) μπήκε στον πάγκο, άλλοτε καταναγκαστικά και άλλοτε εθελοντικά, χρεωμένη στον τσαχπίνη. Αυτή η “αλλαγή” έχει τραβήξει, δίκαια, την προσοχή. Έχουμε διατυπώσει ήδη από εδώ μερικές πρώτες σκέψεις. Ωστόσο, για να αποφύγουμε τον κίνδυνο των εξαρτημένων αντανακλαστικών (του είδους “όταν τα αφεντικά κάνουν το Α τότε εμείς προσπαθούμε να καταλάβουμε τις συνέπειες του Α και μόνο”) θα προτείναμε, παράλληλα, να τραβήξουν την προσοχή που αξίζουν οι γενικές τάσεις αναδιοργάνωσης της μισθωτής σκλαβιάς, όπως αυτές ήταν φανερές (είχαν αναγγελθεί, εφαρμόζονταν…) πριν τον τσαχπίνη. Σα να λέμε: η γενική εικόνα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και σε ότι αφορά την εργασία χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, επειδή (υποστηρίζουμε) είναι μέσα σ’ αυτήν που μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να κατανοήσει τα χαρακτηριστικά επιμέρους σημείων. Επιπλέον θα πρέπει να ξέρουμε πως η εργασιακή αναδιάρθρωση γίνεται ήδη και θα γίνει σε πολλά σημεία της ως management by stress: διαχείριση υπό πίεση.

Ένα πρώτο στοιχείο: η αποειδίκευση μεγάλης κλίμακας διαφόρων ειδών διανοητικής εργασίας, και ανάμεσά τους τα θεωρούμενα «υψηλού κοινωνικού status», όπως γιατροί, δικηγόροι ή μηχανικοί. Υπήρχε ήδη (σε μεγάλο μέρος των ειδικοτήτων διανοητικής εργασίας) υπερπροσφορά (λόγω της μαζικής παραγωγής πτυχίων, masters και διδακτορικών) και, κατά συνέπεια, (εργασιακής, οικονομικής) υποτίμησης μεγάλου μέρους των «ευγενών επαγγελμάτων». Αυτή η υποτίμηση εκδηλώθηκε στις αρχές του 21ου αιώνα με τις διάφορες κινήσεις “g…”. Στα μέρη μας ήταν «g700», αλλού «g1000», ανάλογα με το επίπεδο του επίσημου κατώτατου μισθού και του τι θεωρούνταν ανά κοινωνία και ταξική θέση «υποτίμηση των Igonnabe». Αυτές οι κινήσεις χάθηκαν, όχι όμως η διαδικασία. Που, αθεράπευτοι, την ονομάζουμε προλεταριοποίηση (κατηγοριών) των μεσοστρωμάτων.

Αυτή η προλεταριοποίηση, οφειλόμενη στον πληθωρισμό προσοντούχων, άφηνε ωστόσο κάποιες «ελπίδες για ατομική βελτίωση στο μέλλον». Θα την ονομάσουμε προλεταριοποίηση 1.0, κρυφή και απορριπτέα απ’ όσους και όσες τους αφορούσε. Τώρα, εν όψει της γενίκευσης διάφορων εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης τα αμέσως επόμενα χρόνια, η προλεταριοποίηση 2.0 δεν θα αφήνει περιθώρια για τις ίδιες ελπίδες. Τομείς της διανοητικής εργασίας θα μηχανοποιηθούν (με διαφορετικές ταχύτητες, φυσικά, ανά εθνικό κράτος / κεφάλαιο) κι αυτό θα είναι οριστικό. Εκείνο που θα απαιτείται είναι θέσεις χειριστών· κι όχι, βέβαια, «διανοητικών εργατών» ή, ακόμα, και “στελεχών”!!! Πρακτικά αυτή η μηχανοποίηση έχει ξεκινήσει ήδη αρκετά πριν τον τσαχπίνη χωρίς να συγκεντρώνει την προσοχή που θα έπρεπε. Είναι μια τάση που θα γενικευτεί / εξαπλωθεί. Με επιχειρήματα ταχύτητας, ακρίβειας – και ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να θυμίσουμε ότι αυτή η διαδικασία προλεταριοποίησης / αποειδίκευσης (απ’ την μια μεριά) και δημιουργίας νέων εργασιακών ειδικοτήτων (απ’ την άλλη) δεν είναι καθόλου πρωτοφανής στην καπιταλιστική ιστορία. Το αντίθετο. Κάθε τεχνική αναδιάρθρωση μικρότερης ή μεγαλύτερης έκτασης συνοδευόταν πάντα απ’ αυτό το δίπολο. Αλλά ως σχετικά πρόσφατα υπήρχε η πεποίθηση ότι αυτά αφορούν την χειρωνακτική (και γενικά την “ανειδίκευτη”) εργασία, και ότι (αντίθετα) η διανοητική είναι καλά εξασφαλισμένη λόγω “ανωτερότητας”. Λάθος: κανείς δεν έδωσε σημασία στο επίθετο “έξυπνος / έξυπνη / έξυπνο” που έχει προσταθεί στις μηχανές…

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε επιμέρους παραδείγματα, αλλά κάτι τέτοιο θα κινδύνευε να θεωρηθεί περιπτωσιολογία. Η τάση πάντως είναι σαφής, για ακόμα μεγαλύτερη τυποποίηση και, μέσω αυτής, αλγοριθμοποίηση: στα στατικά κατασκευών, στα διαγνωστικά κριτήρια ασθενειών ή στα επιχειρήματα και στα ελαφρυντικά δικαστικών υποθέσεων, για να αναφέρουμε μόνο ενδεικτικά κάποιες μεγάλες ομάδες άλλοτε διανοητικών προσόντων.

Ισχύει επίσης το ίδιο για πλήθος άλλων διανοητικών εργασιών, που μπορούν να αναχθούν σε υπολογισμούς στη βάση τυποποιημένων πληροφοριών. Η οδήγηση οχήματος είναι μια διάσημη περίπτωση, επειδή περιλαμβάνει κι έναν μεγάλο βαθμό απροσδιοριστίας / ρευστότητας των συνθηκών κυκλοφορίας· συνεπώς και την εκπαίδευση της μηχανής (machine learning). Ωστόσο τα «αυτόματα» οχήματα δεν είναι καν πρόβλεψη… Είναι εδώ… Στις δουλειές αποθήκης («logistics») για τις οποίες υπάρχει αυξητική τάση λόγω της αναδιάρθρωσης στο λιανικό εμπόριο, οι ρομποτικές μηχανές εξελίσσονται σε επιστάτες της ζωντανής εργασίας, που φυσικά θα θεωρείται «ανειδίκευτη». Στις «psycho» ειδικότητες, στο βαθμό που έγινε δεκτή η distance συνεδρία, εξειδικευμένο software μπορεί να τους αφαιρέσει «ευθύνες», ακόμα και να τις καταργήσει. (Ας φανταστούμε τι «ψυχολογική υποστήριξη» μπορεί να προσφέρει μια εξειδικευμένη Siri ή Alexa! Και άμεσα!) Ακόμα και η αυτο-οργάνωση των μηχανών (που δεν θα γίνει ο τάφος των αφεντικών!!!) είναι πια τεχνικά εφικτή: μελετήστε με κριτικό τρόπο πως δρουν τα “σμήνη drones”.

Αυτή η προλεταριοποίηση 2.0 / αποειδίκευση θα δημιουργήσει σταδιακά (αλλά όχι πολύ αργά) ένα πλήθος ανέργων «νέου είδους» απ’ την σκοπιά της υποκειμενικότητάς τους. Θα υποτιμούνται, όχι επειδή «δεν τέλειωσαν το σχολείο», ούτε καν επειδή «είναι μαθητευόμενοι τεχνίτες». Θα υποτιμούνται επειδή οι γνωσιολογικές επενδύσεις που έκαναν, ακόμα κι αν πριν ήταν σχετικά υψηλού επιπέδου, ξεπεράστηκαν οριστικά. Εκεί υπεισέρχεται ήδη (κι αυτό είναι μια δομική εξέλιξη) ο ρόλος της μορφής – κράτους, σαν γενικού διαχειριστή της εργασίας και της αγοράς της. Γράψαμε γι’ αυτό στο παρελθόν («το διπλό αφεντικό»), αλλά τα εργατικά / πολιτικά ανταγωνιστικά ζητήματα που θα πρέπει να αναδυθούν φαίνεται να κινούνται ακόμα στη σφαίρα της φαντασίας (ή της απώθησης). Οι ιδεολογικές (ακόμα και ψυχοσυναισθηματικές) παράμετροι αυτής της προλεταριοποίησης 2.0 / αποειδίκευσης (η αυτο-ενοχοποίηση του «έκπτωτου Εγώ» για παράδειγμα) θα είναι όχι το μοναδικό αλλά ένα σοβαρό εμπόδιο της όποιας ριζοσπαστικοποίησης. Αυτό σημαίνει ότι θα βρισκόμαστε για καιρό μπροστά σε  αλλόκοτες «πολιτικές» συμπεριφορές…

Οι «εύκολες απαντήσεις συνδικαλιστικού τύπου», σα συνήθεια του 20ου αιώνα, είναι ήδη και θα είναι ακόμα περισσότερο ένα άλλο σημαντικό εμπόδιο…

Η εργασία p.c. (2)

Δευτέρα 4 Γενάρη. Ένα δεύτερο στοιχείο: η συσχέτιση της υγείας με την εργασία. Δυστυχώς (το λέμε με πίκρα, μπέσα) η μέση κοινωνική ιδέα του για ποιο πράγμα μιλάμε με τον όρο “υγεία” στο κατώφλι της 4ης βιομηχανικής επανάστασης ανήκει … στην 2η! Απ’ την αρχή της τρομοεκστρατείας ως ακόμα και τώρα τα συνδικαλιστικά σχήματα (και η μέση άποψη των μισθωτών) ήταν πως για την υγεία στους χώρους / χρόνους εργασίας ευθύνη έχουν τα αφεντικά. Στη βιομηχανική φάση του καπιταλισμού (το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού 20ου αιώνα) πράγματι τα αφεντικά είχαν συμφέροντα υπέρ της υποτίμησης των ανειδίκευτων ή μισοειδικευμένων εργατών-μάζα, που τους θεωρούσαν αντικαταστάσιμους κατά βούληση· άρα αδιαφορούσαν και γι’ αυτό που ονομάστηκε υγιεινή της εργασίας. Έγιναν αγώνες για να αναγνωριστούν οι βαριές και επικίνδυνες δουλειές σαν τέτοιες, επιβαρύνοντας τις εργοδοτικές εισφορές· για να αναγνωριστούν εργασιακές ασθένειες· για να υπάρξουν στοιχειώδη μέτρα προστασίας και υγιεινής· για να δίνονται αναρρωτικές άδειες… Όλα αυτά ήταν σωστά και άγια.

Αλλά έχει κυλήσει πια πολύ νερό κάτω απ’ την γέφυρα, όχι μόνο στον δευτερογενή αλλά (κυρίως) στον τριτογενή τομέα, στις υπηρεσίες. Σε συνεργασία τόσο με τις όλο και πιο ιδιωτικοποιημένες αντιλήψεις των δημόσιων συστημάτων ασφάλισης (τι καλύπτουν, τι όχι) όσο και με τις καθαρόαιμα ιδιωτικές ασφαλιστικές, η εργοδοτική “φροντίδα της υγείας” των μισθωτών μπορεί να μετατραπεί από έξοδο σε κέρδος! Όχι η φροντίδα της υγείας γενικά – δεν είναι ηλίθια τ’ αφεντικά! Η φροντίδα της υγείας ειδικά, στο βαθμό που έχει σχέση είτε με την απόδοση (της μισθωτής εργασίας) είτε με το τι επηρεάζει την ασφαλή “εξυπηρέτηση των πελατών”. (Και είναι βέβαια ένα θέμα από μόνο του το πότε κι αν η εργατική τάξη θα καταφέρει να ξεχωρίσει, με τα νέα δεδομένα, ποια είναι η υγεία της “δι’ εαυτήν” και ποια υγεία είναι μέρος της εργατικής δύναμης που πρέπει να πουλάει).

Τα πρώτα τρανταχτά παραδείγματα αυτής της “στροφής” είναι, υποθέτουμε, γνωστά: απολύεσαι επειδή δεν φοράς μάσκα… (Αν δεν είσαι κούριερ και δεν φοράς κράνος στο δρόμο δεν απολύεσαι…) Ή τρως πρόστιμο και καταδίκη επειδή αρνήθηκες να φορέσεις μάσκα σαν δασκάλα μέσα στην τάξη… Αύριο (βρισκόμαστε πολύ κοντά) απολύεσαι (ή δεν προσλαμβάνεσαι) επειδή δεν πλατφορμιάζεσαι. (Η άποψη “το αφεντικό πρέπει να φροντίζει να μην κολήσουμε” γίνεται αντικειμενικά συνήγορος της απόλυσης… Κάποια αφεντικά θα το επιδιώξουν, για να μπορούν να το πουλήσουν ύστερα στους πελάτες τους…) Αυτά τα παραδείγματα βραχυκυκλώνουν ήδη τις α λα 20ος αιώνας αντιλήψεις και συνδικαλιστικές διεκδικήσεις περί “ευθύνης της εργοδοσίας” για την υγεία των εργατών. Το να πληρώνει ο εργοδότης τις εξετάσεις PCR και να παίρνει αυτός τα αποτελέσματα πώς σας φαίνεται; Συμβαίνει… Κάθε έννοια απόρρητων προσωπικών δεδομένων (υγείας) πηγαίνει στο γεροδιάβολο, και δεν υπάρχει συνδικάτο που να έχει κατεύθυνση (και όρεξη) να τα υπερασπιστεί…

Αυτά μόνο για αρχή… Η συνέχεια είναι (θα είναι) πολύ πιο γρήγορη απ’ ότι φαντάζεται ο μέσος άσχετος. Παράδειγμα: ο εργοδότης κάνει συμφωνία με μια εταιρεία «φορετών» να «στρατολογήσει» τους μισθωτούς του ώστε να της παρέχουν διαρκώς ορισμένα data της υγείας τους· κάνει επίσης συμφωνία με μια ιδιωτική ασφαλιστική (στην οποία ασφαλίζει τους εργάτες του) για να τα επεξεργάζεται διαρκώς. Κάνει δώρο τα «φορετά» στους μισθωτούς του, αποδεικνύοντας στην πράξη πόσο ενδιαφέρεται για την καλή τους υγεία, εξασφαλίζοντας όμως την χαρούμενη συναίνεσή τους να τα φοράνε 24/7. Έτσι οι συγκεκριμένοι βάζουν την υγιεινιστική θηλειά όχι στον καρπό τους αλλά στο λαιμό τους: κάθε παράβαση των υγιεινιστικών κανόνων απόδοσης και ευεξίας που μετριούνται απ’ τα «φορετά» θα ισοδυναμεί με ανυπακοή στο αφεντικό… Δυστυχώς αυτά δεν είναι science fiction – συμβαίνουν ήδη σε διάφορα μέρη του καπιταλιστικού κόσμου…

Όταν η αντίληψη των καταστάσεων είναι ιστορικά ξεπερασμένη, καταντούν ανταγωνιστικά ξεπερασμένα και τα υποκείμενα που την έχουν. Αυτό, δυστυχώς, έχει συμβεί ήδη. Έχει εξηγήσεις, αλλά καμμιά δεν είναι ευχάριστη. Αν οι κάθε φορά απαιτούμενες συγκεκριμένες εκδοχές της «ατομικής φροντίδας υγείας» γίνουν επίσημα όρος εργασίας (ή επιπέδου του μισθού ή επιπέδου των ασφαλιστικών παροχών…) τότε θα είναι αργά. Δεν απέχουμε πολύ· κι ας μην επαναπαύεται κανείς στο ότι το ελλαδιστάν είναι τεχνολογικά καθυστερημένο! Τέτοιες «συμφέρουσες πρακτικές» για τα αφεντικά διαδίδονται συχνά με την ταχύτητα του φωτός!

Όπως διαδόθηκαν, παρά τις όποιες τεχνικές και οργανωτικές καθυστερήσεις, τα πρώτα οφέλη των αφεντικών απ’ την δουλειά- στο-σπίτι…

«Βιομετρία»

Κυριακή 3 Γενάρη. Όταν κάποιος / κάποια “κλειδώνει και ξεκλειδώνει” το κινητό του με το δάκτυλό του νοιώθει ασφάλεια… έτσι δεν είναι; Ότι αν το χάσει ή το κλέψουν δεν θα μπορούν να το ανοίξουν… Το ίδιο αν η ίδια δουλειά γίνεται με «αναγνώριση προσώπου» – μέσω κάμερας. Ή «αναγνώριση φωνής»… Είναι πιο εύκολο, πιο γρήγορο και πιο παιχνιδιάρικο – σε σχέση, ας πούμε, με το να πρέπει να πληκτρολογήσει κανείς έναν κωδικό… Ταμάμ.

Όλοι αυτοί οι χαρούμενοι πελάτες ξέρουν τι είναι η βιομετρία; Και που σημαδεύει;

Τυπικά «βιομετρία» είναι οποιαδήποτε μέτρηση και οποιοσδήποτε υπολογισμός αφορά το ανθρώπινο σώμα. Κάποτε οι αστυνομικές ταυτότητες σημείωναν το ύψος, το χρώμα των ματιών και των μαλλιών: αυτά ήταν βιομετρικά δεδομένα. Αλλά ήταν μια πρωτόλεια συσσώρευση τέτοιων δεδομένων. Σε ψηφιακές συνθήκες τα βιομετρικά δεδομένα όχι μόνο «απέκτησαν» (!) την δυνατότητα να αποθηκεύονται, να κατατάσσονται, να γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας, ομαδοποιήσεων, συγκρίσεων, διαλογής σε χρόνο dt, όχι μόνο να είναι εύκολα ανακλήσιμα (άρα και αξιοποιήσιμα), αλλά επίσης άρχισαν να πολλαπλασιάζονται. Πράγμα αναμενόμενο: αν βρεις τρόπο να αξιοποιήσεις τους κόκκους της άμμου θα σηκώσεις όλη την παραλία… Θα ρίξεις φουρνέλα και θα φτιάξεις άλλη μια.

Η πρώτη και καθόλου παιχνιδιάρικη σκοπιμότητα της διεύρυνσης και της ψηφιακής αποθήκευσης / επεξεργασίας των βιομετρικών δεδομένων είναι όχι απλά η «ταυτοποίηση» αλλά, επίσης, η remote επιτήρηση καθενός που μπορεί να ταυτοποιηθεί ψηφιακά. Η χρήση λογισμικού «αναγνώρισης προσώπου» τόσο απ’ το κινέζικο όσο και απ’ το ρωσικό καθεστώς (αυτά το είπαν ανοικτά, άλλα είναι αναμενόμενο ότι έκαναν το ίδιο χωρίς να το φωνάξουν…) σε χιλιάδες (κρατικές κατ’ αρχήν) κάμερες παρακολούθησης σε δημόσιους χώρους, με επιχείρημα … τον covid (τι άλλο; ένας ιός τεράστιο πλυντήριο!) τους τελευταίους μήνες δεν ανήκει στο παιχνιδιάρικο ξεκλείδωμα μιας συσκευής που θεωρείται «προσωπική» (ενώ δεν είναι). Εξυπακούεται: η ιδιοκτησία των βιομετρικών data δεν ανήκει στον καθένα αλλά σ’ εκείνον που τα συγκεντρώνει και τα επεξεργάζεται. (Ο gdpr προσπάθησε να το εμποδίσει αυτό – κι έτσι βρίσκεται εκεί που τον έριξε η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία…)

Υπάρχει και μια δεύτερη σκοπιμότητα, λιγότερο κατανοητή: η υιοθέτηση μιας συγκεκριμένης αντίληψης απ’ την μεριά των υποτελών, που αφορά τους εαυτούς τους σαν «συλλογή δεδομένων», των οποίων η διάχυση «εξανθρωπίζει»… Data macht frei λέει η πύλη των κάτεργων της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, σε πάμπολλες γλώσσες, παντού στο πλανήτη – αλλά είναι αόρατη.

Πρόκειται για την ψηφιακή εκδοχή της αυτο-επιτήρησης, σύμφωνα με την οποία το profiling που δημιουργείται απ’ την ενιαία επεξεργασία των βιομετρικών και του συνόλου των κοινωνικών data του καθενός επιδέχεται έπαινο ή ψόγο· επιβράβευση ή τιμωρία. Αν η αλγοριθμική μηχανή σου «ανοίγει τις πόρτες» (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) είναι επειδή σε «αναγνωρίζει» σαν τον σωστό άνθρωπο. Όπου το «σωστός» αφορά την συμπεριφορά σου σύμφωνα με τις νόρμες.

Πέρα απ’ τα εξωτερικά χαρακτηριστικά (πρόσωπο, ίριδα ματιών, δακτυλικό αποτύπωμα, φωνή…) τα βιομετρικά δεδομένα (δηλαδή η υπεξαίρεσή τους) είναι υπό μαζική αναβάθμιση. Με τα δεδομένα υγείας. Το «ψηφιακό πιστοποιητικό εμβολιασμού» που ακόμα και το ρημαδοελλαδιστάν υπόσχεται σ’ όσους υποκύψουν στον εκβιασμό της τρομοεκστρατείας και πλατφορμιαστούν, είναι το πρώτο βήμα. Και, φυσικά, δεν πρόκειται για «θεωρία συνωμοσίας» όπως γουστάρουν να πιστεύουν οι συμβιβασμένοι. Τόσο σαν έξοδο όσο και σαν διαδικασία, το ψηφιακό φακέλωμα όσων πλατφορμιαστούν τώρα θα ήταν δυσαναλόγα μεγάλο – αν επρόκειτο μόνο για την αντιμετώπιση του τσαχπίνη. Ακόμα κι αν για κάποιο διάστημα το συγκεκριμένο «βιομετρικό / βιολογικό δεδομένο» ανοίγει πόρτες (αεροπλάνων, εμπορικών κέντρων, γηπέδων ή συναυλιών – ακόμα και δουλειών…). Σε δύο ή τρία χρόνια, όταν ο τσαχπίνης θα έχει αποκατασταθεί σαν ένα ακόμα «συνάχι», το ανάλογο πιστοποιητικό πλατφορμιασμού εναντίον του θα είναι άχρηστο!

Η ψηφιακή διαχείριση των προσωπικών δεδομένων υγείας τόσο σαν υποδομή και σαν ιδεολογία, όσο και σαν συσσώρευση / επεξεργασία / χρήση / αξιοποίηση είναι μια επένδυση διαρκείας. Αυτή η διαχειριση δεν έχει αξία σαν στιγμή – και ο τωρινός πλατφορμιασμός είναι «στιγμή». Έχει αξία σαν διάρκεια. Η διάρκεια είναι που διαμορφώνει την συσσώρευση (των data). Συνεπώς, απ’ την στιγμή που γίνονται τα εγκαίνια αυτής της ψηφιακής συσσώρευσης (με αντάλλαγμα / τυράκι μερικές ανοικτές πόρτες) ένα μόνο μπορεί να ακολουθήσει: το ες αεί.

Για πάντα.

Φαρμακευτικά παραλειπόμενα;

Τετάρτη 9 Δεκέμβρη. Η αναφορά, πριν 3 ημέρες, του καθηγητή φαρμακολογίας στην ιατρική Θεσσαλονίκης (και αντιπροέδρου; της ελληνικής εταιρείας «τεκμηριωμένης ιατρικής» / evidence based medicine) Δ. Κούβελα στην ύπαρξη φαρμάκου για την διαχείριση των ήπιων ή μέτριας σοβαρότητας περιστατικών μόλυνσης απ’ τον covid φαίνεται να έχει προκαλέσει έναν κάποιο μηντιακό «σάλο». Ακόμα και ιδιαίτερα φανατικοί caradinieri «ανακαλύπτουν» τώρα ότι η προώθηση των σανεμβολίων είναι … ύποπτη, αν και αποτυγχάνουν να εντοπίσουν με ακρίβεια όλο το εύρος των όποιων (καθυστερημένων) υποψιών τους. Το δίπολο «φάρμακο» – «σανεμβόλιο» είναι ωστόσο πραγματικό· σίγουρα για την εργατική κριτική. Ωστόσο έχει αρκετά περισσότερο βάθος από ένα επικοινωνιακό (ή και οικονομικό) σκάνδαλο· και σ’ αυτό το βάθος οι caradinieri έχουν τις δικές τους τεράστιες ευθύνες. Πώς έχουν, λοιπόν, τα πράγματα;

Κατ’ αρχήν, και αφήνοντας στην άκρη το ζήτημα της σοβαρότητας ή όχι της απειλής του τσαχπίνη, η εν δυνάμει θεραπευτική δυνατότητα της χρήσης (μονοκλωνικών) αντισωμάτων σε άτομα με συμπτώματα που αποδίδονται στον covid (πριν την φάση της οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας) έγινε γνωστή αρκετά νωρίς στην διάρκεια της υγεινιστικής τρομοεκστρατείας. Η πρώτη απ’ τις επάνω φωτογραφίες είναι ελληνική είδηση με ημερομηνία 15 Μάρτη. Ένα μήνα μετά, στις 14 Απρίλη (φωτογραφία στη μέση) μπορούσε να διαβάσει κανείς για την έναρξη κλινικής μελέτης χρήσης αυτής της θεραπείας σε 7 ελληνικά νοσοκομεία. Απ’ όσο μπορεί να γνωρίζει η ασταμάτητη μηχανή τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά. Ειπώθηκε, μάλιστα, ότι κάθε 1 δότης αντισωμάτων (κατά του covid) μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες 3 ασθενών…. Αλλά το ζήτημα «έκλεισε» μάλλον βιαστικά, με το επιχείρημα ότι δεν αρκούν όσοι έχουν αναπτύξει αντισώματα για να καλύψουν τις συνολικές ανάγκες· πράγμα που, ακόμα και χωρίς την εμφάνιση των φαρμακοβιομηχανιών «τεχνητής» παραγωγής των κατάλληλων αντισωμάτων, θα έπρεπε να θεωρηθεί απλά ένα βιαστικό ψέμα.

Η καναδική βιοτεχνολογική εταιρεία AbCellera Biologics απομόνωσε το ανθρώπινο αντίσωμα κατά του covid απ’ το αίμα των πρώτων αμερικάνων που νοσηλεύτηκαν και έγιναν καλά, κάπου ανάμεσα στα μέσα και στα τέλη Γενάρη του 2020. Και προχώρησε στην τεχνική κατασκευή του (βιοτεχνολογικά ανασυνδυασμένου ανθρώπινου αντισώματος IgG1) με το εμπορικό όνομα bamlanivimab κάποια στιγμή μέσα στον Φλεβάρη του 2020, πατεντάροντάς το φυσικά… (Για τις επιχειρηματικές «πνευματικές ιδιοκτησίες» πάνω σε ανθρώπινο βιολογικό υλικό περισσότερα κάποια στιγμή στο μέλλον…)

Το bamlanivimab λειτουργεί όπως τα αντισώματα (αν και δεν γνωρίζουμε ακόμα με τις κρίσιμες λεπτομέρειες): εμποδίζει την επαφή του ιού με τα κύτταρα διαλύοντας τις «επιθετικές» πρωτεΐνες του. Η συγκεκριμένη καναδική βιοτεχνολογική εταιρεία (: σημειώστε το!) “δούλεψε” για το θέμα αξιοποιώντας μια χρηματοδότηση 30 εκατομυρίων δολαρίων που είχε πάρει στις αρχές του 2018 απ’ τον στρατιωτικό ερευνητικό βραχίονα των ηπα, την διαβόητη DARPA, και το βιο-ιατρικό τμήμα της, το εξίσου διαβόητο B.T.O., για να κάνει ακριβώς τέτοιου είδους έρευνες: να φτιάξει μια “πλατφόρμα” για την γρήγορη δημιουργία θεραπευτικών αντισωμάτων μέσα (το αργότερο) σε 60 ημέρες απ’ την εμφάνιση ενός νέου μεταδοτικού και φονικού ιού.

Η γνωστή αμερικανική φαρμακοβιομηχανία Eli Lilly, που συνεργάζεται (όπως και άλλες) με την AbCellera, ανέλαβε απ’ τον περασμένο Μάρτη αφενός την διενέργεια κλινικών δοκιμών του bamlanivimab σε αμερικανικά νοσοκομεία, αφετέρου την οργάνωση της βιομηχανικής παραγωγής του. Στις αρχές Μάη (πάντα του 2020) ξεκίνησε την πρώτη κλινική δοκιμή. Λίγο αργότερα (οπωσδήποτε μέσα στο καλοκαίρι) δύο ακόμα big pharma, η Astrazeneca και η Roche σε συνεργασία (η δεύτερη) με την βιοτεχνολογική Regeneron ξεκίνησαν παρόμοιες κλινικές μελέτες.

Τίποτα απ’ όλα αυτά (κατ’ αρχήν σε επίπεδο ανακοινώσεων) δεν ήταν κρυφό. Οι εμπλεκόμενοι (βιοτεχνολογικές και φαρμακευτικές) είναι ο ορισμός του mainstream στη βιομηχανία της υγείας! Οποιοσδήποτε πολιτικός οργανισμός (ή και απλά άτομο) που θα ήθελε να είναι σοβαρός στην γνώμη του για όλο το colpo grosso περί τον τσαχπίνη θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να έχει υπόψη του τα βασικά· πολύ περισσότερο που δεν χρειάζονταν ιδιαίτερες τεχνικές γνώσεις.

Θα έπρεπε…

Εμπορικά παραλειπόμενα;

Τετάρτη 9 Δεκέμβρη. Θα υπέθετε κανείς ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση έκτακτης υγιειονομικής ανάγκης, και πολύ περισσότερο στην περίπτωση του covid όπου ένα ποσοστό «φορέων» του ιού σχεδόν 95% είτε δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα (επειδή διαθέτουν προϋπάρχον ανοσοποιητικό δυναμικό) είτε εμφανίζουν ήπια ή μέτριας σοβαρότητας συμπτώματα (επειδή το ανοσοποιητικό τους αντιδρά αποτελεσματικά) το βάρος του δημόσιου συμφέροντος και, άρα, ο προσανατολισμός των καλώς εννοούμενων ερευνών θα έπρεπε να είναι η μείωση των περιπτώσεων που καταλήγουν στα νοσοκομεία: να δημιουργηθεί ένας αποτελεσματικός θεραπευτικός (και όχι κατασταλτικός!) φραγμός… Θα υπέθετε επίσης κανείς ότι για να μην πανικοβάλεται ο πληθυσμός (χειροτερεύοντας έτσι κι αλλιώς την υγεία του…) η αναζήτηση (και η εύρεση) θεραπείας / θεραπειών θα ήταν πρώτη προτεραιότητα. Όχι μόνο στις έρευνες αλλά και στον «δημόσιο λόγο»: αφού αν υπάρχουν προοπτικές και τελικά δυνατότητες αποτελεσματικής θεραπείας τότε ο καθένας μπορεί να ηρεμήσει… Η κοινωνική προσμονή θα έπρεπε να αφορά την θεραπεία· τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.

Ξέρουμε ότι έγινε το ανάποδο. Αντί για την προβολή των ερευνών (και των προοπτικών) θεραπείας έγινε υπερ-υπερ-προβολή των ερευνών (και των προοπτικών) αντικατάστασης της φυσικής ανοσίας του πληθυσμού με τεχνητά μέσα. Δηλαδή τα σανεμβόλια. Ξέρουμε, επίσης, ποιοί ήταν εκείνοι που προώθησαν (και συνεχίζουν να προωθούν) την τρομοεκστρατεία έτσι ώστε να σχηματιστεί στους υποτελείς η πεποίθηση ότι ΔΕΝ υπάρχει άλλη «σωτηρία» (είτε σαν φυσική ανοσία είτε σαν θεραπεία) εκτός από τους μαζικούς σανεμβολιασμούς, και τα paraphernalia τους: τις «ψηφιακές ταυτότητες υγείας», τις καθολικές απαγορεύσεις, την διαρκή ροή προσωπικών δεδομένων / data, την αλγοριθμική φυλάκιση, κ.α.

Όμως αυτό το «ανάποδο» ΔΕΝ έγινε … προχτές! Έγινε απ’ την αρχή!! Ενώ, δηλαδή, πρώτης γραμμής big pharma ή/και βιο-πληροφορικο-τεχνολογικές εταιρείες (ακόμα και με την χρηματοδότηση της DARPA!) είχαν αναλάβει, σ’ ένα είδος «καταμερισμού ερευνών», την αναζήτηση θεραπευτικών μεθόδων (υψηλής βιο-τεχνολογίας) σχετικά αθόρυβα, άλλες επίσης πρώτης γραμμής big pharma, σε συμμαχία με big tech και τα λοιπά (αυτό που λέμε βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα…), έκαναν εκτός από τις έρευνες τους και τρομακτικές δημόσιες σχέσεις / τρομοκρατική προπαγάνδα!

Αξίζει να θυμίσουμε ότι στο πεδίο της θεραπείας δεν υπήρξαν / υπάρχουν μόνο τα μονοκλωνικά αντισώματα των AbCellera και Regeneron. Υπάρχουν και οι κινέζικες προτάσεις, που έγιναν διεθνώς γνωστές απ’ την αρχή, μόνο για να απορριφθούν ακαριαία και χωρίς πολλά πολλά απ’ τους δημαγωγούς της δυτικής «βιομηχανίας της υγείας». Απ’ το «κινέζικο παράδειγμα» τα δυτικά καθεστώτα ένα μόνο ήθελαν να μιμηθούν, κι ένα μόνο εισήγαγαν: την καταστολή και τον γενικευμένο έλεγχο…

Με δυο λόγια όλους αυτούς τους μήνες στον δυτικό κόσμο (και αλλού, για λόγους που εύκολα μπορούν να κατανοηθούν) οι θεραπευτικές δυνατότητες που θα έφερναν ανακούφιση των συστημάτων υγείας και, επιπλέον, ηρεμία στους πληθυσμούς, μπήκαν στην άκρη· σίγουρα σαν διαμόρφωση «παραστάσεων κινδύνου». Αντίθετα οξύνθηκε στο έπακρο η «αναμονή» των σωτήριων σανεμβολίων, ακόμα κι αν ήταν εξ αρχής παρανοϊκά ανθυγιεινή!

Κανείς δεν το πρόσεξε ότι η θεραπεία, σαν το ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στην «μόλυνση» και στο νοσοκομείο / προθάλαμο της εντατικής / προθάλαμο του νεκροταφείου, εξαφανίστηκε απ’ τον δημόσιο λόγο; Κανείς δεν το πρόσεξε ότι ανάμεσα στα ρουθούνια / στόμα και στα πνευμόνια, όλο το «ενδιάμεσο σώμα», εξαφανίστηκε απ’ τις (ανα)παραστάσεις της «δηλητηρίασης» απ’ τον τσαχπίνη, γινόμενο απλά ένας «σωλήνας μετάβασης», κάτι σαν καλώδιο; Κανείς δεν το πρόσεξε ότι η τρομοεκστρατεία ήταν (και παραμένει) μια διαδικασία συνεχόμενων ακρωτηριασμών τόσο σε σχέση με τους «θεσμούς», την κρατική οργάνωση, τον «δημόσιο λόγο», τις ιδεολογίες, όσο και σε σχέση με την σκέψη και τα σώματα;

Ελάχιστοι το πρόσεξαν· και βρέθηκαν κατηγορούμενοι με ελεεινά κατηγορητήρια…

Πολιτικά παραλειπόμενα;

Τετάρτη 9 Δεκέμβρη. Εκείνο που λέμε είναι ότι η θεραπεία όσων έχουν ανάγκη τέτοιας φροντίδας και η πειρατεία του ανοσοποιητικού των πάντων είναι εντελώς διαφορετικές βιοπολιτικές! Και οι δύο καπιταλιστικές, χωρίς αμφιβολία. Ωστόσο το τι είναι η δεύτερη (και ποια είναι τα ζητούμενα των αφεντικών της) φωτίζεται σε ικανό βαθμό απ’ το τι είναι η πρώτη.

Η πρώτη (βιοπολιτική) εστιάζει στους πάσχοντες. Μπορεί να επιστρατεύσει τα ίδια επίπεδα καπιταλιστικής ανάπτυξης, παρόμοια εργαλεία βιοτεχνολογιών, νέων υλικών, κλπ (άρα είναι αντικείμενο της εργατικής, αντικαπιταλιστικής / αντικρατικής) κριτικής· αλλά είναι εκλεκτική. Η δεύτερη (βιοπολιτική) εστιάζει στους πάντες. Είναι γενικευτική, καθολική. Και επειδή εστιάζει στους πάντες επιδιώκει (και ως ένα βαθμό καταφέρνει) να αναδιαρθρώσει τις σχέσεις των πάντων με τους πάντες· άρα το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων.

Ένα μόνο παράδειγμα, απ’ την φαρέτρα της ασταμάτητης μηχανής. Η ιδέα της «αλυσιδωτής μολυσματικότητας», που καταλήγει στον θάνατο / φόνο κάποιου ηλικιωμένου από μακρινούς (αλλά απρόσεκτους…) νεαρούς και νεαρές που εξακολουθούν να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται (αναφερόμαστε στην εντατική τρομο-προπαγάνδα της περασμένης άνοιξης) έναν μόνο στόχο έχει: την μετατροπή της εννόησης του ΣΥΝΟΛΟΥ των κοινωνικών σχέσεων σε «μολυσματικές», άρα «επικίνδυνες», κλπ. Αυτή η ιδέα (που πρωτοσερβιρίστηκε με το aids για να ανατραπεί απ’ το τότε κίνημα…) δεν ταιριάζει με την βιοπολιτική της (εστιασμένης) θεραπείας αλλά υλοποιεί κάτι «κανούργιο»: την κατασκευή μιας γενικευμένης και αδιαφοροποίητης νοσηρότητας του συνόλου του πληθυσμού. Κι αυτή η τελευταία είναι πειρατεία του ατομικού / συλλογικού ανοσοποιητικού, ιδεολογική πριν γίνει (και για να μπορεί να γίνει) φαρμακευτική / βιοτεχνολογική!

Τι σημαίνει εν προκειμένω πειρατεία; Επιγραμματικά: την θεμελείωση της πεποίθησης ότι ακόμα και η ανοσία ΔΕΝ είναι σχεσιακή, σχέση δηλαδή μεταξύ ζωντανών όντων, αλλά interface μεταξύ δύο συστημάτων: ενός «οργανικού» και ενός «μηχανικού»… Το πρώτο υπάρχει «ανέπαφα», το δεύτερο υποκαθιστά / μεσολαβεί κάθε «σύναψη»… (Αυτό κρατείστε το για το όχι μακρινό μέλλον).

Υπήρξαν αρκετοί που διαισθητικά πρόσεξαν, την περασμένη άνοιξη, το πρωτοφανές (σίγουρα στην ιστορία των τελευταίων 200 χρόνων) του να μπαίνουν σε κατ’ οίκον περιορισμό εκατομμύρια υγιών υποτελών. Ιστορικά οι «καραντίνες» αφορούσαν ορισμένες κατηγορίες ασθενών· σε καμμία περίπτωση τους πάντες. Όσοι υπέδειξαν αυτήν την κατάχρηση εξουσίας με ιατρική ψευδο-νομιμοποίηση δεν βρήκαν παρ’ όλα αυτά την εξήγηση γι’ αυτό το πρωτοφανές· γιατί η εξήγηση δεν είναι «ιατρική» αλλά πολιτική! Αν κάποιοι μετατρέπουν (και επιβάλλουν) την εννόηση των κοινωνικών σχέσεων στο σύνολό τους σα «νοσογόνων», αυτό συμβαίνει επειδή δεν ενδιαφέρονται για την θεραπεία των ασθενών· αλλά για την αναδιάρθρωση των σωμάτων, των αισθημάτων, της ηθικής και των σκέψεων των πάντων! Δεν είναι «γιατροί» με την παλιά έννοια· είναι «μηχανικοί συμπεριφορών» που χρησιμοποιούν, στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, ψευτο-ιατρικά επιχειρήματα· χτες χρησιμοποίησαν «αντιτρομοκρατικά», και αύριο κάποια άλλα. Να γιατί «ο πιο δυνατός γιατρός στον κόσμο», ο κυρ Βασίλης, είναι ένας ιδιοκτήτης εταιρείας πληροφορικής! Και να γιατί εταιρείες σαν την google ή την apple εμφανίστηκαν σαν οι «μεσάζοντες» του ελέγχου της κοινωνικής νοσηρότητας!

Όταν η καπιταλιστική πραγματικότητα έδειχνε την μετάβαση, την Αλλαγή (καπιταλιστικού) Παραδείγματος, οι caradinieri κοιτούσαν φέρετρα στο Bergamo, μετά στη Ν. Υόρκη, μετά τάφους στη βραζιλία· και μηρύκαζαν τα σκουπίδια του υγιεινιστικού τρομοΘεάματος, αφού πρώτα τα είχαν εσωτερικεύσει.

Εκ των υστέρων κάποιοι απ’ αυτούς μπορεί να αναρωτιούνται αν «παίζει κάτι περίεργο;». Ναι, αλλά δεν είναι περίεργο. Επιπλέον το έργο προετοιμαζόταν επί χρόνια, και παίζεται εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Κι αυτοί ήταν κομπάρσοι του…

Η ιστορία του ταχυδρόμου (4)

Κυριακή 6 Δεκέμβρη. Επανερχόμαστε: η mRNA τεχνολογία είναι τεχνολογία γενετικής χειραγώγησης των κυττάρων μέσω των ριβοσωμάτων τους, και ΔΕΝ είναι εμβόλιο! Απλά η έφοδος γίνεται με σύριγγα… Οι «ειδικοί» μεταξύ τους την ονομάζουν πλατφόρμα· κι αυτός ο όρος, μέσα στην ασάφειά του, είναι πιο κοντινός στην πραγματικότητα. Εμβόλιο είναι η συγκεκριμένη μορφή / χρήση της. Αλλά η πρώτη αξιοποίηση της mRNA τεχνολογίας ήταν η εργαστηριακή κατασκευή βλαστοκυττάρων (από «ενήλικα» κύτταρα), απ’ τον ιδρυτή της moderna καναδό γενετιστή Derek Rossi, το 2009, (περισσότερα για δαύτον και την εταιρεία του στο πιο κείμενο απ’ το cyborg: από τις μεταλλάξεις στον «αναπρογραμματισμό»: η προέλαση της γενετικής μηχανικής). Και δεν ξέρουμε ποιές θα είναι οι μελλοντικές άλλες χρήσεις της. (Υπάρχουν διάφοροι δρόμοι που έχουν ανοίξει…)

Χρειάζονται δυο κουβέντες παραπάνω γι’ αυτήν την εκδοχή γενετικής μηχανικής, για να ξεκαθαριστούν ακόμα περισσότερα (για όσους θέλουν να καταλάβουν φυσικά) πρώτον, επειδή όντως πρόκειται για τεχνική (γενετικής) μετάλλαξης των κυττάρων και δεύτερον, επειδή υποδεικνύει σαφέστατα αυτό που υποστηρίξαμε χτες, ότι δηλαδή πρόκειται για την καπιταλιστική αποικιοποίηση / απαλλοτρίωση του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος στο σύνολό του!

Υπάρχει στη μοριακή βιολογία ένα βασικό θεώρημα, καταγόμενο απ’ τα μέσα του 20ου αιώνα, που έχει το βαρύ όνομα «κεντρικό δόγμα», και ακολουθείται σταθερά – σίγουρα προπαγανδιστικά. Πρόκειται για ένα δόγμα χημικο-πληροφορικού χαρακτήρα (ένα θεώρημα, δηλαδή, που ταιριάζει με τις πιο εμπορικές εκδοχές του Βιο-πληροφορικού καπιταλιστικού Παραδείγματος) που υποστηρίζει ότι υπάρχει μια μονόδρομη «ροή πληροφοριών» απ’ το DNA ενός κυττάρου στο RNA του και απ’ αυτό στις πρωτεΐνες. Σύμφωνα μ’ αυτό το θεώρημα αν «απαλλοτριωθεί» το RNA του κυττάρου (κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει ο mRNA γενετικός «αναπρογραμματισμός»…) δεν επηρεάζεται το DNA – άρα δεν μπορούμε να μιλάμε για “μετάλλαξη”…

Όπως κάθε θεώρημα που αφορά τη ζωή (και ειδικά τις “επιστήμες” της!!!) έτσι και το συγκεκριμένο είναι αυθαίρετο! Οι γενετιστές έχουν ήδη παρατηρήσει την ανάποδη “ροή πληροφοριών”, απ’ το RNA ενός κυττάρου στο DNA του, και μάλιστα σε περίπτωση ιικής μόλυνσης (από τον HIV). Υπάρχουν και μερικές ακόμα περιπτώσεις. Τις θεωρούν «εξαιρέσεις», αλλά αυτό είναι απλά το μέτρο της άγνοιάς τους! Είναι πολύ πιο «φυσικό» (με την έννοια της «φύσης») να υπάρχει μια διαρκής αλληλεπίδραση των στοιχείων των κυττάρων μεταξύ τους (όπως και των οργάνων του σώματος, ή των ατόμων / ανθρώπων) παρά η μονόδρομη «ροή πληροφοριών» που υπέθεσαν στα μέσα του 20ου αιώνα, έχοντας σαν (άρρητο) πρότυπο … τα τότε media! Σ’ αυτήν την διαρκή αλληλεπίδραση οι πρωτεΐνες που φυσιολογικά παράγονται απ’ τα RNA των κυττάρων δεν θα πρέπει να απέχουν· δεδομένου του όποιου ρόλου τους. Πράγμα που σημαίνει πως η ιδέα ότι αν εχθρικό (συνθετικό) mRNA εισβάλλει στο κύτταρο τότε «απλά» το κύτταρο θα το αντιγράψει και θα αρχίσει να πολλαπλασιάζει την πρωτεϊνική εκροή του (ώστε μ’ αυτόν τον προβοκατόρικο τρόπο να κινητοποιήσει το ανοσοποιητικό σύστημα), αυτή η ιδέα είναι επιεικώς ηλίθια, ταιριαστή μόνο με το πως αναπαράγονται τα «κακόβουλα λογισμικά» αν μολύνουν έναν υπολογιστή! Βλέπετε: οι γενετιστές δεν είναι ούτε έξω απ’ την Ιστορία ούτε έξω απ’ τις κάθε φορά κυρίαρχες παραστάσεις και αναπαραστάσεις περί μηχανών (με την ευρεία έννοια)…Αφού η κυβερνητική είναι το κυρίαρχο μοντέλο, “κυβερνητικές” είναι και οι βεβαιότητές τους.

Τόσο το χειρότερο λοιπόν για τις «αλήθειες» τους – και για εμάς!!!