Σάββατο 23 Ιούνη. Ο καθένας με στοιχειώδη γνώση του τι συμβαίνει στην ανατολική Μεσόγειο / μέση Ανατολή (και τι ορέξεις έχουν οι ιμπεριαλισμοί των «φίλων») μπορεί να υποθέσει τι κουβεντιάστηκε. Υπάρχει, όμως, ένα επιπλέον κεφάλαιο που προστέθηκε στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία χτες:
Ο κ. Αγγελίδης αναφέρθηκε και στο συνέδριο Αμυντικής Βιομηχανίας Κύπρου- Ελλάδας- Ισραήλ, που πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία και είπε πως σ’ αυτό συμμετέχουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις των τριών χωρών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας και ακαδημαϊκά ιδρύματα.
«Αναμφίβολα η πρωτοβουλία αυτή, που υλοποιείται για πρώτη φορά σε τριμερές επίπεδο, θα συνδράμει στην ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των συμμετεχόντων εταιρειών και ιδρυμάτων των χωρών μας στην ανάπτυξη των αμυντικών δυνατοτήτων μέσω της έρευνας και της τεχνολογίας», τόνισε.
…
Ο κ. Λίμπερμαν αναφέρθηκε στη ανεπίσημη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε χθες, στη πρωινή έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου Αμυντικής Βιομηχανίας και του Εργαστηρίου Κυβερνο-ασφάλειας και στην συνάντηση που ακολούθησε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Αναφερόμενος στην τριμερή συνάντηση ο κ. Λίμπερμαν είπε πως «έχουμε πολύ καλές σχέσεις που βασίζονται στις κοινές αξίες και αρχές. Ως τρία δημοκρατικά κράτη σ’ αυτή τη περιοχή της Μεσογείου αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα, προκλήσεις και απειλές και είναι καλύτερα να αντιμετωπίσουμε μαζί αυτές τις απειλές».
Σημείωσε πως αντιμετωπίζουμε «ένα ωκεανό βίας», αντιμετωπίζουμε προβλήματα όπως η παράνομη μετανάστευση, η τρομοκρατία και τα ναρκωτικά και γι’ αυτό χρειάζεται να αναπτύξουμε μια πολύ στενή και βαθιά συνεργασία».
…
Η σημερινή μας δεύτερη συνάντηση, συνέχισε ο κ. Καμμένος «παρήγαγε απτά αποτελέσματα στην κατεύθυνση της συστηματικής πλέον επαύξησης και εμβάθυνσης της αμυντικής μας συνεργασίας, η οποία αξιοποιεί και τις συναντήσεις της ήδη συσταθείσας και λειτουργούσας μόνιμης Επιτροπής Υψηλού Επιπέδου των Υπουργείων μας».
Επιπλέον, είπε, «ξεκινήσαμε την εμβάθυνση και της αμυντικο-τεχνικής συνεργασίας Κύπρου – Ελλάδας – Ισραήλ με την πραγματοποίηση του 1ου Συνέδριου Αμυντικών Βιομηχανιών, η οποία θέτει τις βάσεις για συνέργεια σε αντίστοιχους τομείς με τρόπο ώστε να προάγει τις κοινές επιχειρησιακές απαιτήσεις μας και να αξιοποιεί και συνδυάζει τις δυνατότητες των αμυντικών μας βιομηχανιών».
Συνεργασία στην πολεμική βιομηχανία – λοιπόν… Με δεδομένες τις τωρινές δυνατότητες του ελληνικού αντίστοιχου κλάδου, αλλά και την συμμετοχή πανεπιστημιακών σ’ αυτό το deal, μπορούμε να υποθέσουμε ότι το ελλαδιστάν μπορεί να προσφέρει στον ισραηλινό στρατό αναλώσιμα (ας πούμε σφαίρες για να σκοτώνει τους παλαιστίνιους διαδηλωτές), αλλά και συνεργασίες σε μιλιταριστικά ερευνητικά projects. Ο όρος “κυβερνο-ασφάλεια” δεν λέει τίποτα· είναι μια χαρά χαλί για να κρυφτεί κάτω του οτιδήποτε.
Εντάξει; Νοιώθετε καλά;