Κυριακή 13 Μάη. Ο άξονας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ θα μπορούσε να ονομαστεί «μικρός άξονας». Τμήμα του μεγάλου, Ουάσιγκτον – (Λονδίνο) – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Δεδομένου ότι μιλάμε για εξώφθαλμα μιλιταριστική / στρατιωτική συμμαχία μέσα στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο, πρέπει να κρατήσουμε την ψυχραιμία και την λογική μας, για να διαλευκάνουμε τις αιτίες (: τα καπιταλιστικά συμφέροντα) της ελληνικής συμμετοχής σ’ αυτόν τον άξονα.
Το ελληνικό καθεστώς, με κάθε ευκαιρία, διαφημίζει σαν υλικό όφελος / αποτύπωμα της συμμαχίας του με το μιλιταριστικό / απαρτχάιντ καθεστώς του ισραήλ έναν αγωγό φυσικού αερίου (ονόματι east med – ακόμα δεν τον είδε η θεία Λίτσα και Γιάννη τον εβάφτισε…) που θα διοχετεύει, υποτίθεται, το περισσευάμενο φυσικό αέριο των ισραηλινών κοιτασμάτων στην ευρώπη, περνώντας ξώφαλτσα απ’ τον νότο της Κρήτης.
Υποστηρίζουμε (αναλυτικότερα στην εισήγηση της 9ης Μάη) ότι αυτός ο αγωγός δεν πρόκειται να φτιαχτεί ποτέ. Είναι πολύ δύσκολο έργο τεχνικά, είναι ακριβό, έχει σοβαρές επιπλοκές σε σχέση με την τουρκική αοζ (η θεία Λίτσα την θεωρεί περίπου ανύπαρκτη, αλλά είναι μόνη της σ’ αυτή τη βεβαιότητα). Ενώ υπάρχει (και μεθοδεύεται) αρκετά ευκολότερη λύση: το γκάζι απ’ τα ισραηλινά κοιτάσματα (κι αν υπάρξει τέτοιο απ’ τα νοτιοκυπριακά) θα πηγαίνει με αγωγούς στα 2 “υγροποιητήρια” της αιγύπτου, κι από εκεί θα φορτώνεται σε lpg γκαζάδικα.
Αν δεν πρόκειται να φτιαχτεί αυτός ο αγωγός που μας τα έχουν ζαλίσει (ρώτησε κάποιος, σωστά, στη συζήτηση της 9ης Μάη) τότε ποιο είναι το υλικό αντίκρυσμα της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας. Εύλογο ερώτημα. Μόνο που για να απαντηθεί χρειάζεται «άνοιγμα της εστίασης».
(φωτογραφία: Αυτός ο χάρτης αρέσει στην ασταμάτητη μηχανή επειδή έχει χάρη: είναι σαν μονοκοντυλιά, και είναι ακριβέστερος από πολλούς άλλους…. Μπορεί όμως να βρει κανείς χάρτες και σχέδια αυτού του εικονικού αγωγού για όλα τα γούστα. Ακόμα και να ανηφορίζει από Πελοπόννησο μεριά (;;;) μπορεί να βρει κανείς όνειρα. Γιατί όχι; Εδώ παραλίγο να πλήρωνε η Μόσχα προκαταβολή για έναν άλλο σωλήνα που “θα” έφτιαχνε!…)