Σάββατο 3 Μάρτη. Η επέτειος που γιορτάστηκε προχτές στη νότια κορέα ήταν μια ακόμα ευκαιρία για να επιβεβαιωθεί ο πολιτικός στόχος του Moon Jae-in. Η επέτειος ήταν της «1η Μάρτη» (του 1919, όταν στην κορεατική χερσόνησο, υπό ιαπωνική κατοχή τότε, έγιναν μαζικές αντικατοχικές διαδηλώσεις· ενώ λίγες ημέρες αργότερα δημιουργήθηκε και μια «εξόριστη κυβέρνηση της κορέας», με έδρα στην Σαγκάη).
Με αφορμή την προχθεσινή γιορτή ο Moon υποσχέθηκε ότι η επέτειος του 2019, των 100 χρόνων, θα είναι η αφετηρία της διαρκούς ειρήνης και της ανάπτυξης της κορεατικής χερσονήσου. Όλης…
Ο Moon (και το τμήμα των κορεατικών αφεντικών που τον στηρίζει) έχει στόχο ένα είδος «οικονομικής ένωσης» των δύο κορεών, που θα παραμείνουν μεν χωριστά κράτη αλλά με κοινό σχέδιο καπιταλιστικής ανάπτυξης. Γύρω από τρεις ζώνες: μία για την ενέργεια και τις πρώτες ύλες στην περιοχή της ανατολικής θάλασσας· μια δεύτερη για την βιομηχανία και τις μεταφορές στη δυτική θάλασσα· και μία τρίτη για το περιβάλλον και τον τουρισμό στην ανατολική θάλασσα και την τωρινή αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη.
Το ενδιαφέρον είναι ότι θεωρώντας (ο Moon) την 1η Μάρτη του 1919 σαν «γενέθλια» της κορέας πηγαίνει σκόπιμα πολύ νωρίτερα απ’ αυτό που θεωρούν σαν τέτοια ημερομηνία οι δεξιοφασίστες του νότου, και είναι το 1948. Όταν, μετά την προσωρινή ανακωχή στον εμφύλιο με τους κομμουνιστές του βορρά (που ισχύει ακόμα…), υπό την αμερικανική «προστασία», ιδρύθηκε το κράτος της νότιας κορέας.
Αλλά ο Moon δεν θέλει αυτό το διχαστικό «εορτολόγιο». Θέλει μια ιστορική αναφορά ενοποιητική της κορεατικής χερσονήσου, και μπορεί να την βρει γυρνώντας στο 1919 – και στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες κατά των ιαπώνων. Μας γίνεται έτσι πιο σαφές τι εννοούσαν οι βορειοκορεάτες που συμμετείχαν στους χειμερινούς ολυμπιακούς όταν έλεγαν ευχόμαστε την ένωση στην κορεατική χερσόνησο… είμαστε ένα έθνος…
Το άλλο ενδιαφέρον (που προφανώς δεν πολυλέγεται στη δύση, καθότι κοντράρει την αμερικανική ρητορική) είναι ότι το καθεστώς της Πγιονγκγιάνγκ έχει προχωρήσει σε διάφορες «μεταρρυθμίσεις» (κατά κύριο λόγο οικονομικές) σύμφωνα με το κινεζικό μοντέλο. Ενώ, δηλαδή, το κράτος-κόμμα παραμένει η μοναδική και απόλυτη αρχή, οι ιδιωτικές οικονομικές δραστηριότητες επιτρέπονται και, ανάλογα με την περίπτωση, ενισχύονται. Κατ’ αυτόν τον τρόπο όχι μόνο έχουν αρχίσει να δημιουργούνται και στη βόρεια κορέα τυπικότατες καπιταλιστικές σχέσεις δυτικού τύπου, αλλά φαίνεται να αποδίδουν – απ’ την άποψη των ρυθμών ανάπτυξης, κλπ.
Ξεκαθαρίζει έτσι ότι αν ο Moon και το «προοδευτικό» νοτιοκορεατικό κεφάλαιο που εκπροσωπεί αναζητούν έναν αξιόπιστο εταίρο για μόνιμη συνεργασία με την βόρεια κορέα, τον έχουν ήδη βρει. Στον Kim τον «rocket man» και το καθεστώς του…
Όπως επίσης είναι φανερό ότι το κινεζικό μοντέλο «καπιταλιστικού σοσιαλισμού» είναι μεταδοτικό…