Τρίτη 19 Δεκέμβρη. Για λόγους που είναι και λίγο φυσιογνωμικοί ο από κάτω (ο “light”ακροδεξιός πρωθ. της αυστρίας) μας θυμίζει τον πάνω. Τον παπά στην ταινία “it will be blood” (θα χυθεί αίμα). Χριστιανός και δημαγωγός ο παπάς, χριστιανός και δημαγωγός η νέα πολιτική βιτρίνα της Βιέννης. Έτοιμος να αρπάξει τα πάντα για να ανέβει ο παπάς, έτοιμος να αρπάξει τα πάντα για να ανέβει ο Kurz.
Υπάρχουν και διαφορές. Η ουσιαστικότερη ίσως είναι ότι την εποχή που διαδραματίζεται η υπόθεση με τους «πρωτοπόρους πετρελαιάδες» στις ηπα (τέλη 19ου, αρχές 20ου αιώνα) η έννοια του γιάπη δεν υπήρχε… Ίσως για αυτό ο πετρελαιάς (ο απίστευτος σαν ερμηνεία, όπως πάντα άλλωστε, Daniel Day-Lewis) στο τέλος σκοτώνει τον παπά: σα να λέμε το κεφάλαιο, στη φάση της ανάπτυξής του, ξεφορτώνεται την θρησκεία και την εξουσία της, την οποία είχε προσκυνήσει στο ξεκίνημά του: είναι πια ένα περιττό έξοδο…
Στον κλυδωνιζόμενο όλο και εντονότερα καπιταλιστικό κόσμο του 21ου αιώνα οι πετρελαιάδες σαν τέτοιοι ξεπερνιούνται σταδιακά· και οι γιάπηδες επιστρατεύονται για να παίξουν τον ρόλο του «νέου» σε μια σκηνή (αυτή του πολιτικού θεάματος) που μπορεί να συνεχίσει να καθοδηγεί τα κοπάδια των υποτελών μόνο με θρησκευτικούς όρους: ο εθνικισμός είναι ένα απ’ τα παλιά drugs που έχει πέραση τέτοιους καιρούς…
Είναι ίσως η τελευταία παράσταση λειτουργικότητας του γιαπισμού: παπάδες “κοσμικών θρησκειών” μέσα στους περιστρεφόμενους καθρέφτες της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και της “δημιουργικής καταστροφής” – την οποία οι καπιταλιστικές προσταγές έχουν όλο και μεγαλύτερη ανάγκη…