Δευτέρα 3 Μάρτη (00.52) >> Πώς αντιλαμβάνεται αυτήν την κατάσταση η Μόσχα (και το Πεκίνο, και άλλοι σύμμαχοι); Μέσα, φυσικά, απ’ το πρίσμα του ότι α) ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης θα τελειώσει όταν και όπως θα αποφασίσει το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο∙ β) είναι η Ουάσιγκτον και όχι η Μόσχα που επείγεται να «κλείσει» τώρα αυτό το κεφάλαιο∙ γ) τα επίδικα στις σχέσεις ρωσίας / ηπα-νατο είναι πολύ περισσότερα απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης∙ δ) το ψόφιο κουνάβι και η διοίκησή του είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για να διαλυθούν τόσο οι ηπα (ή, έστω, να οξυνθεί σημαντικά η εσωτερική πολιτική / κοινωνική πόλωση εκεί έτσι ώστε η πρώην υπερδύναμη να «παραλύσει» στον ένα ή στον άλλο βαθμό) όσο και το νατο∙ ε) δεν πρέπει να εμπιστευτεί κανείς οποιαδήποτε αμερικανική διοίκηση, αφού είναι αρκετή μια αλλαγή μετά από εκλογές για να έρθουν όλα τούμπα∙ στ) οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες και όσοι αυτές εκπροσωπούν πρέπει να πληρώσουν τώρα πολύ ακριβά «το-χέρι-που-σήκωσαν-κατά-της-Μόσχας» αφού όχι μία, όχι δύο, αλλά πάμπολλες φορές, τόσο πριν την εισβολή στην ουκρανία όσο και μετά προειδοποιήθηκαν ότι σε τελευταία ανάλυση δεν είναι προς το συμφέρον τους να χορεύουν στους ρυθμούς της Ουάσιγκτον.
Υπάρχει μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, χρονικά λίγο πίσω, που κουβαλάει ολόκληρο το περιεχόμενο μιας στιβαρής πολιτικής πρόγνωσης. Είναι η ομιλία του Putin το 2007 – πριν 17 ολόκληρα χρόνια! – στη «συνδιάσκεψη του Μονάχου για την ασφάλεια»… Πολλοί, ακόμα και ρωσόφιλοι, υποστήριξαν μετά το 2022 πως η Μόσχα κινείται «αντανακλαστικά», «χωρίς κατάλληλη προετοιμασία», και πως κινδυνεύει «να πέσει στην παγίδα των δυτικών». Οι αντίπαλοι πάλι κατήγγειλαν και καταγγέλουν πάντα την «ρωσική θηριωδία» (επειδή έτσι τους συμφέρει).
Βάζουμε λοιπόν το video εκείνης της (ιστορικής) ομιλίας, όπου ο μόλις λίγων χρόνων πρόεδρος της ρωσίας, σε ένα κράτος / κεφάλαιο ρημαγμένο ακόμα απ’ τις συνέπειες της «χρυσής δεκαετίας» (για το δυτικό πλιάτσικο) του ’90, ένα «βενζινάδικο με πυρηνικά» όπως άρεσε στους δυτικούς να κοροϊδεύουν, μιλάει «χωρίς περιττές ευγένειες» για το επερχόμενο τέλος του «μονοπολικού (υπό την δυτική ηγεμονία) κόσμου»… Το βάζουμε ολόκληρο (30 λεπτά, με σπικάζ στα αγγλικά) αν και ξέρουμε ότι οι περισσότεροι / ες θα βαρεθούν να αφιερώσουν μισή ώρα για-κάτι-τόσο-παλιό… Όσοι / ες το κάνουν, ελπίζουμε να καταλάβουν τι σημαίνει 4ος παγκόσμιος πόλεμος… Επιπλέον ας προσέξουν τους ειρωνικούς μορφασμούς διάφορων «ηγετικών» πολιτικών βιτρινών του καιρού εκείνου στο ακροατήριο:
Η ανεγκέφαλη αλεπού δήλωσε μεταξύ αστείου και σοβαρού πριν δυο μήνες ότι Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να γίνουν οι ηπα κανονικό κράτος – και αυτό ακριβώς κάνει! Ή, πιο σωστά, «κάνει ό,τι μπορεί»: ενισχύει την ψοφιοκουναβική διοίκηση στο βερμπαλιστικό της σκέλος («επιτέλους συζητάμε…») – και συνεχίζει να προελαύνει. Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, εξασφάλισε άλλη μια ναυτική βάση, αυτή τη φορά στο Σουδάν, στην Ερυθρά Θάλασσα.