Πανό σε τοίχο κτηρίου στην Ιερουσαλήμ – στις 13 Γενάρη
Δευτέρα 20 Γενάρη (00.30) >> Είναι γνωστό πως αυτό το «σχέδιο εκεχειρίας» που έγινε τώρα αποδεκτό είχε παρουσιαστεί (σχεδόν το ίδιο) τον περασμένο Μάη απ’ τον νυσταλέο Jo, που το είχε εμφανίσει (και αυτό το ξεχνούν πολλοί…) ως πρόταση του Τελ Αβίβ (αν και όχι του αρχιχασάπη), ή έστω, σαν δεδομένα αποδεκτό – με το ερώτημα «να δούμε τώρα τι θα κάνει η Hamas». Είχε μάλιστα δημιουργηθεί και ένας κάποιος «θόρυβος» σχετικά, κι είχαν διατυπωθεί υποψίες ότι το σχέδιο (τότε) προερχόταν από «στρατιωτικούς κύκλους» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος και όχι απ’ το (πιο σκληροπυρηνικό) «πολιτικό» τμήμα του, δημιουργώντας την υπόνοια ότι τα υψηλά κλιμάκια των καραβανάδων είχαν καταλάβει ήδη (τον περασμένο Μάη) πως ΔΕΝ πρόκειται να επιτευχθεί κανένας απ’ τους στόχους του «πολιτικού» τμήματος.
Τον Μάη το «πολιτικό» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος περίμενε τι θα κάνει η Παλαιστινιακή αντίσταση: όταν αυτή είπε «ναι», απέρριψε το σχέδιο. Τον Ιούνη ο νυσταλέος Jo είχε το θράσος να κάνει αυτό το «σχέδιο» απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας του οηε σχεδόν ομόφωνη (απείχε η Μόσχα θεωρώντας το γενικόλογο…) – για να το ξεχάσει αμέσως μετά.
Εννοείται πως όχι μόνο η σφαγή συνεχίστηκε κανονικά και ανενόχλητη, αλλά η ίδια Ουάσιγκτον που είχε προωθήσει ως «επείγουσα» μια τέτοια εκεχειρία συνέχισε να εξοπλίζει τους θεοναζί, για να σφάζουν. Πράγμα που σήμαινε ότι εκτός από φτηνές δημόσιες σχέσεις και θεατρινισμούς «αθωώτητας» η Ουάσιγκτον είχε αποφασίσει να κάψει αυτό το σχέδιο, εφόσον το δέχτηκε η Παλαιστινιακή αντίσταση…
Πολλοί αναρωτιούνται τώρα γιατί μετά από 8 μήνες το «πολιτικό» τμήμα των θεοναζί υποχώρησε και αποδέχτηκε εκείνο που απέρριπτε τόσον καιρό. Και τα εύσημα αποδίδονται το ψόφιο κουνάβι, που ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζεται ως «ο μάγος της διπλωματίας».
Γράψαμε έγκαιρα (την περασμένη εβδομάδα, πριν αυτές τις εξελίξεις: ένας αμερικάνος φίλος) ότι …Το ψόφιο κουνάβι θεωρεί τον αρχιχασάπη προσωπικά τελειωμένο… Και ότι … Χωρίς τον αρχιχασάπη το καθεστώς του θα «τοκίσει» την εγκληματικότητά του ευκολότερα∙ και η ψοφιοκουναβική Ουάσιγκτον θα έχει μεγαλύτερα περιθώρια στους ελιγμούς της στη μέση Ανατολή …. Συνεπώς δεν μας κάνει εντύπωση αν το ψόφιο κουνάβι ανέλαβε να δείξει μεγαλύτερη «αυστηρότητα» απέναντι στον αρχιχασάπη, κόντρα σε ότι ο ίδιος ο αρχιχασάπης περίμενε ή νόμιζε.
Όμως αυτή η «αυστηρότητα» δεν έχει καμία σχέση με τον υποτιθέμενο «φιλειρηνισμό» του ψόφιου κουναβιού!!! Έχει σχέση με το γεγονός πως όχι μόνο ο θεοναζί, απαρτχάιντ στρατός «δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει στη Γάζα» όπως δήλωνε ο πρώην υπ.αμ. Gallant στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη…
… αλλά, πολύ χειρότερο, η Παλαιστινιακή αντίσταση είχε ήδη ανασυγκροτηθεί δυναμικά…
… προκαλώντας όλο και μεγαλύτερες απώλειες σ’ αυτόν τον δεν-μπορούμε-να-κάνουμε-τίποτα-άλλο θεοναζί στρατό!! (Και μάλιστα σε «θέσεις» που υποτίθεται πως είχε «καθαρίσει» απ’ την αντίσταση πολλές φορές, όπως η Beit Hanoun!!!)
Όχι μόνο στο «μέτωπο» αλλά και στα «μετόπισθεν» η κατάσταση του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος επιδεινωνόταν επικίνδυνα: οι αυτοκτονίες στρατιωτών αυξάνονταν, κι ακόμα γρηγορότερα αυξάνονταν οι «αρνήσεις επιστροφής στον πόλεμο μετά τη άδεια»:
Κάποιοι ισραηλινοί «ειδικοί» το έλεγαν πια ωμά: έχουμε εξαντληθεί (ως σύστημα). Ουσιαστικά απ’ τους τελευταίους μήνες του 2024 και μετά, στον ορίζοντα αυτού του καθεστώτος δεν διαγραφόταν η αποτυχία ή έστω μια διαχειρίσιμη ήττα στην ερειπωμένη Γάζα αλλά μάλλον η στρατιωτική κατάρρευση της γενοκτονικής εκστρατείας που όλα τα δυτικά αφεντικά του ανέθεσαν!!! Και την στρατιωτική κατάρρευση θα την ακολουθούσε πολύ γρήγορα η εσωτερική κατάρρευση του θεοναζί καθεστώτος.
Η αυστηρότητα του δήθεν «ειρηνοποιού» ψόφιου κουναβιού στο «πολιτικό» τμήμα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος δεν ήταν λοιπόν τίποτα περισσότερο απ’ αυτό: μία ήττα (στο ουκρανικό πεδίο μάχης) δεν την αντέχουμε∙ δεύτερη, στη Γάζα; ούτε που να σας περνάει απ’ το μυαλό!
Ή, ειπωμένο αλλιώς, οι αληθινοί φίλοι του Τελ Αβίβ ανέλαβαν το καθήκον να το σώσουν απ’ τον εαυτό του: από τον γκρεμό που είχε ανοίξει για τους Παλαιστίνιους αλλά βρισκόταν πια το ίδιο στο χείλος του!
Το πιο άγριο φασισταριό στο Τελ Αβίβ, τόσο το «πολιτικό» όσο και το «κοινωνικό» του τμήμα, κρίσιμος σύμμαχος όλων των δυτικών ιμπεριαλισμών, είχε στρογγυλοκαθήσει πάνω στα ψέματά του∙ και στη σιγουριά ότι σκοτώνοντας (τυχαία) τον Yahya Sinwar η αντίσταση θα κατέρρεε… Αλλά «ένας, δύο, τρεις – πολλοί Sinwar»!
Ο 49χρονος Mohammed Ibrahim Hassan Sinwar, ως πρόσφατα επικεφαλής της ταξιαρχίας της Khan Younis και μετά την δολοφονία του αδελφού του Yahya επιχειρησιακός υπεύθυνος του συνόλου της Παλαιστινιακής αντίστασης, έχει το παρατσούκλι «σκιά»: έχει ξεφύγει αυτά τα χρόνια από έξι τουλάχιστον επιχειρήσεις των θεοναζί να τον σκοτώσουν…
Όλη η ρητορική, λοιπόν, ότι (δήθεν) «το ψόφιο κουνάβι κατάφερε μέσα σε λίγες ημέρες, και πριν καν αναλάβει την καρέκλα του επίσημα, να κάνει εκείνο που απέτυχε ή δεν ήθελε να κάνει ο νυσταλέος Jo» ανήκει στο χειραγωγικό αποπροσανατολισμό του «τα αφεντικά λύνουν και δένουν»… Για να κρυφτεί πως είναι η αντοχή και η αποτελεσματικότητα της Παλαιστινιακής αντίστασης που ανάγκασε τους θεοναζί να υποχωρήσουν – όσο και όπως…
Φενταγίν της Hamas μέσα στον κόσμο κάπου στη Γάζα – πέντε μέρες πριν, χωρίς την τελική απόφαση περί “εκεχειρίας”…