Δευτέρα 20 Γενάρη (00.18) >> Υποστηρίξαμε νωρίτερα πως η νίκη της Παλαιστινιακής αντίστασης στη Γάζα είναι συγκεκριμένη, «εστιασμένη». Είναι πολύ σημαντική για τις ίδιες τις οργανώσεις και τον κόσμο που άντεξε και αντέχει∙ είναι πολύ σημαντική για την Ansar Allah (Houthis)∙ είναι πολύ σημαντική για την (καθόλου ηττημένη!) Hezb’ Allah∙ είναι πολύ σημαντική για τις ιρακινές PMU… Ωστόσο η «εισβολή του al Aqsa» στις 7 Οκτώβρη του 2023 ήταν στ’ αλήθεια μια πλημμύρα ως προς τις εξελίξεις που πυροδότησε, πολύ μακρύτερα απ’ τη Γάζα, πολύ μακρύτερα απ’ τους αιχμαλώτους στις θεοναζί φυλακές. Κι έτσι αυτή η νίκη πρέπει να εννοηθεί με ιστορική και γεωγραφική ακρίβεια μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο που δημιούργησε η 7η Οκτώβρη.
Κατ’ αρχήν υπάρχει ανοικτό και αιματηρό το μέτωπο της δυτικής Όχθης. Σε διαφοροποίηση απ’ την λωρίδα της Γάζα στην δυτική Όχθη δεν γίνεται γενοκτονία. Γίνεται το ακόμα πιο εξτρεμιστικό «ξεδίπλωμα» του απαρτχάιντ. Υπάρχει ένοπλη αντίσταση, αλλά αυτή δεν μπορεί ως τώρα να φρενάρει την λαχανιασμένη κατασκευή όλο και περισσότερων αποικιοκρατικών «οικισμών». Η νίκη στη Γάζα ασφαλώς θα δυναμώσει το αγωνιστικό πνεύμα στα μπαντουστάν της δυτικής Όχθης∙ επιπλέον οι περισσότεροι απ’ τους (έμπειρους) καταδικασμένους αιχμαλώτους που θα ανταλλαγούν στην «πρώτη φάση» θα επιστρέψουν εκεί (αφού από εκεί κατάγονται). Αλλά απ’ την άλλη μεριά το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς θα εντατικοποιήσει την κατοχική λύσσα του εκεί, αφού άλλωστε η δυτική Όχθη ήταν πριν την 7η Οκτώβρη ο κύριος, ο βασικός στόχος της εξάπλωσής του.
Ύστερα υπάρχει η τεράστια πληγή που λέγεται «παλαιστινιακή αρχή». Στις 23 του περασμένου Ιούλη 14 οργανώσεις υπέγραψαν στο Πεκίνο, παρουσία του υπ.εξ. Wang Yi, την «δήλωση του Πεκίνου» υπέρ της παλαιστινιακής ενότητας.
Αλλά οι εκπρόσωποι της fatah φαίνεται ότι πήγαν στο Πεκίνο για τουρισμό. Όχι μόνο δεν τιμούν την υπογραφή τους βγάζοντας γλώσσα στον οικοδεσπότη τους αλλά, αντίθετα, (το «κυβερνητικό» τμήμα της σίγουρα) παραμένουν πάντα και δρουν ως τσατσορούφιανοι του Τελ Αβίβ. Με πρώτον τον Abbas. Αυτή η «παλαιστινιακή αρχή» είναι θηλειά στο λαιμό της αντίστασης∙ είναι η διεθνώς αναγνωρισμένη «τελευταία γραμμή άμυνας» των δυτικών ιμπεριαλισμών στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Δεν ξέρουμε τι και πως μπορούν να κάνουν οι οργανώσεις της αντίστασης (που να μην είναι «εμφύλιος»…), αλλά αν δεν ξεφορτωθούν αυτήν την «αρχή» οι τρικλοποδιές, οι προβοκάτσιες και τα εμπόδια στον απελευθερωτικό αγώνα θα είναι χωρίς τέλος.
Το «τίμημα» της τωρινής νίκης είναι η απίστευτη φρίκη και καταστροφή της γενοκτονίας. Δεκάδες χιλιάδες δολοφονημένοι, ακόμα περισσότεροι σακαταμένοι, άγνωστος αριθμός θαμμένων κάτω απ’ τα ερείπια. Οι θεοναζί απέτυχαν / ηττήθηκαν σε όλα όσα είχαν διακηρύξει ως στόχους τους, πέτυχαν όμως εκείνο που δεν φώναξαν αλλά ξέρουν να κάνουν καλά: εφάρμοσαν την γνωστή τακτική τους «κουρεύουμε το χορτάρι» ως το σημείο του ξεχερσώματος των πάντων στην μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του κόσμου. Το «κουρεύουμε το χορτάρι» σήμαινε ότι «βομβαρδίζουμε με κάθε ευκαιρία και καταστρέφουμε, έτσι ώστε οι αντιστασιακές οργανώσεις να ασχολούνται ύστερα με τις συνέπειες της καταστροφής και να έχουμε για κάμποσο καιρό την ησυχία μας». Αυτούς τους 15 μήνες προκάλεσαν τόση και τέτοια καταστροφή ώστε η στοιχειώδης ανοικοδόμηση (την οποία θα εμποδίζουν ανεξέλεγκτα με διάφορους τρόπους) θα πάρει χρόνια. Και, προφανώς, όταν όλη η ζωτικότητα των κρατούμενων στη λωρίδα της Γάζα θα είναι στραμμένη στο να συνεφέρουν ό,τι μπορούν, η αντίσταση δεν θα μπορεί να παίρνει επιθετικές πρωτοβουλίες από στρατιωτική άποψη. Με διπλό και τριπλό φράχτη γύρω απ’ την κατεχόμενη λωρίδα, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς θα μπορεί να είναι «ήσυχο»…
Με αυτά τα δεδομένα απ’ την μεριά του το καθεστώς έχει υποστεί μια ιδιαίτερη πανωλεθρία – πέρα απ’ την στρατιωτική ήττα του. Έχασε όλο το «ιδεολογικό κεφάλαιο» που με πολύ σύστημα και πάρα πολύ χρήμα είχε φτιάξει επί πολλά χρόνια στις δυτικές κοινωνίες: ποιος θα ξανακουνήσει το δάκτυλο περί «αντισημιτισμού» όταν πρόκειται για μια συνεχιζόμενη κατοχή μέσα στο αίμα; Και ποιος θα προσπαθήσει να ξανακρυφτεί πίσω απ’ το ναζιστικό Ολοκαύτωμα όταν αυτό το θεοναζί καθεστώς με χαρά απέδειξε ότι θέλει και μπορεί να κάνει ακόμα χειρότερο;
Το κίνημα BDS προχώρησε εντυπωσιακά διεθνώς αυτούς τους 15 μήνες: ο εξοστρακισμός των θεοναζί από διάφορες πολιτιστικές αλλά και οικονομικές σχέσεις προχώρησε, αν και απέχει ακόμα απ’ το να δημιουργήσει εκείνη την ασφυξία που θα προκαλέσει την κατάρρευση του απαρτχάιντ. Εδώ, σε σχέση με το άμεσο ή απώτερο μέλλον, πολλά θα εξαρτηθούν απ’ την επιμονή της μνήμης: καμία ανακωχή δεν αποκαθιστά την δικαιοσύνη!
Ύστερα έχουν οξυνθεί οι εσωτερικές αντινομίες στο καθεστώτος∙ που κάτω απ’ το βάρος της στρατιωτικής ήττας δεν πρόκειται να λυθούν εύκολα. Οι οικογένειες των στρατιωτών που έχουν αυτοκτονήσει και όλοι όσοι υπηρέτησαν για ένα διάστημα την γενοκτονία στη Γάζα και φρίκαραν ξέρουν πια εκείνα που στην ως τις 7 Οκτώβρη αφασία τους προτιμούσαν βολικά να αγνοούν. Απέναντί τους οι πιο hardcore θεοναζί δεν πρόκειται να σταματήσουν το «θεϊκό σχέδιο για το μεγάλο ισραήλ».
Το ψόφιο κουνάβι, με τον «αέρα του ειρηνοποιού», θα προσπαθήσει να ξαναβάλει σε κίνηση τις εκτροχιασμένες «συμφωνίες του Αβραάμ». Πετροχούντες όπως του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι ή βασίλεια σαν του Αμμάν και της Ραμπάτ μπορεί να συμφωνήσουν – για μπίζνες πρόκειται. Μόνο που τώρα το ποτάμι έχει κυλήσει, είναι αιμάτινο, και δεν γυρίζει πίσω. Όχι για τους χουντικούς εδώ κι εκεί, αλλά για τμήματα των πληθυσμών τους.
Έχουμε υποστηρίξει πως η απελευθέρωση της Παλαιστίνης από αυτό το φασιστικό καθεστώς που είναι η απόφυση των δυτικών ιμπεριαλισμών θα κατακτηθεί με τα όπλα – δεν γίνεται αλλιώς. Η Παλαιστινιακή αντίσταση και οι σύμμαχοί της έκαναν αυτούς τους 15 μήνες πολύ περισσότερα απ’ όσα θα μπορούσαν να φανταστούν ακόμα και οι πιο φιλικοί «τρίτοι». Αλλά επειδή αντιμετωπίζουν ένα κτήνος του οποίου μόνο η ουρά βρίσκεται στη μέση Ανατολή, οι δικοί μας λογαριασμοί, των «δυτικών» υπηκόων, δεν τελειώνουν και δεν πρέπει να τελειώσουν με αυτήν την «εκεχειρία», ακόμα κι αν διαρκέσει για καιρό.
Με το αίμα δεκάδων χιλιάδων ανδρών και γυναικών, ηλικιωμένων, παιδιών και νηπιών, όλος ο γαλαξίας ξέρει καλά πια ότι το «Ποτέ Ξανά» των δυτικών ήταν ένα πρόστυχο ψέμα. Και ότι υπάρχει απεριόριστη ποσότητα βαρβαρότητας στα δυτικά καθεστώτα, μια απεριόριστη βαρβαρότητα διαθέσιμη για μαζικές δολοφονίες και καταστροφές που άλλοτε ανατίθεται σε εργολάβους και άλλοτε διεκπεραιώνεται «αυτοπροσώπως». Αυτή η απεριόριστη βαρβαρότητα περιμένει κι όλους εμάς – μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε!
Τώρα αρχίζει ο επόμενος γύρος, και ίσως πρέπει να αλλάξουμε τη σειρά: πρώτα θα πάρουμε την al Quds – κι ύστερα το Μανχάταν και το Βερολίνο.
From the river to the sea Palestine will be free!