Η προσωποποίηση της εξουσίας βλάπτει σοβαρά τους υποτελείς

Δευτέρα 11 Νοέμβρη (00.12) >> Είναι εντυπωσιακό το πόσες βαθυστόχαστες «αναλύσεις» κυκλοφορούν (και θα κυκλοφορήσουν) αρχίζοντας και τελειώνοντας στο ψόφιο κουνάβι: τι θα κάνει εδώ ή εκεί, τι δεν θα κάνει αλλού… Πρόκειται, μήπως, για ταχυδακτυλουργό;

Ώστε το ψόφιο κουνάβι και ό,τι εκπροσωπεί «αλλάζει τον κόσμο»; Όχι ο αυτοκράτορας Xi και το κινέζικο κομμουνιστικό κόμμα; Όχι τα κράτη του Sahel; Όχι η παλαιστινιακή αντίσταση;  Ή μήπως ο «κόσμος» ισούται με την (καπιταλιστική) δύση αποκλειστικά; Μάλλον αυτό: ο πρωτοκοσμικός ρατσισμός / ηγεμονισμός, ως ιδεολογία, θα ξεψυχήσει τελευταίος!!!

Ελάχιστοι (και αν…) ενδιαφέρονται – ή μπορούν – να αναρωτηθούν (και να προσπαθήσουν να απαντήσουν) στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο (σ)το τι μπορεί να κάνει η παρακμιακή πρώην υπερδύναμη, ή οποιαδήποτε υπολογίσιμη φράξια στο εσωτερικό της, ως κράτος / κεφάλαιο. Όμως αυτό είναι πολύ σοβαρότερο ζήτημα απ’ τις εξοχότητες / πολιτικές βιτρίνες που (θα) μοιάζουν ότι διαχειρίζονται την παρακμή.

Δείτε, για παράδειγμα, την ιδέα «make america great again»: είναι η προφανής παραδοχή ότι ως συνολικό κράτος / κεφάλαιο (και όχι ως επιμέρους επιχειρήσεις…) η usa ΔΕΝ είναι «μεγάλη» πια. Πρωτοεμφανίστηκε το 2016, αλλά τότε (η εκλογή του ψόφιου κουναβιού) δεν έκανε τον τωρινό πάταγο, τέτοια αμάν-αμάν!, τόσες εσχατολογικές προφητείες! Τι μεσολάβησε αυτά τα 8 χρόνια; Γιατί οι ηπα (και όχι μόνο) συνεχίζουν να «μικραίνουν» παρά τις περί του αντίθετου προσπάθειες; Γιατί το ψόφιο κουνάβι 2.0 έχει προκαλέσει τόση φασαρία;

1992, ένα εσωτερικό έγγραφο: μόλις τέλειωσε ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος (ο επονομαζόμενος «ψυχρός»…) το αμερικανικό καθεστώς έπιασε αμέσως δουλειά: να μην υπάρξουν απειλητικοί αντίπαλοι στο μέλλον…

«Με την εστίαση σ’ αυτό το concept της καλοσυνάτης κυριαρχίας από μια δύναμη, το ντοκουμέντο του Πενταγώνου ξεκάθαρα απορρίπτει τον ως τώρα συλλογικό διεθνισμό, την στρατηγική που αναδύθηκε απ’ τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο όταν οι πέντε νικήτριες δυνάμεις επεδίωξαν να δημιουργήσουν τα Ενωμένα Έθνη που θα μεσολαβούσαν τις διενέξεις και θα ήλεγχαν τα ξεσπάσματα της βίας»

Σκότωσε, κατέστρεψε, έκλεψε, απείλησε όσο μπορούσε η Ουάσιγκτον – αλλά έχασε!

Γιατί λοιπόν οι ηπα «μικραίνουν»; Είναι απλό και γνωστό: επειδή οι ανταγωνιστές τους όχι απλά «μεγαλώνουν» αλλά το κάνουν εντυπωσιακά γρήγορα και σε όλους τους επιμέρους καπιταλιστικούς τομείς!! Ανάμεσα σ’ αυτούς τους τομείς και σ’ εκείνον που κράτησε τις ηπα «μεγάλες» απ’ τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο ως πριν κάποια χρόνια: τον στρατιωτικό.

Μια μέρα πριν τις αμερικανικές εκλογές, στις 4 Νοέμβρη, ο αγγλικός καθεστωτικός economist (που υποστήριζε την Kamala Joke…) ξεκινούσε με δυσοίωνες εξομολογήσεις αυτό το άρθρο:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Comments are closed.