Δευτέρα 14 Οκτώβρη (00.58) >>
Όταν γεννιέσαι είσαι ροζ,
Όταν μεγαλώνεις είσαι λευκός,
Όταν κάθεσαι στον ήλιο είσαι κόκκινος,
Όταν κρυώνεις είσαι μπλε,
Όταν φοβάσαι γίνεσαι πράσινος,
Όταν αρρωσταίνεις είσαι κίτρινος,
Όταν πεθάνεις γίνεσαι γκρι.
Αυτά από έναν σενεγαλέζο ποιητή, που διατέλεσε και πρόεδρος της σενεγάλης, κάπου στα μέσα του 20ου αιώνα. Με τους πιο πάνω στίχους ειρωνευόταν φυσικά την «λευκότητα» μαζί με την «λευκή ανωτερότητα»…
Προφανώς δεν είναι (και δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν!) αυτή η τόσο κυνική και φονική «λευκή ανωτερότητα» να ντροπιαστεί από ένα ποίημα. Ή από πολλά.
Τώρα που παρακμάζει γίνεται ακόμα πιο αλλοπρόσαλλη από ποτέ. Γίνεται πράσινη…