Δευτέρα 3 Ιούνη (00.41)>> Τι είναι λοιπόν η ε.ε.; Τα πρωταθλήματα μπάσκετ και τα ποδοσφαιρικά κύπελλά της, κάτι σαν την κορυφή των Άλπεων και τα εντελβάις;
Δεν αποκλείεται να έχουν δημιουργηθεί παρεξηγήσεις. «Ψηφίζουμε στις ευρωεκλογές» = ράβουμε το επόμενο αστέρι στη σωβρακοφανέλα μας, ή κουκουλώνουμε την μαφία μας εξασφαλίζοντας καλή θέση στο επόμενο ευρω-πρωτάθλημα… Γλυκούτσικο κι ανθρώπινο, αλλοίμονο.
Το ενδιαφέρον μας για τις «ευρωεκλογές» (όπως και για πολλών ειδών εκλογές ακόμα) το καταλαβαίνετε: δεν αφήνουμε τικ-τοκ για τικ-τοκ μέχρι να αποφασίσουμε…!!! Ωστόσο, ψηφοφόροι και μη καλό θα ήταν (κάτι που αποκλείεται!) να ξέρουν ότι τα επόμενα 5 χρόνια θα είναι ιδιαίτερα δύσκολα γι’ αυτούς και, από κάποιες απόψεις, για την «ενωμένη…».
Υπάρχουν ορισμένα ζητήματα τα οποία αποτελούν αντικείμενο «διαχείρισης» εκεί ψηλά, στις Άλπεις των Βρυξελών, και τα οποία θα επηρεάσουν προς το χειρότερο τις ζωές των υποτελών της «ένωσης» – εκτός αν αυτοί αποφασίσουν ότι πρέπει να…
– Λογοκρίσια. Ήδη η ε.ε. έχει περάσει νομοθεσία ελέγχου, με καταρχήν στόχο τις πλατφόρμες των (αντι)social media αλλά όχι μόνο. Η ερώτηση «πόσο πετυχημένη θα είναι αυτή η εκστρατεία λογοκρισίας» είναι αφελής. Δεν θα είναι ιδιαίτερα, σας το λέμε από τώρα! Αλλά το θέμα είναι ποιες και πόσο επείγουσες ανάγκες λογοκρισίας θα έχουν τα ευρωπαϊκά αφεντικά σε διάφορους τομείς τα επόμενα χρόνια∙ κι όχι το τι μπορούν να πετύχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο! Αν επείγονται ξέρουν να χρησιμοποιούν κι άλλους τρόπους, όχι ιδιαίτερα «υπερτεχνολογικούς»…
– Κοινή αγροτική πολιτική. Έχουμε γράψει δύο τρία πράγματα γι’ αυτήν. Προς το παρόν, και μέχρι να συσταθεί-σε-σώμα το νέο ευρωκοινοβούλιο, να εκλέξει «όργανα» κλπ, το θέμα παραμένει στον πάγο. Όμως η αναδιάρθρωση στην (βιομηχανική) παραγωγή τροφίμων και πρώτων υλών τροφίμων είναι στην κορυφή της «ατζέντας» των ευρωπαϊκών αφεντικών. Την ώρα που η «κοινή αγροτική πολιτική» προβλέπει, για παράδειγμα, καταστροφή αγροτικού κεφαλαίου (παλαιάς κοπής) με διάφορες μορφές, εκκρεμεί και το ζήτημα της «απελευθέρωσης» της γενετικής μηχανικής σε φυτά (κατ’ αρχήν) και σύντομα σε ζώα, βρώσιμα έντομα, κλπ. Μια εντελώς διαφορετική (και ακόμα περισσότερο δηλτηριώδης) βιομηχανία μαρσάρει…
– Επανεξοπλισμός και πολεμοκαβλία. Η προσπάθεια στησίματος ευρωπαϊκών στρατιωτικών βιομηχανιών διαρκούς ροής, μαζί με τα όχι-και-τόσο-φαντάσματα της επιστροφής της υποχρεωτικής κατάταξης στο στρατό (εκεί που είχε καταργηθεί) υποδεικνύουν έναν καθόλου ανεξήγητο μιλιταρισμό-της-αναδιάρθρωσης. Ακόμα κι αν τα κράτη μέλη της ε.ε. κινηθούν με διαφορετικές ταχύτητες (ή επιχειρήματα, π.χ. ελλαδιστάν…) θα υπάρχουν κεντρικές προπαγάνδες, οδηγίες, απειλές κλπ…
– Μετανάστες. Η ιδέα «να τους ξεφορτωνόμαστε σε outsoursing στρατόπεδα» είναι σχετικά καινούργια, αλλά φαίνεται ιδιαίτερα ελκυστική τόσο για το φασισταριό όσο και για εκείνους που θέλουν τις εξουσιοδοτήσεις των φασιστών – δηλαδή σχεδόν όλους. Και πάλι τα κράτη μέλη μπορούν να κινούνται ανεξάρτητα (το κάνουν ήδη, π.χ. melonitalia) αλλά η κεντρική «συγκατάνευση» θα τα ενισχύει / «νομιμοποιήσει» ακόμα περισσότερο. Η ιδέα ότι «αυτό αφορά τους Άλλους» είναι το ίδιο χυδαία βλακώδης και εθελόδουλη όπως και πριν 85 – 90 χρόνια…
– Ελευθερίες, δικαιώματα κλπ. Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις, το να κτυπάς κάρτα για να μπεις και να βρεις απ’ το σπίτι σου, ο έλεγχος «που πας;», το «εδώ απαγορεύεται για σένα», θα έπρεπε να έχουν ανοίξει όλων τα μάτια. Όχι δυστυχώς, τα λέπια στη σκέψη είναι πάντα πολλά και βαριά. Εν τω μεταξύ οι δυτικές ολιγαρχίες κάνουν επιδεικτική αναγνώριση δικαιωμάτων εκεί που δεν τους στοιχίζει τίποτα, για να νομιμοποιηθούν για τους μεγάλους και στρατηγικούς αποκλεισμούς. Τις καινούργιες κατανομές, ιεραρχήσεις, χωροθετήσεις, τις νέες περιφράξεις της (νέας) πρωταρχικής, άγριας συσσώρευσης – αν καταλαβαίνετε τι λέμε…
Ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα το είπε πριν κάτι καιρούς: δεν υπάρχουν πλέον δικαίωματα, υπάρχουν υποχρεώσεις… Διεκδικεί πρωτοπορία στην ωμότητα, αλλά έχει πολλούς και φιλόδοξους ανταγωνιστές… Αν αρχίσουμε να τεκμηριώνουμε το θέμα με δηλώσεις, προτάσεις, υποδείξεις για το τέλος αυτού του σπάταλου (όπως αποδείχθηκε…) πράγματος που λέγεται «ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα», είμαστε σίγουροι ότι θα ενεργοποιηθεί η συνηθισμένη απώθηση. Οπότε κάνουμε προς το παρόν οικονομία δυνάμεων: σωπαίνουμε.
Οπωσδήποτε αυτά δεν περιλαμβάνονται στο μενού των ωραίων, μοιραίων, αποτελεσματικών, πολλά υποσχόμενων υποψήφιων για μια αναπαυτική καρέκλα εκεί, στις Βρυξέλες. Ούτε στη δημαγωγία περιλαμβάνονται, λογικό.
Ε, τι περιμένετε; Ότι θα αλλάξει τα δεδομένα και τη ροή της Ιστορίας η ασταμάτητη μηχανή;