Δευτέρα 10 Ιούλη>> Αύριο και μεθαύριο στη στρατιωτική ακαδημία του Vilnious (πρωτεύουσα της λιθουανίας) οι εκπρόσωποι των κρατών μελών του νατο θα προσπαθήσουν να «μπαζώσουν» μερικά απ’ τα φανερά ρήγματα που έχει προκαλέσει η αποτυχία του στο ουκρανικό πεδίο μάχης. (Το θέμα καταναλώνεται απ’ τους εντόπιους δημαγωγούς με τον γνωστό εθνικόφρονα τρόπο…) Το πιο κωμικοτραγικό αλλά και αναπόφευκτο σ’ αυτήν την ιστορική συγκυρία, είναι το θρυλικό θέμα της «ένταξης της ουκρανίας στο νατο» – μια ιστορία που ουσιαστικά μεν έχει κλείσει από το … 2008 (όταν Βερολίνο και Παρίσι απέρριψαν τις τότε μεθοδεύσεις της κυβέρνησης Bush του Β…) αλλά επανέρχεται κατά περιόδους σα ζόμπι – του 2ου, του 3ου, του 4ου παγκόσμιου πολέμου…
Σύμφωνα με το καταστατικό του νατο δεν μπορεί να γίνει μέλος ένα κράτος που βρίσκεται σε πόλεμο! Ούτε καν αν εδάφη του κατέχονται από άλλο κράτος… Το 2008 το Κίεβο δεν ήταν σε πόλεμο, η επικράτειά του ήταν ακέραιη, ήταν όμως ήδη κράτος – μαφία, πράγμα που επίσης δεν επιτρέπεται… Τώρα είναι ακόμα χειρότερα και, επιπλέον, ονειρεύεται να ξαναφτάσει στην Αζοφική θάλασσα. Δεν θα έπρεπε λοιπόν καν και καν να υπάρχει τέτοιο θέμα στην ημερήσια διάταξη!! Υπάρχει όμως. Και υπάρχει σα δημαγωγικό προπέτασμα καπνού μήπως και φτιαχτεί κάποιο κοινά αποδεκτό (: ομοφωνία) μοντέλο «θολής νατοποίησης» του Κιέβου, έξω απ’ το καταστατικό αλλά μέσα σε διάφορες «βοήθειες». Ή μήπως οι διαφωνίες νομιμοποιήσουν κάποια κράτη μέλη να αυτονομηθούν εντελώς, στέλνοντας τον στρατό τους να σώσει τον κλόουν… Από μόνο του αυτό το γεγονός, το ότι δηλαδή τα μέλη του νατο πρέπει να παίξουν κρυφτό με τους εαυτούς τους και να συζητήσουν (με όλες τις μεταξύ τους διαφωνίες φυσικά…) για κάτι που μοιάζει με άδεια λειτουργίας ένοπλου μπητσόμπαρου στο Αιγαίο, δείχνει την χρεωκοπία του πράγματος.
Ακόμα, πάντως, κι αν η αποδυνάμωση / αποσύνθεση του νατο γίνει αναπόδραστη, δεν είναι κάτι που θα γίνει αύριο ή μεθαύριο. Ούτε θα είναι μια διαδικασία γραμμική όπως θα φανταζόταν κάποιος επιπόλαια. Κι ούτε θα είναι κάτι «απελευθερωτικό» για την ανθρωπότητα!
Ο καπιταλισμός δεν εξελίσσεται με αγάπες και λουλούδια, αλλά με καταστροφές… Ο πόλεμος είναι η υγεία του.