Τετάρτη 19 Γενάρη>> Αυτή ήταν η δεύτερη διαδήλωση με τους ίδιους οργανωτές (πρωτοβουλία ενάντια στο υγιειονομικό απαρτχάιντ) με διπλάσια συμμετοχή απ’ την προηγούμενη, το περασμένο φθινόπωρο. Αν συνυπολογιστούν δύο τουλάχιστον συγκεντρώσεις (η μία απ’ τα κόκκινα μαντήλια), εκδηλώσεις, προκηρύξεις, αφίσες, αυτοκόλλητα απ’ τον ίδιο κύκλο ομάδων και συλλογικοτήτων, τότε είναι σαφές: διαμορφώνεται το κινηματικό, ανταγωνιστικό πεδίο όπου το αλφάδι, το σφυροδρέπανο, το αστέρι, ξαναβρίσκουν την υπερηφάνεια της αντικαπιταλιστικής, αντικρατικής, διεθνιστικής κριτικής τους. Χωρίς «ναι μεν αλλά», χωρίς πιρουέτες συνδικαλιστικού τύπου, χωρίς διαπραγμάτευση θέσεων και απόψεων, χωρίς θανατολαγνεία…
Δεν είναι όλα τέλεια, δεν είναι όλα ώριμα. Απ’ την άλλη έχει σημασία το γεγονός ότι αυτό το πολιτικό / κινηματικό πεδίο δημιουργήθηκε σαν αυτοτελής συνθήκη μέσα σε δύο χρόνια εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών – και όχι μόνο απ’ τη μεριά του κράτους και των αφεντικών – και μάλιστα που; στο ελλαδιστάν!! Μια πρωτότυπη εξέλιξη μέσα στον γενικό ζόφο, αν κρίνουμε απ’ τις δυσκολίες που συναντούν για να αυτονομηθούν πατώντας στα πόδια τους ανάλογα πολιτικά υποκείμενα στην ευρώπη. (Ωστόσο απ’ ότι μαθαίνουμε αφυπνίζονται…) Χίλιοι πεντακόσιοι α/α/α διαδηλωτές / διαδηλώτριες στην Αθήνα στις 15 Γενάρη δεν είναι ούτε πολλοί ούτε λίγοι. Είναι όμως εδώ! Ο πλούτος των συνθημάτων τους επιβεβαιώνει ότι ο Λόγος (και με τις δυο έννοιες της λέξης) είναι εδώ!
Δεν είναι όλα τέλεια, δεν είναι όλα ρόδινα. Βήματα γίνονται κι αυτό είναι αισιόδοξο. Έχουμε αντέξει την κατοχή, αλλά αυτή θα συνεχιστεί. Έχουμε πολύ περισσότερα απέναντί μας. Θα συνεχίσουμε. Όχι για την ματαιοδοξία! Για τον Κόσμο.
Θα συνεχίσουμε. Οι μαύρες και οι κόκκινες σημαίες μας θα μείνουν ψηλά – απέναντι στον παλιό και το νέο ολοκληρωτισμό.
(Ευχαριστούμε την Μ. για το υλικό, και τον Β. για την δημιουργία του video)
(φωτογραφία: Οι πραιτωριανοί ενοχλούνται… Εδώ ένας επαγγελματίας, ο πολύς κύριος Ηλίας Κανέλλης των καθεστωτικών «νέων»).