Πέμπτη 11 Μάρτη. Πριν 2 μέρες σε μια μικρή σειρά προειδοποιήσεων (για την κατασκευή της «κοινωνικής ευθύνης» απ’ τα αφεντικά) αναφερθήκαμε στην σε εξέλιξη διαδικασία (σίγουρα στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες plus ισραήλ) κατασκευής των «εγκεκριμένων» και «μη εγκεκριμένων» υπηκόων με «κριτήρια υγείας». Το λεγόμενο «διαβατήριο εμβολιασμού» (ή όπως αλλιώς ονομαστεί), που σύμφωνα με τις αναλύσεις που έχουμε παρουσιάσει εδώ και μήνες ήταν ο ένας απ’ τους δύο ή τρεις βασικούς στόχους της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, είναι το ιστορικά κρίσιμο βήμα αυτής της κατασκευής.
Πριν 20, 10, ακόμα και πριν 5 χρόνια θα ήταν αδιανόητο το να διαχωριστούν οι άνθρωποι (και σίγουρα οι πρωτοκοσμικοί υπηκόοι!) σε κατηγορίες με «επιχειρήματα υγείας», και να διαστρωματωθούν αυτά που θεωρούνταν οι θεμελειώδεις ελευθερίες του ανθρώπου… και μάλιστα με οργανωμένη κρατικο/καπιταλιστική διεύθυνση και τεχνολογική υποστήριξη. Σήμερα αυτό θεωρείται αυτονόητο, λογικό και αποδεκτό όχι μόνο για τους ειδικούς των αφεντικών αλλά και μάζες υπηκόων. Πολλοί είναι που θα τρέξουν να πάρουν το «πιστοποιητικό», θεωρώντας το αποφυλακιστήριο…
Έχει κι άλλο όνομα εκτός απ’ το «κοινωνικός ευγονισμός». Λέγεται απαρτχάιντ. Το «πρωτοπόρο» φασιστικό ισραηλινό κράτος ξέρει βέβαια καλά αυτήν την δουλειά αφού την εφαρμόζει εδώ και δεκαετίες σε βάρος των παλαιστινίων αιχμαλώτων τόσο εκτός των συνόρων του όσο και μέσα σ’ αυτά: έχει γίνει το φωτεινό παράδειγμα για πολλούς. (Κάθε δεύτερη ή τρίτη ημέρα ο ισραηλινός φασισμός αποθεώνεται στα μέρη μας από τους αρμόδιους, με άλλοθι την «εμβολιαστική επάρκειά» του…).
Όπως όμως συμβαίνει σταθερά εδώ και χρόνια, όταν υποδεικνύουμε τον καπιταλιστικό ορίζοντα και τα χαρακτηριστικά της κρίσης / αναδιάρθρωσης (είτε μέσω του χάρτινου Sarajevo είτε μέσω του ψηφιακού plus ασταμάτητη μηχανή, είτε μέσω του cyborg) η αδιαφορία / απώθηση / βαρεμάρα είναι η στάνταρ “αντίδραση”. (Πιθανότατα τώρα πια διάφοροι νάρκισσοι ανόητοι ή εγκάθετοι να μας κατηγορήσουν και για “συνωμοσιολογία”…) Δεν συμβιβαζόμαστε: θα συνεχίσουμε την πολιτική / κριτική / εργατική ανταγωνιστική διερεύνηση του ορίζοντα, ειδικά τώρα που “αγκαλιάζει” το παρόν. Κι όποιος καταλάβει…
Τι είναι, λοιπόν, ο κοινωνικός ευγονισμός; Τι είναι η κατηγοριοποίηση των υπηκόων και των δικαιωμάτων τους με “κριτήρια υγείας”; Τι είναι οι απαγορεύσεις ή/και οι “ελευθερίες” σαν ποινή ή σαν “ανταμοιβή” για την “σωστή”, “υπεύθυνη” συμπεριφορά; Τι είναι οι “τιμωρίες” για την υγιεινιστικά “ανεύθυνη στάση”, και πόσο μακριά μπορούν να πάνε; Γιατί τα κράτη και τα αφεντικά κρατάνε αυτό το χαρτί, και πόσο καιρό συμβαίνει αυτό; Είναι κάτι πρωτοφανές που εύκολα το ξεφορτώνεται σαν “κασσανδρισμό” όποιος βαριέται; Είναι μήπως κάτι σύμφυτο με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τις βιοπολιτικές της εξουσίας; Πώς η “υγεία” μετατρέπεται σε κατηγορία της (καπιταλιστικής) πολιτικής οικονομίας; Είναι (αυτή η “υγεία”) εκείνο που νομίζουμε ή κάτι εντελώς διαφορετικό, ακόμα και εχθρικό; Η εδραιωμένη στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες εδώ και κάτι δεκαετίες εμπειρίστικη βεβαιότητα για το τι είναι τι είναι ασφαλής τρόπος για να αντιλαμβάνεται ο καθένας την πραγματικότητα, ή ισχύει εκείνο που δήλωσε πρόσφατα ένας αμερικάνος αξιωματούχος “υγείας” … Από την στιγμή που έχει ο καθένας κάμποσο Homer Simpson μέσα του υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε για να τους χειραγωγήσουμε;…
Αυτά και άλλα σχετιζόμενα ερωτήματα ερευνούμε και θα συνεχίσουμε. Δεν πρόκειται να παρουσιάσουμε πλήρεις απαντήσεις για όλα αυτά από εδώ – αλλού, που υπάρχουν μεγαλύτερα περιθώρια, θα το κάνουμε.