Παρασκευή 4 Αυγούστου. Οι οριτζινάλ δεξιοί, που πάντα ήταν υπηρέτες του χρήματος και του εμπορεύματος κι όχι της γνώσης σαν απόλαυση (και πολύ λιγότερο της κριτικής σκέψης σαν όπλο!) λυσσάνε: θέλουν ακόμα περισσότερη ιδιωτικοποίηση (του κουφαριού). Απ’ την μεριά τους είναι συνεπείς: αν κάτι μπορεί να βγάζει λεφτά, σα μπίζνα, γιατί να μην βγάλει; Στο κάτω κάτω «πληρώνοντας» ο κάθε πελάτης των ιδιωτικών «εκπαιδευτικών» parking απαλλάσσει εντελώς το «κράτος» απ’ τις παλιές υποσχέσεις του, αυτές του 20ου αιώνα, ή/και τις αναμνήσεις τους, ότι η «παιδεία» (και τα πτυχία) είναι ασφαλές ασανσέρ κοινωνικής ανόδου! Πλήρωσες για το α ή το β και πήρες τα τέτοια σου; Ε, ας πρόσεχες… Ας αγόραζες κάτι άλλο!!… Έτσι είναι οι «νόμοι της αγοράς»!
Απ’ την άλλη μεριά δεν θα περιμέναμε ποτέ απ’ αυτό που λέγεται «αριστέρα» (με διάφορα επίθετα μπροστά), όχι μόνο στα μέρη μας, να είναι σε θέση να συλλάβει τις συθέμελες σεισμικές αλλαγές που συμβαίνουν ήδη· και, ύστερα, να μπορεί να τις αντιμετωπίσει, με ορθολογικό τρόπο, έστω στο όνομα του «γενικού καλού». Όχι. Δεν περιμένουμε τέτοια πράγματα. Αν η οριτζινάλ δεξιά του κράτους και του κεφάλαιου είναι του είδους «σας πουλάω το σκοινί για να κρεμαστείτε» (και διανοητικά / μορφωτικά πια), η αριστέρα του κράτους και του κεφάλαιου είναι τους είδους «σας δένω τα μάτια για να μην δείτε την κρεμάλα».
Αλλά υπάρχουν και όρια…(ή, μήπως, όχι τελικά;). Να σερβίρεται σαν «προοδευτική μεταρρύθμιση» η συνδιοίκηση του parking και το καθολικό δικαίωμα της σημαιοφορίας; Πόσο δεξιοί πια;
(Ο καπιταλιστικός κόσμος που κινείται ήδη με άνεση και ταχύτητα στις ράγες του, στις ράγες του 21ου αιώνα, δεν πρόκειται να λυπηθεί κανέναν! Κανέναν! Οι μόνοι που θα σταθούν όρθιοι απέναντί του, όχι de facto από θέσεις ισχύος αλλά σίγουρα όρθιοι και με αυτοπεποίθηση, θα είναι όσοι / όσες είχαν και έχουν το θράσος και την ευφυία να αντικρύσουν αυτόν ακριβώς τον κόσμο, χωρίς απωθήσεις και χωρίς ψευδαισθήσεις. Όλοι οι υπόλοιποι, που σκιαμαχούν ακόμα με τον καπιταλιστικό 20ο ή και τον 19ο, είναι ξοφλημένοι – ακόμα χειρότερα γι’ αυτούς αν επιμένουν ότι η ιστορία τους χρωστάει. Η Ιστορία τους έχει εξοφλήσει, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι.
Η διαλεκτική είναι αδιάλλακτη!)