Τρίτη 12 Γενάρη. Διαφορετικούς μπελάδες – αλλά μπελάδες! – θα έχει το Joνυσταλεάν και με την Πγιονγκγιάνγκ. Ο Kim έστελνε ραβασάκια στο ψόφιο κουνάβι και παρότι σωματοφύλακες σαν τον Πομπηία εμπόδισαν μια κάποια συμφωνία με το βορειοκορεατικό καθεστώς, ρεαλιστικά μιλώντας, το ότι βγήκε απ’ το κάδρο των αμερικανικών απειλών για σχεδόν 3 χρόνια ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να επιτευχθεί.
Ενόψει της αλλαγής φρουράς στο άσπρο σπίτι ο Kim ανήγγειλε προχτές (10 Γενάρη) ένα καινούργιο εξοπλιστικό πρόγραμμα: απ’ την κατασκευή “τακτικών” πυρηνικών (πυρηνικά μικρότερης έντασης που μπορούν να χρησιμοποιούν σε συμβατικές μάχες…) ως την βελτίωση του βεληνεκούς των διηπειρωτικών πυραύλων του, ώστε να φτάνουν ως την ανατολική ακτή των ηπα, δηλαδή την Ουάσιγκτον… Επιπλέον, την κατασκευή «βόμβας υδρογόνου» – ίσως μεγέθους 15 μεγατόνων, που μπορεί (ενδεικτικά) να ισοπεδώσει μεγάλο μέρος της κορεατικής χερσονήσου…
Αν τέτοια νέα είναι κακά για την Ουάσιγκτον είναι ακόμα χειρότερα για το Τόκιο. Το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» (Μόσχα, Πεκίνο, Σεούλ, Πγιονγκγιάνγκ) είχε κάνει την εκτίμηση ότι μπορεί να ρυμουλκήσει το ψόφιο κουνάβι ταΐζοντας τον ναρκισσισμό του. Η εκτίμηση ήταν σωστή, αλλά οι σωματοφύλακες αγρυπνούσαν. Με τον νυσταλέο Jo και το επιτελείο του δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια· και η σχετική ηρεμία στα πέριξ της κορεατικής χερσονήσου δεν δείχνει να έχει σοβαρές πιθανότητες μεσοπρόθεσμα.
Ωστόσο, μετά από τις διαδοχικές αμερικανικές αποτυχίες, πρώτα με το asia pivot του Obama και ύστερα με τον οικονομικό πόλεμο του ψόφιου κουναβιού, δεν έχουν απομείνει «καινούργιες ιδέες» για την Ουάσιγκτον για το πως θα επιβληθεί στους απείθαρχους ανατολικο-ασιάτες. Αντίθετα έχει γίνει δυσκολότερο να «πιέζει» ταυτόχρονα το θυμωμένο Πεκίνο και την «άνετη» Πγιονγκγιάνγκ· ακόμα κι αν το Τόκιο πρόκειται να παραδοθεί 100% στον αμερικάνικο μιλιταρισμό (αντί να αναπτύξει τον δικό του).
Είναι εύλογο ότι (και) η Πγιονγκγιάνγκ θα ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένη με το ψόφιο κουνάβι αν επρόκειτο οι οπαδοί του να δημιουργούν συνεχώς εσωτερικά προβλήματα στον νυσταλέο Jo. Σε μια τέτοια περίπτωση περισσότερα ραβασάκια και (γιατί όχι;) μια πρόσκληση για ιδιωτική επίσκεψη στις βορειοκορεάτικες παραλίες (που το ψόφιο κουνάβι, σαν real estater, είχε βρει εξαιρετικές για τουριστική ανάπτυξη) θα μπορούσε να είναι η μελλοντική αναγνώριση αυτής της πλατωνικής αμοιβαίας φιλίας…
Μόνο που ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δύσκολα θα περιμένει να ξεκαθαρίσει πρώτα τους εσωτερικούς του λογαριασμούς…