Κυριακή 27 Δεκέμβρη. Σ’ αυτήν την έντονη διαφοροποίηση έως και πόλωση μεταξύ του τρόπου Α και του τρόπου Β σχετικά με τον covid, πέρασε απαρατήρητη έως αδιάφορη η «φαρμακολογική» (ή η θεραπευτική) διάστασή της! Φέραμε ως τώρα στην επιφάνεια τους αριθμούς, σαν βάση της σύγκρισης. Ύστερα την εντελώς διαφορετική άποψη για τους «ασυμπτωματικούς», και την διαφορετική χρήση των PCR τεστ. Δεν τελειώνει εκεί το θέμα. (Γιατί, άραγε, το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο προωθεί “παραδοσιακά” εμβόλια και όχι γενετική μηχανική, αν και την κατέχει; – να μια ενδιαφέρουσα ερώτηση που δεν γίνεται…)
Η επίσημη κινέζικη ιατρική (αυτή που θα λέγαμε «δυτικού τύπου», ακόμα κι αν δεν είναι ακριβώς τέτοια), που περιλαμβάνει όλα τα ως τώρα μέσα και περιεχόμενα του corpus γνώσης όπως διαμορφώθηκε στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο επί τουλάχιστον 2 αιώνες, και φυσικά όλες τις αιχμές (βιοτεχνολογίες, νευροεπιστήμες, κλπ) με επίπεδο «ανάπτυξης» ίδιο μ’ εκείνο της δύσης, ΔΕΝ έχει «τσακωθεί» (ούτε βέβαια έχει απαγορεύσει / εξαφανίσει) την κινεζική / ασιατική «παραδοσιακή ιατρική»!.. Το αντίθετο μάλιστα: ανθεί μια συμβιωτική σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ δύο διαφορετικών μεν αλλά συνεργαζόμενων (και όπου χρειάζεται αλληλοσυμπληρούμενων) «σωμάτων γνώσης υγείας και θεραπείας», που ανήκουν σε εντελώς διαφορετικές ιστορικές περιόδους, τρόπους κοινωνικής οργάνωσης, καταμερισμού εργασίας και γνώσεων, κλπ…
Αυτό μπορεί να φαίνεται ασυνήθιστο στον δυτικό κόσμο, αν και δεν θα έπρεπε. Αρκεί να αναφέρουμε, χωρίς περισσότερα (ενδιαφέροντα πάντως από πολιτική / ιδεολογική άποψη) το παράδειγμα του βελονισμού. Ο βελονισμός ανήκει στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική· κυνηγήθηκε άγρια στη δύση (μέχρι και με καταδίκες σε φυλακίσεις)· τελικά «έγινε αποδεκτός» μεν αλλά μόνο επειδή πυροδότησε την ανάπτυξη ενός καινούργιου τομέα των νευροεπιστημών, της νευροφυσιολογίας! Πόσο «παλιός» είναι ο βελονισμός; Μπορεί και 2.500 χιλιάδων χρόνων (έχει εξελιχθεί έκτοτε…) Θα είχε επιζήσει αν ήταν πρακτική στον δυτικό κόσμο; Όχι βέβαια! Επέζησε, βελτιώθηκε συστηματικά επειδή στην ασιατική (ή στην κινέζικη, ή στην κουμφουκιανή) κουλτούρα η παραδοσιακή ιατρική (σα να λέμε: το «σώμα γνώσης» εντελώς διαφορετικών εποχών) δεν θεωρήθηκε εχθρός, αντίπαλος, της καπιταλιστικής περιόδου και εξέλιξης.
Αυτή η πραγματικότητα έχει μεγάλη σημασία για το πως συγκροτήθηκε τόσο ο τρόπος Α όσο και ο τρόπος Β, απέναντι στον covid, από καθαρά θεραπευτική άποψη. Το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο αξιοποίησε (με κεντρικό έλεγχο) σε σχεδόν καθολικό βαθμό τις γνώσεις της παραδοσιακής ιατρικής, δηλαδή της θεραπείας μέσω αφεψημάτων για την αντιμετώπιση όσων αρρώσταιναν απ’ τον covid.
Ας δώσουμε λοιπόν προς στιγμήν τον λόγο στον Tong Xiaolin , μέλος της κινεζικής «ακαδημίας επιστημών» και επικεφαλής του θεραπευτικού τμήματος της «εθνικής υπηρεσίας παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής»:
… «Αν υποθέσουμε ότι ο κορονοϊός είναι μια φυτεία, τότε η δυτική ιατρική θα εστιάσει κατευθείαν στο να την κάψει, ενώ η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική θα φροντίσει να αδρανοποιήσει το έδαφος απ’ το οποίο εξαρτιέται αυτή η φυτεία, βελτιώνοντας συνολικά την φυσική κατάσταση του ασθενούς»…
Θα συμφωνήσετε πως πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις· κάποιες επιπλέον παρατηρήσεις / αποδείξεις στη συνέχεια. Το ζήτημα είναι ότι οι ειδικοί της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής, ξέροντας καλά τις ιδιότητες διάφορων θεραπευτικών φυτών / βοτάνων, έφτιαξαν κατάλληλα μίγματα που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στη φάση και στον τόπο της «όξυνσης», στην Wuhan απ’ τις αρχές Φλεβάρη ως τις αρχές Μάρτη, θεραπεύοντας γρήγορα τουλάχιστον 50.000 «συμπτωματικούς» – στις εγκαταστάσεις / νοσοκομεία εκστρατείας και, όπου χρειάστηκε, στις εντατικές… Στις έρευνες που συγκέντρωσαν και συστηματοποίησαν αυτήν την εμπειρία καταγράφτηκε ότι μ’ αυτόν τον «παλιό» τρόπο ο κίνδυνος θανάτου για σοβαρές έως κρίσιμες περιπτώσεις μειώθηκε κατά 80% – ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα χωρίς κανένα εμβόλιο… Το 92% όσων εμφάνισαν συμπτώματα, σ’ όλη την γκάμα της έντασής τους, ανάρρωσαν είτε αποκλειστικά με την χρήση τέτοιων γνώσεων, είτε σε συνδυασμό με κινεζικής κατασκευής φάρμακα· ανάλογα με τα όποια “υποκείμενα” προβλήματα υγείας. Το να πεθάνει κάποιος απ’ τις επιπλοκές του covid έγινε, συν τω χρόνω, πάρα πολύ δύσκολο!
(Ας μην βιαστούν οι πικρόχολοι να κατηγορήσουν την ασταμάτητη μηχανή για «σινοφιλία» ή για «εναλλακτισμό»! Δεν ισχύει τίποτα απ’ αυτά τα δύο ξηγηθήκαμε στην αρχή. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ο σεβασμός και η αναγνώριση οποιασδήποτε γνώσης είναι αξιόπιστη· προκειμένου περί υγείας / θεραπείας οποιασδήποτε γνώσης είναι δοκιμασμένη, αποτελεσματική και – επιπλέον – φιλική προς τον ασθενή· κι ας κατάγεται απ’ τα βάθη των αιώνων! Είναι κάτι απ’ αυτά που ποτέ δεν καταλάβαμε: γιατί η γλώσσα ή η αισθητική δικαιούνται να έχουν προκαπιταλιστική αξιοπιστία και η θεραπευτική όχι;)