Παρασκευή 14 Ιούλη. Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα απέμενε, άλλη μια φορά, κάγκελο. Είτε για τον εξοχότατο πρωθυπουργό είτε για τους λογογράφους του (μάλλον για όλους μαζί). «Στην εξωτερική πολιτική θυμάμαι μία ρήση, που την κρατάω πάντοτε στο μυαλό μου, η οποία λέει ότι αποτελεσματικότερος σκύλος δεν είναι αυτός που γαβγίζει, αλλά αυτός που είναι καλός φύλακας δεν χρειάζεται να γαβγίζει» δήλωσε, σε συνέντευξή του με τον αδελφό σέρβο πρόεδρο Βούτσιτς. Αυτό υποτίθεται ότι ήταν ένα σχόλιό του για τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις: η Άγκυρα γαυγίζει (άρα δεν είναι καλός φύλακας) ενώ η Αθήνα είναι καλός φύλακας (άρα δεν γαυγίζει).
Η ρήση που έχει υπόψη του ο εξοχότατος είναι γνωστή: σκύλος που γαυγίζει δεν δαγκώνει. Το κατά πόσον είναι σωστή το ξέρουν όσοι δοκίμασαν στην πράξη γαυγίσματα και δαγκώματα: όχι, δεν είναι σωστή! Μπορεί πάντως να πει ο οποιοσδήποτε με σιγουριά δεν υπάρχει η ανάποδη παροιμία: σκύλος που δαγκώνει δεν γαυγίζει. Αυτό το σκέφτηκε μόνος του ο εξοχότατος ή/και οι λογογράφοι του. Κι όταν σκέφτονται μόνοι τους οι φαιορόζ …
Αν και η ιδέα του εξοχότατου να τοποθετήσει τον εαυτό του και την κυβέρνησή του στις ποιμενικές ράτσες θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά και αναλυθεί ανάλογα (ώστε να απαντηθούν ερωτήματα του είδους: ποιος τους ταΐζει; ποιος κρατάει το λουρί;, κλπ), το σίγουρο είναι ότι οι “υπεύθυνοι εξωτερικής πολιτικής”, οι υπ.εξ. και υπ.αμ. δηλαδή, όχι απλά γαυγίζουν αλλά δεν βάζουν γλώσσα μέσα τους! Και γαυγίζουν, και γρυλίζουν, και ορμάνε τάχα να κόψουν την αλυσίδα τους… Απ’ την άποψη καθαρά της “προστασίας” τι γίνεται; Τα πιάνουν τα λεφτά τους ή τσάμπα σιτίζονται (και με το παραπάνω);
Πέρα απ’ τα βουκολικά: ωραία (και συνηθισμένα στη διπλωματία) είναι τα παχιά λόγια, αλλά υπάρχουν σοβαρές αντιθέσεις ανάμεσα σε Σόφια, Βελιγράδι και Αθήνα. Όχι στα πάντα, αλλά σε αρκετά βασικά.
Έχουν ένα κοινό, που πάντα τους χώριζε: τον γεωπολιτικό προσοδισμό.
Από εκεί και πέρα θα μπορούσε ο έλληνας εξοχότατος να ρωτήσει κατ’ ιδίαν τον σέρβο εξοχότατο αν έφτασαν με ασφάλεια στον προορισμό τους τα 900 κιλά πρέζας· απ’ το noor 1 ντε… Εκτός αν αυτό είναι στις αποκλειστικές αρμοδιότητες του «σκύλου που δεν γαβγίζει»…
(Όχι, η ακριβώς παραπάνω υπόδειξή μας δεν είναι για να γελάσει το κοπάδι…)