Παρασκευή 30 Οκτώβρη. Το πρώτο που θα άξιζε προσοχή (και πράγματι τράβηξε την προσοχή μερικών ανήσυχων ερευνητικών μυαλών) ήταν πως την περασμένη άνοιξη στο βέλγιο, στη γαλλία, στην ιταλία, στην ισπανία (πολύ έντονα), στην ελβετία και στην αγγλία προέκυψε ταυτόχρονα και μόνο για 2 ή 3 εβδομάδες του Απρίλη, μια απότομη αύξηση των νεκρών που χρεώνονταν στον covid. Με μικρή χρονική καθυστέρηση το ίδιο συνέβη και στις ηπα. Αντίθετα κάτι τέτοιο δεν έγινε στην γερμανία, στην αυστρία και στην πορτογαλία.
Μια τέτοια απότομη “άνοδος και πτώση” των τέτοιων θανάτων δεν μπορεί να εξηγηθεί “ιο-λογικά” – δεν “συμπεριφέρονται” έτσι οι ιοί, ακόμα και οι πολύ πιο φονικοί απ’ τον covid 19. (Εννοείται ότι αυτές οι γρήγορες «αυξήσεις» θανάτων τόνωσαν την τρομοεκστρατεία· συνεπώς από ιδεολογική, δημαγωγική άποψη ήταν ευπρόσδεκτες για τους τρομοκράτες…)
Ακολουθώντας οι συγκεκριμένοι ερευνητές προσεκτικά, χώρα – χώρα, τις ημερομηνίες, το τι συνέβη χωριστά σε κάθε μία, καθώς και τις επίσημες (καταγεγραμμένες) δηλώσεις, προέκυψε η αιτία αυτής της ανεξήγητης αύξησης των νεκρών: εκτεταμένες «δοκιμές» κοκτέιλ διάφορων φαρμάκων, και μάλιστα έξω απ’ την χρήση για την οποία είχαν κατασκευαστεί!
Για παράδειγμα (ένα απ’ τα πολλά, δεν θα κουράσουμε…), ο νευρολόγος Francesco Alberti, πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου της Imperia (επαρχία στην ιταλική Λιγουρία, στα σύνορα με την γαλλία) δήλωνε στον γαλλικό ρ/σ france culture στις αρχές του περασμένου Απρίλη:
… Κάνουμε πολλά πειράματα και δοκιμές… Αν ο ασθενής έχει μόνο πυρετό που δεν κρατάει πάνω από 4 ή 5 ημέρες, συνταγογραφούμε παρακεταμόλη. Πέρα απ’ αυτήν, χρησιμοποιούμε αντιμικροβιακά για να μειώσουμε την εξέλιξη της αρρώστιας: αυτό που χρησιμοποιούμε συνήθως είναι η υδροξυλοχλωροκίνη (εμπορικό όνομα Plaquenil) σε συνδυασμό με ένα αντιβιοτικό, την αζυθρομικίνη, επειδή έχουμε κατά νου ότι η υδροχλωροκίνη μπορεί να προκαλέσει καρδιακές αρρυθμίες. Δίνουμε επίσης και άλλα αντι-ιικά όπως το remdesivir και το favipiravir. Αν υπάρχει πρόβλημα ανοσοποιητικής αντίδρασης, πειραματιζόμαστε επίσης με το tocilizumab, ένα ανοσολογικό φάρμακο που συνήθως χρησιμοποιείται σε προβλήματα ρευματισμών… Δεν υπάρχει κανένα θεραπευτικό πρωτόκολλο. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε είναι «off label», δηλαδή τα χρησιμοποιούμε έξω απ’ τις ενδείξεις τους. Το υπουργείο υγείας και ο ιταλικός φαρμακευτικός οργανισμός μας έχουν δώσει το δικαίωμα να τα χρησιμοποιούμε, ακόμα κι αν έχουν κατασκευαστεί για άλλες ασθένειες…
Φαίνεται «καλή πρόθεση»; Δεν είναι. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα φάρμακα είναι τοξικά και έχουν σοβαρές έως θανατηφόρες παρενέργειες ακόμα και μόνα τους, ειδικά αν χορηγηθούν σε υψηλές δόσεις και χωρίς να υπάρχει το πρόβλημα για το οποίο φτιάχτηκαν. Πολύ χειρότερα είναι τα πράγματα αν χορηγούνται σε συνδυασμό (με άγνωστο πολλαπλασιασμό των παρενέργειων). Και είναι εγκληματικά αν χορηγούνται σε ανθρώπους με ήδη επιβαρυμένη υγεία.
Στην ισπανία, η agencia espanola de medicamentos y productos sanitarios άρχισε την ευρεία διανομή υδροξυλοχλωροκίνης και της ακόμα πιο τοξικής εκδοχής της, της χλωροκίνης, στα νοσοκομεία, απ’ τις 16 Μάρτη, για «πειράματα» – με την έγκριση της αρμόδιας ισπανικής αρχής. Ο Miquel Barcelo, γιατρός σε νοσοκομείο της Cerdanya, 150 χιλιόμετρα βόρεια της Βαρκελώνης και δίπλα απ’ τα γαλλοϊσπανικά σύνορα, είπε στο france culture στις αρχές του Απρίλη:
… Υπάρχει λίγο πολύ ριψοκίνδυνη συμπεριφορά σε σχέση με αυτό το φάρμακο (την υδροξυλοχλωροκίνη)… Υπάρχουν πολλοί ασθενείς στις εντατικές και πολλοί θάνατοι στο νοσοκομείο μας σε σχέση με τον Occitania (ακριβώς απέναντι, στη γαλλική πλευρά των συνόρων). Οι γιατροί λένε: πρέπει να κάνουμε κάτι…
Στη γερμανία, αντίθετα, η πλειονότητα των γιατρών δεν μπήκε σ’ αυτόν τον «πειραματικό» χορό. Στις 20 Μάρτη ο Claus Kohnlein, γιατρός και ειδικός στον HIV και στις εσωτερικές μολύνσεις, ανάρτησε ένα video στο youtube όπου έκανε κριτική στην «πειραματική» χρήση τοξικών φαρμάκων – είχε 900.000 views σε λίγες ημέρες. Σε ένα γράμμα του στην ιατρική επιθεώρηση Arzteblatt αργότερα, σημείωνε: …Ένας βασικός λόγος που στη γερμανία τα πήγαμε καλά ήταν ότι ως προς τους θεραπευτικούς χειρισμούς είμασταν συγκρατημένοι απ’ την αρχή, και εξαιτίας των κακών εμπειριών της ιταλίας, της ισπανίας, της γαλλίας και της αγγλίας πολύ δύσκολα χορηγούσαμε οποιοδήποτε αντι-ιικό που αναστέλει την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
“Θεραπευτικοί χειρισμοί”: άγνωστες λέξεις και άγνωστη έννοια μέσα στο carpet bombing που έχει παράξει ένα μαζικό παραλήρημα πότε για νεκρούς και πότε για κρούσματα. Κι αυτό παρότι είναι διεθνώς γνωστό εδώ και δεκαετίες ότι οι γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα για την πάθηση της ειδικότητάς τους (συχνά δωροδοκούμενοι απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες…) αγνοώντας τι άλλα φάρμακα για άλλες παθήσεις παίρνουν οι ασθενείς τους, και τι συνέπειες έχουν οι χημικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους. (Θα προσθέταμε: αγωγή που αναστέλει την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς την ώρα που το χρειάζεται περισσότερο από ποτέ; Παράξενη αντίληψη για την “θεραπεία”…)
Πράγμα που σημαίνει ότι ενώ, τελικά, θα έπρεπε να είναι προ πολλού κοινωνική απαίτηση η «αποφαρμακοποίηση» των θεραπειών, η τρομοεκστρατεία με σημαία τον covid 19 τη νομιμοποίησε ως τα έσχατα όριά της: η «πολυφαρμακία», και μάλιστα σαν επιλογή των γιατρών, σκοτώνει, και σκοτώνει μαζικά! Κι αυτό μας λένε ότι πρέπει να εκλαμβάνεται σαν «απόδειξη» της φονικότητας του covid και όχι σαν απόδειξη της φονικότητας μιας mainstream «θεραπευτικής τακτικής» που είναι χημική, τοξική και φονική ακόμα και στους «καλούς καιρούς»!