Δευτέρα 19 Οκτώβρη. Ίσως ξέρετε ότι το ψοφιοκουναβιστάν έχει γίνει εξαγωγέας υδρογονανθράκων – πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που πολεμάει (ανοικτά) τον nord stream 2, αλλά και τον turk stream 2, πιο συγκεγκαλυμένα (μέσω της προοπτικής ενός πλωτού σταθμού εξαέρωσης αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου έξω απ’ την Αλεξανδρούπολη). Αντί να αγοράζετε το ρώσικο να αγοράζετε το δικό μας φυσικό αέριο απαιτεί το ψόφιο κουνάβι. Δεν είναι σίγουρο ότι αν αντικατασταθεί απ’ τον νυσταλέο Jo θα αλλάξει η τακτική.
Το μεγάλο ατού, που έκανε το ψοφιοκουναβιστάν εξαγωγέα, είναι οι σχιστολιθικοί υδρογονάνθρακες. Έχουμε γράψει στο παρελθόν για το πόσο «βρώμικη» και καταστροφική είναι αυτή η μέθοδος εξόρυξης. Δεν υπάρχουν κοιτάσματα με την μορφή λίμνης (για το πετρέλαιο) ή σπηλαίων αερίου (για το φυσικό αέριο) που πρέπει να αντληθούν. Πρόκειται, αντίθετα, για πορώδη πετρώματα (σχιστόλιθοι) που έχουν στους πόρους τους είτε το ένα (πετρέλαιο) είτε το άλλο (αέριο) και πρέπει να στραγγιχτούν – σα να ήταν σφουγγάρια. Η εξόρυξη τέτοιων ποσοτήτων κρατάει λίγο για κάθε πηγάδι, αφού δεν υπάρχει συγκεντρωμένη ποσότητα (κοίτασμα) να αντληθεί. Μπορεί σε μια βδομάδα, μπορεί σε δύο, το στράγγιγμα ενός μικρού όγκου πετρώματος να τελειώσει. Οπότε ανοίγει καινούργια τρύπα παραδίπλα. Κ.ο.κ.
Κάντε τώρα μια μαντεψιά για το πόσα τέτοια πηγάδια υπάρχουν στην αμερικανική στεριά. Χίλια; Δέκα χιλιάδες; Εκατό χιλιάδες; Χάσατε: υπάρχουν 2,6 εκατομύρια (!!) «επίσημα» τέτοια πηγάδια, και εκτιμάται ότι υπάρχουν άλλα 1,2 «ανεπίσημα» (δηλαδή: «μαύρα»). Σύνολο 3,8 εκατομμύρια τρύπες. Not bad…
Τα περισσότερα είναι εγκαταλειμμένα: έδωσαν ό,τι ήταν να δώσουν και «πάμε παρακάτω». Σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία (που δεν είναι και η πιο φιλική προς το περιβάλλον στην καπιταλιστική δύση) οι εταιρείες όταν εγκαταλείπουν ένα πηγάδι έχουν υποχρέωση να καθαρίζουν την περιοχή και να διορθώνουν τις περιβαλλοντικές ζημιές που έχουν προκαλέσει…
Αμ δε!!! Το κλειδί για να ξεφορτώνονται αυτές τις υποχρεώσεις (που κοστίζουν) λέγεται χρεωκοπία! Πολλές χρεωκοπούν έτσι κι αλλιώς λόγω των χαμηλών διεθνών τιμών. Άλλες φροντίζουν να φτιάχνουν μικρές θυγατρικές των 20 ή 30 γειτονικών πηγαδιών, που «χρεωκοπούν» (σε εισαγωγικά) μόλις τελειώσει η άντληση. Και οι περιβαλλοντικές ζημιές; Ας τις αναλάβει ο κυρ κράτος! Ως τώρα υπολογίζεται ότι αυτός ο λογαριασμός είναι 500 εκατομύρια δολάρια – ίσα ίσα για να φανεί ότι έγινε κάποια «αποκατάσταση περιβάλλοντος». Να μπαζωθούν οι τρύπες κατ’ αρχήν! Δεν είναι πολλά. Ούτε και λίγα – αν σκεφτεί κανείς ότι αυτά τα λεφτά καταλήγουν στις τσέπες των ceo αυτών των μαγαζιών.
Ενώ είναι πολλοί οι άσχετοι που νομίζουν ότι αν κλείσουν μερικά μαγαζιά καταρρέει ο καπιταλισμός (αν είναι και «αντικαπιταλιστές» φίλοι της καραντίνας αυτή η σοφία φτάνει ως τα ουράνια) τα αφεντικά αυτής της θέλω-να-είμαι-και-εξαγωγική αμερικανικής βιομηχανίας υδρογονανθράκων έχουν άλλη προσέγγιση. Πολύ πιο ρεαλιστική. Το επιχειρηματικό τους μοντέλο είναι μονολεκτικό: χρεωκοπία! Η χρεωκοπία εξασφαλίζει ότι τα όποια κέρδη (απ’ τις εξορύξεις) είναι ιδιωτικά, ενώ οι ζημιές (απ’ τις περιβαλοντικές καταστροφές) δημόσιες.
Αν πει κάποιος ότι αυτός είναι ο καπιταλισμός, και ότι η «δημιουργική καταστροφή» (που συμπύκνωσε σαν όρο ο Σουμπέτερ) δεν είναι κενή περιεχομένου καθώς τα αφεντικά βρίσκουν πάντα τρόπους να είναι και τα δύο (και καταστροφικά για τους άλλους και δημιουργικά για πάρτη τους) ίσως συμφωνήσουν αρκετοί. Αν τους υποδείξεις να ρίξουν μια ματιά στους ισολογισμούς των big pharma και των big tech τα τελεύταια 3 τρίμηνα, θα γίνεις εχθρός τους. Μα καλά, μαλάκας είσαι; θα πουν. Τι σχέση έχουν τα πετρελαιοπήγαδα και οι σχιστόλιθοι με τις φαρμακευτικές;
Έλα ντε… Δεν έχουν; Έτσι λέτε;