Τρίτη 8 Σεπτέμβρη. Δεν είναι λίγοι, το αντίθετο, και όχι μόνο στο ελλαδιστάν, όσοι δείχνουν να ποντάρουν τα συμφέροντά τους σε μια εκλογική νίκη των δημοκρατικών και του νυσταλέου Jo στις αμερικανικές εκλογές του Νοέμβρη. Τι αναγγέλεται λοιπόν σε μια τέτοια περίπτωση; Τι μέλλον θα ψάξει να βρει το παρακμιακό αμερικανικό imperium με τους δημοκρατικούς;
Απ’ αυτήν εδώ την αισχρά περιθωριακή γωνία έχετε διαβάσει την άποψη ότι η «γραμμή» που εξέφρασε το ψόφιο κουνάβι, η «γραμμή» της αντιμετώπισης των εχθρών με οικονομικά μέσα (τιμωρίες, κυρώσεις, κλπ), έχει αποτύχει / ηττηθεί. Είχαμε προβλέψει μάλιστα ότι το ψόφιο κουνάβι θα αντικατασταθεί απ’ τον Pence και μια πιο σκληροπυρηνική στάση της Ουάσιγκτον, χωρίς ωστόσο να είναι σαφής η μορφή της.
Κάναμε λάθος – αλλά τελικά όχι και τόσο. Στο αμερικανικό πολιτικό θέαμα συμβαίνει εδώ και λίγους μήνες κάτι ασυνήθιστο, που ενώ γίνεται όσο πιο δημόσια είναι δυνατόν, είναι σχεδόν σα να μην συμβαίνει – για τους εκτός ηπα.
Στις αρχές Ιούνη σχεδόν 300 πρώην στελέχη των κυβερνήσεων Μπους του νεώτερου (αιμοβόροι οπαδοί του «αμερικανικού 21ου αιώνα» δηλαδή) δήλωσαν την υποστήριξή τους στον νυσταλέο Jo. Πρόκειται για νέο-συντηρητικούς, πρώην στελέχη του κόμματος του ψόφιου κουναβιού, που δήλωσαν «απογοητευμένοι» – και έκαναν αυτό που αλλού θα θεωρούνταν προδοσία. Ζήτησαν απ’ τους συντηρητικούς (οπαδούς τους) να ψηφίσουν τον Biden!
Αυτή ήταν η αρχή. Ακολούθησαν 100 πρώην στελέχη της επιρροής του ιδιαίτερα σκληροπυρηνικού John McCain (έχει πεθάνει, αλλά οι προσανατολισμοί του ζουν…), και κάμποσες δεκάδες πρώην στελέχη του γερουσιαστή Mitt Romney, απ’ την προεκλογική του εκστρατεία του 2012. Εννοείται πως όλοι αυτοί συνοδεύονται από δημοσιογράφους, δημαγωγούς, «διαμορφωτές της κοινής γνώμης», κλπ.
Με δυο λόγια με έναν «διαγώνιο» αλλά πολύ σαφή τρόπο οι δημοκρατικοί εξελίσσονται σε νεοσυντηρητικούς.
Τι σημαίνει όμως «διαγώνιος»;