Πέμπτη 27 Αυγούστου. Το ομοσπονδιακό κρατίδιο του Βερολίνου έχει (μετά τις εκλογές του ’16) κυβέρνηση «συνασπισμού της αριστεράς»: SPD (σοσιαλδημοκράτες) + Die Linke (αριστέρα) + Πράσινοι.
Κι όμως. Η αριστερά (του κράτους και του κεφάλαιου) έκανε το βήμα: απαγόρευσε μια συγκέντρωση / διαδήλωση, προγραμματισμένη στο κέντρο της πόλης για το ερχόμενο Σάββατο (29 Αυγούστου)…. Ω, για όνομα των ιερών και των όσιων της δημοκρατίας: δεν είναι αυτό που νομίζετε!! Ο επί των εσωτερικών υπεύθυνος της Βερολινέζικης κυβέρνησης Andreas Geisel, το ξεκαθάρισε:
…Δεν είναι μια απόφαση ενάντια στην ελευθερία του συνέρχεσθε, αλλά μια απόφαση υπέρ της προστασίας απ’ την μόλυνση…
Και επειδή η «ελευθερία του συνέρχεσθε» έχει αρχίσει να παίρνει μορφή φαντάσματος στις αναπαραστάσεις που οργανώνουν οι εξουσίες, συνέχισε:
… Το Βερολίνο δεν θα γίνει σκηνή για τους αρνητές του κορονοϊού… και τους δεξιούς εξτρεμιστές…
Δεν είναι ο «κίνδυνος της μόλυνσης»! Είναι η απόρριψη των κυρίαρχων θεωρημάτων…. Τι προηγείται και τι ακολουθεί; Πρώτα η απαγόρευση και μετά η προβοκάτσια ή το ανάποδο; Ακροδεξιούς εξτρεμιστές έχει στο κοινοβούλιό του ο κυρ Andreas, και σίγουρα δεν απαγορεύει τις συγκεντρώσεις της «εναλλακτικής για την γερμανία»… Εκείνοι, δε, που απορρίπτουν τα πραξικοπήματα και την κατάργηση ελευθεριών και δικαιωμάτων δεν είναι υποχρεωτικά «αρνητές του κορονοϊού» – αν και υπάρχουν και τέτοιοι.
Την 1 Αυγούστου έγινε μια τέτοια συγκέντρωση / διαδήλωση στο Βερολίνο. Δεν την είχαν απαγορεύσει, επειδή περίμεναν ίσως ότι θα ήταν μερικές εκατοντάδες “γραφικοί”. Έπεσαν έξω. Ήταν δεκάδες χιλιάδες – το μέγεθος τρόμαξε τους λακέδες του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Τόσο στη γερμανία όσο και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, όπου επίσης έγιναν εκείνες τις ημέρες μεγάλες διαδηλώσεις. Προκειμένου να κάνουν πιο βρώμικη την προβοκάτσια εναντίον όσων απορρίπτουν την τρομοεκστρατεία, σίγουρα στη γερμανία, τους έχουν ονομάσει «αρνητές»… Για να τους σχετίζουν με τους αρνητές του Ολοκαυτώματος, δηλαδή τους ναζί.
Η ιδεολογική και πολιτική σύνθεση τέτοιων διαδηλώσεων είναι όντως πρόβλημα – αλλά όχι για τα κράτη και τα αφεντικά. Το πρόβλημα αφορά τα αντικρατικά, αντικαπιταλιστικά υποκείμενα. Όπως τα αφορά και η προβοκατόρικη διαστρέβλωση των πολιτικών τους χαρακτηριστικών τους (η «κοινή δεξαμενή») και οι απαγορεύσεις.
Εμάς αφορούν όλα αυτά.
(φωτογραφία: Πλακάτ απ’ την διαδήλωση της 1ης Αυγούστου. Είναι σαφές τι είναι που ενοχλεί!).