Δευτέρα 3 Αυγούστου. Το «μεγάλο κοινό» έχει πάντα αυτήν την τάση: ξεγελιέται. Παραμυθιάζεται και παραμυθιάζει. Καταναλώνει και αυτοκαταναλώνεται. Είναι εύκολο από ‘κει να πάει σπίτι του. Κι αυτό κάνει. Ο δρόμος είναι σύντομος…
Τώρα που η ταμπέλα «go home» είναι διαταγή, το μεγάλο κοινό μπορεί μόνο να ανασυσταθεί από σκράπ. Άτομο – άτομο· για να παρανομήσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αλλά για ποιον λόγο; Για την ματαιοδοξία του πλήθους; Όχι – αυτή είναι γκρεμός…
Αναπάντητη η ερώτηση – ενός αιώνα, που έχει φύγει… Κάπου, κάπως, θα ξαναγεννηθεί κάποιος Διόνυσος αρματωμένος με περισσευάμενη αναίδεια και έρωτα, οι αυθεντικές γιορτές… Κάπου, κάπως, θα πεθάνουν οι selfie κι ό,τι τις έκανε εαυτούς… Και τότε θα είναι πάλι η απέραντη και μυστήρια θάλασσα εντός – που θα κάνει κουμάντο.
Πόσες, πόσοι θα ξεγελαστούν ως τότε;