“Μαύρη” οικονομία

17/2/2017. Το ότι τα ντόπια αφεντικά παιρνούν όλο και πιο μαζικά, όλο και πιο αποφασιστικά, στην άγρια φάση συσσώρευσης είναι κάτι που εμπειρικά (και καθόλου περιπτωσιολογικά…) το ξέρουμε εδώ και χρόνια. Η “κλαψιάρικη” δικαιολογία ότι το κάνουν “λόγω υπερφορολόγησης” είναι, απλά, ένα είδος συνδικαλισμού των “εκτός νόμου” αφεντικών.
Η απόδειξη (αν μπορεί να μας αναγνωριστεί το δικαίωμα να υποστηρίζουμε μια αιρετική θέση) είναι αυτή: το πέρασμα απ’ την “λευκή” στη “μαύρη” οικονομία δεν είναι ακαριαίο! Δεν πρέπει να υπάρχει κατηγορία ελεύθερων επαγγελματιών που να μην έχουν ξεκινήσει όλα τα “ενδιάμεσα βήματα”, όχι μόνο τα τελευταία 7 χρόνια αλλά από πολύ νωρίτερα. Το ίδιο το ελληνικό κράτος, σα νομοθεσία και σαν διοίκηση (κυρίως: σαν κυκλώματα προσοδισμού) έχει βοηθήσει τα μέγιστα σ’ αυτήν την συστηματική “μετατόπιση” της κεφαλαιακής συσσώρευσης στην ελλάδα.
Κι αυτήν την τάση την θεωρούμε μη αντιστρεπτή υπό τις τωρινές γενικές συνθήκες. Ακόμα κι αν κάποιες πολιτικές βιτρίνες μείωναν την “υπερβολική φορολόγιση”, ένα μικρό μόνο μέρος αυτών των “εκτός νόμου” αφεντικών θα επέστρεφαν στη “λευκή” συσσώρευση, και μόνο στο προηγούμενο στάδιο, όπου ήταν στην πραγματικότητα “γκρίζα”. Κι αυτό για απλούς λόγους: η “εκτός νόμου” συσσώρευση προσφέρει τόσα οφέλη και τόσο δύναμη (ή αίσθηση δύναμης) στα κάθε είδους αφεντικά ώστε μόνο ο φόβος πολύ αυστηρών τιμωριών θα μπορούσε να τα κάνει να οπισθοχωρήσουν.
Όταν, όμως, η επίσημη νομοθεσία (διακομματικά) προσφέρει ατιμωρησία στην φοροκλοπή (νομοθεσία Αλεξιάδη) ποιος “φόβος”; Μόνο για εμάς υπάρχει άφθονος…