Τετάρτη 22 Απρίλη. Λέει (33.28):
…Υπάρχει η πιθανότητα ότι δεν έχεις εντοπίσιμα αντισώματα αλλά, παρ’ όλα αυτά, αντιμετώπισες τον ιό, και πέτυχες μια ανοσοποιητική αντίδραση, και με κάποιον τρόπο καθάρισες από τον ιό, και είσαι εντάξει. Υπάρχουν κάποια προκαταρκτικά ευρήματα που μας λένε πως ειδικά σε νεαρά άτομα πολλά απ’ αυτά, σε κάποιες περιπτώσεις ίσως η πλειοψηφία, δεν αναπτύσσουν αναγκαστικά υψηλά επίπεδα αντισωμάτων, ωστόσο όμως καθαρίζουν απ’ τον ιό, και αναρρώνουν πλήρως χωρίς κανένα πρόβλημα.
Αυτό που μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο είναι ότι η ικανότητά μας να αναμετρηθούμε με τον sars-cov-2 δεν εξαρτιέται αποκλειστικά απ’ τα αντισώματα. Το ανοσοποιητικό σύστημά μας είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο, έχουμε πολλούς μηχανισμούς για να αποκτήσουμε ανοσία, και πιθανόν υπάρχουν άλλοι τρόποι με τους οποίους αντιμετωπίζουμε τον ιό, χωρίς να κινδυνεύουμε πλέον. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να ερευνήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος. Πρέπει να βρούμε τι ακριβώς χρειαζόμαστε για να προστατευτούμε απ’ τον ιό. Ανάλογα με το ποια θα είναι η απάντηση η προοπτική ενός εμβολίου μπορεί να προτιμότερη ή όχι.
Το κλασσικό εμβόλιο τυπικά επιδιώκει να προκαλέσει μια αντίδραση αντισωμάτων στο σώμα, και να εξασφαλίσει ότι αυτή η αντίδραση θα κρατήσει καιρό. Όπως καταλαβαίνετε, αν υπάρχουν άλλοι μηχανισμοί ανοσίας που είναι το ίδιο καλοί ή καλύτεροι, τότε ένα εμβόλιο έχει μικρότερη σχέση (για την ανοσία) και επίσης αν η αντίδραση αντισωμάτων διαρκεί λίγο μόνο διάστημα μετά τον εμβολιασμό, τότε και πάλι ένα εμβόλιο είναι λιγότερο αποτελεσματικό…
Πολύ σοβαρό και σημαντικό ζήτημα. Εκεί που έχουμε φτάσει καλό είναι να ξέρουμε! Πράγματι, έρευνες αναζήτησης αντισωμάτων σε άτομα που βεβαιωμένα είχαν «κολλήσει» και «περάσει» τον covid-19 (μία τουλάχιστον έγινε στην κίνα) έδειξαν ότι σε πολλές περιπτώσεις και συχνά σε νεώτερες ηλικίες, είτε τα επίπεδα των αντιcovid-19 αντισωμάτων είναι απροσδόκητα χαμηλά, είτε δεν ανιχνεύονται καν. Αυτό έχει οδηγήσει στην όχι αβάσιμη υπόθεση ότι εναντίον του covid-19 κινητοποιούνται και άλλοι ανοσοποιητικοί μηχανισμοί, χωρίς απαραίτητα την παραγωγή αντισωμάτων. Η προσοχή στρέφεται, μεταξύ άλλων, στα διάσημα απ’ την εποχή του HIV κύτταρα Τ (αλλιώς CD4), που είναι ένας ειδικός τύπος ανοσοποιητικών κυττάρων του αίματος.
Το ζήτημα είναι ανοικτό, αλλά ακόμα κι έτσι έχει πρακτικές συνέπειες. Αν ΔΕΝ είναι τα αντισώματα ο μόνος ή ο κύριος τρόπος ανοσοποίησης απέναντι στον covid-19 (και φαίνεται πως αυτό συμβαίνει από μια ηλικία γύρω στα 40 και κάτω) τότε το εμβόλιο, αν και όποτε βρεθεί, θα είναι ένα δευτερεύον μέτρο γενικής ανοσοποίησης του πληθυσμού· κι ας έχει φανατικούς υποστηρικτές απ’ το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, με όχι και τόσο καλές προθέσεις…