Τετάρτη 11 Δεκέμβρη. Σε άλλες εποχές (πραγματικά άλλες!) ένας αμερικανικός πόλεμος / κατοχή διάρκειας 18 χρόνων θα ήταν αδύνατος. Θα είχαν σηκωθεί και οι πέτρες στα μετόπισθεν. Αυτή η «πίεση», σε συνδυασμό με την αδυναμία να κερδηθεί και (άρα) να τελειώσει αυτός ο πόλεμος, θα είχε οδηγήσει προ πολλού στην παραδοχή της ήττας.
Αυτό, δυστυχώς, είναι το ένα και μοναδικό παράδειγμα του πολέμου στο βιετνάμ. Τώρα, ο πόλεμος στο αφγανιστάν, αναδεικνύει (ίσως) ένα καινούργιο παράδειγμα: ενός πολέμου που έχει χαθεί προ πολλού, που συνεχίζεται επί χρόνια μέσω επίσημων ψεμμάτων μεταξύ των μηχανισμών, και που ίσως αλλάξει χαρακτήρα όχι επειδή προκάλεσε κάποια μαχητική αντιπολεμική / αντι-ιμπεριαλιστική κατακραυγή στα μετόπισθεν, αλλά … σαν επιπόλαιη και αδικαιολόγητη σπατάλη…
Προχτές η καθεστωτική washington post άρχισε την δημοσίευση των highlights από 2.000 σελίδες «εσωτερικών εγγράφων» του αμερικανικού καθεστώτος, με εκθέσεις και συνεντεύξεις κορυφαίων αμερικάνων αξιωματικών, διπλωματών και λοιπών, σχετικά με τον πόλεμο στο αφγανιστάν. Το υλικό αυτό δεν είναι διαρροή των wikileaks· αποκτήθηκαν νόμιμα απ’ την καθεστωτική εφημερίδα, μετά από αιτήσεις με βάση τη νομοθεσία περί «ελευθερίας της πληροφόρησης» (της ποιάς;;;;;). Επιπλέον, με τον ίδιο τρόπο, η w.p. έβαλε χέρι σε εκατοντάδες εσωτερικές σημειώσεις του θρυλικού Donald Rumsfeld, ένδοξου υπ.αμ. του Bush του Β.
Τι δείχνει αυτό το υλικό, σαν απόψεις των ίδιων των κατακτητών του αφγανιστάν; Κάτι ανάμεσα στο «δεν ξέρουμε τι μας γίνεται», στο «τα έχουμε κάνει σκατά», και στο «απλά ξοδεύουμε δισεκατομμύρια που δεν ξέρουμε που πάνε». Ένας αρχιπεζοναύτης, ονόματι Jeffrey Eggers, το πήγε τόσο μακριά όσο δεν θα φανταζόταν κανείς: «…. Μετά τον θάνατο του Osama bin Laden είπα ότι θα γελάει στον τάφο του μ’ αυτά που κάνουμε και ξοδεύουμε στο αφγανιστάν». Κι ένας ακόμα πιο γνωστός, ο αρχιστράτηγος Michael Flynn, που πρόλαβε να δουλέψει ένα φεγγάρι και σαν σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του ψόφιου κουναβιού, έλεγε σε μια εσωτερική συνέντευξη του 2015: «Απ’ τους πρεσβευτές μέχρι το πιο χαμηλό επίπεδο, όλοι λένε ότι κάνουμε σπουδαία δουλειά στο αφγανιστάν. Αλήθεια; Και τότε γιατί χάνουμε;»
Οι αποκαλύψεις των «afghanistan papers» αφορούν την ανομολόγητη ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στο ινδοκούς… Αλλά ελλείψει γνήσιου αντιπολεμικού / αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος στο εσωτερικό του ψοφιοκουναβιστάν, αυτές οι αποκαλύψεις μπορούν να οδηγήσουν στα εξής δύο ενδεχόμενα, που δεν αποκλείουν το ένα το άλλο:
Α) Στην ενίσχυση του ψόφιου κουναβιού, που όλο θέλει να φέρει «τον στρατό πίσω στο σπίτι» και όλο δεν τον αφήνουν εκείνοι που βγάζουν λεφτά, γαλόνια, ή και τα δύο απ’ τέτοιους πολέμους.
Β) Στην ιδιωτικοποίηση της κατοχής του αφγανιστάν: είναι η πρόταση που έχει κάνει ο «πρίγκηπας του θανάτου», ο γνωστός Erik Prince, ιδιοκτήτης της πρώην blackwater και νυν academi. O Prince θέλει διακαώς εδώ και πάνω από ένα χρόνο να αντικατασταθεί ο τακτικός αμερικανικός στρατός από λίγες χιλιάδες καθαρμάτων / μισθοφόρων (υπαλλήλων του), σαν πολύ φτηνότερη και αποτελεσματικότερη (για τις τσέπες του) λύση.
Το ψόφιο κουνάβι γουστάρει πολύ την ιδέα του Prince. Ειδικά αν το project το πληρώνει η ίδια η κυβέρνηση της Καμπούλ (από πού; απ’ το εμπόριο ηρωίνης…), όπως ας πούμε η πετροχούντα του Ριάντ πληρώνει την «προστασία» του τακτικού αμερικανικού στρατού. Ως τώρα τον εμπόδιζαν οι καραβανάδες, υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα ήταν «ανήθικο» και θα προσέβαλε το «κύρος του αμερικανικού στρατού» διεθνώς.
Ο.Κ. Αλλά όταν μια (πρώην) αυτοκρατορία κατρακυλάει, αφήνει μερικά (πραγματικά ή φανταστικά) «σύνορά» της στη φύλαξη – έναντι – προσόδων. Κι ό,τι προκύψει…
Έχει ξαναγίνει. Ψάξτε το…
(φωτογραφία: Οι «ειδικές δυνάμεις» – των ταλιμπάν…)