Πέμπτη 21 Νοέμβρη. Το 1996 έληγαν τα 100 χρόνια διάρκειας της συμφωνίας ανάμεσα στην τότε βρετανική αυτοκρατορία και στην τότε κινεζική, με βάση την οποία το Λονδίνο είχε ουσιαστικά «νοικιάσει» το Χονγκ Κονγκ. Το 1896 η «κυβέρνα βρετανία» μπορεί να λογάριαζε (με βάση τους συσχετισμούς δύναμης που είχε υπόψη) ότι μετά από 100 χρόνια μπορεί και να μην υπάρχει κίνα…
Δυστυχώς για τα αγγλικά μεγαλεία κίνα υπήρχε. Και το Χονγκ Κονγκ της αποδόθηκε (αφού δεν ήθελε την ανανέωση της ενοικίασης), με τον όρο να διατηρήσει το καθεστώς των οικονομικών λειτουργιών του. Το Πεκίνο είχε την απαραίτητη εφευρετικότητα για να το δεχτεί: ένα κράτος, δύο συστήματα. Αν δεν το καταλαβαίνετε, υπάρχει κάτι πιο οικείο: «ειδική οικονομική ζώνη»….
Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 1992, το αμερικανικό καθεστώς, προσπαθώντας να πάρει θέση μέσα στην ασιατική ομίχλη, ψήφισε ένα νόμο που αφορούσε το Χονγκ Κόνγκ.. Απο πού ως πού; Έτσι· η μόνη υπερδύναμη σήκωνε στους φαρδιούς ώμους της την φροντίδα για την «δημοκρατία» σ’ όλο τον πλανήτη! Ο «νόμος για την πολιτική σχετικά με το Χονγκ Κόνγκ» επέτρεπε στην κάθε αμερικανική κυβέρνηση να ελέγχει μια φορά τον χρόνο αν η περιοχή συνέχιζε να είναι μια καπιταλιστική όαση μέσα στην (τότε) κινεζική κομμουνιστική έρημο, αναπροσαρμόζοντας αν χρειαζόταν τις εμπορικές και τουριστικές σχέσεις μαζί της.
Τα χρόνια πέρασαν, και το «κομμουνιστικό» Πεκίνο αποδείχθηκε τόσο ικανό καπιταλιστικά ώστε στην Ουάσιγκτον όλοι οι υπεύθυνοι φλέγονται απ’ τον πυρετό πως (και αν) μπορούν να σταματήσουν αυτό το πολλαπλό υπεμαγνητικό τραίνο. Πατώντας πάνω στο νόμο του 1992, ομόφωνα η αμερικανική γερουσία (πιο ομόφωνα από ένα σκορ 417 – 1 δεν γίνεται!) ψήφισε χτες δύο καινούργιους νόμους «για τα ανθρώπινα δικαίωματα και την δημοκρατία στο Χονγκ Κονγκ». Είχαν ήδη εγκριθεί δια βοής απ’ την βουλή στις 15 του περασμένου Οκτώβρη.Ο νόμος δεν προβλέπει την αποστολή πυραύλων patriot και λίγων χιλιάδων πεζοναυτών στους νεαρούς διαδηλωτές – σταματάει πριν απ’ αυτό. Βοά όμως ότι το ψοφιοκουναβιστάν θέλει να βοηθήσει αυτούς τους νέους.
Πριν 4 ημέρες (Δευτέρα 18 Νοέμβρη Του Χονγκ Κόνγκ το κάγκελο) γράφαμε μεταξύ άλλων: Εν αναμονή μιας απόφασης του αμερικανικού κογκρέσσου που θα λέει πως ούτε οι μολότοφ ούτε τα βέλη είναι όπλα (αν χρησιμοποιούνται εναντίον «αναθεωρητικών δυνάμεων», όπως η κίνα ή το ιράν…). Ε, ο νόμος της συνόδου νο 1838 κάνει ακριβώς αυτό. Κρίμα μωρέ: μπήκε προς συζήτηση τον περασμένο Ιούνη, λίγες ημέρες μετά τις πρώτες διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ (λες και το ήξεραν στην Ουάσιγκτον). Και εγκρίνεται ταυτόχρονα με το τέλος της εμβληματικής κατάληψης του χονγκ-κονγκονέζικου πολυτεχνείου. Πόρνη δημοκρατική γραφειοκρατία!
Αν διαβάσει κανείς τα δημοσιευμένα πρακτικά της συζήτησης στην αμερικανική γερουσία καταλαβαίνει το προφανές: στο ψοφιοκουναβιστάν, ψάχνοντας να φρενάρουν το κινεζικό τραίνο, πιστεύουν ότι επιβάλλοντας «κυρώσεις» στο Χονγκ Κονγκ κάτι θα κάνουν. Φυσικά, μετά την οριστική ψήφιση του νόμου, εξαρτώνται απ’ το ψόφιο κουνάβι (ή όποιο μελλοντικό άγριο θηρίο στο άσπρο σπίτι) πρώτον να τον υπογράψει, και ύστερα το τι, πως και πότε της εφαρμογής του.
Εκείνο που είναι ανεξάρτητο απ’ το ψοφιοκουναβιστάν είναι η αντίδραση του αυτοκρατορικού Πεκίνου. Μετά από σχεδόν 6 μήνες καταγγελιών ότι η Ουάσιγκτον είναι πίσω απ’ την urban riot στο Χονγκ Κονγκ, το Πεκίνο έχει στα χέρια την πιο επίσημη απόδειξη των ισχυρισμών του που θα μπορούσε να φανταστεί. Κατά συνέπεια έχει έναν λόγο παραπάνω να επιταχύνει το σφίξιμο της θηλειάς γύρω απ’ τον λαιμό του αμερικανικού high tech καπιταλισμού – ακόμα κι αν το φευγάτο ψόφιο κουνάβι το παίξει «hold». Και το σφίξιμο λέγεται «ενδιάμεση εμπορική συμφωνία; ναι, παρακαλούμε περιμένετε λίγο…»
Θα αναρωτιόταν κανείς: τι είδους και πόσο μεγάλη είναι η αμερικανική αδυναμία που αναγκάζει το us imperium να βγαίνει τόσο ανοικτά και τόσο φόρα μόστρα για να «υπερασπιστεί» μια νεολαιίστικη εξέγερση (περιορισμένη για τα κινεζικά δεομένα) υπονομεύοντάς την τελικά; Μπορεί να φανταστεί κανείς έναν παρόμοιο νόμο προς υπεράσπιση των «κίτρινων γιλέκων»;
Η απάντηση είναι εύλογη και σύντομη: πολύ μεγάλη η αδυναμία!
(φωτογραφίες: Έχοντας εφεύρει την μηχανή «αντίστροφης πορείας στο χρόνο» το Πεκίνο αποφασίζει να ψηφίσει σήμερα το «νόμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία στο Los Angeles», καταδικάζοντας χωρίς δεύτερη σκέψη την αθώωση των μπάτσων που ξυλοφόρτωσαν τον Rodney King. Ο νόμος έχει άμεση εφαρμογή απ’ τις 30 Απρίλη του 1992 και περιλαμβάνει: την άμεση αποστολή όπλων και πυρομαχικών στους εξεγερμένους, την προετοιμασία του κινεζικού στρατού για προειδοποιητικά κτυπήματα κατά του αμερικανικού στην Καλιφόρνια, και την καθημερινή ενημέρωση του κινεζικού υπουργικού συμβουλίου για τις εξελίξεις.
Καθώς μέρα με την ημέρα οι νεκροί αυξάνουν στο L.A. στη χρονομηχανή μπαίνουν κι άλλες δημοκρατικές δυνάμεις. Το ιράν στέλνει ένα αεροπλανοφόρο του να περιπολεί έξω απ’ το Long Island, ενώ η αρχικά διστακτική Μόσχα στέλνει στρατηγικά βομβαρδιστικά στις βάσεις της στην κούβα. Όλος ο πολιτισμένος κόσμος, με μια φωνή, λέει το ίδιο: αν δεν αποκατασταθεί άμεσα η δημοκρατία και η δικαιοσύνη στις ηπα, θα επιβληθεί δια των όπλων…)