Σάββατο 21 Σεπτέμβρη. Και ο ρημαδοΝικόλας πάντως, ο νέος υπ.εξ., διάδοχος του κόκκινου Κατρού που κι αυτός ήταν διάδοχος του ογκόλιθου, αφήνει ήδη τα ίχνη του στην παγκόσμια ιστορία.
Στις 12 του περασμένου Ιούλη έψαξε στο βιβλίο των καραγκιόζηδων, βρήκε έναν ψηλό που τον είχαν ξεχάσει οι πάντες, και τον αναγνώρισε σαν «πρόεδρο της βενεζουέλα». Ο Guaido δεν ήταν πια (εδώ και μήνες) καν και καν «αυτοανακηρυγμένος μεταβατικός» πρόεδρος. Είχε ξεπέσει (στη διεθνή φιλολογία) σε «αρχηγός της αντιπολίτευσης». Αλλά ο ρημαδοΝικόλας είδε τις παλιές του φωτογραφίες και σκέφτηκε «α, ωραίος φαίνεται…»
Ήταν, άραγε, η συνάντηση μιας μαριονέτας που πέφτει στην μια άκρη του κόσμου μ’ έναν υπ.εξ. που ανεβαίνει σε μια άλλη, που γέννησε αυτό το πολιτικό γεγονός supernova, την ελληνική αναγνώριση ενός τύπου που ήταν, πια, σχεδόν αγνώριστος; Ή ήταν ένα τελικό, εντελώς φιλικό κτύπημα στην πλάτη σ’ έναν Guaido ήδη πεσμένο στο χώμα;
Ποιός ξέρει; Τώρα πάντως αυτός ο εγκάθετος της Ουάσιγκτον νοιώθει ακόμα μεγαλύτερη μοναξιά. Ο Μαδούρο προχώρησε σε συμφωνία με πέντε άλλους, λιγότερο γνωστούς διεθνώς, κομματάρχες της αντιπολίτευσης στο Καράκας. Έχει μια σημασία το τι προβλέπει αυτή η συμφωνία· έχει ακόμα μεγαλύτερη όμως ότι σύντομα ο Guaido θα παραπεμφθεί σε δίκη για σχέσεις με ναρκοβαρώνους της κολομβίας. Έναν από δαύτους, με τον οποίο φωτογραφιζόταν ο «αναγνωρισμένος», τον έδεσε χτες η αστυνομία του Μαδούρο… Κάτι χρήσιμο θα πει…
Και θα μείνουν όλοι με την «αναγνώριση» στο χέρι. Πιο ιδρωμένος απ’ όλους όμως ο ρημαδοΝικόλας: Καλοκαιριάτικα; Τι του ήρθε καλοκαιριάτικα; Τι διεθνή καριέρα ξεκίνησε έτσι, με το να λένε όλοι πίσω απ’ την πλάτη του, “ναι μωρέ, αυτός είναι, ο τελευταίος που αναγνώρισε… το πτώμα” – ε;
(φωτογραφία κάτω: Η αντιπρόεδρος της βενεζουέλα Delcy Rodriguez αριστερά και ο αντιπολιτευόμενος κομματάρχης Timoteo Zambrano δεξιά επιδεικνύουν τα έγγραφα της συμφωνίας).