Τρίτη 30 Ιούλη. Πριν από έξι χρόνια, η Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή (AJC) και το Hellenic American Leadership Council (HALC) ένωσαν τις δυνάμεις τους για να υποστηρίξουν τις προσπάθειες των βουλευτών Γκας Μπιλιράκης (ρεπουμπλικανός, Φλόριντα) και Τεντ Ντόιτς (δημοκρατικός, Φλόριντα) για τη δημιουργία της συνέλευσης της «Ελληνικής και Ισραηλινής Συμμαχίας του Κογκρέσσου» (CHIA).
Έτσι ξεκινάει ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «τετραμερής συνεργασία στην ανατολική Μεσόγειο», στην καθεστωτική «καθημερινή» της περασμένης Κυριακής (28/7), με τις υπογραφές δύο όχι γνωστών στα μέρη μας αλλά όχι και ασήμαντων στο αμέρικα: του David Harris (προέδρου της αμερικανικής εβραϊκής επιτροπής – AJC) και του Endy Zemenides (ceo του HALC). Αν και η πρόθεση του άρθρου είναι η επίδειξη της «σπουδαίας δουλειάς που έχουμε κάνει» (υπέρ του πολεμικού άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ) εκ μέρους των συγκεκριμένων λόμπι, δίνει την ευκαιρία κριτικής έρευνας στους μηχανισμούς συγκρότησης της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας· στο αμέρικα.
Επειδή είναι πιθανό (θα έπρεπε!) στη συνέχεια να αποκτήσετε την απορία «και τι καούρα έπιασε τον Gus Bilirakis και τον Ted Deutch να φτιάξουν ελληνο-ισραηλινή συμμαχία στο κογκρέσσο;» μια αρχική παρουσίαση.
Ο τρίτης γενιάς ελληνοαμερικάνος Gus Bilirakis, που κληρονόμησε κατά κάποιον τρόπο την πολιτική του καριέρα στη Φλόριντα απ’ τον πατέρα του, ήταν άσχετος με οτιδήποτε αφορά την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Τα πολιτικά «ενδιαφέροντά» του ήταν η εθνική ασφάλεια (των ηπα), οι βετεράνοι και το «έξω οι ξένοι» (μετανάστες)… Αντίθετα ο τρίτης γενιάς εβραιοαμερικάνος Ted Deutch είχε την σχετική εμπειρία, αφού είχε διατελέσει πρόεδρος της υποεπιτροπής (της βουλής) διεθνών σχέσεων με αρμοδιότητα την μέση Ανατολή και την βόρεια Αφρική. Σταθερός υπερασπιστής του ισραηλινού απαρτχάιντ στην αμερικανική βουλή, ο Deutch είχε πολύ περισσότερο απ’ τον Bilirakis τους λόγους να κάνει λόμπι υπέρ της «ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας» στο κογκρέσσο. Χρειαζόταν, όμως, και κάποιον «έλληνα». Ο Bilirakis που έκανε καριέρα στη γειτονιά (στη Φλόριντα) προέκυψε ότι ταίριαζε για το ντουέτο.
Εν τω μεταξύ μόλις στις αρχές του 2012 είχε ανοίξει στο Σικάγο τα πρώτα του γραφεία το HALC. Με κάμποσες οργανώσεις ελληνοαμερικανικών λόμπι ήδη γνωστές (το «αμερικανο-ελληνικό ινστιτούτο», ή/και την «εθνική προσπάθεια για τους έλληνες») είναι ασαφές το τι χρειαζόταν μία ακόμα. Το ότι είχε την υποστηρίξη του «πολυδιάστατου» Alexi Giannoulias (από μπασκετμπολίστας του Πανιώνιου την χρονιά ’98 – ’99 μέχρι υπουργός οικονομικών στην πολιτεία του Illinois απ’ το 2007 ως το 2011…) δεν διευκρινίζει την αναγκαιότητα δημιουργίας του HALC.
Ωστόσο, σε μια συνέντευξή του στα «greek news» την ημέρα ανακοίνωσης της δημιουργίας του γραφείου στο Σικάγο, ο ceo Endy Zemenides (στο βιογραφικό του οποίου αναφέρονται “διαλέξεις για τις διεθνείς σχέσεις και την αμερικανική εξωτερική πολιτική” στο τμήμα πολιτικών επιστημών του καθολικού πανεπιστημίου του Σικάγο DePaul) δηλώνει ότι το HALC θα έχει ένα οργανωτικό μοντέλο επαγγελματισμού για τα στελέχη του που έχει δουλέψει πολύ καλά στο AIPAC και το AJC… To AIPAC είναι το μεγαλύτερο, σκληροπυρηνικό, υπέρ του απαρτχάιντ ισραηλινό λόμπυ στις ηπα· και το AJC είναι ένα άλλο μικρότερο παρόμοιο, με το οποίο ο Zemenides «έμελλε» να ενώσει τις τύχες του ένα χρόνο μετά. Το γεγονός πως ήξερε το μοντέλο λειτουργίας τους και το αντέγραψε σημαίνει, προφανώς, πως όλα έγιναν …. τυχαία!