Τετάρτη 8 Μάη. Υπάρχει κάτι σκυθρωπό στον συνδυασμό χλιδάτων διακοπών σε γιωτ (μετά πληρώματος φυσικά!), «πακέτου» παροχών – για – τους – πολλούς, και της ρητής επωδού «γι’ αυτό ψηφίστε μας και ξαναψηφίστε μας» – ω εσείς ευεργεθετηθέντες πολλοί! Ακόμα και οι πλέον ευχαριστημένοι αποδέκτες των «αναπτυξιακών προσφορών» δύσκολα να αρνηθούν την διαπίστωση πως πρακτικά εξαγοράζονται. Φυσικά αυτό δεν συνιστά «ηθικό μειονέκτημα». Είναι κοινότοπο όχι απλά για τα «πολιτικά» αλλά και για τα «κοινωνικά» ήθη του ελλαδιστάν. Διαχρονικά. Λέγεται πατερναλισμός και πολιτικός προσοδισμός. Όπως λέει η λαϊκή σοφία «όλα έχουν την τιμή τους» – απούσης πάντα οποιασδήποτε τιμής…
Προτιμάμε να διαφύγουμε απ’ την κλεισούρα και την αποφορά των τεχνικών της εξουσίας μ’ ένα παλιό τραγουδάκι, σε πιο πρόσφατη (του 2006) εκτέλεση, απ’ τον Boss και ένα τσούρμο τρελο-τζαζίστες μουσικούς, σε φεστιβάλ της Ν. Ορλεάνης.
Το «Pay me my money down» (στην αρχική του εκδοχή “pay me my money now”) ήταν τραγούδι των αφροαμερικάνων εργατών φορτοεκφορτωτών στα λιμάνια της Τζώρτζια και της νότιας Καρολίνα, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Οι καπετάνιοι τότε, όταν τέλειωνε το φόρτωμα (ή το ξεφόρτωμα) των βαποριών, είχαν την πονηρή συνήθεια να λένε στους χαμάληδες «η πληρωμή αύριο». Μέσα στη νύχτα το καράβι έφευγε, και οι εργάτες έμεναν ρέστοι.
Το τραγούδι, σε ρυθμό καλύψο, ήταν ύμνος θυμωμένης ομαδικής διαμαρτυρίας – και εξαπλώθηκε όχι μόνο στα ντόκια της ευρύτερης περιοχής, αλλά και στα πληρώματα των καραβιών, με ελάχιστες αλλαγές στο στίχο. Οι λευκοί χριστιανοί πάντα σκότωναν – όμως η αφρική και η καραϊβική έπαιρναν την ζωή τους πίσω σκάβοντας τα σπλάχνα της “ηπείρου των ευκαιριών”. Άνετα το φανταζόμαστε να τραγουδιέται με ελάχιστα όργανα από πλήθος θυμωμένους μαύρους εργάτες / χαμάληδες που χορεύουν απειλητικά…
Έχω δουλέψει, και γι’ αυτό πλήρωσέ με αμέσως! Σκάστα τώρα! Που σημαίνει: είμαι εργάτης και δεν σηκώνω υποσχέσεις…