Τετάρτη 3 Απρίλη. Αξίζει να το τονίσουμε. Σε αντίθεση με την Μόσχα που άλλοτε φανερά (συρία, κεντρική αφρική) και άλλο όχι και τόσο φανερά (λιβύη) στέλνει στρατιώτες ή μισθοφόρους (ελεγχόμενους απ’ το ρωσικό κράτος) εκεί που τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντά της το απαιτούν, η αποστολή στρατού (έστω και 120 πεζοναυτών) στη βενεζουέλα, είναι μια ασυνήθιστη ενέργεια του Πεκίνου – για τα ως τώρα δεδομένα. Κι αν το Καράκας αποδεικνύεται “όχι τόσο μακριά” για το κινεζικό καθεστώς, ίσως είναι η αφετηρία μιας πιο ανοικτής ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής εξάπλωσής του.
Αβάνα, Μόσχα, Πεκίνο, στο χακί, στη βενεζουέλα. Έγινε η αμερικανική «πίσω αυλή» ξέφραγο αμπέλι; Όταν ο τοξικός Bolton διακήρυξε ότι «το δυτικό ημισφαίριο είναι δικό μας», η ειρωνική κυρία Zaharova (εκπρόσωπος τύπου του ρωσικού καθεστώτος) απάντησε κάτι του είδους «και τι δουλειά έχετε στο ανατολικό ημισφαίριο»; Το Πεκίνο κάνει την ίδια αναιδή ερώτηση με πρακτικό τρόπο: αν ο αμερικανικός στρατός (υποστηρίζει ότι) προστατεύει την «ελεύθερη ναυσιπλοΐα» στη νότια θάλασσα της κίνας, τότε ο κινεζικός στρατός προστατεύει την σταθερότητα και την δημοκρατία στη λατινική αμερική….
Και βλέπουμε…