Πέμπτη 21 Μάρτη. Δεν ξέρουμε τι θα πουλήσουν (σήμερα) τα ντόπια καθεστωτικά μήντια σαν “επιτυχία” της “εθνικής γραμμής” στην Ιερουσαλήμ / al Quds χτες, αλλά σας διαβεβαιώνουμε ότι τρία ισραηλινά καθεστωτικά μήντια (haaretz, times of israel και jerusalem post) δεν ανέφεραν καν (ή, σε μία περίπτωση, ανέφεραν στα ψιλά) χτες αυτήν την «τριμερή» μεταξύ Τσίπρα, Αναστασιάδη, και Netanyahou. Αντίθετα όλα είχαν στα πρώτα θέματά τους την συνάντηση του Netanyahou με τον Pompeo. Ο αμερικάνος υπ.εξ. δεν πήγε στο ισραήλ για να ευλογήσει τον … east med… Πήγε για άλλους, σαφώς πιο σοβαρούς λόγους – και η «τριμερής» πήγε και «κόλλησε» πάνω του, μπας και πάρουν και οι υπόλοιποι εκτός του ισραηλινού φασίστα κάτι τις απ’ την αμερικανική ευλογία… (Ας σοβαρευτούμε: για να συνεννοηθούν μαζί του…)
Τι είναι αυτό που ενδιαφέρει το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ αυτήν την στιγμή; Τι ήταν που «κουβέντιασε» (ή «ζήτησε») ο Netanyahou απ’ τον «πομπηία»; Μετά την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ / al Quds ως πρωτεύουσας του ισραήλ, αυτό που θέλει ο Netanyahou είναι η αναγνώριση των κατεχόμενων υψωμάτων του Golan ως ισραηλινού εδάφους! Αν μπορούσε να γίνει και άμεσα, θα ήταν το τέλειο προεκλογικό δώρο απ’ τον θείο απ’ την αμερική!
Το κόλπο είναι ζόρικο. Τα υψώματα του Golan είναι συριακό έδαφος, που ο ισραηλινός στρατός κατέλαβε και κατέχει απ’ το 1967. Παράνομα σύμφωνα με πολλά ψηφίσματα του οηε, που έχουν και την υπογραφή των ηπα. Το να παραχωρήσει η Ουάσιγκτον στο ισραηλινό κράτος μια συριακή κατεχόμενη περιοχή (κάτι που εκτός από πολύ στενούς συμμάχους του ψοφιοκουναβιστάν είναι απίθανο να το δεχτεί οποιοδήποτε άλλο κράτος στον πλανήτη) θα προσθέσει άλλη μια αιτία πολέμου στη μέση Ανατολή. Όχι ότι τα υψώματα του Golan και η ισραηλινή κατοχή τους δεν ήταν θέμα. Όσο, όμως, η «διεθνής κοινότητα» αναγνώριζε ότι είναι συριακή επικράτεια, η Δαμασκός μπορούσε να περιμένει, μέχρι την στιγμή που θα είναι πολιτικά (ή και στρατιωτικά) ικανή να τα πάρει πίσω. Αν, όμως, η Ουάσιγκτον προχωρήσει στην «παραχώρηση», τότε αργά η γρήγορα το πράγμα θα αγριέψει.
Το ζήτημα έχει δρομολογηθεί. Στην πρόσφατη έκθεση του αμερικανικού υπ.εξ. για την «κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον πλανήτη» (συγκινητικό το ενδιαφέρον!), για πρώτη φορά τα υψώματα του Golan δεν αναφέρθηκαν σαν κατεχόμενα (όπως όλη την προηγούμενη 50ετία) αλλά σαν ελεγχόμενα απ’ το Τελ Αβίβ. Πέρυσι τον Μάη ο επικεφαλής των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών Israel Katz, συνεντευξιαζόμενος στο reuters, είχε δηλώσει βέβαιος ότι το ψόφιο κουνάβι θα κάνει την αναγνώριση. Και υπάρχει ένας σοβαρός λόγος: πετρέλαια. Και, κυρίως, ο τρόπος που θα επιτρέψουν αυτά τα πετρέλαια στον άξονα να εμποδίσει τα ενεργειακά σχέδια του μπλοκ της Αστάνα.
Απ’ τα τέλη του 2015 η ισραηλινή θυγατρική μιας αμερικανικής πετρελαϊκής (της Genie Energy) που φέρεται να έχει «στενές σχέσεις» με τον βασιλικό γαμπρό Kushner, δηλώνει ότι έχει βρει τουλάχιστον ένα μεγάλο κοίτασμα στα υψώματα του Golan. Το να παραχωρήσει η Ουάσιγκτον την περιοχή στο Τελ Αβίβ συνεπάγεται ότι θα συμβάλει και στην στρατιωτική προστασία του αν χρειαστεί – αν και, όπως έχουμε πει για τα θαλάσσια κοιτάσματα, το «στη μέση πηγάδι και γύρω γύρω βαριά όπλα» δεν είναι ο ορισμός του «επενδυτικού κλίματος»! Ωστόσο δεν θα πρέπει να βγάλουμε απ’ τον λογαριασμό τον κυνισμό. Τελ Αβίβ και Ουάσιγκτον μπορεί να ελπίζουν ότι έναντι κάποιων ανταλλαγμάτων (;) ίσως πείσουν το καθεστώς Άσαντ να παραιτηθεί (σιωπηλά) απ’ την διεκδίκηση του Golan… «Μπορεί»… «Ίσως»… Η ελπίδα είναι πολιτικό σωσίβιο…
(φωτογραφίες: Στη μέση: τα ισραηλινά τανκς στο Golan στραμμένα προς την συρία. Κάτω: Η στιγμή της χαλάρωσης. Ο στα δεξιά λέει το αγαπημένο του ανέκδοτο με την καμήλα και την ουρά στους γκισέδες, και ο «πομπηίας» λύνεται στα γέλια επειδή φαντάζεται stealth καμπούρες…)