Πέμπτη 10 Γενάρη. Η τέταρτη στη σειρά (σε λιγότερο από 12 μήνες) επίσκεψη του βορειοκορεάτη Kim στο Πεκίνο, θα μπορούσε να θεωρηθεί πια σαν «επίσκεψη ρουτίνας». Αν και στη δυτική μεριά του καπιταλιστικού ημισφαιρίου το θέμα δεν κρίνεται σοβαρό, έχει παραμέτρους που μπορεί να το κάνουν αφετηρία ενός καινούργιου γύρου εκπλήξεων (εντός ή εκτός εισαγωγικών), όπως εκείνες πριν ένα χρόνο, όταν ξεκίνησε η «επίθεση φιλίας» απ’ την κορεατική χερσόνησο, με πρόσχημα τους χειμερινούς ολυμπιακούς στη νότια κορέα.
Υποτίθεται ότι το ψόφιο κουνάβι έχει δηλώσει (όση σημασία κι αν έχουν τέτοιες δηλώσεις πια) ότι πρόκειται να ξανασυναντηθεί με τον Kim σύντομα. Τον Γενάρη ή τον Φλεβάρη. Όμως δεν θα ήταν άστοχο αν το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ θεωρεί το ψόφιο κουνάβι dead man walking. Ξεκινώντας από μια απλή (έως γελοία) ρατσιστική εμμονή του, όπως η κατασκευή ενός τείχους στα αμερικανο-μεξικανικά σύνορα και οι αναταράξεις που προκαλεί στο αμερικανικό establishment· προχωρώντας στη διαχείριση τόσο του συριακού πεδίου μάχης όσο και του αφγανικού· φτάνοντας σε αυτά που περιμένουν το ψόφιο κουνάβι τους επόμενους μήνες (σε ότι αφορά τις νομικές / πολιτικές “περιπέτειές” του), σε συνδυασμό με το πόσο «έπιασαν τόπο» οι «δεσμεύσεις» του στην προηγούμενη καλοκαιρινή συνάντησή του με τον Kim στη Σιγκαπούρη, είναι λογικό να οδηγούν στο ότι το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ αντιμετωπίζει πλέον το ψόφιο κουνάβι σαν «περιορισμένης ευθύνης». Μπορεί και προσωρινό στην καρέκλα του….
Ο σχεδιασμός κατά συνέπεια («το Τόκιο κάτω – η Ουάσιγκτον έξω») δεν μπορεί να κεντράρει στο ψόφιο κουνάβι και στα ραντεβού του. Θα χρειαστεί κάποια κίνηση χωρίς τις ηπα πια, που να «γράψει». Είναι δύσκολο να προβλέψουμε αν αυτή θα γίνει τώρα ή λίγο αργότερα· κάποιοι, ωστόσο, θυμίζουν ότι Πεκίνο, Πγιονγκγιάνγκ και Σεούλ θα μπορούσαν να υπογράψουν μια συμφωνία ειρήνης – δηιουργώντας ένα τετελεσμένο (με όρους διεθνούς διπλωματίας) για την Ουάσιγκτον. Είναι κάτι που ξεστόμισε ο Kim στο «πρωτοχρονιάτικο» μήνυμά του· και δεν λέγονται εκεί κουβέντες στον αέρα.
Θα είναι τελικά αυτό; Θα είναι κάτι άλλο; Δεν θα πρέπει να αργήσει να φανεί διεθνώς. Κι αυτό για τους εξής λόγους:
Α) Είτε το ψόφιο κουνάβι παραμείνει στη θέση του μέσα στο 2019, με διαρκείς τριβές ωστόσο με το κογκρέσσο, άλλοτε για την μεταχείριση του τοξικού και άλλοτε επειδή η βουλή των αντιπροσώπων έχει περάσει στον έλεγχο της αντιπολίτευσης· είτε αντικατασταθεί τελικά απ’ τον ακόμα πιο original φασίστα Pence·
Β) Με έναν οικονομικό και στρατιωτικό ανταγωνισμό Ουάσιγκτον – Πεκίνου που δεν πρόκειται να μειωθεί·
Γ) Με το Τόκιο να αναζητάει όλο και πιο έντονα τον δικό του εθνικό μιλιταρισμό·
Δ) Με άλλα κράτη της ανατολικής ασίας να ζυγίζουν τους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς τους
Με όλα αυτά (και άλλα, που πιθανόν αγνοούμε) ο χρόνος δεν είναι ουδέτερος. Και το μέλλον της κορεατικής χερσονήσου δεν είναι δυνατόν να αφεθεί στην αμερικανική παρελκυστική τακτική. Κάποια ήττα της θα πρέπει να μεθοδεύεται ήδη…
(φωτογραφία: στη λιμουζίνα είναι ο Kim στο Πεκίνο. Το θωρακισμένο είναι κινεζικό. Αποδεικνύεται απ’ το ότι δεν τρέχει γύρω της η προσωπική φρουρά του Kim. Πήραν άδεια οι άνθρωποι…)