Πέμπτη 27 Απρίλη. Όσο πιο πολύ κοκορεύονται οι φαιορόζ (και η αυτού εξοχότης ο πρωθυπουργός ο ίδιος) για την «υπεραπόδοση του πλεονάσματος» του 2016 τόσο περισσότερο μας ζώνουν τα φίδια. Οικονομολόγοι ή λογιστές δεν είμαστε (ευτυχώς) αλλά διαβάζουμε. Πολύ. Και αναρωτιόμαστε: είναι τόσο σίγουροι ότι η εισπρακτική σπασικλιά τους δεν τους έχει ρίξει σε παγίδα;
Κατ’ αρχήν το θρυλικό «πλεόνασμα» του 4,2% επί του αεπ είναι λογιστικό. Όχι πραγματικό. Δεν οφείλεται μόνο στην θεαματική αύξηση των φόρων. Αλλά και στο ότι το ελληνικό κράτος δεν πληρώνει τους προμηθευτές του. Αυτό το λογιστικό τρικ το δέχεται βέβαια η eurostat· αλλά δεν το δέχεται η πραγματικότητα. Κάτω απ’ τα 7 δις «πλεόνασμα» υπάρχει ένα ληξιπρόθεσμο χρέος 5 ή 6 δις. Οπότε…
Πέρα απ’ αυτό όμως. Αν η ελληνική κυβέρνηση καταφέρνει τέτοιο ρεκόρ κόντρα στις (πολύ πιο ήπιες) προβλέψεις, και μάλιστα του πάνκακου δντ, τότε αποδεικνύεται σωστή η άποψη (κόντρα σ’ αυτήν του δντ) ότι η Αθήνα μια χαρά μπορεί να πετυχαίνει πλεονάσματα 3,5% για τα επόμενα, χμμμμμ, ας πούμε 10 χρόνια. Κι αν τα καταφέρνει τότε το χρέος της είναι μια χαρά διαχειρίσιμο! Πάνε γυρεύοντας οι φαιορόζ να τ’ ακούσουν κι αυτό, με δικές τους αποδείξεις;
Πως γίνεται, δηλαδή, απ’ την μια να λες «ωι, ωι, ωι, κι αμάν αμάν, δεν μπορώ να πλερώσω, ελεήστε με τον αόμματο», και απ’ την άλλη να μαζεύεις παράδες σα να ήταν στραγάλια (χωρίς να πληρώνεις), ε;
(Εν τω μεταξύ: για το ευρύτερο κοινωνικό καλό προτείνουμε αυτή η μέθοδος επιτυχίας πλεονασμάτων να αναγνωριστεί στον καθένα. Π.χ.: η μη πληρωμή των φόρων εισοδήματος να ανακηρυχτεί σαν θεάρεστη ενέργεια εξασφάλισης ατομικού ή οικογενειακού πλεονάσματος. Πράξη νοικοκυρεμένη, μυαλωμένη, άξια επιβράβευσης – σα να λέμε…)