Δευτέρα 31 Δεκέμβρη. Τι να φταίει άραγε; Το “αριστερό” σκέλος των φαιορόζ που έχει αναθέσει το “δεξί” του (στον στρατό και στα “σώματα ασφαλείας”) να κάνουν την δουλειά “όπως πρέπει”; Μα αυτό είναι γνωστό εδώ και χρόνια – και “διέφυγε” (εντελώς τυχαία, υποθέτουμε) της προσοχής… (μια ασταμάτητη μηχανή προφανώς και “δεν φέρνει την άνοιξη”!) Έτσι ώστε αξιωματούχοι (όπως ο ψεκασμένος, το κάθαρμα Μουζάλας ή το άλλο κάθαρμα Βίτσας) να βρίσκονται έξω από οποιαδήποτε κριτική (και δεν αναφερόμαστε, φυσικά, στις φάτσες τους … Αναφερόμαστε στις αρμοδιότητες, στα καθήκοντά τους… σ’ αυτό που λέγεται “καθεστωτικός ρόλος” τους..).
Να φταίει μήπως το ότι η (πολιτική) αλληλεγγύη κουράστηκε και πήγε σπίτι; Ναι… Κουράστηκε στο να αποφεύγει να δει την ελληνική, κρατική και παρακρατική θεσμική βαρβαρότητα κατά των προσφύγων / μεταναστών… Κουράστηκε να κρύβεται απ’ τις ευθύνες και τα καθήκοντά της… Κουράστηκε να πετάει την μπάλα έξω…
Έτσι, στο έτος 2018, οι μόνοι που διαμαρτύρονται για την βία κατά των μεταναστών είναι κάποιοι διεθνείς (ανθρωπιστικοί) οργανισμοί – και οι ελάχιστοι διεθνείς εθελοντές που έχουν απομείνει. Που κινδυνεύουν (αυτοί οι τελευταίοι) από βρώμικες, προβοκατόρικες κατηγορίες και φυλακίσεις.
Ευτυχώς που κανένας “φίλος των μεταναστών / προσφύγων” απ’ αυτούς που (τι κρίμα! τι κρίμα! ) όλο ξαστοχούν, και κουράζονται, και θέλουν επιτέλους να κάνουν και κάτι για τον εαυτό τους, ευτυχώς λοιπόν που κανένας τους δεν κρατάει πλέον ημερολόγιο… Γιατί αν είχε ένα δράμι εντιμότητας θα έπρεπε να γράψει στον απολογισμό της χρονιάς: με την δειλία μας, την πρωτοκοσμική έπαρσή μας, την αντίληψή μας για τον ανταγωνισμό σαν PR, βγάλαμε τα όποια εμπόδια απ’ τον δρόμο της πανούκλας.
Καλά κρασιά λοιπόν.