Δευτέρα 28 Απρίλη (01.01)>> Χρησιμοποιώντας την ορολογία των θεοναζί αφεντικών του με ακρίβεια μαγνητοφώνου, ο «πρόεδρος της παλαιστινιακής αρχής» Mahmoud Abbas, αυτός ο εγκάθετος που μαζί με το μαφιόζικο κύκλωμά του στη Ramallah είναι το σύστημα της «εσωτερικής» κατοχής της Παλαιστίνης, αποκάλεσε την αντίσταση (στη Γάζα και όχι μόνο) γυιούς σκύλας…
Αυτά το είπε στις 23 Απρίλη, στην πρωτο-ομιλία του στη συνάντηση του «κεντρικού συμβουλίου» της PLO – στην οποία δεν συμμετέχουν οι οργανώσεις της αντίστασης. Τα είπε στους «δικούς του». Που χειροκρότησαν…
Αυτό το κάθαρμα, ο παλαιστίνιος Κουίσλινγκ, είχε βέβαια απαιτήσεις απ’ τους «γυιούς σκύλας»: να απελευθερώσουν άμεσα όλους τους ομήρους, να παραδώσουν τα όπλα τους, και να αφήσουν στο κάθαρμα τον έλεγχο της λωρίδας. Για «να τελειώσουν οι δικαιολογίες» του ισραήλ – είπε…
Ο μεν «πρόεδρος» βρίσκεται ήδη στα σκουπίδια της Ιστορίας. Οι δε οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης (δηλαδή οι πάντες εκτός απ’ το μαφιόζικο κύκλωμα που κρατάει ακόμα το όνομα fatah – πόση ντροπή;) θα υποφέρουν για καιρό αν δεν καταφέρουν να απελευθερωθούν πρώτα απ’ τους προδότες «ομοεθνείς» τους…
Ενόσω αυτή η ύαινα, καλοπληρωμένη απ’ την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Τελ Αβίβ, ασελγούσε πάνω σε δεκάδες χιλιάδες δολοφονημένους απ’ την ασφάλεια της δυτικής αποικίας στη Ramallah, η παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα, με διαδοχικές καλά σχεδιασμένες ενέδρες, προκαλεί σοβαρές απώλειες στον θεοναζί, κατοχικό στρατό: νεκρούς, σοβαρά τραυματίες, καταστροφές τεθωρακισμένων:
Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο «πρόεδρος»; Οι γυιοί του δεν είναι Sinwar, δεν ζουν στις κατακόμβες με το όπλο στο χέρι. Είναι επιχειρηματίες σε διάφορα σημεία του πλανήτη, και θα πεθάνουν απ’ τα επιχειρηματικά άγχη και βίτσια. Είναι «γυιοί της χλιδής».
Και ποιοι είναι οι «γυιοί της σκύλας»; Είναι εκείνοι που γεννήθηκαν μέσα στην (και μέσα απ’ την) εξάχρονη εξέγερση που ονομάστηκε «1η intifada». Που μάτωσαν ή είδαν φίλους και συγγενείς να ματώνουν όταν αυτός απολάμβανε την σιγουριά και τις όποιες ανέσεις στην Τύνιδα:
Πολέμησε ποτέ του; Κινδύνεψε ποτέ του; Όχι!!! Ήταν από πάντα (κι αυτό το «από πάντα» πάει πίσω στο 1977…) οπαδός του «ρεαλισμού» να τα βρούμε με το Τελ Αβίβ.
Τα βρήκε… Τα έχει πάρει αγκαλιά…